Category: Κείμενα

Κείμενο εισήγησης από τη συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου για την εκδήλωση με θέμα την ψυχική υγεία και τις αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Οι επιστήμες (και η ιατρική) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πολύ σημαντικό όπλο στρατευμένο όχι στις ανάγκες και την πρόοδο των κοινωνιών και των ανθρώπων όπως θα μπορούσε, αλλά στις επιταγές της εξουσίας. Η διάρρηξη της περιφραγμένης γνώσης του κράτους και του ιερατείου και η ελεύθερη διακίνηση της προς όλους είναι μια πράξη βαθειά πολεμική για τα συμφέροντα του κυβερνώντος σκοταδισμού.
Ας αναφερθούμε στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που είναι το ίδιο σκοταδιστικός όσο και αν έχει αφομοιώσει και επανοηματοδοτήσει έννοιες όπως: δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, εργατικοί αγώνες, επανάσταση, πολιτικό άσυλο, ισότητα, ειρήνη.  Κατέχοντας τη διαχειριστική εξουσία της ιστορικής επιστημονικής γνώσης με ευλάβεια και προσοχή έχουν στήσει ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ονομάζουν Δημοκρατία.  Έχουν αφομοιώσει τις ιδέες του διαφωτισμού ακυρώνοντάς τες, έχουν εκπαιδευτεί στο να αναπαράγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, να θέτουν ψεύτικους βηματισμούς σε μια ανθρωπότητα δεμένη χειροπόδαρα. Χειραγωγούμενη, εκβιαζόμενη, επιτηρούμενη, προβατοειδή.  Ένας πολιτισμός και μια δημοκρατία που βασίζονται στη βαρβαρότητα και το ψέμα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την ψυχική ασθένεια είτε στο άτομο είτε σε ολόκληρες κοινωνίες.
Ζούμε στην κοινωνία της εξουσίας. Της κρατικής επιβολής και των καπιταλιστικών περιφράξεων. Ο κόσμος αυτός είναι δομικά βασισμένος στην (ταξική) ανισότητα, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, τους πολέμους, το φασισμό, τη λεηλασία, τη διαρκή κούρσα εταιριών και μονοπωλίων για όλο και περισσότερο κέρδος.
Ο κόσμος της εξουσίας χρειάζεται τον ανταγωνισμό (όχι την αλληλεγγύη), χρειάζεται την ιεραρχία (όχι την αυτοοργάνωση και την ισότητα), τον ατομικισμό (όχι τη συλλογικότητα), τον μηδενισμό κάθε ανθρώπινης και πολιτισμικής αξίας στο βωμό του κέρδους.  Η  εξουσία σπέρνει κοινωνικά τον κανιβαλισμό εκκινώντας μια φρενήρη πορεία όλοι εναντίων όλων.
Για τη χειραγώγηση των ανθρώπων σε αντικοινωνικές θέσεις η ιστορία της βαρβαρότητας έχει να αναδείξει στη φαρέτρα της πολλά βέλη που σημαδεύουν τον Άνθρωπο. Θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα, σχολείο, στρατός, εργασία είναι μερικά μόνο από όσα τελικά αλλοτριώνουν τους ανθρώπους και αποδομούν, τα συναισθήματα, τη βούληση, την ελευθερία, τη δημιουργικότητα, τη συνείδηση.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με βασικό μοχλό επιβολής του, τον εκβιασμό (καταναγκασμό),  και τη διαχείριση του χρόνου,  επιδρά στον ψυχισμό του ατόμου (και της κοινωνίας),  δημιουργώντας νευρωτικά ναυάγια. Έτσι βλέπουμε το οξύμωρο μιας κοινωνικής πλειοψηφίας αποτελούμενης από άτομα με υπέρμετρο εγωισμό απ΄ τη μιά, και την ίδια ακριβώς στιγμή βαθειά ανασφαλή, έτοιμα να σπάσουν με το παραμικρό τράνταγμα. Άνθρωποι φοβικοί και ακανθώδης έτοιμοι να γίνουν λάδι στα γρανάζια κάθε φασισμού αρκεί να έχουν οι ίδιοι, το παραμικρό όφελος ή μια αφελώς εννοούμενη ησυχία.
