Skip to content
Ο αυτοοργανωμένος ραδιοφωνικός σταθμός της Μυτιλήνης 105 FM αποτελεί άλλη μια ελεύθερη φωνή αντίστασης που στέκεται ενάντια στα προτάγματα του κυριάρχου καθεστώτος και των κυρίαρχων media παρέχοντας ταυτόχρονα αντιπληροφόρηση και ενημέρωση αδιαμεσολάβητα, αντι-ιεραρχικά και αντιεμπορευματικά. Ο αντικαθεστωτικός λοιπόν λόγος του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού εγχειρήματος του 105 FM και η γενικότερη του στάση αποτελεί αγκάθι στα πλευρά του καθεστωτικού μηχανισμού με αποτέλεσμα το καθεστώς να επιστρατεύει όλα τα διαθέσιμα όπλα του προκειμένου να καταστείλει άλλη μια ελεύθερη φωνή στα πλαίσια μια γενικευμένης και στοχευμένης εκστρατείας φίμωσης του ελεύθερου λόγου και καταστολής του κόσμου και των εγχειρημάτων που συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Πιο συγκεκριμένα στις 28/04/2014, στην πόλη της Μυτιλήνης, μετά από καταγγελία του ΕΣΡ και του ΕΕΤΤ και κατόπιν εισαγγελικής παρέμβασης, κλιμάκιο της τεχνικής υπηρεσίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου εισέβαλλε στο χώρο που βρισκόνταν η κεραία του σταθμού προκαλώντας. Οι σύντροφοι δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω αντέδρασαν άμεσα και επανέφεραν το σταθμό στην ομαλή λειτουργία του προχωρώντας στην επανατοποθέτηση της κεραίας στις 07/05/14. Σαν να μην έφτανε η πρώτη αυτή απόπειρα καταστολής ακολούθησε και δεύτερη. Πιο συγκεκριμένα λίγους μήνες αργότερα, στις 18/10, το σκηνικό επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά με κατάσχεση του πομπού του σταθμού από τις πρυτανικές αρχές, με πρόφαση για άλλη μια φορά το εν λόγω έγγραφο του ΕΕΤΤ, καθώς και την υποτιθέμενη «παρεμπόδιση» των συχνοτήτων του αεροδρομίου της περιοχής.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, η καταστολή από τη πλευρά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας είναι γενικευμένη και στοχευμένη. Παρόμοια κρούσματα καταστολής έχουν δεχτεί κατά καιρούς και άλλα αυτοοργανωμένα ραδιοφωνικά εγχειρήματα όπως το Ράδιο Κατάληψη, το Radio-Revolt, ο 98FM ενώ ας μη ξεχνάμε πως και η Ραδιουργία FM έχει βρεθεί στο στόχαστρο δεχόμενη στη προκειμένη περίπτωση μήνυση κατά αγνώστων από το ΕΕΤΤ. Και δεν είναι μόνο τα ραδιόφωνα που δέχονται την επίθεση του καθεστώτος άλλα και άλλα εγχειρήματα αντιπληροφόρησης και αντίστασης όπως το indymedia, οι καταλήψεις και γενικότερα ο κόσμος του αγώνα.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό της Μυτιλήνης, τον 105 FM κάτι το οποίο δημοσιοποιήσαμε και στη τοπική κοινωνία αναρτώντας πανό αλληλεγγύης στον προάυλιο χώρο της πανεπιστημιακής σχολής του Αγρινίου μέσα στην οποία στεγάζεται η ελεύθερη φωνή της Ραδιουργίας FM.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ 105 FM ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ KAI ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ
Ραδιουργία 87.7 FM
Αγρίνιο
Πανό στη πλατεία Δημάδη
Σύνθημα σε κάποιο δρόμο της πόλης
Σύνθημα στο πανεπιστήμιο Αγρινίου
Ακολουθεί αναδημοσιεύση από την ιστοσελίδα της Γκιλοτίνας με τη δήλωση του Αντώνη Σταμπούλου:
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Την 1-10-2014 , με συλλαμβάνουν και οδηγούμαι με κουκούλα στο κεφάλι στον ανακριτικό θάλαμο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Από τις 17.00 έως τις 1.00 τη νύχτα, ένα τσούρμο κουκουλοφόροι -και ενώ είμαι δεμένος πισθάγκωνα- μου αποσπούν με τη βία DNA, αποτυπώματα και με φωτογραφίζουν (προσπαθούν) εν μέσω ειρωνειών, κεφαλοκλειδωμάτων,στραμπουληγμάτων, ξύλου και απειλών για ηλεκτροσόκ , θεωρώντας ότι έτσι θα συνεργαστώ. Στις 1.00 τη νύχτα, βλέπω τους πρώτους ξεκουκούλωτους που μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για τρομοκρατία. Ως τις 5.30 τα ξημερώματα , παραμένω σε ένα 1 Χ 3 κελί , δεμένος πάντα πισθάγκωνα με τις χειροπέδες. Την επόμενη μέρα γίνονται πάλι προσπάθειες να με φωτογραφίσουν.
Από μεριάς μου απείχα από την πρώτη στιγμή από τροφή και νερό με απαίτηση να μιλήσω με δικηγόρο. Μου επέτρεψαν τελικά να ειδοποιήσω δικηγόρο μετά από 24 ώρες και κατόρθωσα να την δώ μολις για λίγα λεπτα , λίγο πριν τον Εισαγγελέα.
Τα παραπάνω τα καταθέτω σαν μια μικρή εμπειρία αγώνα προς τους συναγωνιστές.
Η στάση του Κράτους προς εμάς , ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό- δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί , στις στιγμές της δοκιμασίας.
Γιατί οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σε αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από μας είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε. Για τον αγώνα προς την χειραφέτηση από την ταξική κοινωνία έχει χυθεί πολύ αίμα, κι επομένως θα ήταν αστείο να λυγίζουμε στα όποια νταϊλίκια των μπάτσων. Κράτησα αρνητική στάση απέναντι στις αξιώσεις των κρατικών λακέδων να αποσπάσουν στοιχεία μου για δυο λόγους. Πρώτο, για λόγους αξιακούς , καθώς θεωρώ ότι υποχρέωση κάθε αναρχικού επαναστάτη είναι να μη δίνει ούτε χιλιοστό εδάφους στον ταξικό εχθρό . Και δεύτερο γιατί, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της υπόθεσης που μου προσάπτουν, θέλησα να προστατέψω συντροφικό και φιλικό περιβάλλον από τα κοράκια που με κρατάνε. Όσο λοιπόν οι κλούζω δεν έβρισκαν το όνομα, δεν ήμουν διατεθειμένος με τιποτε να τους το δώσω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δυο μέρες μετά τη σύλληψη, η αστυνομία έχει βρει «επιτέλους» το όνομά μου.
