Κείμενο του 98FM για τα γεγονότα της Πάτρας

Ξημερώματα 5ης Αυγούστου, Πάτρα, οι πραιτωριανοί του καθεστώτος  πραγματοποιούν κατασταλτική επιχείρηση εναντίον του Μαραγκοπούλειου, της Κατάληψης Παραρτήματος και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού ΤΕΙ, με συνέπεια την σύλληψη 5 συντρόφων-αγωνιστών και το «σφράγισμα» των συγκεκριμένων χώρων.

Η επιλογή του χώρου και του χρόνου καθόλου τυχαία: Εδώ και καιρό στην Πάτρα διεξάγεται κυριολεκτικά μια μάχη ανάμεσα τους συντρόφους/ισσες και όσους αντιστεκόμενους από την μια και τις δυνάμεις της κυριαρχίας και της υποταγής στα κελεύσματά της από την άλλη. Δεν είναι μόνο η αποτελεσματική απάντηση που δίνεται στα «ανοίγματα» της Χρυσής Αυγής στην τοπική κοινωνία εμποδίζοντας έτσι τις προσπάθειες του καθεστώτος να επιβάλλει τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό ως κυρίαρχες συνθήκες για τους εξαθλιωμένους. Ούτε φυσικά μόνο οι ρωγμές που προκαλούσαν η επίμονη στάση και οι συνεχείς κοινωνικές δράσεις των συγκεκριμένων χώρων απέναντι στην εικόνα της Τάξης και της Ασφάλειας που επιδιώκει να δώσει ο μιντιακός συρφετός προς τέρψη των φιλήσυχων πολιτών και των υποψήφιων επενδυτών. Είναι το ζωντανό παράδειγμα αντίστασης και δημιουργίας που αποτελούν οι συγκεκριμένοι χώροι, οι οποίοι συνιστούν ταυτόχρονα σκοπό και μέσο της προσπάθειας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση από κάθε έκφανση της κυριαρχίας. Αυτό είναι που αποτελεί την πραγματική απειλή για τα σχέδια του καθεστώτος, άρα στόχο για τις επιχειρήσεις των κάθε λογής πραιτωριανών του.

Το πλήθος των δραστηριοτήτων που φιλοξενούσαν οι συγκεκριμένοι χώροι, η ελεύθερη πρόσβαση, η αυτοοργάνωση, η  αντιεμπορευματική, μη ιεραρχική, συλλογική διάσταση της λειτουργίας τους και κυρίως οι ίδιοι οι τόποι ως χώροι ζύμωσης, ελεύθερης έκφρασης, δημιουργίας και πολιτικού στοχασμού είναι αυτά που θέλησε να καταστείλει το καθεστώς. Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι τέτοιες συνθήκες είναι ικανές να αποτελέσουν αφετηρία για δράσεις στο ευρύτερο κοινωνικό τοπίο της περιοχής, ενάντια στην λογική της υποδούλωσης και του συμβιβασμού προς τα κελεύσματα της κυριαρχίας.

Η επιλογή του τσακίσματος μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων, η ανεργία, οι κατασχέσεις, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, η περιβαλλοντική καταστροφή, η εμπορευματοποίηση των πάντων και η διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας είναι συνειδητή πολιτική εκ μέρους ενός καθεστώτος που στην προσπάθεια του για επιβίωση σκορπά τον ατομικό και συλλογικό όλεθρο. Για αυτό και πριν από κάθε νέα ένταση της επίθεσης ενάντια στην κοινωνία προετοιμάζει το έδαφος χτυπώντας προληπτικά και παραδειγματικά εκείνους που αντιστέκονται. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η καταστολή εκ μέρους του καθεστώτος σχετίζεται άμεσα με την οξύτητα των πολιτικών επιλογών του. Η επιστράτευση και η συκοφαντία για παράδειγμα κατά των εκπαιδευτικών συνοδεύονται από τις χιλιάδες απολύσεις και το κλείσιμο σχολείων (πού πήγε άραγε η περίφημη ψυχολογία των «δοκιμαζόμενων μαθητών»). Το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι απολύσεις των εργαζομένων και η βίαιη ρήξη του σήματος συνοδεύονται από το χάρισμα όλου του πακέτου χρήσης των ραδιοτηλεοπτικών ψηφιακών συχνοτήτων στην Digea  των καναλαρχών. Η ραγδαία πτώση στα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων αυτής της χώρας ως αποτέλεσμα των περικοπών και η αδυναμία πληρωμής φόρων και δανείων, συνοδεύονται από απελευθέρωση των κατασχέσεων, τη λήψη αναγκαστικών μέτρων είσπραξης και την φυλάκιση των «ενόχων», την ίδια ώρα που τα μέλη της ελίτ φωτογραφίζονται προκλητικά πάνω στα αιματοβαμμένα σκάφη τους και κάνοντας μπάνιο στις πολυτελείς βίλες με τις πισίνες που έχουν χτιστεί πάνω στα καμμένα δάση ή τις καταπατημένες ακρογιαλιές.

Η ορατή επιδείνωση της κατάστασης στη χώρα και το ενδεχόμενο αδιέξοδο-στόχος των εφαρμοζόμενων πολιτικών προφανώς θα έχει πάλι τα συνήθη θύματα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξυπνήσουν: ο στόχος είναι η απογοήτευση, η απομόνωση, η παραίτηση, ο ατομισμός, «οι εθνικές λύσεις» και η επακόλουθη υποταγή.  Η συνταγή δοκιμασμένη: μιντιακή παραπληροφόρηση και συκοφαντία σε συνδυασμό με τη χρήση ωμής βίας και τρομοκρατίας. Οποιοσδήποτε αντιστέκεται απονομιμοποιείται, όποιος φωνάζει φιμώνεται, όποιος δρα καταστέλλεται, όποιος στοχάζεται απομονώνεται-γελοιοποιείται.

Οι καταλήψεις, οι αυτοοργανωμένοι χώροι και τα εγχειρήματα αποτελούν προπύργια του αγώνα για ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Απέναντι στην κοινωνική εξαθλίωση προτάσσουν τον δρόμο της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της αυτοοργάνωσης, δίχως εξουσιαστικούς μηχανισμούς και λοιπές ιεραρχήσεις. Τολμώντας αυτό που κάποιοι λοιδορούν ως ουτοπία, χαράζουν νέους δρόμους αντίστασης και αγώνα, βαδίζοντας πάνω στα συντρίμμια της αντιπροσώπευσης, της καθοδήγησης και των πάσης φύσεως αυθεντιών. Για μας δεν τίθεται καν το δίλημμα, έχουμε πάρει ήδη θέση απέναντι στο καθεστώς και τα τσιράκια του και δίπλα στους κοινωνικούς αγωνιστές.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΛΕΘΡΟ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ 98FM

logo

Προβολή στη κατάληψη της Βαλβείου βιβλιοθήκης (Μεσολόγγι)

Τη Πέμπτη 08 Αυγούστου στις 21:00 στο χώρο της Αυτόνομης Κίνησης Βαλβείου θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Τα καλύτερα μας χρόνια» & θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: «Χώροι Αυτοοργάνωσης και κρατική καταστολή.»