Οι εκβιασμοί που προκύπτουν από την κανονικότητα της καθεστηκυίας τάξης ισοπεδώνουν, ευθυγραμμίζουν και τελικά ξεδοντιάζουν, το σύγχρονο Σίσυφο της καθημερινότητας  και απομακρύνουν τη λύτρωση από το μαρτύριό του, σε ένα μη υπαρκτό – μη λογικό – μη αντιληπτό, χώρο και χρόνο.  Κάθε αποκλίνουσα από το κοινωνικό κοπάδι συμπεριφορά στιγματίζεται ως τρέλα, ως τεμπελιά, ως ανοησία, ως ανωμαλία, ως περιφρόνηση για τα ιερά και τα όσια του κοπαδιού, ως επιθετική προς όλους αυτούς, ως εγωιστική απέναντι στο ¨κοινό καλό¨. Ούτε λίγο ούτε πολύ από την ημέρα που πρωτοανοίγουν τα μάτια τους οι άνθρωποι εκκινούν στη φρενήρη ροή της καθημερινότητας με σκοπό να ολοκληρώσουν τα προαπαιτούμενα της εξουσίας και της κοινωνίας, να γίνουν αποδεκτοί και να προσαρμοστούν.
Το ελεύθερο βίωμα ασφυκτιά σε κανάλια αποξένωσης και ατομικισμού, η πηγαία ανάγκη δημιουργίας καταθλίπτεται, η επικοινωνία αντικαθιστάται από ελεγχόμενα δίκτυα συσσωρευμένης μοναξιάς. Οι τέχνες μένουν ακοινώνητες, η μόρφωση εξειδικεύεται στο βαθμό να μην σημαίνει τίποτα, ο πολιτισμός των κυρίαρχων δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκόρπισμα, εξωραϊσμός μιάς πληκτικής, εχθρικής, βίαιης καθημερινότητας, σμιλεμένης με το καταφατικό σκύψιμο του κεφαλιού στους άπειρους εκβιασμούς.      
Είναι λες και η κοινωνία αντάλλαξε με την εξουσία, την ίδια την ιδέα της ελευθερίας για λίγα ψίχουλα επιβίωσης. Σύμβαση, επίσης εκβιαστική και εικόνα νεοφασιστική για το κάδρο του σύγχρονου κυρίαρχου ¨πολιτισμού¨. Το κάδρο συμπληρώνεται με πινελιές αγχολυτικών και ψυχοφαρμάκων, με τρέξιμο και ταυτόχρονη παραίτηση.  Μια διασωληνωμένη κοινωνία στο κρατικό οξυγόνο παραβλέπει το χαρακτήρα της δυστυχίας της από το τρέξιμο και την ενασχόλησή της με τα ψίχουλα από τα αποφάγια των αφεντικών. Από τα χτυπήματα του ανταγωνισμού που θα πρέπει να αποφύγουν και από εκείνα που πρέπει να εξαπολύσουν. Πλήρως εξαρτημένη ακόμα και στις βασικές της ανάγκες, αυτοκτονεί μαζικά σε περιόδους όπου κόβεται το κρατικό οξυγόνο.  Όσοι αυτοκτονούν, παραιτούνται, ή αυτοκαταστρέφονται είναι οι πλέον συναισθηματικά ευαίσθητοι άνθρωποι και τελικά είναι υγιείς άτομα. Είναι αυτοί που βρίσκονται πρώτοι στο στόχαστρο της εξουσιαστικής κοινωνίας αδυνατώντας να προσαρμοστούν στην αντιξοότητα μιάς ψυχικά ασθενούς κοινωνίας.
Η εξουσία αναθρέφει την κοινωνία και η κοινωνία αναθρέφει τους ανθρώπους μέσα στα κανάλια της εξουσίας αυτός είναι ο πόλεμος όλοι εναντίων όλων. Εκεί νοηματοδοτείται ο αναρχικός αγώνας, γιατί η καθολική ανατροπή της εξουσίας και της κοινωνίας της μπορεί μόνο, να θέσει τέλος σε αυτή την ανθρωποφαγία.  Η ελευθερία για τον άνθρωπο, τις κοινότητές του και την κοινωνία θα ανατείλει στα συντρίμμια του κράτους και του κεφαλαίου. Η ευτυχία είναι καθολική και όχι μερική έννοια.