Είναι σαφές ότι με τη σύλληψή μου οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και κυρίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι έλπιζαν να βγάλουν λαβράκι , γι αυτό και οι διαρροές στον τύπο για το σημειωματάριο με τις «χρονομετρημένες διαδρομές» τους στόχους, τα ποδήλατα και τα λουκάνικα. Μέσω της κοπτορραπτικής φτιάχνουν μια ιστορία που να ταιριάζει στο σενάριο τους. Σενάριο που στο τέλος πρέπει πάντα να βγάζει αυτούς νικητές.
Το τι έκανα, ποιος είμαι και γιατί βρισκόμουν εκεί που με συνέλαβαν δεν είναι υπόθεση της αστυνομίας και των εισαγγελέων αλλά δική μου. Επομένως, δεν έχω να απολογηθώ στους φύλακες της αστικής νομιμότητας, αλλά μόνο στο επαναστατικό κίνημα, τους συντρόφους και τον λαό που επιλέγει να μη ζήσει σα ραγιάς.
Θεωρώ αναγκαία αυτήν την πρώτη επικοινωνία με τον έξω κόσμο , μιας και δεν τρέφω αυταπάτες για την μη προφυλάκιση μου.
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ζήτω η επανάσταση.
Ζήτω η Αναρχία.
Αντώνης Σταμπούλος
από την Λ. Αλεξάνδρας 173.
4/10/2014
Αφίσα των R.F.U με αφορμή το περιστατικό που στοίχισε τη ζωή στον Κώστα Κατσούλη. Ακολουθεί το κείμενο της αφίσας:
Χουλιγκάνε μεγάλε και τρανέ, που υποστηρίζεις τις “μεγάλες” ομάδες της Ελλάδας, κάποια μέρα θέλω να σου μοιάσω.
Να ψάχνομαι συνεχώς για τσαμπουκάδες ανεξάρτητα αν προκαλούμαι ή όχι, ανεξάρτητα αν έχω απέναντί μου 10 ή 500. Να κουβαλάω πάντα πάνω μου τα απαράιτητα γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι κουβαλάει ο αντίπαλος. Να μην σταματάω το “σκηνικό” όταν ο αντίπαλος είναι κάτω αλλά να τον στείλω νοσοκομείο. Να με νοιάζει περισσότερο το “σκηνικό” από την ομάδα μου την ίδια. Να κάνω και εγώ πράξη το γαμημένο μότο “εδώ μόνο εμείς” και να μην κουνιέται κανείς στην έδρα μου, στην πόλη μου, στη γειτονιά μου. Να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην αρθεί ποτέ ο νόμος για την απαγόρευση μετακινήσεων, ούτε στα μικρά γήπεδα ούτε στα μεγάλα. Να κάνω τη μαλακία μου αλλά να τρέμω σε περίπτωση στραβής το ενδεχόμενο της φυλακής. Να είμαι μάγκας μόνο όταν απουσιάζουν οι μπάτσοι, και όταν είναι εκεί τις περισσότερες φορές να κάνω τουμπεκί. Να ορίζω ως μαγκιά το πέσιμο, το κάψιμο, το μαχαίρωμα, το ξύλο όταν έχω απέναντι μου αντίπαλους οπαδούς και όχι μια κερκιδάρα που ξελαρυγγιάζεται για την ομάδα μου και σέβεται τον αντίπαλο που έκανε χιλιόμετρα να δει και να υποστηρίξει την δική του ομάδα…
Τι; Σου έχω μοιάζει ήδη; Μπα, έχω ακόμα δρόμο. Ένας νεκρός οπαδός δεν λέει τίποτα, δεν μετράει. Και ήταν και από ξύλο; Τυχαίο γεγονός μωρέ, θα μπορούσε και να είχε ζήσει… Το θέμα είναι να την πέφτεις επί τούτου. Θάνατος στους αλλόθρησκους ρε…
ΥΓ. Καλό ταξίδι Κώστα Κατσούλη. Δεν χωράνε ευχολόγια για την περίπτωσή σου, μόνο πράξεις…
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ
Διαβάστε επίσης την ανακοίνωση των R.F.U εδώ και ένα πολύ εύστοχο κείμενο από την ιστοσελίδα footbal blabla εδώ. Ακόμη ακούστε εδώ την εκπομπή του Humba που πραγματοποιήθηκε στις 04/10/14 στη μνήμη του Κώστα Κατσούλη
Ο 46χρονος Πειραιώτης Κώστας Κατσούλης ήταν ένας οπαδός του Εθνικού αλλά και ένας άνθρωπος με έντονες πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες, ευαισθησίες και δράσεις. Πιο συγκεκριμένα, το 1991, ως σπουδαστής των ΤΕΙ Πάτρας, συμμετείχε ενεργά στον αγώνα ενάντια στους δολοφόνους του Νίκου Τεμπονέρα ενώ το 1996, πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά των ναζί της χρυσής αυγής στον Πειραιά και σύμφωνα με πληροφορίες είχε χτυπηθεί με αιχμηρό αντικέιμενο (μαχαίρι ή ξυράφι) μαζί με τον αδελφό του από φασιστικά ανθρωπάρια της χ.α. Από τα φοιτητικά του χρόνια ο Κώστας είχε επιδείξει έντονη αγωνιστική διάθεση και δράση η οποία και συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Στις 25/1/1996 χρυσαυγίτες, που συμμετείχαν στα εγκαίνια των γραφείων τους στο κέντρο του Πειραιά, πέταξαν μπογιές από τον όροφο σε αντιφασίστες της πόλης που έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, αλλά “φωτογράφισαν” και ορισμένους από αυτούς. Λίγο αργότερα, παρακρατικά φασιστοειδή έκαναν έφοδο στο Πασαλιμάνι στοχοποιώντας τον Κώστα ο οποίος τελικά γλίτωσε με μικρές εκδορές από την επίθεση τους. Ήταν ένας άνθρωπος που μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε αφοσιωμένος στις αρχές και τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ότι δεν κατάφεραν οι ακροδεξιές συμμορίες των “ρέιντζερς”, της οννεδ και της χρυσής αυγής το κατάφεραν μια χούφτα καγκουροχούλιγκανς από τη Ν. Αλικαρνασσό του Ηρακλείου κρήτης. Ο Κώστας χτυπήθηκε βάναυσα και θανατηφόρα από κάποιους ντόπιους “οπαδούς” κατά τη διάρκεια του αγώνα Ηρόδοτος-Εθνικός Πειραιά. Ο ίδιος τα τελευταία πολλά χρόνια είχε μετακομίσει στα Χανιά όπου και διέμενε μόνιμα. Τι πιο λογικό για έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ την ομάδα του να ταξιδέψει λίγα χιλιόμετρα προκειμένου να παραβρεθεί κοντά της. Που να ήξερε βέβαια θα έπεφτε θύμα θρασύδειλης επίθεσης. Ο Κώστας Κατσούλης μετά τη θρασύδειλη και θανατηφόρα τελικά επίθεση που δέχτηκε μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και παρέμεινε δυο εβδομάδες σε κρίσιμη κατάσταση και τελικά εξέπνευσε τη Δευτέρα 29/09/14.