Τα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου με μια ευρεία κατασταλτική επιχείρηση εκκενώθηκαν ταυτόχρονα στην Πάτρα οι καταλήψεις Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ, οι οποίες σφραγίστηκαν και εξακολουθούν να φυλάσσονται από αστυνομικές δυνάμεις.

Το σχέδιο καταστολής των καταλήψεων αποτελεί μέρος της γενικευμένης κατασταλτικής πολιτικής που στόχο έχει τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σε απόλυτα ελεγχόμενο και πειθήνιο σώμα για την εφαρμογή των νέων ασφυκτικών συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης που επιβάλλονται από το κράτος και τα αφεντικά.

Οι χώροι της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, μέσα στους οποίους αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, η αμοιβαιότητα, η αυτοοργάνωση, η συντροφικότητα, η πολιτική ζύμωση, η ίδια η ζωή σε τελική ανάλυση, δεν είναι απλά και μόνο μερικά ντουβάρια. Ποτέ δεν τους αντιληφθήκαμε ως τέτοιους. Το κράτος μπορεί να τους σφραγίσει, να τους γκρεμίσει ή να τους αφήσει να ρημάξουν.

Επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί να σφραγίσει τις ιδέες μας.
Να ανακόψει τον αγώνα για ζωή και ελευθερία

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις!!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ

Ανακοίνωση του Ράδιο Κατάληψη για τις εκκενώσεις στην Πάτρα

Την Δευτέρα 5 Αυγούστου στις 6.30 το πρωί το κράτος επέλεξε να επιτεθεί σε τρεις κατηλειμένους χώρους στην Πάτρα. Την κατάληψη Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι των Τ.Ε.Ι (κατάληψη Ν.Γύζη). Αρχικά διμοιρίες με τη συνδρομή της πυροσβεστικής εισβάλουν στη κατάληψη του Μαραγκοπουλείου (στην οποία στεγάζεται το «συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα» και ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κατάληψη στέγης) και συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονται στο χώρο τη στιγμή εκείνη. Λίγη ώρα αργότερα μηχανανές δίας και μια διμοιρία εγκλωβίζουν και προσαγάγουν έντεκα συντρόφους που κατευθύνονταν στην κατάληψη. Σχεδόν ταυτόχρονα διαφόρων ειδών αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν και στις άλλες δύο καταλήψεις. Και στους τρεις χώρους οι μπάτσοι σε πλήρη συνεργασία με δημοτικούς υπαλλήλους αρχίζουν αρχικά να καταστρέφουν και να κατάσχουν πράγματα και στη συνέχεια να χτίζουν τα παράθυρα και να σφραγίζουν τις πόρτες των κτιρίων.

Αυτή η μέρα για μας δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της ελλάδας σε πληθυσμό, και αφού έχει ενεργό αντιεξουσιαστικό κίνημα,  ήταν αναμενόμενο να μπει στο στόχαστρο. Έτσι κι αλλιώς οι καταλήψεις στην Πάτρα ήταν στο στόχαστρο της καταστολής είτε με άθλια δημοσιεύματα στα MME, είτε με εξαγγελίες του δήμου, είτε με «επερωτήσεις» βουλευτών. Και όλα αυτά εντάθηκαν μετά τις εισβολές στις καταλήψεις της Αθήνας, αφού κάθε νέα εισβολή δημιουργούσε νέα σενάρια σε κάθε λογής λασπολόγους. Βέβαια, ουδέποτε νιώσαμε ασφαλείς στην «αγκαλιά» της αστικής δημοκρατίας, πολύ απλά γιατί αυτή στηρίζεται σε εξουσιαστικές δομές που εμείς ούτως ή άλλως εχθρευόμαστε.

Απ’ την πλευρά της η κεντροαριστερή δημοτική αρχή το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει τον ρόλο της σαν παρακλάδι του εξουσιαστικού μηχανισμού κάνοντας ασκήσεις νομιμότητας και νομιμοφροσύνης, προσπαθώντας να μείνει ζωντανή σ’ αυτό το παιχνίδι εξουσίας εις βάρος των ζωών μας. Γιατί οι καταλήψεις είτε είναι το Παράρτημα, είτε το Μαραγκοπούλειο, είτε το στέκι στο ΤΕΙ,  δεν είναι ούτε αποθήκες, ούτε το χόμπι μας, ούτε η καβάντζα μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας. Είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να οργανώσουμε την καθημερινότητα μας. Η συμμετοχή μας στις καταλήψεις είναι μία θέση μάχης που επιλέγουμε να πάρουμε στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται.

Οι εξαγγελίες περί «αξιοποίησης» που γνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς ότι δεν είναι τίποτα παρά παραμύθια, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Γιατί εμείς έχουμε επιλέξει να θεωρούμε κάτι αξιοποιήσιμο όταν ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο  και τον χρόνο που θα το χρησιμοποιήσουμε, είτε για στέγη, είτε για συναυλίες, είτε για συνελεύσεις, είτε για «ορμητήριο», είτε για καφενείο, είτε για ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτά και άλλα τόσα και άλλα τόσα είναι οι αυτοοργανωμένοι χώροι.

Όσο για τους μπάτσους που θριαμβολογούν ότι «σήμερα τελείωσαν τα στέκια και οι καταλήψεις στην Πάτρα» να σημειώσουμε κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν με το αδρανοποιημένο, δουλοπρεπές  μυαλό τους να αντιληφθούν. Δεν μπορείτε να νικήσετε αυτό που δεν μπορείτε να καταλάβετε.

Ούτε φοβόμαστε, ούτε κλαίμε. Τίποτα δεν τελείωσε.

Καμία δίωξη στους πέντε συντρόφους της Κατάληψης Μαραγκοπούλειο

Δέκα-εκατό-χιλιάδες καταλήψεις

Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm  

radiokatalipsi.espiv.net

Η απελευθερωμένη συχνότητα της πόλης

 Υ.Γ. Τα ψέματα και η λάσπη για τους χώρους μας δεν έχουν όρια. Τα ρημαγμένα δωμάτια και τα σπασμένα έπιπλα που άφησαν οι μπάτσοι και τα τσουτσέκια του δήμου πίσω τους και τολμάνε να τα δημοσιεύουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μηντιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Οι σημαίες και  οι μάσκες μας είναι τα ελάχιστα μέσα αυτοπροστασίας απέναντι στην όλο και πιο ολοκληρωτική και βίαιη καταστολή που δεχόμαστε. Τέλος τα μηχανήματα του ράδιο κατάληψη 93,7fm είναι στην κατοχή μας και ΔΕΝ κατασχέθηκαν όπως ανακοίνωσαν οι μπάτσοι. Από σήμερα το μεσημέρι θα αρχίσουν εκπομπές μέσω internet.Θα ακολουθήσει σχετική ανακοίνωση

radio-katalhpsh

Για το ζήτημα των νέων κρατικών κατασταλτικών επιθέσεων

Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράστηκε σήμερα στη Πάτρα & αφορά το κρατικό πογκρόμ που δέχθηκαν τα τοπικά αυτο-οργανωμένα & κοινωνικά εγχειρήματα & χώροι αντίστασης, αντιπληροφόρησης & δημιουργίας, το ραδιόφωνο Ράδιο Κατάληψη, η κατάληψη Παραρτήματος & το Μαραγκοπούλειο:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
05/08/2013