Δυο λόγια για το οργανωτικό εγχείρημα
Ξεκινάμε από θέση μάχης. Είμαστε Αναρχικοί. Θέλουμε να εξαλείψουμε την εξουσία ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις και πάνω στο φυσικό περιβάλλον. Εχθρός μας είναι το κράτος που υποτίθεται ρυθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, ή μάλλον το κάνει, αλλά με αντικοινωνικούς σκοπούς που όλοι βλέπουμε και όλοι κατανοούμε. Εχθρός μας είναι το κεφάλαιο και η ιδιοκτησία ως προϊόντα κλοπής από τη μεριά των ισχυρών, μέσα από μία μακραίωνη ιστορία πολέμων, γενοκτονιών, εποικισμών, βίας και βαρβαρότητας.
Εντοπίζουμε το επαναστατικό υποκείμενο στον Άνθρωπο, ανεξαρτήτως τάξης, φυλής, φύλου, χρώματος και κάθε άλλο πλαστό διαχωρισμό που γέννησε και αναπαράγει η εξουσία.
Αποφασιστικό κριτήριο που ξεχωρίζει τους ανθρώπους είναι ο πολιτισμός. Ένας πολιτισμός που δεν μαθαίνεται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια αλλά αντανακλάται και καθρεπτίζεται στις μικρές και μεγάλες πράξεις του καθενός. Αν αυτές οι πράξεις και συνολικότερα η στάση ενός ατόμου είναι τελικά κοινωνική ή αντικοινωνική, αν είναι επαναστατική – αγωνιστική – αντιστασιακή ή αν είναι υποτελής – χαφιεδική – ιδιοτελής – στρεφόμενη εναντίον τρίτων. Αν στο βλέμμα καίει η ειλικρίνεια, η τιμή, η αγάπη, η δικαιοσύνη ή αν το βλέμμα ξερνάει μίσος, ψέμα, εγωισμό, ματαιοδοξία.
Καταπιεσμένοι εναντίον εξουσιαστών. Σηκώνουμε το γάντι του προαιώνιου πολέμου που κήρυξε η εξουσία. Ο κόσμος της ελευθερίας ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Οι άνθρωποι είναι το δικό μας κεφάλαιο, ως άνθρωποι συμπαρατασσόμαστε απέναντι σε στρατούς μισανθρώπων. Ως άνθρωποι θα νικήσουμε.  Δεν μπορεί να νικηθούμε από μια μειοψηφία αδίστακτων, δειλών, παρανοϊκών και φαύλων, παρά τους στρατούς και τα όπλα τους.
Ο αγώνας μας θα πρέπει να διεξαχθεί μεθοδικά.  Θα πρέπει (1) να καταλαμβάνουμε το κοινωνικό έδαφος που από ανεπάρκεια και έλλειψη κοινωνικής ευθύνης, κατά κανόνα, εγκαταλείπει το κράτος. Αλλά θα πρέπει να καταληφθεί και εκείνος ο κοινωνικός χώρος (2) που παραχωρεί το κράτος όταν αναγκάζεται από τις κοινωνικές συνθήκες να οπισθοχωρήσει. Θα πρέπει τελικά (3)να αναχαιτιστεί η κρατική ισχύς σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο επίπεδο της βίας. Όταν μιλάμε για κατάληψη του κοινωνικού χώρου εννοούμε τη δρομολόγηση του κοινωνικού γίγνεσθαι σε πολεμικές θέσεις για την εξουσία και τις αξίες της. Όπλα μας η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια και ο αγώνας για το δίκιο των απόκληρων του εξουσιαστικού κόσμου. Αυτές είναι οι αξίες που θα μας φέρουν να επανακτήσουμε την ανθρωπιά.
Και πιο πρακτικά (3) μόρφωση, περίθαλψη, πολιτισμός, εργασία – παραγωγή είναι τομείς που το κράτος δεν θα εγκαταλείψει ποτέ με την πειθώ. Οι αυτοοργανωμένες αντιεραρχικές αντισυγκεντρωτικές δομές κοινωνικής αλληλεγγύης απαλλαγμένες από το φάντασμα της δημοκρατίας δεν θα κατακτήσουν τον κόσμο αμαχητί.
Μέχρι να φτάσουμε σε αυτή την τελική αναμέτρηση όμως θα πρέπει να γίνουμε ολόκληρος ο κόσμος. Οι δυνάμεις της αντίστασης σήμερα θα πρέπει να οργανωθούν διάχυτα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας με ένα σκεπτικό γενικευμένης έμπρακτης ανυπακοής και αλληλοβοήθειας. Για τη δημιουργία δικτύων υποστήριξης του αγώνα και της κοινωνίας, για την οικειοποίηση όλων των μέσων αντίστασης, για να συνενωθούν όλα τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης σε ένα ζωντανό κοινωνικό σώμα αυτόνομο και αυτάρκες.
Κάθε πρωτοβουλία από τα κάτω, που αδιαμεσολάβητα επιχειρεί να συνεισφέρει το δικό της λιθαράκι στον αντιεξουσιαστικό πολιτισμό και την κοινωνική αντίσταση, κινητοποιούμενη στην κατεύθυνση της συγκρότησης του κοινωνικού μετώπου αντίστασης και αλληλεγγύης,  είναι κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.
 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Συνέλευση στο πανεπιστήμιο – Τρίτη 4 Οκτωβριου 2016 – 7μμ – Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Βασανισμός δύο συντρόφων από την αστυνομία στο Αστυνομικό τμήμα Αγρινίου.
 