Η εγχώρια (και όχι μόνο) οπαδική σκηνή έχει αποδεδειγμένα εκφυλιστεί και μπολιαστεί τόσο με το φετίχ της ακραίας βίας όσο και με τις διάφορες φασιστικού, συμμορίτικου και παρακρατικού τύπου συμπεριφορές. Απόψεις και κλισέ του τύπου “εδώ μόνο εμείς και σε όποιον δεν αρέσει ξύλο” κτλ, τυφλή βία (ακόμη και ενάντια σε άσχετους και άκυρους με τη χουλιγκάνικη φάση), όπλα, μαχαίρια, εμπρηστικοί μηχανισμοί, μπράβοι και μαφίες έχουν κατακλύσει την εγχώρια οπαδική φάση. Είναι καθαρά θέμα τύχης που δεν είναι ακόμη μεγαλύτερος ο κατάλογος των θυμάτων της οπαδικής βίας στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε αυτό το επικίνδυνο βάλτωμα της οπαδικής εγχώριας σκηνής κάποια στιγμή να σταματήσει. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή ο εγχώριος οπαδικός χώρος να επιδείξει διαφορετική συμπεριφορά και χαρακτήρα από αυτή του παρόντος και του πρόσφατου παρελθόντος.
Σαν επίλογο θα θέλαμε να δανειστούμε την εξής πρόταση (από την ιστοσελίδα football blabla): Γιατί η παιδεία μας και η κουλτούρα μας είναι ανάλογη της κοινωνίας, της πολιτικής, του ποδοσφαίρου μας…
Στις 18/09/13 παρακρατικά φασιστοειδή της χ.α επιτίθενται στον 34χρονο αντιφασίστα, rapper & εργάτη Παύλο Φύσσα & στην ολιγομελή παρέα του έξω από μπαρ στο Κερατσίνι. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ο παρακρατικός φασίστας Ρουπακιάς μαχαιρώνει θανάσιμα τον Παύλο Φύσσα τη στιγμή που λίγα μόλις μέτρα μακρύτερα βρισκόταν ομάδα Δ.Ι.Α.Σ η οποία ατάραχη επόπτευε το συμβάν και ενήργησε μόνο όταν ήταν ήδη πολύ αργά. Ο Παύλος (γνωστός στην χιπ χοπ κοινότητα ως Killah P) ήταν γνωστός στη περιοχή του για την αντιφασιστική του δράση και τις ακτιβιστικές του ενέργειες που συμπεριλάμβαναν συναυλίες για την κάλυψη ιατρικών εξόδων άπορων και μοιράσματα ρούχων και κουβερτών σε αστέγους στους δρόμους του Πειραιά ενώ παράλληλα μέσα από τα τραγούδια του εναντιωνόταν σε κάθε μορφή ρατσισμού, φασισμού, εκμετάλλευσης φροντίζοντας αυτό το μήνυμα να είναι ηχηρό. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν ένα μεμονωμένο και τυχαίο συμβάν αλλά ένα γεγονός κρατικά σχεδιασμένο και παρακρατικά εκτελεσμένο.
Το αντιφασιστικό κίνημα απάντησε στη δολοφονία με ογκώδεις διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε όλο τον ελλαδικό χώρο. η διαφαινόμενη κοινωνική αναταραχή και η άμεση διασύνδεση του δολοφόνου με τη Χ. Α. οδήγησε στις συλλήψεις και φυλακίσεις ακόμα και τις ηγετικής ομάδας της Χ.Α.. Το διάστημα που ακολούθησε τη δολοφονία το κράτος μετατράπηκε σε διώκτη φασιστών και τα ΜΜΕ ανακάλυψαν τους εγκληματίες εκλεγμένους βουλευτές και τις διασυνδέσεις τους με την αστυνομία και τη μαφία. Στην ουσία το κράτος εκτάκτου ανάγκης επαναπροσδιόρισε τις συστημικές ισορροπίες εξοβελίζοντας την εφεδρεία της Χ.Α. αφού είχε όμως ενσωματώσει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές του μίσους και τα περιεχόμενα του φασισμού.
Στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, απελαύνει μετανάστες, αθωώνει τα αφεντικά στη Μανωλάδα, δημιουργεί φυλακές υψίστης ασφαλείας, διαπομπεύει οροθετικές, διώκει και φυλακίζει αγωνιστές, καταστρέφει τη δημόσια παιδεία και υγεία, οδηγεί χιλιάδες ανθρώπων στην ανέχεια και την εξαθλίωση, ιδιωτικοποιεί κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, εξισώνει την ομοφυλοφιλία με τη παιδοφιλία και τη κτηνοβασία κλείνοντας το μάτι για επιθέσεις κατά ομοφυλοφίλων.
ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ και
ο σεξισμός, η ομοφοβία, ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι ορατά όσο ποτέ.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης
Αντιφασιστική συγκέντρωση
Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014
ώρα 19:00, πλατεία Δημάδη
A.C.A.B. : Davide Bifolco (29/09/97-05/09/14)
Ο 17χρονος Ιταλός, κάτοικος Νάπολι, Davide Bifolco στις 05/09/14 βγήκε για μια βόλτα με δυο φιλαράκια του, μια βόλτα που έμελε να ναι η τελευταία του μιας και έπεσε θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας, όπως άλλωστε έγινε πρόσφατα και με τους επίσης νεαρούς Αλέξη Γρηγορόπουλο στην Ελλάδα και Berkin Elvan στη Τουρκία. Ο 17χρονος επέβαινε σε ένα σκούτερ μαζί με δύο φίλους του και δεν σταμάτησαν σε μπλόκο των καραμπινιέρων για έλεγχο (κάτω από παρόμοιες συνθήκες έπεσε νεκρός και ο Ηρακλειώτης νεαρός Ηρακλής Μαραγκάκης). Το δίκυκλο ανετράπη λίγο πιο κάτω και οι νεαροί άρχισαν να τρέχουν. Οι καραμπινιέροι συνέλαβαν τους δύο, αλλά ένας από τους μπάτσους άνοιξε πυρ κατά του 17χρονου Davide και τον τραυμάτισε σοβαρά. Ο νεαρός, ο οποίος θα έκλεινε τα 17 του χρόνια στις 29 Σεπτεμβρίου, υπέκυψε στα τραύματά του, στο νοσοκομείο όπου και διεκομίσθη. Συντετριμμένος και οργισμένος ο αδελφός του Davide δήλωσε τα εξής: «Ντρέπομαι που είμαι Ιταλός. Τώρα πώς θα απολογηθεί το κράτος σε εμάς για αυτό που έγινε;». Η δολοφονία του 17χρονου προκάλεσε οργή, αγανάκτηση και διαμαρτυρίες από εκατοντάδες ανθρώπους (κυρίως νεαρούς) που βγήκαν στους δρόμους εκδηλώνοντας την οργή τους, ενώ ενώ επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής Τραϊάνο κοντά στο οποίο συνέβη το περιστατικό. Δυο περιπολικά της αστυνομίας καταστράφηκαν ολοσχερώς και πολλά περισσότερα υπέστησαν ζημιές. Διαδηλώτρια δήλωσε σε ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ότι «Είναι ντροπή. Η αστυνομία πρέπει να μας υπερασπίζεται και αντ’ αυτού σκότωσε ένα αθώο παιδί. Εδώ στη γειτονιά Τραϊάνο δεν θέλουμε πια την αστυνομία».
Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής-Δεν συγχωρούμε
Αυτήν την στιγμή το «facebook» σημειώνει ρεκόρ επισκεψιμότητας με τον αριθμό των χρηστών να ξεπερνά επίσημα το ένα δισεκατομμύριο. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας αυτού του πανίσχυρου δικτύου βασίστηκε στην δυνατότητα μετατροπής μιας διαδικτυακής σχέσης σε άμεση ή έμμεση ερωτική/σεξουαλική σχέση. Δυο άγνωστοι άνθρωποι, μεταφέρονται από τον «πραγματικό» κόσμο στο εικονικό κόσμο του διαδικτύου, γνωρίζονται εκεί με την προσδοκία να επιστρέψουν στον «πραγματικό» κόσμο και να σμίξουν … Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η επιστροφή αυτή σπανίως συντελείται και ο χρήστης μένει εγκλωβισμένος στο αχανές χωροχρόνο του διαδικτύου, καρφωμένος στην οθόνη του υπολογιστή, νομίζοντας πως κοινωνικοποιείται, ταξιδεύει, συμμετέχει, δρα πολιτικά… Όλα αυτά συντελούνται στο σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι απομονώνονται και διαφέρουν όλο και περισσότερο ο ένας απ’τον άλλον και ταυτόχρονα μετατρέπονται σε ουδέτερα ομοιογενή στοιχεία. Ο καθένας και η καθεμία έχει την δυνατότητα να διαλέξει στυλ και άποψη μέσα από μια γκάμα επιλόγων προχωρώντας παράλληλα και στην κατάλληλη κατανάλωση εμπορευμάτων. Το αποτέλεσμα είναι οι έννοιες της ύπαρξης, του νοήματος και της ταυτότητας να γίνονται αντιληπτές μόνο μέσα από τη σκοπιά του εμπορεύματος.
Το facebook, ως μέσο, εμπεριέχει διάφορες μορφές επικοινωνίας, διαμεσολαβημένης πάντα, μιας και ανάμεσα των χρηστών υπάρχει ως επικοινωνιακό μέσο ο υπολογιστής και οι λειτουργίες του facebook. Αν θέλαμε με δυο λέξεις να περιγράψουμε την συμπεριφορά του μέσου χρήστη του facebook, θα επιλέγαμε τις λέξεις «ναρκισσισμός» και «εγωισμός». Ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός ανατροφοδοτούνται από διάφορες επιλογές του facebook. Παράδειγμα ο «Τοίχος» (wall) προσκαλεί τον χρήστη να γράψει τί σκέφτεται (“Τι σκέφτεστε;”) και τους φίλους του να γράψουν κάτι στον χρήστη (“Γράψτε κάτι …”). Από την πλευρά του χρήστη το μήνυμα που θα γράψει είναι αυτοαναφορικό, μια έκκληση προς παρατήρηση και κοινωνική σχέση. Οι φίλοι του μπορούν να του κάνουν «like», επιβραβεύοντας τον, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι ο χρήστης αποκτά ένα ρόλο και μια σημασία στην κοινωνία. Από ένα σημείο και μετά ο χρήστης ανεβάζει μηνύματα, τραγούδια, βίντεο και φωτογραφίες τα οποία επιδιώκει να είναι τα πλέον αποδεκτά στους ψηφιακούς του φίλους. Πολλά από αυτά ίσως να μην τον εκφράζουν ή να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία για αυτόν, αλλά προωθούνται λόγω της αποδοχής που μπορεί να έχουν σε μια μερίδα των φίλων του, φτιάχνοντας ένα προφίλ που απέχει από την πραγματικότητα του χρήστη. Έτσι, το προφίλ του facebook αποτελεί συνήθως ένα ασυνάρτητο μωσαϊκό στο οποίο ο Μπακούνιν βρίσκεται δίπλα στο Game of Throne, διάσημοι ποδοσφαιριστές δίπλα στους Ζαπατίστας, ένα ανέκδοτο να διαδέχεται τη φωτογραφία μιας δολοφονίας και ο σπάιντερ-μαν να παίρνει την θέση ενός αστέγου… Το ασυνάρτητο αυτό ψηφιακό μωσαϊκό φυσικά αντικατοπτρίζει και τη σημερινή κατάσταση κοινωνικής αφασίας και εγωπάθειας που κυριαρχεί.
Τελικά, ο χρήστης μετατρέπεται σε ηθοποιό επί σκηνής, ενώ οι υπόλοιποι χρήστες στο κοινό του. Ο χρήστης καθορίζει την δραστηριότητά του στο facebook σε σχέση με το τί θέλει το υποτιθέμενο κοινό του. Πλέον, ο χρήστης διακατέχεται από μια αγωνία να παίξει τον ρόλο του, να φτιάξει το προφίλ του, να προωθήσει τις ιδέες του, να πει την γνώμη του επί παντός επιστητού, να επιβάλει την αισθητική και την άποψη του, να δώσει την παράστασή του, να γίνει κάποιος. Και όλα αυτά καρφωμένος πάντα στην οθόνη του pc του ή του tablet του.
Εδώ, μπορούμε να πούμε, πως ο χρήστης μπορεί να μην είναι ικανοποιημένος από την ίδια την καθημερινότητά του και το facebook να λειτουργεί ως υποκατάστατο το οποίο αναστέλλει κάθε κίνηση για αλλαγή, μιας και η «άλλη» επιθυμητή καθημερινότητα εκπληρώνεται μέσα από αυτό.
Τελικά ο χρήστης αποξενώνεται, με το «φαίνεσθαι» να απέχει πολύ από το «είναι». Από τη μια αισθάνεται ψεύτικος -λόγω της εικόνας που προωθεί- και από την άλλη θεωρεί τον πραγματικό εαυτό σαν κάτι μικρό και ασήμαντο. Ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός εντείνουν τον φόβο της απόρριψης και η κοινωνία και το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων προβάλλουν εχθρικά και απειλητικά προς τον χρήστη.