Ξημερώματα Δευτέρας 5 Αυγούστου, 6.30πμ, έλαβε χώρα στην Πάτρα ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση με στόχο την εκκένωση της κατάληψης «Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη», του κατειλημένου «Μαραγκοπουλείου» και της ιστορικής «Κατάληψης Παραρτήματος». Μέσα σε κλίμα αστυνομοκρατίας και απόλυτης καταστολής, με τους μπάτσους να συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο Μαραγκοπούλειο και να προσαγάγουν αρκετούς άλλους αλληλέγγυους έξω από το κτήριο αλλά και από άλλα σημεία της πόλης, το κράτος έκανε άλλη μια επίδειξη δύναμης και «δημοκρατικής» πυγμής, ως συνέχεια της προ μερικών μηνών κίνησής του απέναντι στις καταλήψεις και στους χώρους αγώνα σε όλο τον ελλαδικό χώρο.

Απέναντι στην επίθεση της κυριαρχίας σε όσους επιλέγουν να αγωνιστούν και να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους, εμείς αυτό που έχουμε να αντιτάξουμε είναι η αλληλεγγύη μας και ο καθημερινός και πολύμορφος κοινωνικός και ταξικός αγώνας. Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα, αποτελούν για εμάς όχι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας μα εστίες ρήξης και αντίστασης, συντροφικές βάσεις του πολέμου μας απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο, απέναντι σε κάθε είδους καταπιεστές. Οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια, για να παρθούν με πολιορκία και να σβήσουν. Ως κομμάτι του αγώνα μας, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που τις αποτελούν, τις κάνουν ζωντανούς χώρους δημιουργίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και αντίστασης. Όσο αυτοί οι άνθρωποι δεν θα παύουν να αγωνίζονται, οι επιθέσεις ενάντια στις καταλήψεις δεν θα κατορθώνουν παρά να μας εξοργίζουν και να μας συσπειρώνουν ακόμη περισσότερο. Τα κτήρια μπορεί να εκκενώνονται και να σφραγίζονται, οι ιδέες όμως παραμένουν αναλείωτες και ισχυρές μέσα στον χρόνο. Αν κάτι έχουμε να πούμε στους ηγέτες αυτής της κωμικοτραγικής επιχείρησης είναι πως δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ.

Αύριο Τρίτη 06/08 συγκέντρωση στην πλατεία όλγας στις 11 πμ και στη 1 θα κατευθυνθούμε προς τα δικαστήρια που περνάνε οι 5 συλληφθέντες

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
Αναρχικοί/ες, Αλληλέγγυοι/ες

Κείμενο από την ιστοσελίδα “Παροξυσμός”

Καιρός να εφεύρουμε νέα «χαγιάτια»…

«…Αχ! Αυτό το πατόφυλλο!
Πόσο σκύψιμο, πόσο γδάρσιμο απ’ το χώμα! Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο χέρι. Είχε μια έντονη μυρωδιά το πρωί με τη δροσιά αυτό το πικρό λουλούδι του καπνού, που έφερνε ναυτία σε εμάς τα παιδιά.»

(Απόσπασμα από εργασία μαθητών του Γενικού Λυκείου της Κατούνας Αγρινίου, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Καπνός, Πηγή πλούτου και πόνου για την Αιτωλοακαρνανία»)

Και αφού μάζευαν τον καπνό από τα καπνοχώραφα, τον έβαζαν στα τσόλια ή τις καλάθες, τον κουβαλούσαν στις πλάτες τους ή με καρότσι και τον άδειαζαν στο χαγιάτι. Τα χαγιάτια, ως ημιυπαίθριοι χώροι με σκέπαστρο,  ήταν οι κύριοι χώροι αρμαθιάσματος του καπνού. Στην μέση, υπήρχε ο σωρός με τα καπνόφυλλα και γύρω-γύρω και καθισμένοι κάτω βρίσκονταν ο κόσμος που τον αρμάθιαζε με τις βελόνες φύλλο-φύλλο. Στη συνέχεια, έπαιρναν τις αρμάθες και μία-μία τις άπλωναν στις λιάστρες. Με απλωμένα πανιά προστάτευαν τις αρμάθες από την βροχή και με τα νάιλον μετέτρεπαν τις λιάστρες σε φούρνους για να ξεραθεί συντομότερα ο καπνός. Μετά από μέρες και νωρίς το πρωί, όπου ο καπνός θα ’ταν μαλακός από την δροσιά και δεν θα τρίβονταν, φτιάχναν τα βαντάκια, τα κρεμούσαν γύρω-γύρω στο σπίτι για να τα φτιάξουν αργότερα δέματα.

Όλη η οικογένεια καθόταν από το πρωί έως το βράδυ και αρμάθιαζε. Έρχονταν όμως και άλλοι. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες… Έστω και για λίγη ώρα, να αρμαθιάσουν καμία αρμάθα, να παροτρύνουν για κανένα διαλειμματάκι («κατσό»), να μάθουν κανά κουτσομπολιό. Υπήρχε σίγουρα και ένα τρανζίστοράκι που έπαιζε αδιαλείπτως τις τελευταίες 80s ή 90s κυκλοφορίες (φρενογκάζ η μουσική), με διακοπές για χρονογραφήματα, ειδήσεις και αφιερώσεις για «τα παιδία που αρμαθιάζουν». Γύρω απ’ το χαγιάτι, τα μικρά παιδιά έκαναν σχέδια στο πάτωμα με τα κοτσάνια, τα λίγο μεγαλύτερα ψευτοβοηθούσαν. Μερικά άλλα χασομέραγαν ή κυνήγαγαν κότες…

Στο χαγιάτι κανένας δεν μπορούσε να κρυφτεί και τίποτα δεν έμενε κρυφό. Ο καθένας έλεγε τα προβλήματα του, εξομολογούταν τα πάθη του, καλαμπούριζε, σχολίαζε, ζητούσε υποστήριξη… Και όλα αυτά με καταβρώμικα χέρια από την κόλλα των καπνόφυλλων, με δάκτυλα γεμάτα κοψίματα απ’ τις βελόνες αρμαθιάσματος, με πατούσες σκληρές από το ξυπόλυτο περπάτημα. Δύσκολη δουλειά η παραγωγή καπνού. Δύσκολη και ανθυγιεινή.