Συνέχεια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος στο Αγρίνιο, απέναντι στα κομμάτια αυτά της κοινωνίας που επιλέγουν να αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία και τους θεσμούς της.

Την Παρασκευή 31/9/2016 στις 9.30 αυτοκίνητο της ασφάλειας Αγρινίου στο οποίο επέβαιναν τέσσερις μπάτσοι, ασφαλίτες και Ο.Π.Κ.Ε., ακινητοποίησαν δύο συντρόφους στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Προκαλώντας με ειρωνικά σχόλια αλλά και απειλές ζητούν από τους συντρόφους να τους υποβάλουν σε εξακρίβωση στοιχείων και σωματικό έλεγχο. Οι σύντροφοι αρνούνται κάθε έλεγχο και δηλώνουν ότι δεν τους αναγνωρίζουν σα θεσμό ή εξουσία. Χρησιμοποιώντας βία, γροθιές και κλωτσιές, τους περνούν χειροπέδες και τους βάζουν στο ασφαλίτικο. Κατά τη διάρκεια της προσαγωγής συνεχίζονται οι απειλές τόσο επί του προσωπικού όσο και προς όλο το αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και αντιφασιστικό κίνημα του Αγρινίου. Στο αστυνομικό τμήμα που προσάγονται ξυλοκοπούνται. Συγκεκριμένα ο ένας από τους δύο συντρόφους δένεται πισθάγκωνα και δέχεται χτυπήματα από τους μπάτσους στο κεφάλι και όλο το σώμα του για πέντε συνεχόμενες ώρες. Αφού εξάντλησαν τη δύναμη τους σε ένα άτομο δεμένο με χειροπέδες στη συνέχεια προσφέρθηκαν να το πάνε και στο νοσοκομείο θέλοντας έτσι να μετατρέψουν τα βασανισμό σε συμπλοκή με τους μπάτσους. Οι σύντροφοι αρνούνται κάθε συνδιαλλαγή μαζί τους και τους απαγγέλλονται κατηγορίες για απείθεια, αντίσταση και παράβαση του νόμου περί όπλων για ένα σουγιά που βρέθηκε στη κατοχή του ενός. Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι αφού τους ορίστηκε τακτική δικάσιμος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που θρασύδειλα γουρούνια προσπαθούν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα ανθρώπων που αντιστέκονται. Πότε σε συνεργασία με τους φασίστες της χρυσής αυγής, πότε κρυμμένοι πίσω από την ασυλία που τους δίνει η στολή του μπάτσου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα γραφεία της χρυσής αυγής είναι ακριβώς δίπλα από τους μπάτσους και είναι ιδιοκτησίας ενός μπάτσου. Σε αγαστή συνεργασία κράτος και παρακράτος, μπάτσοι και φασίστες προσπαθούν μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις να επιβάλουν το φόβο της εξουσίας τρομοκρατώντας από πιτσιρικάδες που τους χλευάζουν, μέχρι τα πιο προωθημένα αγωνιστικά κομμάτια του κινήματος της αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό.