Κάνοντας την παραπάνω μικρή αναφορά για το πως οι λειτουργίες του facebook επηρεάζουν τον ίδιο τον χρήστη, δεν μπορούμε έτσι απλά να καταλήξουμε σε μια δαιμονοποίηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των τεχνολογιών επικοινωνίας. Ούτε πιστεύουμε πως όποιος διαβάσει αυτό το κείμενο, θα εγκαταλείψει την αγαπημένη του διαδικτυακή ασχολία. Ας συνειδητοποιήσουμε, όμως, την αποξένωση και το χάσιμο που προκαλεί αυτό το μέσο, αλλά και την εκμετάλλευση που κρύβει. Και ένα μέσο με ένα δις χρήστες και τόσες δυνατότητες, δεν είναι δυνατόν να μην βασίζεται στην εκμετάλλευση. Όλη αυτή την παραγωγική δύναμη του facebook, σίγουρα δεν την δημιουργεί ο Zuckerberg. Εμείς, οι εργάτες και οι εργάτριες αυτού του κόσμου την δημιουργούμε. Και μάλιστα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, εργαζόμαστε άμισθα καθημερινά για το facebook καθώς και για άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα, το facebook εγκολπώνει κάθε μέρα περιεχόμενα, γνώσεις, συναισθήματα ακόμα και σχέσεις από όλους τους χρήστες. Τούτος ο πλούτος του facebook δεν παράγεται από τον Zuckerberg, αλλά από όλους τους χρήστες του. Κάθε μέρα ο Zuckerberg, πουλά αυτήν την εργασία των χρηστών -την οποία ποτέ δεν αμείβει-, μετατρέποντας την σε κέρδος για τον ίδιο. Κοντολογίς, η ψηφιακή κοινότητα του facebook παράγει πληροφορία (γούστα, καταναλωτικές συνήθειες, τάσεις αγοραστικές) που πακετάρονται με την μορφή στατιστικών στοιχείων και πωλούνται σε άλλους, όπως επίσης χρησιμοποιούνται σε διαφημίσεις και προσφορές όλων των ειδών.
Ένα δις και κάτι ψιλά εκατομμύρια άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτήν την στιγμή το facebook, το κάνουν λόγω της ανάγκης για επικοινωνία στον πραγματικό κόσμο και για τον αντίστοιχο μετασχηματισμό του. Το πρόβλημα είναι ότι οι δυνατότητες των χρηστών εγκλωβίζονται στο ψηφιακό κόσμο και τείνουν να υποκαταστήσουν τις αδιαμεσολάβητες μορφές επικοινωνίας. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών πιστεύει ότι του παρέχουν μια δωρεάν δυνατότητα, ενώ στην πραγματικότητα είναι αντικείμενο κοροϊδίας και εκμετάλλευσης. Συνεπώς, ας συνειδητοποιήσουμε πως το facebook μας αποξενώνει και ενσωματώνει εκμετάλλευση. Είναι ένα φαραωνικό ψηφιακό έργο που κάθε μέρα οικοδομείται από την δικιά μας αόρατη εργασία. Ας αποκτήσουμε την επίγνωση και ας δούμε πως οι αγαπημένες ψηφιακές ασχολίες, αποτελούν πηγές πλουτισμού κάποιων που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, που πατούν επί πτωμάτων, για να αποκτούν δύναμη και να μετασχηματίζουν τον κόσμο προς όφελός τους… Πάντα υπάρχουν μηχανισμοί υποδούλωσης και εκμετάλλευσης. Ωστόσο, πάντα υπάρχουν και αυτοί και αυτές που αντιστέκονται και επιχειρούν να τους φέρουν σε κρίση.
Πηγές:
Νίνος, Γ. (2013). Facebook, υποκείμενο και παγκόσμια μαζική κουλτούρα. Ταξικές Μηχανές.
Wu Ming. (2011). Ο φετιχισμός των ψηφιακών προϊόντων και η κρυμμένη εκμετάλλευση. Ανάκληση από Rebelnet.gr.
Από την ιστοσελίδα καθώς και από τις σελίδες του 14ου τεύχους του εντύπου Παροξυσμός
Σε δηλώσεις του ο ακροδεξιός τραμπούκος περιφερειάρχης Ηπείρου, Καχριμάνης , που πρόσφατα κλώτσαγε καθαρίστριες που έκαναν το έγκλημα να διεκδικούν τη δουλειά τους, , προκαλεί για το ζήτημα του Αχελώου. Θεωρεί εθνικό έγκλημα τη μη ολοκλήρωση της καταστροφής των φαραωνικών εγκληματικών επεμβάσεων που έχουν συμβεί παρανόμως όλα αυτά τα χρόνια στον Αχελώο και συνολικά στο φυσικό τοπίο που δημιούργησε το ποτάμι. Όσοι έχουν επισκεφθεί τα έργα διαπιστώνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα απόκοσμο ακρωτηριασμό του φυσικού τοπίου σε πολύ μεγάλη κλίμακα.
“Τραμπουκίζει” ακόμη και τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει ο θεσμικός του ρόλος απέναντι σε αποφάσεις επίσης θεσμικών οργάνων όπως το ΣτΕ που έχουν καταδικάσει τόσο το έργο όσο και τη συνέχιση των έργων, και ξεσπά ως τραμπούκος ορίζοντας τη συνέχεια της καταστροφής ως ζήτημα εθνικής οικονομίας από τη λειτουργία της εκτροπής για τη Θεσσαλία αλλά και της δική του περιοχής. Καλεί μάλιστα το ΣτΕ μπροστά και στη νέα απόφαση που θα κληθεί να πάρει σε λίγες ημέρες , να επισκεφθεί την περιοχή και μετά να συμφωνήσει μαζί του στη συνέχιση των καταστροφικών και παράνομων έργων , προφανώς γιατί το ΣτΕ θα μαγευτεί όπως και ο ίδιος από το αποτύπωμα που έχουν αφήσει τα φαραωνικά έργα εκτροπής του Αχελώου, άλλωστε ποιος μπορεί να αμφιβάλει για τν αισθητική των ακροδεξιών τραμπούκων τύπων σαν τον Καχριμάνη.
Από την πλευρά μας να τονίσουμε ότι τα έργα αποτελούν ένα από τα πιο κραυγαλέα εγκλήματα που έχουν γίνει στην Ελλάδα, απο το Κράτος και τους μηχανισμούς του Κεφαλαίου, κατά της φύσης, κατά των τοπικών κοινωνιών, κατά των τεράστιων χρηματικών ποσών που λεηλατήθηκαν απο μεγαλοεργολάβους και πολιτικούς, με αποτέλεσμα μία τεράστια καταστροφή , ένας πραγματικός ακρωτηριασμός του φυσικού μας πλούτου, που πρέπει να είσαι πολύ τραμπούκος για να θεωρείς υποχρέωση σου τη συνέχιση αυτής της τεράστιας καταστροφής .
Η δήλωση του ακροδεξιού τραμπούκου περιφερειάρχη Ηπείρου έχει ως εξής:
«Θεωρώ ότι είναι εθνικό έγκλημα που δεν τελειώνει το έργο. Είναι ένα έργο έτοιμο, το οποίο θα δώσει μεγάλη ανάσα στην εθνική οικονομία και θα αλλάξει την τύχη της Θεσσαλίας και της δικής μας περιοχής. Το έργο είναι τελειωμένο, και αποτελεί υποχρέωση της ηγεσίας του Συμβουλίου της Επικρατείας να πάει να το δει και μετά να βγάλει αποφάσεις».
Από την ιστοσελίδα της αναρχικής συλλογικότητας της εφημερίδας Γκιλοτίνα
A.C.A.B. : Tony Onuoha (18/08/2007) – Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε..
Σαν σήμερα, το 2007 στη Καλαμαριά Θεσ/νίκης δολοφονείται από ασφ-αλήτες ο νιγηριανός μετανάστης Τόνυ Ονούα. Στις 18/08/2007 ο Τόνυ και ενώ εργαζόνταν ως μικροπωλητής cd καταδιώκεται από μπάτσους με πολιτικά. Ο Τόνυ τους αναγνώρισε, αφού οι ίδιοι τον είχαν ξυλοκοπήσει στο παρελθόν. Στη προσπάθειά του να γλιτώσει απ’ τους ασφ-αλήτες προσπάθησε να βγει από ένα παράθυρο καφετέριας κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να πέσει στο κενό και να σκοτωθεί.
Με το άκουσμα της δολοφονίας του Τόνυ αρχίζουν να συγκεντρώνονται στο σημείο Νιγηριανοί φίλοι και συνεργάτες του οι οποίοι συγκρούονται με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο. Στη συνέχεια καταφθάνουν και αλληλέγγυοι, οι οποίοι μαζί με τους Νιγηριανούς στήνουν οδοφράγματα και συγκρούονται με τις δυνάμεις των μπατσων μέχρι το πρωί.
Δύο μέρες μετά, στις 20/08/07, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Τόνυ και στη συνέχεια πορεία προς το αστυνομικό τμήμα Καλαμαριάς. Η πορεία, η οποία φώναζε συνθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και συνθήματα κατά της αστυνομίας, φτάνοντας σε μια κλούβα που έφραζε τον δρόμο δίπλα στο τμήμα άρχισε να συγκρούεται ξανά με τις αστυνομικές δυνάμεις για αρκετή ώρα. Την επόμενη ξαναπραγματοποιείται πορεία, η οποία συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Κατά τη διάρκεια της πορείας μια ομάδα διαδηλωτών εγκλωβίζεται και στη συνέχεια ξυλοκοπιέται ενώ συλλαμβάνονται περίπου 21 άτομα. Για άλλη μια φορά το κράτος και τα “παπαγαλάκια” του, τα μ.μ.ε, θάβουν το περιστατικό μιλώντας για αυτοκτονίες και “άτυχες” στιγμές και οι δολοφόνοι μπάτσοι για άλλη μια φορά τη βγάζουν “λάδι”.
Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής – Δεν συγχωρούμε
Ακολουθούν κάποιες φώτο από τις πορείες διαμαρτυρίας και οργής που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα μετά τη δολοφονία του νιγηριανού μετανάστη καθώς και πανί που είχε αναρτηθεί πριν μερικά χρόνια στο πέταλο της Θύρας 6 από τους Warriors και αναφέρονταν στη δολοφονική βιά των μπάτσων και σε κάποια από τα θύματα της, μέσα σε αυτά και ο Τόνυ Ονούα.
Το φασιστικό μόρφωμα της χ.α είναι μια παρακρατική συμμορία ακροδεξιών τραμπούκων & μαχαιροβγαλτών. Η συμμορία αυτή των νοσταλγών του χίτλερ, του μουσολίνι & της ελληνικής χούντας αποτελούσε πάντα το παρακρατικό δεκανίκι & την άτυπη εφεδρεία του κράτους & του κεφαλαίου. Άλλωστε η χρονική συγκυρία της εκλογικής της ανόδου συμπίπτει διόλου τυχαία με τη καπιταλιστική κρίση & όλα τα παράγωγα της (ανεργία, οικονομική εξαθλίωση, χαράτσια, δυσβάσταχτοι φόροι, κοινωνικός αναβρασμός).
Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα (& ταυτόχρονα ένα από τα καλύτερα ανέκδοτα που χουμε ακούσει το τελευταίο καιρό) που χει εκστομίσει η χ.α είναι αυτό που αναφέρεται στη δήθεν αντισυστημικότητα της συμμορίας τους. Τα γελοία αυτά ακροδεξιά ανθρωπάρια πουλάνε «αντισυστημικό» παραμύθι προσπαθώντας να μας πείσουν ότι η συμμορία τους δεν είναι παρακρατική & ότι στόχος της είναι η εναντίωση στο κράτος & το σύστημα. Πιο κάτω θα παραθέσουμε μερικά κατατοπιστικά παραδείγματα & γεγονότα που αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι «αντισυστημικοί» χρυσαυγίτες τάσσονται ξεκάθαρα υπέρ του κεφαλαίου & ότι κράτος & ναζί είναι το ίδιο μαγαζί..
Καταρχάς Στην ιδέα & μόνο της φορολόγησης των εφοπλιστών (όσο αφορά τη γελοία πρόταση/ στάχτη στα μάτια της «οικιοθελής των εφοπλιστών με το συνολικό ποσό των 80 εκατομ. ευρώ) οι βουλευτές της τάσσονται ενάντια ακόμη & στη μικρή αυτή φορολόγηση των εφοπλιστών υποστηρίζοντας πως ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την εγχώρια οικονομία. Φυσικά & κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ισχύει αλλά αντιθέτως οι εφοπλιστές (που αποτελούν το πιο επιθετικό κομμάτι του ντόπιου κεφαλαίου) απολαμβάνουν δεκάδες προκλητικότατες φοροαπαλλαγές & διευκολύνσεις τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στα πληρώματα «απολαμβάνουν» κάκιστες συνθήκες εργασίας & μισθούς πείνας. Ακόμη & στη περίπτωση του λάτση που ήθελε να ξεφορτωθεί το πλωτό μουσείο του, κάνοντας το δωρεά στο δημόσιο (προκειμένου να φορτώσει τη συντήρηση του στο δημόσιο) η χ.α θεωρεί πως η «προσφορά» του έλληνα εφοπλιστή είναι ανεκτίμητης αξίας & το ελληνικό δημόσιο δεν την αξίζει!!!
Όταν πραγματοποιήθηκε στη βουλή η συζήτηση για το ζήτημα της οικονομικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων που χτυπήθηκαν κατά τη διάρκεια του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού της απεργίας της 12ης Φλεβάρη. Γνωστός βουλευτής λοιπόν του «αντισυστημικού» μορφώματος της χ.α πήρε το λόγο & δήλωσε πως πρέπει άμεσα το κράτος να αποδώσει αποζημίωση στους έμπορους & επαγγελματίες που δέχτηκαν πλήγματα από τους τρομοκράτες (?) που δημιούργησαν τα επεισόδια… Με λίγα λόγια ο φασίστας/ναζί βουλευτής ζητά από το κράτος να αποζημιώσει τις τράπεζες, τα καταστήματα των πολυεθνικών εταιρειών & τους μαυραγορίτες των ενεχυροδανειστηρίων που αποτελούσαν & τη συντριπτική πλειοψηφία των χτυπημένων στόχων τη μέρα εκείνη. Και συνέχισε ζητώντας τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνουν οι έμποροι του κέντρου της Αθήνας ζητώντας ουσιαστικά τη περαιτέρω ακόμη μείωση των ήδη εξευτελιστικών μισθών των εργαζομένων. Ας μη ξεχνάμε βέβαια πως όσο αφορά το προϋπολογισμό η χ.α όποτε μίλησε για «κόκκινες γραμμές» δεν συμπεριλάμβανε μέσα σε αυτές τη παύση των ξεπουλημάτων ή τη μη μείωση μισθών & συντάξεων αλλά την εθνική άμυνα & τη δημόσια τάξη. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν οι «κόκκινες γραμμές» για τη χ.α είναι τα συμφέροντα των καραβανάδων/αξιωματικών στρατόκαυλων & των δυνάμεων της κρατικής καταστολής.
Επίσης η κοινοβουλευτική πια συμμορία της χ.α αποτέλεσε συνοδοιπόρο των ν.δ-πασοκ-δημαρ στο μπλοκάρισμα της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για το ζήτημα της Αγροτικής. Κάτι παρόμοιο συνέβη & με τη πρόταση σύστασης επιτροπής για το θέμα της λίστας λαγκάρντ την οποία ο βουλευτής της χ.α επίσης καταψήφισε. Στη συνέχεια βέβαια οι φασίστες προσπάθησαν ανεπιτυχώς να μας πείσουν ότι το έκαναν καταλάθος!!! Η αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά απέδειξαν πόσο «αντισυστημικοί» υπερασπιζόμενοι το σύστημα όντας για άλλη μια φορά ξεδιάντροπα συνοδοιπόροι των κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα των νεοφασιστών της χ.α είναι η συμπόρευση της με τους εργατικούς αγώνες & το δήθεν ενδιαφέρον της για την εργατική τάξη. Μπορεί βέβαια στους κόλπους της να συγκεντρώνει κάποια αποπροσανατολισμένα ή ούγκα-ούγκα ή ελληνόψυχα μέλη της εργατικής τάξης αλλά η αλήθεια είναι πως η ακροδεξιά δεν υπήρξε ουδέποτε συνοδοιπόρος των αγώνων της εργατικής τάξης. Αντιθέτως μάλιστα λειτουργούσε κατασταλτικά ή αποτρεπτικά σε κάθε προσπάθεια της εργατικής τάξης για να διεκδικήσει τα αυτονόητα δικαιώματα της . Τα πρόσφατα & μόνο παραδείγματα είναι πολλά. Καταρχάς εναντιώθηκε αρχικά στη μεγάλη απεργία των χαλυβουργών. Μετά ακολούθησε η γνωστή κωλοτούμπα με την υποκριτική επίσκεψη αλληλεγγύης των ναζί στους απεργούς. Άλλη μια απεργία στην οποία το φασιστικό αυτό μόρφωμα εναντιώθηκε ήταν αυτή των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ ενώ ας μη ξεχνάμε τη στήριξη που έδειξε (μαζί με πασοκ-νδ-δημαρ) στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός του Μπόμπολα & της Eldorado Gold στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Εκεί που ντόπιοι & αλληλέγγυοι συνεχίζουν ακόμη να αντιστέκονται με τεράστιο σθένος απέναντι στις προσταγές του κράτους & του ντόπιου & ξένου κεφαλαίου διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή σε αρμονία πάντα με το φυσικό περιβάλλον που τους περιτριγυρίζει. Η χ.α ήταν επίσης αυτή που ζήτησε στη βουλή να σπάσει η απεργία των εργολαβικών του ΑΠΘ απαιτώντας με αυτό τον τρόπο την επέμβαση της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό άσυλο & τη καταστολή άλλης μιας εργατικής κινητοποίησης κατά την οποία οι απεργοί εργαζόμενοι διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα έξι & πλέον μηνών.
Φυσικά & τα παραδείγματα της συνεργασίας των παρακρατικών νεοναζί της χ.α με τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής είναι πραγματικά πάρα πολλά & πέρα ως πέρα ξεκάθαρα & κραυγαλέα. Πετούν μολότοφ μέσα από τις γραμμές των μ.α.τ, κραδαίνουν μαχαίρια & επιτίθενται σε αντιφασίστες, αναρχικούς, αριστερούς, μετανάστες μαζί με τα μ.α.τ, κάνουν πογκρόμ σε σπίτια & μαγαζιά μεταναστών με την ανοχή των μ.α.τ & τα εκλογικά κέντρα τριγύρω από τη γ.α.δ.α στα οποία ψηφίζουν μαζικά μπάτσοι όλων των ειδών παρουσίασαν ποσοστά της τάξης κόμη & του 23% στους ψήφους που πήρε η παρακρατική συμμορία. Ας μη ξεχνάμε τα διάφορα χτυπήματα που επιχείρησαν κατά καιρούς να κάνουν χωρίς επιτυχία οι φασίστες σε καταλήψεις & στέκια με αποτέλεσμα να αναλάβουν δράση τα κρατικά «ξαδερφάκια» τους προχωρώντας έτσι σε εκκενώσεις χώρων (πχ Βίλλα Αμαλίας) που η γεωγραφική τους σχέση στεκόταν εμπόδιο στα σχέδια κράτους & παρακράτους.
Ακόμη & στη πόλη μας τα παραδείγματα αγαστής συνεργασίας ή ανοχής στα φασιστικά καθάρματα είναι πολλά. Σε σύγκρουση φασιστών (που προσπάθησαν στα μουλωχτά να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση σε καφενείο μακριά από το κέντρο της πόλης) με αντιφασίστες 4-5 μηχανές της ομάδας ΑΗ.Δ.Ι.Α.Σ αποφάσισαν νε επέμβουν μόνο όταν οι αντιφασίστες είχαν καταφέρει να φτάσουν ελάχιστα μέτρα έξω απότην είσοδο του καφενείου. Και «όλως» τυχαίως τα χημικά των μπάτσων είχαν σαν στόχο τους αντιφασίστες. Στα περιβόητα εγκαίνια των γραφείων της χ.α στη πόλη μας στις παρυφές της & ακριβώς απέναντι από το μπατσομέγαρο (μιας & οι προσπάθειες τους να στεριώσουν στέγη στο κέντρο της πόλης αποδείχτηκαν άκαρπες..) για χάρη της παρακρατικής συμμορίας επιστρατεύτηκαν πέντε διμοιρίες υ.μ.ε.τ & ο.π.κ.ε (από Αγρίνιο, Μεσολόγγι, Άρτα), τέσσερις χακί διμοιρίες μ.α.τ, όλοι οι Δ.Ι.Α.Σ της πόλης & φύσικα οι αναρίθμητοι ασφ-αλήτες του τοπικού αστυνομικού τμήματος του Αγρινίου. Μιλάμε δηλαδή για περισσότερους από 200 μπάτσους για την «αφεντιά» των βουλευτών της χ.α τη στιγμή που όπως παρατήρησε αντιφασίστας από πόλη της ηπείρου τέτοια επιστράτευση αστυνομίας για εκδήλωση κόμματος είχε να δει από ομιλία του «αντισυστημικού» Αντρέα Παπανδρέου στη πόλη του πριν κάνα δυο δεκαετίες!!
Η ασφάλεια & θαλπωρή που τους πρόσφερε το σφιχταγκάλιασμα με το Α.Τ Αγρινίου απέναντι από τα γραφεία τους δεν ήταν αρκετά για τους “αντισυστημικούς” φασίστες της χ.α. Και φυσικά αξίζει να αναφερθεί ο ζήλος που έδειξαν οι χακί διμοιρίες από την Αθήνα απέναντι στους 400-450 αντιφασίστες που πορεύτηκαν διασχίζοντας τη μισή πόλη προς το κοτέτσι των παρακρατικών. Ας μη ξεχνάμε ότι αντιφασίστας διαδηλωτής είχε τραυματιστεί άσχημα στο πόδι κατά τη διάρκεια της πορείας από ευθεία βολή κρότου-λάμψης ή ασφυξιογόνου. Άλλωστε τις 17/09/13 όταν ύστερα από το άκουσμα της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα χιλιάδες κόσμου βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει οργισμένος για τη παρακρατική αυτή δολοφονία κατά τη διάρκεια της μαζικότατης αντιφασιστικής διαδήλωσης στο Κερατσίνι Αττικής & όταν αντιφασίστες διαδηλωτές πορεύθηκαν με απειλητικές διαθέσεις προς τα κοντινά γραφεία της χ.α στη γειτονική Νίκαια οι μπάτσοι προστάτευσαν για άλλη μια φορά τα παρακρατικά τους αδέρφια χτυπώντας, τραυματίζοντας άσχημα & συλλαμβάνοντας δεκάδες αντιφασίστες τη στιγμή που μια χούφτα παρακρατικών φασιστών της χ.α πετούν πέτρες προς τους διαδηλωτές μέσα από την ασφάλεια των γραμμών των μπάτσων. Την ίδια μέρα στη πόλη μας μια μαζικότατη πορεία στην οποία συμμετέχουν 400-500 περίπου άτομα κατευθύνεται προς τα γραφεία της χ.α δίπλα από το μπατσομέγαρο. Εκεί περιμένουν δυο διμοιρίες υ.μ.ε.τ/ο.π.κ.ε καθώς & δεκάδες ασφ- αλήτες & αη.δ.ι.α.σ προκειμένου να προστατεύσουν τα γραφεία των φασιστών. Ξεσπούν συγκρούσεις που διαρκούν γύρω στα 20 λεπτά κατά τη διάρκεια των οποίων οι μπάτσοι δέχονται επίθεση με πέτρες & καπνογόνα & απαντούν με ληγμένα ασφυξιογόνα, κρότου-λάμψης & πέτρες.
Φυσικά άξια αναφοράς είναι η «αντισυστημική» τακτική των χρυσαυγιτών της πόλης & του νομού αιτ/νίας να εκτοξεύουν μηνύσεις από δω & από κει επιδιώκοντας έτσι να δημιουργήσουν μια κατάσταση ομηρίας, εμπλέκοντας σε αυτή πολλούς από τους αντιφασίστες της πόλης μας. Ακόμη, ας μη ξεχνάμε ότι οι θρασύδειλες επιθέσεις των παρακρατικών με όπλα, μεταλλικά ρόπαλα & αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς σε στέκια νεολαίας & στη κατάληψη Apertus έγιναν μέρες που οι μπάτσοι βρισκόταν σχεδόν σε κάθε στρατηγική γωνιά της πόλης εποπτεύοντας έτσι κατά κάποιο τρόπο τις κοτίστικες επιθέσεις των «αντισυστημικών» συμμοριτών της χ.α τη στιγμή μάλιστα που γνωστός χρυσαυγίτης από τα μέρη μας είναι μπάτσος που βρίσκεται σε διαθεσιμότητα (εξαιτίας των πογκρόμ σε μικροπωλητές σε Γαβαλού & Μεσολόγγι) με θητεία μάλιστα & στην αντιτρομοκρατική!! Πάνω από όλα «ενάντια» στο σύστημα δηλαδή οι χρυσαυγίτες…
Αυτοί είναι λοιπόν οι νεοναζί της χ.α. Μια συμμορία τραμπούκων, μαχαιροβγαλτών & μαφιόζων της νύχτας που δημιουργήθηκε, συντηρήθηκε & τώρα διογκώθηκε (με την είσοδο στο κοινοβούλιο) για να υπηρετεί πιστά το κράτος & το κεφάλαιο. Το μακρύ χέρι των αφεντικών & το παρακρατικό δεκανίκι της εξουσίας για την υποταγή του λαού & τη καταστολή & το τσάκισμα των κοινωνικών αντιστάσεων. Όπως λοιπόν ανέφερε & μια παλιά αφίσα του «Ιού Αταξίας» που είχε κολληθεί στους τοίχους της πόλης μας το 2007 «..οι οργανωμένες εθνικιστικές & νεοναζιστικές ομάδες αποτελούν ένα εθελοντικό στρατό εθνοκάθαρσης, μια άτυπη εφεδρεία για τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Όμως τίποτα δεν πρόκειται να μένει αναπάντητο. Το Αγρίνιο ήταν, είναι & θα παραμείνει καθαρό από κάθε φασιστική δράση..»
Από την ιστοσελίδα του Αγρινιώτικου εντύπου Stand Firm