Τα χαγιάτια, όμως, έχουν μείνει στην θύμηση ως χώροι συνάντησης και επικοινωνίας για την τοπική κοινωνία του Αγρινίου. Ως κοινοί τόποι επαφής. Τα αγροτόσπιτα μπορεί να είχαν μικρή ή και μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, το εσωτερικό τους όμως δεν έμοιαζε με τον σημερινό «ιερό» ιδιωτικό χώρο.

Σαφώς και τότε ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Και φαγωμάρα υπήρχε και ρουφιανιά και πατριαρχική δομή και φυλετικός καταμερισμός της εργασίας και όλες οι μορφές κοινωνικής παθογένειας που υπάρχουν και σήμερα. Εντούτοις, τότε η κοινωνία είχε περισσότερα κοινά, υπήρχε περισσότερη ζεστασιά, περισσότερο πάθος. Και πολύ περισσότερα λερωμένα χέρια από την χειρονακτική δουλειά. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα λερωμένα ντόπια χέρια όλο και πιο πολύ λιγόστευαν. Όλο κι περισσότεροι αλβανοί εργάτες δούλευαν στα καπνά, όλο και περισσότεροι ντόπιοι κάθονταν κάτω από τον ίσκιο και επέβλεπαν. Σε λίγα χρόνια, εγγράφτηκε στην μνήμη όλων ότι τελειώσαμε με την βρώμα του καπνού.

Και ενώ κάθε καλοκαίρι το κέντρο το Αγρινίου ήταν σκέτη έρημος (οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν για διακοπές, οι αγρότες δούλευαν), σιγά-σιγά τα ουζερί, τα καφενεία και οι καφετέριες άρχισαν να δουλεύουν και κατά την θερινή περίοδο. Λογικό, αφού οι αλβανοί δούλευαν στα χωράφια των ντόπιων. Οι αγρότες, όμως, χαλάρωσαν πολύ. Ξεχάσανε τους αγώνες των αγροτών και των καπνεργατών ενάντια στην εκμετάλλευση που γινόταν εις βάρος τους από τους καπνέμπορους και καπνοβιομηχάνους. Ξέχασαν την εξέγερση των καπνοπαραγωγών Ξηρομέρου και Βάλτου το ’62, τις απεργίες και τον αιματηρό Αύγουστο του ’26. Ξέχασαν και τους νεκρούς τους από αυτές τις μάχες. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, άφησαν να φύγει η παραγωγή από την πόλη, με αντάλλαγμα ένα ποσοστό επιδοτήσεων για κάποια χρόνια. Ξεπούλημα δηλαδή. Όσοι θέλησαν να αντισταθούν σε αυτή την απόφαση, τραμπουκίστηκαν από την πλειοψηφία.

Τα χωράφια παρατήθηκαν στην μοίρα τους, οι νέοι έφυγαν για πολυετείς σπουδές και οι δρόμοι του κέντρου παρέμειναν γεμάτοι με κόσμο και το καλοκαίρι. Κυρίως, όμως, τα χέρια έμειναν καθαρά και οι σκληρές πατούσες μαλάκωσαν. Άτυχη συγκυρία! Αυτήν την περίοδο, τελειώνουν οι αγροτικές επιδοτήσεις. Τώρα τα χέρια πρέπει να ξαναλερωθούν. Και όχι απαραίτητα σε αγρινιώτικα χωράφια. Μπορεί και κάπου έξω από τα σύνορα.

Όσο για τους αλβανούς εργάτες «που τα κονόμησαν και κάνανε περιουσίες» όπως ξεστομίζουν με τόση χαιρεκακία μερικοί, να πούμε ότι φρόντισαν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Υποθέτουμε, πως η κρίση στην Ελλάδα για κάποιους από αυτούς, φαινόταν αναμενόμενη. Σίγουρα, θα ξέρουν κάτι περισσότερο όλοι αυτοί που πέρασαν νύχτα τα σύνορα με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω τους…

..Από την ιστοσελίδα/έντυπο αντιπληροφόρησης Παροξυσμός

kapna3

Συγκέντρωση στη πόλη μας ενάντια στη καταστολή

afisaki.katastoli.teliko

Η σημερινή κατάσταση:

Κράτος κεφάλαιο τρόικα επενδύοντας στην τρομοκρατία και το φόβο της κοινωνίας στήνουν (και) στην Ελλάδα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπου κυριαρχεί το τσαλαπάτημα ακόμα και των ίδιων των αστικών νόμων και του συντάγματος. Κάπως έτσι οι απεργίες κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές ενώ χτυπιούνται από τα ματ, κάθε κοινωνικό κομμάτι που αγωνίζεται ή διεκδικεί αντιμετωπίζεται με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και διώξεις. Η φωνή της κοινωνίας πνίγεται από την προπαγάνδα και την προβοκάτσια των ΜΜΕ των μεγάλων εφοπλιστικών ομίλων, ενώ οι παρακολουθήσεις, το φακέλωμα, τα βασανιστήρια από την αστυνομία και τα στημένα κατηγορητήρια σε βάρος αγωνιστών συμπληρώνουν το πάζλ του σύγχρονου φασισμού.

Έρχονται να προστεθούν στα πογκρόμ των δυνάμεων ασφαλείας σε μετανάστες ή σε χώρους αγώνα που πραγματοποιούνται σε όλη την επικράτεια, στην εξοντωτική και εκδικητική μεταχείριση των φυλακισμένων αγωνιστών, στην ουσιαστική κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών, επαναφέροντας το αστυνομικό κράτος και το ναζιστικής εμπνεύσεως δόγμα της μηδενικής ανοχής-έκτακτης ανάγκης στο λεξιλόγιο και τις ζωές των ανθρώπων.

Όλα αυτά τη στιγμή που επιβάλλονται χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και επίσης χιλιάδες αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η απαξίωση και ουσιαστική καταστροφή των τομέων της υγείας, της πρόνοιας, των ασφαλίσεων και της παιδείας, φοροεισπρακτικά μέτρα αφαίμαξης των νοικοκυριών και των ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών, η διάλυση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (εργάτες, αγροτοκτηνοτροφικός τομέας), παράλληλα με το πλιάτσικο και τις νέες περιφράξεις (ιδιωτικοποιήσεις) που επιχειρούν οι κεφαλαιοκράτες στο φυσικό περιβάλλον, το νερό και την ενέργεια. Το καθεστώς του μνημονίου αφού οδήγησε την κοινωνία στην εξαθλίωση και τον κανιβαλισμό , αφού την κατέστρεψε κοινωνικά, ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, επιχειρεί να επιβάλει ένα νέο άκρως φασιστικό κοινωνικό μοντέλο που εντονότερα θυμίζει το σύστημα της αποικιοκρατίας το οποίο και θα ανακατευτεί με ολίγη αστική δημοκρατία για να ελέγχει καθολικά τη δημόσια σφαίρα καθιστώντας τους ανθρώπους άμεσα εξαρτώμενους από αυτό ακόμη και για τη διατροφή τους. Οι πολίτες σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων καθολικά χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, χωρίς τα βασικά για να επιβιώσουν θα πρέπει να συμβιβαστούν με τις νέες αλυσίδες ή να εξεγερθούν για το δίκιο και την αξιοπρέπεια όλων.

Η τρομοκρατία του νόμου και της τάξης, η βαρβαρότητα των παρακρατικών φασιστικών μηχανισμών ή θα επιβληθεί πάνω στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων ή θα ανατραπεί από αυτά. Όλα συνεχίζονται…

Οι δίκες να γίνουν του κράτους καταδίκες

Το καλοκαίρι του 2013 στο Αγρίνιο, σε μια νέα επιχείρηση ¨Αρετή¨, οι δεκάδες δικογραφίες που έχουν αποσταλεί σε δεκάδες άτομα (κυρίως νεαρής ηλικίας τη στιγμή που η ανεργία στους νέους του νομού υπερβαίνει το 60%), η προσπάθεια ένταξης μικροπαραβατικών συμπεριφορών και ατόμων σε κατά βάση πολιτικά κατηγορητήρια και διώξεις και η κατασκευή ανύπαρκτων οργανώσεων προκειμένου να υπάρξει συμψηφισμός, τσουβάλιασμα και η απαραίτητη συσκότιση των πραγματικών αιτιών βίαιων περιστατικών, οι βαριές κατηγορίες τόσο εναντίων αγωνιστών όσο και ατόμων από το κοινωνικό περιβάλλον τους, η όξυνση της καταστολής στο δρόμο, η λασπολογία και προβοκάτσια διάφορων δημοσιοκάφρων και τοπικών ΜΜΕ που αναπαράγουν τα δελτία τύπου της αστυνομίας προσπαθώντας να διαστρεβλώσουν και να υπονομεύσουν την υπόσταση και τη δράση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στο Αγρίνιο, ο λόγος που γίνεται θεσμικά για την κατασκευή φυλακών στο κεφαλόβρυσο καταδεικνύουν πως ένα φασιστικό καθεστώς σε πανικό προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα προβαίνοντας σε μια γενοκτονία του πλεονάζοντος κοινωνικού δυναμικού μέσα από την απομόνωση – περιθωριοποίηση και εγκληματοποίηση του και σε ένα ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με αυτούς που αποτελούν δηλωμένους εχθρούς του. Όλοι αυτοί που είναι η μαφία στην Ελλάδα διώκουν και φυλακίζουν αγωνιστές ως τρομοκράτες και νεολαίους 20 χρονών ως μαφιόζους. Ας αναφερθούμε σε ορισμένα γεγονότα.

Αρχές Ιουλίου ανοίγει η δικογραφία που αφορά μία συμπλοκή αγνώστων με την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Οι μπάτσοι έχοντας στη φαρέτρα τους όλα τα σύγχρονα κατασταλτικά νομοθετήματα κατηγορούν έξι άτομα γνωστά για την αντιφασιστική τους δράση με διάφορα κατηγορίες. Με αφορμή αυτή την υπόθεση στοχοποιούνται επίσης, άτομα από το κοινωνικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών.

Λίγες μέρες αργότερα στις 6 Ιούλη, προσάγεται στην ΑΔ. Ακαρνανίας σύντροφος μετανάστης από την Αλβανία την ώρα που κατευθυνόταν σε αγώνα ποδοσφαίρου που διοργανώνει κάθε χρόνο στο Αγρίνιο η Αυτόνομη Ζώνη. Ο σύντροφος που είχε συλληφθεί για τον ίδιο λόγο το Μάη του 2010 , τελικά θα απελαθεί ύστερα από δυο απορριπτικές αποφάσεις του εισαγγελέα στις αντιρρήσεις που υπέβαλε ως προς την απέλαση του ενώ θα κρατηθεί για αρκετές μέρες και θα ενταχθεί στη συνθήκη σέγκεν περί ανεπιθύμητων μεταναστών. Όλο αυτό, δηλαδή ουσιαστικά η μόνιμη απέλαση του (συνθήκη σέγκεν) γίνεται ενώ η οικογένεια του διαμένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα και ο ίδιος παρόλο που δεν έχει χαρτιά λόγω διαφόρων γραφειοκρατικών κολλημάτων έχει σταθερή εργασία και μόνιμη κατοικία , όπως επίσης και ένα μεγάλο κομμάτι της Αγρινιώτικης κοινωνίας με το μέρος του. (το 2010 όταν είχε συλληφθεί ξανά, πάνω από 700 Αγρινιώτες υπέγραψαν υπέρ της άρσης κάθε δίωξης στο άτομο του και ενάντια στην απέλασή του σε εκδήλωση στην κεντρική πλατεία Αγρινίου, ενώ είχε πραγματοποιηθεί και πορεία αλληλεγγύης στις 8 Μάη 2010).

Σε όλα αυτά να προστεθεί και η δικογραφία για την επίθεση στα πολιτικά γραφεία του τότε υφυπουργού του Πασόκ  Θ. Μωραίτη στις 12 Φλεβάρη του 2012, την ώρα που ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο. Στην εν λόγω δικογραφία μπάτσοι αναγνωρίζουν ως δράστες άτομα τα οποία εκείνη τη μέρα απουσίαζαν από το Αγρίνιο , αναμφισβήτητα.
Στις 13 Φλεβάρη 2012 μία μέρα μετά τη λυσσαλέα καταστολή που δέχονται οι διαδηλωτές στην πλατεία συντάγματος με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις ακολουθούν ταραχές σε όλο το κέντρο του Αγρινίου και συγκρούσεις με δυνάμεις της αστυνομίας. Από τις 100άδες των ανθρώπων που βρίσκονταν στο κέντρο του Αγρινίου εκείνο το βράδυ <<αναγνωρίζεται>> από αξιωματικό της αστυνομίας ένας σύντροφος και κατηγορείται για συμμετοχή στα επεισόδια.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις στοχοποιούνται από την αστυνομία άνθρωποι γνωστοί στους μηχανισμούς, αλλά και στην κοινωνία του Αγρινίου από την μακροχρόνια πολιτική-κοινωνική τους δράση. Στοχοποιούνται επίσης και εκβιάζονται άτομα από το κοινωνικό τους περιβάλλον σε μία προσπάθεια απομόνωσης των αγωνιστών και τρομοκράτησης τόσο των ίδιων, όσο και των οικείων τους, αλλά και συνολικά της κοινωνίας.