Πιστά σκυλιά του συστήματος, δούλοι μέχρι το κόκαλο, τσιράκια των αφεντικών. Πάντα απέναντι σε αγώνες και διεκδικήσεις δεν διστάζουν να χτυπούν ηλικιωμένους σε πορείες και να γελούν πετώντας τους δακρυγόνα. Μην αναρωτιέστε λοιπόν που ΌΛΟΙ μισούν τους μπάτσους. Αυτοί είναι που θα υπερασπιστούν τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις των σπιτιών από τις τράπεζες. Θα προστατέψουν τα αφεντικά τους για μερικές εκατοντάδες ευρώ χτυπώντας μια κοινωνία που εξαθλιώνεται.

Απάντηση σε αυτό το κλίμα είναι ούτε ένα βήμα πίσω.

Μαζική συμμετοχή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έρχονται ενάντια στην καταστολή και τον ολοκληρωτισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Ούτε ένα βήμα πίσω
Από τα οδοφράγματα του Αγώνα για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Κείμενο συντονιστικού κατάληψης τμημάτων ΔΠΦΠ – ΔΕΑΠΤ και χρονικό δράσεων.  Επίσης σε ένδειξη αλληλεγγύης τελεί υπό κατάληψη και το τμήμα ΔΠΠΝΤ στο Αγρίνιο.

ΤΡΙΤΗ 5/4 : Περνάει από τη γενική συνέλευση η κατάληψη του τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων.

ΤΕΤΑΡΤΗ 6/4 : Μοίρασμα κειμένων του συντονιστικού της κατάληψης σε κεντρικούς δρόμους της πόλης.

ΠΕΜΠΤΗ 7/4 : Περνάει από τη γενική συνέλευση και η κατάληψη του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προιόντων και Τροφίμων.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/4 : Παρέμβαση από τις 12.00-15.30 στη φοιτητική λέσχη, ώστε όλοι οι φοιτητές να τρώνε δωρεάν και να μην επιδεικνύουν κάρτα σίτισης.

ΣΑΒΒΑΤΟ 9/4 : Παρέμβαση και ακύρωση της εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ στο Επιμελητήριο με ομιλίτρια την υφυπουργό εργασίας Αντωνοπούλου. Μετά ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 10/4 : Ανάρτηση πανό σε ταράτσα πολυκατοικίας στο γήπεδο του Παναιτωλικού, τα οποία γίνονται ορατά στο εσωτερικό του γηπέδου κατά τη διάρκεια του αγώνα παναιτωλικός – ολυμπιακός. Την ίδια στιγμή πραγματοποιείται συγκέντρωση έξω από το γήπεδο και μοίρασμα κειμένων. (Τα πανό έγραφαν: ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΔΕΑΠΤ-ΔΠΦΠ και ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ). Ύστερα πραγματοποιήθηκε πορεία που κατέληξε στη κεντρική πλατεία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 11/4 : Μπλοκάρισμα της ΔΟΥ (εφορία) Αγρινίου απο νωρις το πρωί μέχρι το πέρας του ωραρίου λειτουργίας.

ΤΡΙΤΗ 12/4 : Γενική συνέλευση των τμημάτων όπου αποφασίζεται η συνέχιση της κατάληψης.

ΤΕΤΑΡΤΗ 13/4 : Αποκλεισμός και μπλοκάρισμα του κεντρικού κτηρίου της ΔΕΗ από τις 7.00 το πρωί μέχρι τις 14.30

ΠΕΜΠΤΗ 14/4 : Αναχώρηση με λεωφορεία από το Αγρίνιο και παρέμβαση/ακύρωση της Συγκλήτου του πανεπιστημίου που συνεδρίαζε στη Πάτρα. Κατά την επιστροφή πραγματοποιήθηκε στάση στα διόδια της γέφυρας Ρίου-Αντιρίου, όπου σηκώθηκαν οι μπάρες και για 2 περίπου ώρες περνουσαν ελεύθερα τα οχήματα.

πηγή: indymedia

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Οι στρατιωτικές, οικονομικές και πολιτικές επεμβάσεις της ¨Δημοκρατικής¨ ¨πολιτισμένης¨ Δύσης στις πλούσιες, σε φυσικούς πόρους χώρες (που πραγματοποιούνται από την αποικιοκρατική εποχή μέχρι και σήμερα), γεννούν συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, εκατόμβες νεκρών και στρατιές εξαθλιωμένων ανθρώπων που μετακινούνται πάνω στον πλανήτη. Τα κράτη και το κεφάλαιο σε παγκόσμιο επίπεδο αναζητούν διαρκώς νέες πηγές κερδοφορίας και ελέγχου επεκτείνοντας την κυριαρχία τους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Οι πολεμικές συρράξεις, και ειδικότερα σε καιρούς που το σύστημα αναδιαρθρώνεται από τα πάνω (καπιταλιστική κρίση), αποτελούν το καλύτερο φάρμακο για τις ανάγκες των οικονομικών ελίτ στην αποκόμιση μεγάλων κερδών και το ξεπέρασμα της κρίσης. Πλουτοπαραγωγικές πηγές και κοιτάσματα ενέργειας περνούν στα χέρια των πολυεθνικών παράλληλα και με την επιβολή της πολιτικής εξουσίας που εξυπηρετεί αυτήν τη πραγματικότητα. Ο κόσμος της εξουσίας, ακραία ανταγωνιστικός φέρνει σε διαμάχη ακόμα και διαφορετικούς πόλους κυριαρχίας, όπου οι ισχυροί χωρίζουν τον κόσμο σε οικόπεδα και διεκδικούν τα πιο κερδοφόρα κομμάτια, σε έναν αέναο ενδοεξουσιαστικό ανταγωνισμό, ενώ συμπαρατάσσουν το εύρος των κυριαρχικών δυνάμεων μόνο απέναντι στον ταξικό τους εχθρό.

Οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη προέρχονται από χώρες που είτε μαστίζονται από την πείνα και την εξαθλίωση (Αφρική, ΝΑ Ασία), είτε γνωρίζουν τη φρίκη του πολέμου (όπως οι μάχες που μαίνονται στη Συρία εξαιτίας του ανταγωνισμού των συμφερόντων ΗΠΑ-Ε.Ε και Ρωσίας στη περιοχή). Τα ευρωπαϊκά κράτη δημιουργούν τις συνθήκες για τη μετανάστευση (πόλεμοι, εξαθλίωση, περιβαλλοντική καταστροφή) και διαχειρίζονται τους μετανάστες σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ενώ ενσωμάτωσαν κάποιους από αυτούς ως φτηνά εργατικά χέρια, ταυτόχρονα ύψωσαν σύνορα και φράχτες, στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και επιχειρούν ένα συνολικό σχέδιο καταστολής, ελέγχου και εγκλεισμού για τους περισσευούμενους για το κεφάλαιο ανθρώπους. Πλέον η διέλευση μέσω του Αιγαίου (από τη στεριά έχει υψωθεί ο φράχτης του Έβρου), πέρα από τη Frontex, τον ελληνικό στρατό και τους λιμενόμπατσους, θα επιτηρείται και από το ΝΑΤΟ που θα προχωρεί σε επαναπροωθήσεις, γεγονός που θα αυξήσει ακόμα περισσότερο τους πνιγμούς στα νερά της Μεσογείου. Η παρουσία των δολοφόνων της ατλαντικής συμμαχίας στο αιγαίο σηματοδοτεί την πολεμική υπεράσπιση των συμφερόντων της δυτικής επικυριαρχίας στην Ν.Α Μεσόγειο.