Εμείς σε αυτήν την συνθήκη ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε, ούτε να φοβηθούμε, αλλά για μια ακόμα φορά θα σταθούμε στο πλάι των συντρόφων μας και των άλλων διωκόμενων, αλλά και απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο μέσα στον πανικό του επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα και την κοινωνία με σκοπό να σπείρει την τρομοκρατία και το φόβο , απαραίτητα συστατικά του κάθε φασισμού. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι η αστυνομία κάνει τη βρώμικη δουλειά προς όφελος των φασιστών της χρυσής αυγής και σε αγαστή συνεργασία μαζί τους, όπως στις 30 Μάη 2013 όταν χρυσαυγίτες συνοδεία ασφαλιτών και ΔΙ.ΑΣ επιτέθηκαν σε ροκ καφέ την ώρα που λειτουργούσε και έσπασαν τα τζάμια ενώ έριξαν και κροτίδες στο εσωτερικό. Να ξέρουν όμως ότι όσους αγωνιστές κι αν διώξουν ή φυλακίσουν οι δρόμοι του Αγρινίου θα παραμείνουν αφιλόξενοι για ένστολους και μη χρυσαυγίτες.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον Αναρχικό Κώστα Σακκά , ο οποίος αποφυλακίστηκε στις 12-7 ύστερα από απεργία πείνας από τις 4-6-2013 με σκοπό την άρση της εκδικητικής και εξοντωτικής-παράνομης προφυλάκισης των 30 μηνών που άτυπα του έχει επιβληθεί.
Το εκδικητικό μένος κράτους-αφεντικών και των λακέδων τους δε σταματά ως την οριστική εξόντωση των αντιπάλων τους και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά οι αγωνιστές , σε αντίθεση με τα καθάρματα της εξουσίας που δεν μπορούν να αντιληφθούν την εξεγερτική δυναμική της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης.

Οι ιδέες μας δεν φυλακίζονται – Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Ή ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΙΟΥΛΗ 2013
ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΡΑ 7:30μμ

ΥΓ. Την ώρα που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο πληροφορούμαστε τις κλητεύσεις και άλλων ατόμων ύστερα από μηνύσεις φασιστών καθώς και για δικογραφία σχετικά με τη συμπλοκή στην ταβέρνα "πλάτανος".

Αγρίνιο, Ιούλης 2013
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου / Α.Σ.Ε. Γκιλοτίνα / Σύντροφοι-σες

Έκλεισε η SISA HELLAS στο Αγρίνιο

Έκλεισε η SISA HELLAS στο Αγρίνιο, πετώντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους με τεράστιες οφειλές από την πλευρά της εταιρείας.  Η SISAHELLAS ασχολούνταν με το χονδρεμπόριο ενώ το πέρασμά της από το λιανεμπόριο με δικά της καταστήματα δεν είχε καμία επιτυχία.

Τα 2-3 τελευταία χρόνια η εταιρεία κατάφερε και οδήγησε σε πλήρη οικονομικό αδιέξοδο  δεκάδες εργαζόμενους που τους άφησε απλήρωτους για εκατοντάδες εργατοώρες, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις  κλπ. Προσπάθησε να μπει στο άρθρο 99,  κάτι που αρχικά κατάφερε,  αλλά στη συνέχεια μετά και τις απαιτήσεις προμηθευτών μπάταρε και αυτή η εξέλιξη..

Δείγμα γραφής, η εταιρεία, ενός τρόπου λειτουργίας που αλώνιζε την   ελληνική αγορά συνεπικουρούμενη πάντα από διεφθαρμένους μηχανισμούς που από τη μια  κουνούσαν το μαντήλι στους εργαζόμενους και από την άλλη συνεργάζονταν με τα αφεντικά.. έτσι διαγράφηκε για δεκάδες εργαζόμενους μία ατελείωτη εκμετάλλευση που τελικά οδήγησε σe πλήρη αδιέξοδο(οικονομικό και ανεργίας)  των εργαζομένων και σε διάδοχη κατάσταση τους υπευθύνους της εταιρείας. Οι υπεύθυνοι μπορεί να πέταξαν απλήρωτους στο δρόμο τους εργαζόμενους,  συνεχίζουν όμως την πορεία τους στο μαγικό κόσμο της "ανάπτυξης" και απόλυτα προστατευτικό για αυτούς, είτε συμμετέχοντας ως συνέταιροι σε ίδιες επιχειρήσεις στην πόλη του Αγρινίου είτε ανοίγοντας σούπερ μάρκετ σε άλλες πόλεις(πχ Χαλκίδα) ..

Η ασπίδα προστασίας που έχουν από παράγοντες και μηχανισμούς τους επιτρέπει να συνεχίζουν αν επενδύουν την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων που μόλις πριν είχαν λεηλατήσει..

Εκτός από τους δεκάδες εργαζόμενους που άφησαν απλήρωτους οι υπεύθυνοι της SISA HELLAS υπάρχουν και μερικές δεκάδες μικροί παραγωγοί-βιοπαλαιστές που είδαν κλειστές τις πόρτες της επιχείρησης και δεν έχουν ούτε πως θα εισπράξουν προϊόντα που προώθησαν στην εταιρεία ούτε τι θα κάνουν τις επιταγές που έχουν στα χέρια τους. Η αλυσίδα τα χρεωκοπίας  συνθλίβει πρωτογενής επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή(πχ τυροκομικά προϊόντα)..

Όλη αυτή η λειτουργία της εταιρείας που κλείνοντας άφησε απλήρωτους εργαζόμενους, και μικροπαραγωγούς έγινε με την χρόνια και σιωπηλή συνενοχή μηχανισμών όπως η επιθεώρηση εργασίας    το ΙΚΑ, οι τοπικές αρχές που στο σύνολό τους γνώριζαν, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια και άφηναν το χρόνο να τρέχει εις βάρος των εργαζομένων και των μικροπαραγωγών και εις όφελος των αφεντικών.

Το Κράτος έπαιξε "πολύ σωστά" το ρόλο του μετατοπίζοντας το υποτιθέμενο δίχτυ προστασίας των μηχανισμών  του (επιθεώρηση εργασίας, ΙΚΑ,  κλπ)από το κοινωνικό σύνολο που υποτίθεται ότι προστατεύει  , στην προστασία μπαταχτσήδων επιχειρηματιών-αφεντικών που λυμαίνονται εργαζόμενους και μικροπαραγωγούς.

ΟΙ απλήρωτοι εργαζόμενοι, τα απλήρωτα δώρα, οι απλήρωτες αποζημειώσεις, οι ακάλυπτες επιταγές (αλήθεια ποιοι ντόπιοι  τραπεζίτες έδιναν μπλόκ επιταγών  στην εταιρεία;) είναι μία σειρά από ενέργειες και πράξεις που για να συμβούν απαιτούν την συνεργασία πολλών περισσότερων από τους υπεύθυνους της εταιρείας,  πολλών από αυτών που στελεχώνουν  υπηρεσίες  και τράπεζες..

Επίσης είναι  παντελής η απουσία του τοπικού εργατικού κέντρου και δηλώνει  το κενό που έχουν δημιουργήσει ανάμεσα στους εργαζόμενους, στον εργοδότη και στις υπηρεσίες αλλά και στον αγώνα των πρώτων έναντι στα αφεντικά, αφήνοντας στο έλεος του "φιλότιμου" των εργοδοτών,  τους εργαζομένους. Αν οι υπεύθυνοι του εργατικού κέντρου ήταν να φυλάξουν το εργατικό κέντρο από αναρχικούς θα τα σήκωναν τα μανίκια,   όταν είναι να υπερασπισθούν εργαζόμενους από τοπικά αφεντικά δεν χαλάει κανένας τους τις δημόσιες σχέσεις που έχει στήσει στις πλάτες των εργαζομένων.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους,  καμία ανοχή στα αφεντικά

Aναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα

Αλληλεγγύη στους αρνητές στράτευσης

Σήμερα στο στρατοδικείο ο ολικός αρνητής στράτευσης Μ. Τόλης αιτήθηκε αναβολής που δόθηκε για αύριο. Δεν τον αφήσανε όμως να φύγει παρ’ όλο που είχε όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά.

Η απόφαση αυτή είναι βέβαια εκδικητική δεδομένου ότι στη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων οι κατηγορούμενοι αφήνονται.

Επιπλέον ο Μ. Τόλης τόνισε ότι ουδέποτε κρύφτηκε, η δήλωση άρνησης στράτευσής του είναι δημόσια, ένω έχει εμφανιστεί σε πλήθος στρατοδικείων είτε ως μάρτυρας υπεράσπισης είτε ως ακροατήριο. Δεν ίδρωσε βέβαια το αυτί του εισαγγελέα που πρότεινε την κράτησή του μέχρι την αυριανή δίκη.

Καλούμε αύριο στις 9 π.μ στο στρατοδικείο ρουφ σε συγκέντρωση αλληλεγγύης.
Κανένας μόνος του απέναντι στους στρατοκράτες.

Y.Γ: Πληροφορίες για τη σύλληψη στην εκπομπή του αυτόνομου ραδιοφώνου Ιωαννίννων "Sabotage+ειδήσεων" καθώς & στην ιστοσελίδα από το Ξυπόλητο Τάγμα

5DM0937

Συντροφική βραδιά/Ρεμπέτικο γλέντι στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Αγρίνιο

fylakes

Περί Δικαιοσύνης και Ελευθερίας  ή αλλιώς  και μέσα κι έξω, ΦΥΛΑΚΗ.

«Αποκαλείται ημάς κακούργους, αλλά τι είναι εκείνοι, οίτινες τα ιερώτερα του ανθρώπου αισθήματα εμπαίζουσι και εμπορεύονται; Εκείνοι οίτινες υποκρινόμενοι τους ευσεβείς και θρήσκους ληστεύουσι τους ανθρώπους; Είναι τέρατα της φύσεως, είναι αληθώς κακούργοι, είναι εκτρώματα της εκτρωματικής κοινωνίας.
Ημείς, οι λησταί, μη παραδεομένοι την κοινήν απάτην θα καταδείξουμε την πλάνην των φρονούντων ταύτα, ουχί επιθυμούντες να καινοτομήσωμεν, αλλά χαριζόμενοι εις την αλήθειαν.»

Δ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ 1861

Αφομοιώνοντας τις ιδέες του διαφωτισμού ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, κατανάλωσης και ζωής έχει κατασκευάσει ένα πανίσχυρο πλέγμα κοινωνικών εκβιασμών οι οποίοι καλύπτονται από το μανδύα της δημοκρατίας των κρατών του «ελεύθερου κόσμου». Έτσι και ενώ τυπικά ισχύουν οι «ίσες ευκαιρίες» στην ιδιωτική προσπάθεια  (κοινωνικής-ταξικής) ανέλιξης καθώς η «ισότητα όλων απέναντι στο νομό», στην πραγματικότητα όλο αυτό είναι ένα καλά στημένο παραμύθι που μετατρέπει τον απόκληρο του καπιταλιστικού κόσμου σε ένα σύγχρονο Σίσυφο που θα ξοδέψει τη ζωή και την αξιοπρέπειά του προκειμένου τελικά να ζήσει στο παραμύθι που θα αποτελεί την ίδια τη ζωή του. Η όποια προσπάθεια ποτέ δεν πρόκειται να δικαιωθεί, εκτός φυσικά αν περάσει συνειδητά με το στρατόπεδο των ισχυρών.

Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι από την παιδική και την εφηβική ηλικία βλέπουν μπροστά τους να ανοίγει μια και μόνο πόρτα στη ζωή τους, αυτή της παρανομίας και των φυλακών; μην έχοντας ποτέ ουσιαστικά την ευκαιρία να επιλέξουν κάτι άλλο. Μην έχοντας ποτέ ουσιαστικά την πολυτέλεια της πρόσβασης στην εκπαίδευση, περίθαλψη και πρόνοια λόγο της ταξικής τους θέσης; Ή ακόμα, πόσοι διάβολοι των μηχανών και των τεχνικών κατασκευών -πραγματικά αριστοτέχνες- οι οποίοι κάνουν θαύματα με τα χέρια τους, αρνούνται τη μισθωτή σκλαβιά των 400Ε και του περιθωρίου, της μη αξιοποίησης και εξέλιξης της γνώσης τους εξαιτίας της υποτίμησης της εργασίας, για να καταλήξουν και αυτοί με τη σειρά τους στην (μικρό)παρανομία δικαιώνοντας έτσι το έργο των δημίων τους – δικαστών, μπάτσων, δικηγόρων, δεσμοφυλάκων. Και από την άλλη, πόσοι από αυτούς που δεν έχουν μοχθήσει ποτέ στη ζωή τους για οτιδήποτε απολαμβάνουν πλούτο, εξουσία, ατιμωρησία;

Αλήθεια, σε ποιο βαθμό απονέμεται δικαιοσύνη όταν άνθρωποι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας οδηγούνται στις φυλακές και στιγματίζονται κοινωνικά για μικροκλοπές που τους εξασφαλίζουν απλά τα απαραίτητα και σε καμία περίπτωση τους όρους μιας αξιοπρεπούς ζωής;

Το λέμε ξεκάθαρα, οι φυλακές φτιάχτηκαν από τους πλούσιους για τους φτωχούς. Για να διασφαλίζουν οι πλούσιοι την ιδιοκτησία την οποία πρώτοι έχουν κλέψει από τους φτωχούς, οι οποίοι είναι οι μόνοι που δουλεύουν και παράγουν τα πάντα. Ο νόμος διασφαλίζει τη μη πρόσβαση τους σε αυτά που οι ίδιοι έχουν φτιάξει.

Ας δεχτούμε λοιπόν ότι έχουν όλοι το προνόμιο της πρόσβασης στη μόρφωση και την αγορά εργασίας, ποιός; μπορεί να κατηγορήσει αυτόν που δεν τα επιλεγεί διότι αντιλαμβάνεται ότι έτσι χώνεται ο ίδιος όλο και πιο βαθειά μέσα στην ανώφελη επιβίωση του άγχους, των ψυχοφαρμάκων, των πλαστών υποχρεώσεων και αναγκών. Μετατρέποντας δηλαδή με τη συναίνεσή του τη ζωή του σε έναν προκαθορισμένο και ατέρμονο κατήφορο. Κι όλα αυτά τη στιγμή που όσοι κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία γνωρίζουν καλά ότι το παιχνίδι των «ίσων ευκαιριών» και της ελευθερίας του καθενός να υπερισχύσει του πιο αδύναμου που έστησαν, ποτέ δεν πρόκειται να τους στερήσει τα προνόμια και την ατιμωρησία που απολαμβάνουν. Καθώς το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να τσακίζει τις παρεκκλίνουσες από την αστική νομιμότητα συμπεριφορές μόνο όταν αυτές προέρχονται από τις τάξεις των από-κάτω.

Αυτή η ΚΟΙΝΩΝΙΑ-από άκρη σε άκρη-δεν είναι απλά μια φυλακή,αλλά μια ΦΥΛΑΚΗ ΜΟΝΤΕΛΟ.

Έτσι λοιπόν δεν μας εκπλήσσει καθόλου η λύσσα τους για περισσότερες και αυταρχικότερες φυλακές. Όπως δεν μας εκπλήσσει και η πρεμούρα του κωλόπαιδου Κ. Καραγκούνη για την εύρεση χώρου φυλακών στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου. Ας μας απαντήσει το εν λόγο κωλόπαιδο -γέννημα θρέμμα  της τάξης των πλουσίων και του διεφθαρμένου τυραννικού καθεστώτος- αν αυτή από τη μεριά του αποτελεί την απάντηση στις συνέπειες του οικονομικού γύψου που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία. Ας αναρωτηθούν και οι υπόλοιποι ποιους πρόκειται να στεγάσουν οι νέες φυλακές που ετοιμάζουν, μήπως τον Εφραίμ και την εκκλησιαστική μαφία, μήπως αυτούς που κατέκλεψαν το δημόσιο και τίναξαν στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία αποτελούν περιουσία της κοινωνίας ή τους νέους και τις νέες που θα προσπαθήσουν να αμφισβητήσουν με όποιο τρόπο το κοινωνικό σφαγείο;


Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ & ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

«Όσο η καταλήστευση των ανθρώπων και της φύσης από το κράτος και το κεφάλαιο είναι κανόνας στην κοινωνία…
Όσο βιομήχανοι, τράπεζες, πολυεθνικές και αφεντικά συνεχίζουν να θησαυρίζουν, δολοφονώντας σε εργατικά ’’ατυχήματα’’ και εξωθώντας σε αυτοκτονίες εργαζομένους απολύοντας τους ή βγάζοντας τα σπίτια τους στο σφυρί…
Όσο μπάτσοι και δικαστές συνεχίζουν να περιφρουρούν το εγκληματικό έργο των αφεντικών τους…

Τόσο η συνείδηση της κοινωνίας οξύνεται στην κατεύθυνση της απαλλοτρίωσης… της επανοικειοποίησης του κοινωνικού πλούτου.
Τόσο η κοινωνία θα συνεχίσει να αντιστέκεται σε οποιοδήποτε μέρος, με κάθε μέσο, που μπορεί να πλήξει τους εξουσιαστές και να προωθήσει την κοινωνική δικαιοσύνη και την απελευθέρωση του ανθρώπου.» (από αφίσα του αυτ/μενου στεκιού Αγρινίου)

Οι τρόποι να αμφισβητήσει κάνεις το κοινωνικό σφαγείο και τον προκαθορισμένο του δρόμο, είναι πολλοί. Συλλογικοί και ατομικοί. Είναι η έκφραση μιας πρωτόλειας και άγριας εξέγερσης και είτε το θέλει είτε όχι στρέφεται πάντα ενάντια στην Τάξη αυτού του κόσμου. Εμείς ως αναρχικοί, σε αυτήν την πραγματικότητα ούτε επικαλούμαστε κάποια πλαστή ηθική που μιλά την εξουσιαστική γλώσσα, ούτε πολιτική ίσων αποστάσεων κρατάμε. Αντίθετα υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος το δικαίωμα του καθενός να αρνηθεί να γίνει θύμα ενός απάνθρωπου μηχανισμού όποιον τρόπο και αν αυτός διαλέγει. Όσον αφορά την αντικοινωνική παραβατικότητα θα λέγαμε στην κοινωνία της ιδιοκτησίας ότι αυτή πρώτη έχει εγκληματήσει τόσο εναντίον των αντικοινωνικών παραβατικών όσο και του ίδιου της του σώματος δεχόμενη την κοινωνική σαπίλα που δημιουργεί η εξουσία και εκφράζεται στη φράση: ο καθένας για την πάρτη του. Βρίσκεται λοιπόν σήμερα αντιμέτωπη με τις συνέπειες της δικής της ανεπάρκειας, ως κοινωνίας, και «δυστυχώς» θα την φάνε τα παιδιά της.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ

Η κοινωνία είναι σαν το ανθρώπινο σώμα, όπου ένα μικρό κομματάκι του αν λείπει ποτέ πια δε θα είναι σε αρμονία. Έτσι, σε αντίθεση με την κοινωνία της εξουσίας, η οποία γαντζωμένη στο κουτσό άρμα της φαντασίωσης της για ευημερία και κέρδος πετσοκόβει το κοινωνικό σώμα αποβάλλοντας αυτό που κάθε φορά περισσεύει, δημιουργώντας έτσι της συνθήκες προς τη συνολική αιχμαλωσία της. Η αναρχία, σαν την πηγαία έκφραση της ανθρωπινότητας και της αξιοπρέπειας αντιτάσσει σε αυτή την εγκληματική πρακτική της εξουσίας έναν κόσμο φτιαγμένο στη βάση να τους χωράει όλους.

Μια τέτοια πρόταση δεν μπορεί να λάβει πρακτική υπόσταση όσο ο κοινωνικός χώρος και χρόνος ελέγχεται και καθοδηγείται απο την εξουσία. Δεν μπορεί να μιλάμε για αταξική δικαιοσύνη όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο δηλαδή όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση. Αυτό, μπορεί να πραγματοποιηθεί όχι με επιμέρους διεκδικήσεις και μεταρρυθμίσεις αλλά μόνο μέσα από την καθολική ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου και την αντικατάσταση τους από κοινωνίες και κοινότητες που θα έχουν ως συλλογικό όραμα έναν ανεξούσιο κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Έναν κόσμο χωρίς βασανιστήρια και αποκλεισμούς, έναν κόσμο όπου την αστυνομία και τις φυλακές θα αντικαταστήσουν η άμεση κοινωνική δράση για τη δικαιοσύνη η οποία θα βασίζεται πάνω στην έξης αρχή: η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει να θίγεται η ελευθερία του άλλου. Και είναι δουλεία του κοινωνικού σώματος συνολικά να επιλύει τις κοινωνικές και ατομικές συγκρούσεις με τρόπο δημόσιο και ανοιχτό διαγράφοντας μια για πάντα τη λέξη τιμωρία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ΄ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, Αγρίνιο
ΑΠΡΙΛΗΣ 2013