Οι μετανάστες που καταφέρνουν και φτάνουν σε ελληνικό έδαφος απομονώνονται από τους ντόπιους στα λεγόμενα H0TSP0T που έχει αναλάβει ο στρατός, στα οποία καταγράφονται μέσω ενός ολοκληρωτικού ελέγχου και ταυτοποίησης, ενώ έχει καταγραφεί μεγάλος αριθμός αγνοούμενων παιδιών αλλά και ληστεία σε βάρος τους από χώρες όπου παρακρατούν τα τιμαλφή τους. Όσον αφορά το διαχωρισμό ανάλογα με τη χώρα προέλευσης τους, επιχειρούν με αυτόν τον τρόπο να στήσουν σκηνικό εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, που θα χρησιμοποιηθεί έντεχνα και για τη διεύρυνση των διαχωρισμών και του ρατσισμού από τους ντόπιους πληθυσμούς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πόλεμος κατά των μεταναστών εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης της κυριαρχίας. Την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, και εντείνεται η οικονομική λεηλασία των από κάτω, η στρατιωτικοποίηση επεκτείνεται στις Δυτικές μητροπόλεις, όπου το αντιτρομοκρατικό δόγμα φέρνει ολοκληρωτικούς νόμους, καταστολή σε αγωνιζόμενα κομμάτια και νέες μεθόδους επιτήρησης και ελέγχου για τη διασφάλιση της κοινωνικής ομαλότητας, της ταξικής ειρήνης και της απρόσκοπτης συνέχισης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Η ρητορική της κυριαρχίας επικεντρώνεται στην προσπάθεια να φορεθεί ένα ανθρώπινο προσωπείο στη διαχείριση των μεταναστών. Η υποκρισία όμως είναι ξεκάθαρη μιας και ο καπιταλισμός δε δείχνει καμιά πρόθεση να ελαφρύνει τον κόσμο από τη φτώχεια, τους πολέμους και τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, που είναι οι καταλυτικοί παράγοντες που εξαναγκάζουν τους ανθρώπους στο δρόμο της μετανάστευσης. Επιπλέον η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών αφορά την καταστολή των μεταναστών και συνολικά των καταπιεσμένων όπως προαναφέρθηκε, και όχι την περίθαλψη συνολικά των πληττόμενων κοινωνικών κομματιών. Ο ύπουλος όρος της ¨ανθρωπιστικής κρίσης¨ χρησιμοποιείται για να κρύψει τον πραγματικό της χαρακτήρα: κρίση πολιτική – κοινωνική, κρίση δομική του αστικοδημοκρατικού καπιταλιστικού κόσμου.

Η φασιστική προπαγάνδα που εξαπολύουν τα κυρίαρχα media και διάφοροι χριστιανοταλιμπάν που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την ισλαμοποίηση της ευρώπης και μπολιάζουν κοινωνικά τον φόβο και το θρησκευτικό μίσος ενεργοποιώντας τα ταπεινότερα ένστικτα των ανθρώπων κατευθύνοντάς τους σε ενέργειες βίας, συγκεκριμένα στην ελληνική επικράτεια είναι ενδεικτική.. (Καστελόριζο, Γιαννιτσά). Το ζήτημα προβάλλεται από ανθρωπιστική σκοπιά, αποκρύπτοντας τα πραγματικά αίτια και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που διακυβεύονται στις χώρες από όπου προέρχονται οι μετανάστες, ενώ από την άλλη αναδεικνύουν τους μετανάστες σε ενδοχώριο ‘’πρόβλημα’’. Έτσι καλλιεργείται το κατάλληλο κλίμα για κάθε είδους φασιστική και ξενοφοβική πανούκλα, ενθαρρύνεται ο κοινωνικός κανιβαλισμός και οι καταπιεσμένοι διαχωρίζονται. Ενδεικτικός είναι και ο εμπρησμός στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών που βρισκόταν υπό κατασκευή, από φασίστες και ξενοφοβικούς νοικοκυραίους, με το πρόσχημα ότι συγκέντρωση μεταναστών θα υποβαθμίσει τη περιοχή τους και θα φέρει προβλήματα.

Όλοι αυτοί εθελοτυφλούν όταν χτυπούν τους μετανάστες και αρνούνται να αγγίξουν στο ελάχιστο ένα ολόκληρο κύκλωμα κρατικών οργάνων και αξιωματούχων (ΜΚΟ και άλλων) που από τη Συρία ως το κέντρο της Ευρώπης θησαυρίζει από την ανάγκη αυτών των ανθρώπων. Όπως και άλλοι ντόπιοι, που μιμούνται αυτή τη λογική και ως σύγχρονοι μαυραγορίτες κερδοσκοπούν σε βάρος απόκληρων και εξαθλιωμένων. Όλη αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το μύθευμα κάποιων ¨κακών δουλεμπόρων¨ που συνήθως είναι και ¨Τούρκοι¨ για τα ελληνικά ΜΜΕ.

Από τη δική μας σκοπιά, ως αναρχικοί / αντιεξουσιαστές σε αντίθεση με την κάθετη και ιεραρχική αστική φιλανθρωπία κρατικών θεσμών και ΜΚΟ, αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη σε μια ζωντανή, αμφίδρομη σχέση ισότητας και αγώνα. Άλλωστε η αλληλεγγύη είναι υπαρκτή μόνο όταν μπαίνουν στο στόχαστρο τα πραγματικά αίτια και η ρίζα της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης, όταν δηλαδή, κανείς δεν είναι μόνος απέναντι στην εξουσία. Έχοντας τοποθετήσει τους εαυτούς μας στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων που αγωνίζονται ενάντια στα σχέδια κρατών, κεφαλαίου και φασιστών, δεν έχουμε παρά να αντιληφθούμε την κοινή μας θέση με τους μετανάστες μέσα στην εξουσιαστική πραγματικότητα. Χωρίς εξιδανικεύσεις και δογματισμούς λοιπόν, στεκόμαστε πλάι στο κομμάτι των καταπιεσμένων που βιώνει τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού και το πιο στυγνό πρόσωπο της ίδιας εξουσίας που γεννά με άλλη μορφή και σε αυτό τον τόπο αλλά και παντού την ίδια εκμετάλλευση και καταπίεση εξαχρειώνοντας την ανθρωπότητα.

Η έμπρακτη αλληλεγγύη δίνει τη δυνατότητα να υψωθούν γερά αναχώματα αξιοπρέπειας και να γεννηθούν σχέσεις αντίστασης και αγώνα, όπως έχει εκφραστεί σε κάποιες πόλεις με καταλήψεις κτηρίων πάνω στη λογική της αυτοοργάνωσης, για να στεγαστούν οι ανάγκες των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα μεταναστών. Επιπλέον σε πολλές περιοχές της χώρας αλληλέγγυοι προχωρούν στη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, μην αφήνοντας χώρο στο κανιβαλισμό και το ρατσισμό να κερδίσουν έδαφος. Απέναντι στη κρατική διαχείριση που επιφυλάσσει καταστολή, εκμετάλλευση και απελάσεις, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση κοινοτήτων αγώνα, ντόπιων και μεταναστών, για τη ζωή και την αξιοπρέπεια, για τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Η επικοινωνία των αναγκών μας εντός οριζόντιων σχέσεων ελευθερίας και αλληλεγγύης, πρέπει να στοχεύει και στην όξυνση των αγώνων για την ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών και το γκρέμισμα των φρακτών της Ευρώπης-φρούριο, όπως αυτός του Έβρου. Επιπλέον οφείλουμε να τσακίσουμε κάθε λογής φασίστες δείχνοντας μηδενική ανοχή στο ρατσιστικό τους δηλητήριο και στις παρακρατικές πρακτικές τους.

Η παραπάνω στάση δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην κατεύθυνση της επαναστατικής υπόθεσης. Κρίνεται αναγκαία η σύνδεση των επιμέρους αγώνων και αντιστάσεων σε ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο αγώνα εναρμονιζόμενο με την όξυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου (των κυρίαρχων) που από τη μεριά μας αποσκοπεί στη βίαιη ανατροπή της κυριαρχίας κρατών και καπιταλισμού. Η επαναστατική διαδικασία καταστροφική και δημιουργική, είναι αυτή που θα συντρίψει κράτη, κεφάλαιο και φασίστες και θα βάλει μπροστά τη δημιουργία για ένα κόσμο πανανθρώπινης ελευθερίας και ισότητας, χωρίς εκμετάλλευση, σύνορα και πολέμους.  

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ – ΦΡΟΥΡΙΟ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΗ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ  

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού