Category: Κείμενα

Παρά το γεγονός ότι αυτή η καταδικαστική απόφαση των έργων εκτροπής του ποταμού Αχελώου αποτελεί ένα θεσμικό ανάχωμα στις αδηφάγες επιδιώξεις του κράτους και του κεφαλαίου η ιστορική πείρα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού πόσο μάλλον εμπιστοσύνης σε όργανα που έχουν φτιαχτεί για το θεαθήναι ενώ μπορούν κάλλιστα να παρακάμπτονται εν μια νυχτί όταν πρόκειται να εδαφικοποιηθεί η ¨υπεύθυνη πολιτική σωτηρίας του έθνους και της οικονομίας¨. 

Αυτό μαρτυρούν τα ξεπουλημένα νησιά και οι φυσικοί πόροι που λεηλατούνται σε μια σειρά περιοχών κατά την επικράτεια από το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Το τσαλαπάτημα του συντάγματος, οι διατάξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων, η βία των κρατικών μηχανισμών καταστολής σε όλα τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Έτσι λοιπόν δεν θα μας εκπλήξει το γεγονός ένας νέος Σουφλιάς να βρει εκείνα τα νομικά προσχήματα που θα προσβάλλουν την απόφαση αυτή του ΣτΕ και θα ανοίξουν ξανά το δρόμο για την ¨αξιοποίηση¨ των έργων – τα οποία κάθονται και περιμένουν… 

Ανάμεσα σε τόσα άλλα ζητήματα αντικοινωνικής δραστηριότητας του κράτους και του κεφαλαίου το ΣτΕ θα κληθεί να αποφανθεί και για τη νομιμότητα των έργων καταστροφής του δημοτικού πάρκου Αγρινίου. Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι θεσμοί έχουν φτιαχτεί για να εγκλωβίζουν και να ξεφουσκώνουν τη δυναμική των κοινωνικών αγώνων που είναι και ο μόνος τρόπος ουσιαστικής αντίστασης στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και ποτέ το αντίθετο

Όλα συνεχίζονται…

Από Αναρχική Συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα

Αλληλεγγύη στον αυτοοργανωμένο χώρο ΡΕΣΑΛΤΟ που δέχτηκε επίθεση από τα παρακρατικά τάγματα εφόδου

Το Σάββατο 25 Γενάρη, η παρακρατική οργάνωση της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ στο Κερατσίνι του Πειραιά. Τα 100 περίπου άτομα της φασιστοσυμμορίας πριν επιτεθούν στο Ρεσάλτο,  βεβήλωσαν το σημείο θανάτου του Παύλου Φύσσα -τον οποίο οι ίδιοι δολοφόνησαν 4 μήνες πριν- σβήνοντας συνθήματα, ποιήματα και αφιερώσεις δεκάδων ανθρώπων. Επίσης κατέβασαν πανό του τοπικού συλλόγου δασκάλων, έσβησαν αντιφασιστικά συνθήματα, έγραψαν φασιστικά-εθνικιστικά συνθήματα στους τοίχους ενώ φτάνοντας, στην πλατεία Λαού –πλησίον του Ρεσάλτο- κινήθηκαν επιθετικά προς αυτόν. Οι μισοί από αυτούς απέκλεισαν τους δρόμους της περιοχής προσφέροντας κάλυψη στους υπόλοιπους να επιτεθούν με πέτρες στο Ρεσάλτο, προκαλώντας παράλληλα και  καταστροφές στα  παράθυρα και την πρόσοψη διπλανού σπιτιού.

Οι μόλις 15 συντρόφισσες και σύντροφοι που βρίσκονταν στο χώρο εκείνη την στιγμή υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους και το εγχείρημα κατορθώνοντας να απωθήσουν τους φασίστες, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο πως «ο συλλογικός συντροφικός αγώνας χωρίς διαβαθμίσεις «ικανότητας» και φύλου είναι σε θέση να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα ναζιστικά τάγματα εφόδου, όταν αυτά δεν έχουν την ενεργό στήριξη των δυνάμεων καταστολής.»  

Ως κατάληψη Apertus, ένας ελεύθερος κοινωνικός χώρος στην πόλη του Αγρινίου, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Αυτοοργανωμένο Χώρο Ρήξης & Ανατροπής Ρεσάλτο, όπως και σε κάθε κοινωνικό χώρο αντίστασης που χτυπιέται από τα κρατικά και παρακρατικά τάγματα εφόδου. Εκφράζουμε αυτήν την αλληλεγγύη, όχι μόνο επειδή ο χώρος της κατάληψης στο παρελθόν έχει δεχτεί και αυτός επιθέσεις από τα φασιστικά καθάρματα. Στο Ρεσάλτο, όπως και σε κάθε εγχείρημα κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης, αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα, στεκόμαστε αλληλέγγυοι διότι συνεισφέρουμε στον ίδιο αγώνα ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, ενώνοντας τη φωνή μας μαζί με κάθε αγωνιστή, ντόπιο ή μετανάστη, που μάχεται «από τα κάτω» ενάντια στο φόβο, το φασισμό, την καταπίεση και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι γιατί μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!

Kατάληψη Αpertus  

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο 

Χθες, Σάββατο 25/01/14, οι φασίστες ξετρύπωσαν από τις τρύπες τους και προέβηκαν σε μια κίνηση εντυπωσιασμου. Πιο συγκεκριμένα, ομάδα 60-80 παρακρατικών τραμπούκων πορεύτηκαν στους κεντρικούς δρόμους του Κερατσινίου περνώντας μάλιστα και από το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας από τον παρακρατικό ρουπακιά κατεβάζοντας μάλιστα και πανό που υπήρχε στο σημείο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Στη συνέχεια οι θρασύδειλοι παρακρατικοί τραμπούκοι του συστήματος επιτέθηκαν και στον αναρχικό αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Κερατσινίου Ρεσάλτο.

Η ανακοίνωση που εξέδωσαν ο  Αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ, η Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου και η Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας μέσα σε όλα αναφέρει πως  4 μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής, τα θρασύδειλα φασιστοειδή έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στο Κερατσίνι, 100 περίπου άτομα, στις συνοικίες της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων. Κατεβαίνοντας την οδό Τσαλδάρη, βεβήλωσαν το σημείο θανάτου του Παύλου Φύσσα -τον οποίο οι ίδιοι δολοφόνησαν- σβήνοντας συνθήματα, ποιήματα και αφιερώσεις δεκάδων ανθρώπων και καταστρέφοντας πανό του τοπικού συλλόγου δασκάλων «Πλουμπίδης». Μια ξεκάθαρη «ανάληψη ευθύνης» πλέον της δολοφονίας από πλευράς τους, που μέχρι στιγμής δεν την αποδέχονταν, έχοντας «αδειάσει» τον μαχαιροβγάλτη τους Ρουπακιά.

Στο πέρασμά τους κατέβασαν και άλλα πανό του τοπικού συλλόγου δασκάλων, έσβησαν αντιφασιστικά συνθήματα, λέρωσαν τοίχους με εμετικά φασιστικά-εθνικιστικά συνθήματα ενώ φτάνοντας στην πλατεία Λαού, στα Ταμπούρια, κινήθηκαν επιθετικά προς τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ. Προφανώς, στην προσπάθεια τους να επανεμφανιστούν στις περιοχές του Πειραιά τις τελευταίες βδομάδες και να λειτουργήσουν ξανά τα γραφεία τους στη Νίκαια, έχουν ενοχληθεί από τη δυναμική αντίσταση που έχουν συναντήσει από τον κόσμο του αγώνα, γι’ αυτό άλλωστε ξεκίνησαν τις προκλήσεις τους ήδη από την προηγούμενη βδομάδα, γράφοντας σύνθημα στον τοίχο του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικού χώρου Κορυδαλλού Pasamontana, επανεμφανιζόμενοι στις περιοχές της Νίκαιας και του Κορυδαλλού με μια από τις γνωστές θλιβερές παρελάσεις τους). Κατά τη διάρκεια  της θρασύδειλης επίθεσης των ακροδεξιών τραμπούκων στο Ρεσάλτο βρισκόνταν περίπου 15 σύντροφοι και συντρόφισες οι οποίοι και υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους και το εγχείρημα και μετά από πεντάλεπτη σύγκρουση κατόρθωσαν να τους απωθήσουν. Οι πολλές μηχανές ΔΙΑΣ, βέβαια, που συνόδευσαν τους φασίστες μετά την επίθεσή τους μέχρι την αποχώρησή τους από το Κερατσίνι, δεν προχώρησαν σε καμία προσαγωγή. Παρότι οι πρώτες αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν στο σημείο κατά τη διάρκεια της επίθεσης-σύγκρουσης και παρότι αρκετοί φασίστες (αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή) αποχώρησαν χρωματισμένοι με μπογιά στα ρούχα τους. Έχει ιδιαίτερη σημασία να σημειωθεί ότι το κυριότερο γεγονός που επιβεβαιώνει τον αντικοινωνικό, τραμπούκικο και δολοφονικό χαρακτήρα τους, είναι η καταστροφή με πέτρες των τζαμιών των παραθύρων και της πρόσοψης του διπλανού σπιτιού, παρότι ο ιδιοκτήτης τούς φώναζε ότι είναι σπίτι και μέσα υπάρχει μικρό παιδί. Από τις δεκάδες πέτρες που πετάχτηκαν προς το σπίτι οι περισσότερες έπεσαν στο παιδικό δωμάτιο και αν το κοριτσάκι δεν είχε φυγαδευτεί από τους γονείς της θα είχε τραυματιστεί σοβαρά ή θανάσιμα. Ακολούθησε άμεσο αντιφασιστικό κάλεσμα στην πλατεία Λαού και αυθόρμητη διαδήλωση στα Ταμπούρια και την Αμφιάλη (στους δρόμους που είχαν περάσει νωρίτερα οι φασίστες) από 400 και πλέον αντιφασίστες και αντιφασίστριες, που έσβησαν παράλληλα τα φασιστικά συνθήματα από τους τοίχους με μεγάλη συμμετοχή ανθρώπων της περιοχής και τη στήριξη πολλών αλληλέγγυων – αγωνιζόμενων ανθρώπων από τις γύρω περιοχές του Πειραιά και διάφορες συνοικίες της Αθήνας.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο καθώς και για περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, για το βίντεο της επίθεσης αλλά και για τη δυναμική απάντηση που δόθηκε επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του Αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο

Όπως είχαμε γράψει και άλλες φορές στο παρελθόν (Παγκόσμιο κύπελλο και εκμετάλευση, Στο βωμό του κέρδους, Στο βωμό του κέρδους μέρος 2ο, εκπομπή σχετικά με το καπιταλισμό,τη καταστολή και τον αθλητισμό) η κάθε μεγάλη παγκόσμια αθλητική διοργάνωση αποτελεί άλλο ένα μέσο αφαίμαξης του λαού από το κράτος και το κεφάλαιο. Ο καπιταλισμός έχει εισβάλει για τα καλά στον αθλητισμό και τείνει να τον μετατρέψει σε άλλο ένα εργαλείο των συμφερόντων των αφεντικών. Έτσι και στη Βραζιλία, με τα απίθανα ποσοστά ανεργίας, φτώχειας, αστέγων και εγκληματικότητας το παγκόσμιο και ντόπιο κεφάλαιο ετοιμάζεται για τη νέα βάρβαρη προέλαση του προκειμένου να αποτελειώσει την ήδη εξαθλιωμένη (ως επί το πλείστον της) βραζιλιανική κοινωνία. Το μέσο? Το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου γνωστό και ως Μουντιάλ που θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι στη Βραζιλία. Σε μια χώρα μάλιστα που φημίζεται για τη σχέση της με το ποδόσφαιρο.

Το κράτος λοιπόν χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους άστεγους, τους τοξικομανείς, τους άνεργους νεολαίους  και τους εξαθλιωμένους γενικότερα τους οποίους και εκδιώχνει από τις φαβέλες τις οποίες αφού γέμισε με ναρκωτικά στη συνέχεια άρχισε να τις ισοπεδώνει.. Και όλα αυτά για να μη χαλάνε τη βιτρίνα του προιόντος για το οποίο θα καταφθάσουν εκατοντάδες χιλιάδες, στη πλειοψηφία τους “δυτικοί” “ποδοσφαιροτουρίστες” το καλοκαίρι στη Βραζιλία. Στη συνέχεια είναι οι αυξήσεις στις τιμές των δημοσίων αγαθών, οι εκκενώσεις καταλήψεων στέγης σε μια χώρα με τεράστια ποσοστά αστέγων και η κτηνώδης αστυνομική καταστολή που επιβλέπει αν όλα δουλεύουν ρολόι για τους καπιταλιστές, τη FIFA, τους χορηγούς, τις πολυεθνικές, τους πολιτικούς και το ντόπιο και παγκόσμιο κεφάλαιο. Ήδη από το 2010, οι κάτοικοι υποφέρουν από τις φασιστικές επιθέσεις και εκκαθαρίσεις στρατιωτικού τύπου της εξουσίας που είναι αποφασισμένη να διαλύσει τις παραγκουπόλεις των πάμφτωχων κατώτατων τάξεων στις περιοχές όπου θα πραγματοποιηθούν οι αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου και περιμετρικά αυτών.

Οι καταπιεσμένοι όμως εξεγείρονται..

Με φόντο το Μουντιάλ λοιπόν πραγματοποιήθηκε τεράστια αύξηση της τιμής των εισιτηρίων των λεωφορείων κάτι που προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις με σφοδρές συγκρούσεις σε όλη τη Βραζιλία τον Ιούνιο του 2013, που εξελίχθηκαν σε ένα κίνημα εναντίον της διαφθοράς και των υποβαθμισμένων δημόσιων υπηρεσιών την ίδια ώρα που η κυβέρνηση δαπανά τεράστια ποσά για τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2014. Οι βραζιλιανικές δυνάμεις καταστολής προέβησαν σε 78 συλλήψεις ενώ ένας άνθρωπος έχασε τη ζώη του κατά τη διάρκεια της κοινωνικής έκρηξης που διήρκησε περισσότερες από δέκα μέρες.

Επίσης στις 15/10/13 πλήθος διαδηλωτών ενώθηκε με τους απεργούς δασκάλους στις διαδηλώσεις στις δύο μεγαλύτερες μητροπόλεις. Κατά τη διάρκεια της πορείας στο Ρίο ντε Τζανέιρο στην οποία συμμτείχαν περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι και ενώ αυτή διέσχιζε μια από τις κεντρικότερες λεωφόρους της μητρόπολης, ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές και τους μπάτσους ενώ σφοδρές συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν και στο Σάο Πάολο.

Με το νέο έτος και πιο συγκεκριμένα στις 07/01/14, οι κάτοικοι της φαβέλας “Metro-Mangueira”  του Ρίο αντιστάθηκαν και συγκρούστηκαν στην νέα φασιστική επιδρομή πάνοπλων μπάτσων. Κατά την διάρκεια του απογεύματος και της νύχτας οι κάτοικοι της συγκεκριμένης φαβέλας διαμαρτυρήθηκαν κατά της έξωσης σαράντα οικογενειών. Η φαβέλα απέχει λιγότερο από 500 μέτρα από το στάδιο στο οποίο και πραγματοποιηθεί ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, το γνωστό σε όλους Μαρακανά. Επίσης στις 15/01/14 διοργανώθηκε πορεία αλληλεγγύης στη φαβέλα αυτή ενώ στις 16/01/14 πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση ενάντια στις αυξήσεις των τιμών στα διόδια  όπου και ισοπεδώθηκαν πολλά κουβούκλια διοδίων από τους οργισμένους διαδηλωτές.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η στάση του γνωστού βολεμένου και καθεστωτικού πρώην ποδοσφαιριστή Πελέ ο οποίος δήλωσε σε τηλεοπτικό κανάλι «Ας ξεχάσουμε όλη αυτή την αναταραχή που συμβαίνει στη Βραζιλία, όλες αυτές τις διαδηλώσεις και ας θυμηθούμε ότι η εθνική μας ομάδα είναι η χώρα μας και το αίμα μας» κάτι που εξόργισε το κόσμο.  Τελικά μετά από λίγες μέρες προσπάθησε να περισώσει αποτυχημένα τη κατάσταση δηλώνοντας πως εκφράζει τη στήριξή του στις ειρηνικές διαδηλώσεις..

 Από το group της Αυτόνομης Ζώνης

Διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα καθώς και κείμενο από το συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης ¨Πέρασμα¨ στην ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Τις προηγούμενες ημέρες προσωπικοί μας χώροι, σπίτι και επαγγελματικός-αποθηκευτικός  χώρος, δέχθηκαν την  “επίσκεψη” παρακρατικών υπαλλήλων.

Φρόντισαν κατά την επίσκεψή τους να μην είναι κανείς μέσα σε αυτούς τους χώρους, προκάλεσαν κάποια επαγγελματική αναστάτωση στο χώρο και στα πράγματα , δεν πήραν τίποτε και έφυγαν.  

Θεωρούμε ότι δεν ήταν τίποτε ασφαλιτάκια της σειράς γιατί δε θα άφηναν ούτε το βαζάκι με τον ελληνικό καφέ, θα τον έπαιρναν στη μάνα τους να την τρατάρουν στο τζάμπα,  τέτοιοι φτωχομπινέδες που ναι..

Οι προκείμενοι ήταν αρκετά επαγγελματίες δεν πήραν τίποτε ενώ θα μπορούσαν.

θεωρούμε ότι ήταν μία επιχείρηση κατασκευής φόβου εναντίων μας..

Τους επιστρέφουμε το φόβο και τους ενημερώνουμε από το δικό μας μικρό Βήμα , ότι ο αγώνας  ενάντια στο Κράτος και  στο Κεφάλαιο δεν σκοντάφτει  σε  αναποδογυρισμένες μαξιλαροθήκες, αλλά προκαλεί τα αίτια για  αναποδογυρισμένους κόσμους.. 

Όλα συνεχίζονται..

Αναρχική Συλλογικότητα της Εφημερίδας ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

Σήματα καπνού γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει

Από τις απαρχές του καπιταλισμού, μας αναγκάζουν να αποχωριζόμαστε την γη, το σημαντικότερο μέσο διαβίωσης μας. Πλέον δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε, να κτίσουμε τα σπίτια μας, να ζήσουμε σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Μας «προσφέρουν» τελικά ένα δώρο που κάνεις μας ποτέ δεν ζήτησε: την ζωή στα αστικά κέντρα. Εκεί μπορούμε να ζήσουμε τελείως «απελευθερωμένοι» από τα μέσα παραγωγής, αναπαραγωγής και διαβίωσης μας. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε εργάτες και πουλάμε το τομάρι μας. Παζαρεύουμε συνεχώς το τομάρι μας στην ελεύθερη αγορά, το ταΐζουμε με βλαβερές τροφές που τις έχουμε παράγει εμείς σε μια αλυσίδα παραγωγής, το βαρβαρίζουμε με πληροφορίες που παράγουμε και διακινούμε εμείς, το διασκεδάζουμε και το απασχολούμε με τεχνικές ευφορίες που μας αναγκάζουν να καταναλώσουμε. Αυτό λίγο πολύ χαρακτηρίζει την ιστορική διαδικασία της εκμετάλλευσης: Αποχωρισμός και σφετερισμός… Το σχέδιο είναι απλό: να καταναλώνουμε εμπορεύματα που εμείς παράγουμε. Ένας φαύλος κύκλος, που στο κέντρο και σε πολλά σημεία της περιφέρειας του, βρίσκεται η κερδοφορία των αφεντικών.

Αυτήν την περίοδο, που η αιθαλομίχλη έχει πνίξει την Ελλάδα, αυτός ο επί δεκαετίες σιωπηλός καταναγκασμός της εκμετάλλευσης, που μέσω της εκπαίδευσης, της παράδοσης και των συνηθειών φαίνονταν ως  αυτονόητος φυσικός νόμος, έχει δώσει για άλλη μια φορά την θέση του σε μια έξω-οικονομική βία  που αποσκοπεί στην βαθύτερη εκμετάλλευση και περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Κρίση την ονομάζουν. Αυτό που μας πνίγει αυτές τις μέρες και σκεπάζει όλη την πόλη, δεν είναι η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Είναι η απαρχή ενός νέου κύκλου συσσώρευσης του κεφαλαίου με πιο άγριους όρους. Μας ζητούν να φτωχύνουμε και άλλο τις ζωές μας.  Και ενώ τα προηγούμενα χρόνια, μας έβαλαν να παράγουμε και ταυτόχρονα να καταναλώνουμε αμέτρητα σώματα καλοριφέρ, σωλήνων, καυστήρων κτλ για να μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να ζεστάνουμε όλα τα δωμάτια ενός χρεωμένου νοικοκυριού, σήμερα με βία μας ωθούν να αποψιλώνουμε ανεξέλεγκτα τα δάση για να τα καίμε απρογραμμάτιστα στα τζάκια και τις ξυλόσομπες.

Κι όμως: Τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Υγείας εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία μας ζητούν να περιορίσουμε την «άσκοπη χρήση τζακιών» το σαββατοκύριακο, χωρίς να μας αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις… Καθόλου δεν μας εκπλήσσουν… Προ πολλού μας έχουν ζητήσει να μην αναπνέουμε, ενώ ταυτόχρονα μας αφαιρούν το οξυγόνο.

Η «εορταστική» αιθαλομίχλη που έχει πνίξει τα αστικά κέντρα δίνει τα σημάδια αυτού που πρόκειται να έρθει. Ας τα δούμε λοιπόν και ας τσούζουν τα μάτια μας. Και ας πάρουμε θέσεις μάχης, γνωρίζοντας πως η επιλογή της σύγκρουσης, είναι επιλογή ζωής.

Έντυπο δρόμου/Ιστοσελίδα αντιπηροφόρησης «Παροξυσμός» 21/12/13

ΣΧΕΤΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ  APERTUS

Σε αυτή την περίοδο που διανύουμε ο ένας αγώνας ξεπηδάει μετά τον άλλο θέτοντας σε επαγρύπνηση τους μηχανισμούς των αφεντικών. Εξαιτίας αυτής της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, όπου φτωχοποιούνται και περιθωριοποιούνται τεράστια τμήματα του πληθυσμού, η κοινωνική ανυπακοή μεταδίδεται από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα, δίνοντας κουράγιο, δύναμη και ελπίδα στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευομένους αυτού του κόσμου.

Για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το κράτος δεν θα μπορούσε παρά να επιβάλλει πιο ολοκληρωτικές πολιτικές, να αναβαθμίσει το θεσμικό του οπλοστάσιο, να σκληρύνει ακόμη περισσότερο την αυταρχική του στάση και την καταστολή του. Έτσι, αναλαμβάνει αποφασιστικά την αντιμετώπιση της κοινωνικής ανυπακοής μοιράζοντας απλόχερα ξύλο, χρηματικές ποινές, διώξεις και φυλακίσεις σε όσους/ες αντιστέκονται. Το κράτος με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να διασφαλίσει την κοινωνική ειρήνη, αποτρέποντας να εκφραστεί η γενικευμένη αντίδραση με οργανωμένες εξεγερτικές μορφές.

Στο Αγρίνιο, από τις αρχές του καλοκαιριού του ’13, έχει ξεκινήσει μια βιομηχανία κλήσεων και διώξεων σε αναρχικούς, αντιεξουσιαστές, αντιφασίστες και νεολαίους σε μια προσπάθεια εκφοβισμού και τρομοκράτησης των τοπικών κοινωνικών και αντιφασιστικών αγώνων. Όλες αυτές οι κλήσεις και οι διώξεις προέρχονται από γεγονότα των τελευταίων δυο χρόνων, όπου παρέμεναν ξεχασμένες στα συρτάρια της ασφάλειας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι διάφορες κλήσεις για προανακριτικές διαδικασίες απευθύνονται στα ίδια άτομα, χωρίς το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο, κάτι που προδίδει την προχειρότητα και την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Οι κλήσεις και διώξεις αναφέρονται σε γεγονότα μαχητικού αντιφασισμού, σε συγκρούσεις με της δυνάμεις της καταστολής που διασφάλιζαν το «μοίρασμα» φυλλαδίων της Χ.Α., όπως επίσης και σε  συγκρούσεις μετά το ψήφισμα του 2ου Μνημονίου το Φλεβάρη του ’12. 

Βρισκόμαστε στην πλευρά των αγωνιζόμενων, των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευομένων, των ανυπότακτων, της άγριας νεολαίας που αντιστέκεται. Μέσα σε αυτόν τον κοινωνικό χειμώνα που θέλουν να μας επιβάλλουν, προτάσσουμε την συντροφικότητα, τις κοινωνικές δομές αλληλεγγύης, τις σχέσεις αλληλοβοηθείας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η επιλογή μας να δημιουργήσουμε στην κατάληψη Apertus το Ταμείο Αλληλεγγύης για την οικονομικής στήριξη διωκόμενων για γεγονότα αντίστασης στο Αγρίνιο, καθώς επίσης και συντρόφων που έχουν υποστεί υλικές ζημιές από το φασιστικό παρακράτος. Ένα ταμείο, που παράλληλα με τις τοπικές υποθέσεις, θα στηρίζει και διωκόμενους ή φυλακισμένους αγωνιστές από κάθε περιοχή του ελλαδικού χώρου. Με την δημιουργία του Ταμείου επιδιώκουμε αυτήν την συνεισφορά να την ανοίξουμε κοινωνικά, να την δυναμώσουμε και να την καταστίσουμε και πιο αποτελεσματική. Το Ταμείο θα ενισχύεται τακτικά από εισφορές, από το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο/bar της κατάληψης, καθώς επίσης και από εκδηλώσεις/ συναυλίες που θα γίνονται στο χώρο. Η ενημέρωση και ο έλεγχος του θα γίνεται στις εβδομαδιαίες συνελεύσεις της κατάληψης.

Ευελπιστούμε να στηριχτεί για να μπορέσει να στηρίξει!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Η αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τη χαφιέδικη δραστηριότητα των εντεταλμένων δημοσιοκάφρων που συσπειρώνονται πίσω από την τοπική παρασιτική καθεστωτική συμμορία που καταστρέφει την κοινωνία και το πάρκο Αγρινίου.

Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013 η εφημερίδα “ΕΒΔΟΜΑΔΑ” του Δημήτρη Μπακή, δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδο της φωτογραφία αγωνιζόμενων ενάντια στη καταστροφή του πάρκου του Αγρινίου από το Δήμο, τα τσιράκια του και τους εργολάβους, τη στιγμή που εμποδίζουν τις μπουλντόζες να ξεριζώσουν δέντρα και θάμνους του πάρκου. Ο συνήθης εκβιασμός των καθεστωτικών μπράβων περί έκθεσης και στιγματισμού αγωνιζόμενων ανθρώπων που σκοπό έχει να προκαλέσει το φόβο απέναντι στο τέρας της (παρα)κρατικής καταστολής βλέπουμε να τοποθετείται το ίδιο χυδαία από τους αχυράνθρωπους της τοπικής καθεστωτικής κλίκας -που λυμαίνεται συνολικά το δημόσιο πλούτο μέσα σε ένα καθεστώς περιφράξεων, αποκλεισμών και εκμετάλλευσης- με αφορμή την υπόθεση του πάρκου Αγρινίου. Ο διαχωρισμός που επιχειρεί στους αγωνιζόμενους προσδιορίζοντας πολιτικά δύο εκ των εικονιζόμενων ως αντιεξουσιαστές (οι ίδιοι δηλώνουν ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ) αλλά και οι χαρακτηρισμοί και οι ύβρεις εναντίων και των υπόλοιπων που δέχονται για μια ακόμη φορά από το συγκεκριμένο φερέφωνο του Δήμου ευθεία απειλή και στοχοποίηση μέσα από το απαξιωτικό και προβοκατόρικο άρθρο του, προετοιμάζει επικοινωνιακά το έδαφος για διώξεις απέναντι σε όσους αντιστέκονται στο διαστροφικό έργο του Δήμου που στόχο έχει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση ενός από τους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους του Αγρινίου. Μπροστά στις οδηγίες της κεντρικής εξουσίας για απορρόφηση κονδυλίων μέσω ΕΣΠΑ, για τη δημιουργία πλαστών ισοζυγίων, καταστρέφεται ό,τι μπορεί να θεωρηθεί πεδίο εκμετάλλευσης από Κράτος και Κεφάλαιο, συκοφαντείται και διαβάλλεται κάθε άτομο ή συλλογικότητα που αντιστέκεται, ως το ολοκληρωτικό τσάκισμά τους. Η ανάπλαση του κεφαλαίου θα προχωρήσει ισοπεδώνοντας ό,τι βρεθεί στο δρόμο της. 

Αξίζει να δούμε πως αυτή η τοπική καθεστωτική συμμορία η οποία όλα τα προηγούμενα αρκετά χρόνια έχει μετατρέψει την πόλη σε μια άσχημη τσιμεντούπολη, αφιλόξενη και πολεοδομικά επιτηρούμενη καθώς και τα φαγοπότια με το δημόσιο χρήμα (τα επικαλούνται και οι ίδιοι στις μεταξύ τους κόντρες πχ. προμήθειες για το πετρέλαιο κλπ), ο σταδιακός (μέσα στα χρόνια) σχηματισμός μιας λυκοσυμμαχίας αλληλένδετων και αλληλοσυμπληρούμενων συμφερόντων και παρασιτικών εξουσιαστικών αποβρασμάτων (μπάτσοι, δικαστές, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, δημοσιογράφοι, εκκλησία κ.α) είναι το κύριο κίνητρο της επίθεσης και του μένους τους απέναντι στους αντιστεκόμενους. Καθώς δεν υπερασπίζονται απλά την προώθηση των έργων ανάπλασης αλλά το ίδιο τους το σπίτι, δηλαδή την παρασιτική κλίκα που είναι ο κυρίαρχος της πολίτικης, οικονομικής, εμπορικής (νόμιμης και παράνομης), κοινωνικής ζωής. Έτσι και για την κοινωνία το ζήτημα της ανάπλασης του πάρκου Αγρινίου ανάγεται σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα και δεν περιορίζεται απλά στην υπεράσπιση κάποιων δέντρων. Έχει γίνει σαφές (και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο) ότι ο πόλεμος με το φασισμό είναι πόλεμος με όσους σκάβουν το λάκκο της κοινωνίας και με τα τσιράκια τους. Ένας φασισμός που δεν είναι άλλος από τον (νεοφιλελεύθερο) κεφαλαιοκρατικό.

Το τρίπτυχο Εξουσία (κεντρική- τοπική- δικαστική) – Εργολάβοι – Δημοσιογράφοι αποτελεί κανόνα σε κάθε έργο προκειμένου να καταπολεμηθούν οι όποιες κοινωνικές αντιστάσεις και να υλοποιηθεί ευκολότερα. Η διαπλοκή και η αυθαιρεσία σε όλο τους το μεγαλείο. Το κέρδος οικοδομεί τις σχέσεις  μεταξύ αυτών των πλευρών σε ένα πολυεπίπεδο συσχετισμό που θα επιχειρήσει να ισοπεδώσει με οποιοδήποτε τρόπο, οτιδήποτε και οποιονδήποτε βρεθεί εμπόδιο στους σχεδιασμούς του.

Τη δημοσιογραφία τους, τους την επιστρέφουμε. Στην επίθεση που ξεκίνησε τόσο μέσω της εφημερίδας του, όσο και άμεσα (τραμπουκισμοί σε 70χρονη αγωνιζόμενη και απειλές τύπου παρακράτους σε αναρχικούς αγωνιστές, πάντα μέσα από τις γραμμές των μπάτσων), απαντάμε: Κύριε Μπακή μπες στην ουρά πίσω από ΚΡΑΤΟΣ – ΜΠΑΤΣΟΥΣ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ – ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ – ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΥΣ ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ – ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, (αν και το έχεις ήδη κάνει). Η διαδρομή μας μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες είναι η αντίστασή μας απέναντι στην καταστολή απ’ όπου κι αν προέρχεται. 

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

Αναρχική Συλλογικότητα της Εφημερίδας “ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ”

Κατοχή Αιτ/νίας: Η κρυμμένη εκμετάλλευση

& κάποιοι που ξαναπέφτουν από τα σύννεφα

«Τα τελευταία τρία χρόνια μετανάστες και μετανάστριες από την Βουλγαρία καταφθάνουν στον εύφορο κάμπο των εκβολών του Αχελώου προκειμένου με την εργασία τους (συλλογή της παραγωγής πορτοκαλιών της περιοχής) να καταφέρουν να επιβιώσουν στο τραχύ έδαφος των εκεί αγροτικών περιοχών. Πιο συγκεκριμένα διαμένουν σε έναν οικισμό που βρίσκεται στην περιοχή του δήμου Οινιάδων και ειδικότερα μερικές εκατοντάδες μέτρα από την Κατοχή.

Στους οικισμούς που διαμένουν φυσικά δεν υπάρχει ίχνος υποδομής (συνθήκες υγιεινής, νερό, ηλεκτρικό…). Ζουν σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σε αντίσκηνα, ενώ αρκετοί μένουν σε έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχουν δημιουργήσει σε ερειπωμένο παλιό εργοτάξιο. Συχνά παρουσιάζονται προβλήματα υγείας (που τα αντιμετωπίζουν κυρίως τα παιδιά που υποσιτίζονται) κατά βάση λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος λόγω της αυξημένης υγρασίας, αλλά κυρίως λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης. Αυτοί οι μετανάστες αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό της περιοχής, που πραγματικά δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.(…)»

Το απόσπασμα προέρχεται από κείμενο «Προς Θεού, δεν είμαστε και ρατσισταί!» που κυκλοφόρησε μαζί με φωτογραφικό υλικό το Γενάρη του 2010 από τον «Ιό Αταξίας» στο Αγρίνιο. Παράλληλα σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Παναιτωλική» (Γενάρης 2010) οι κατοχιανοί καταγγέλλουν σε άρθρο της εφημερίδας: «Δυστυχώς μια έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης, όπου δεν νοείται να ζουν άνθρωποι. Λίγα μέτρα από το σημείο, βρίσκεται και το κεντρικό υδραγωγείο της Κατοχής και ο γύρω χώρος έχει γίνει υπαίθριο αποχωρητήριο.»

Μετά από τρία περίπου χρόνια κάποιοι πέφτουν ακόμα από τα σύννεφα και παθαίνουν «ΣΟΚ» από τις εικόνες εξαθλίωσης και τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών από Ρουμανία και Βουλγαρία στην περιοχή της Κατοχής  Αιτωλοκαρνανίας.

Η εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών είναι ο μεγάλος άγνωστος Χ των καπιταλιστικών κοινωνιών, η περιοχή της εργασίας που παραμένει πεισματικά σε όρους σκλαβιάς, συστηματικά απούσα από τις εθνικές στατιστικές. Ο καπιταλιστικός «κάτω κόσμος» συνεχίζει να συσσωρεύει την καταναγκαστική εργασία της «μετά τη σκλαβιά» εποχής. Και σε αυτόν τον «κάτω κόσμο» θα βρούμε την καταναγκαστική πορνεία, το δουλεμπόριο, την παιδική εργασία, τις διάφορες μορφές δουλείας ορισμένου χρόνου, την εργασία που διεξάγεται στο εσωτερικό των φυλακών, τις διάφορες μορφές στρατιωτικής εργασίας…

Αυτή η εργασία βρίσκεται μέσα στα όρια της σκλαβιάς, περιέχοντας όλα τα χαρακτηριστικά της: αφαιρεί την ανθρώπινη υπόσταση του ατόμου και το υποβιβάζει σε αντικείμενο προς ιδιοκτησία και χρήση μέσα σε ένα καθεστώς εκβιασμού, ανασφάλειας, καθολικής ανελευθερίας, ακραίων συνθηκών, απάνθρωπης ρουτίνας και σκληρότητας. Συνθήκες που παραμένουν ποιοτικά οι ίδιες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη: από τους κάμπους της  παραχελωίτηδας, τα φραουλοχώραφα στη Μανωλάδας, τα κωλόμπαρα και τα μπουρδέλα της ελληνική επικρατείας, μέχρι τα χιλιάδες φασονάδικα στη Β. Αμερική και την Ασία.  

Αυτή η εργασία, που παράγει τεράστιες ποσότητες υπεράξιας που καταλήγουν στις τσέπες των αφεντικών, είναι που παραμένει αναγκαία για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να σταθεί χωρίς περιοχές σκλαβιάς, άμισθης εργασίας και πρωταρχικής εκμετάλλευσης.  

Και κάποιοι θα ξαναπέσουν από τα σύννεφα… Και θα ξαναπούν: «Προς Θεού, τι είναι αυτά που συμβαίνουν!»… Λες και δεν θυμούνται τι γινόταν στα καπνοχώραφα του Αγρινίου επί 15 χρόνια από τις αρχές του ΄90 μέχρι τα μέσα του 2000 με τους αλβανούς μετανάστες να βρίσκονται στο κέντρο της εκμετάλλευσης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.  

Και αν κάποιοι πρωτοκοσμικοί κάτοικοι της Ν. Ευρώπης νομίζουμε πως αυτά είναι μακριά από το μονοπάτι της δικιάς μας ζωής και τα πράγματα θα φτιάξουν, τότε καλύτερα ας ξυπνήσουμε πριν ο βούρκος φτάσει πάνω από τα κεφάλια μας. Ας ρίξουμε μια ματιά στα κτήρια με τα εγκατεστημένα αντι-αυτοκτονικά δίκτυα των κάτεργων της FoxConn (της εταιρίας που παράγει τα iPad, τα iPhones και τα iPods) ή στις αποθήκες της Amazon.  

Αλλά αν κουραζόμαστε να πάμε τόσο μακριά και θέλουμε, να πάρουμε μια ιδέα για το τι μπορεί συμβεί σε μας τους ίδιους τα επόμενα χρόνια, μπορούμε να ρωτήσουμε τους μετανάστες τι έζησαν οι ίδιοι πριν έρθουν εδώ και τι είναι αυτό που ζουν τώρα…]

Έντυπο δρόμου «Παροξυσμός»

Δεκέμβριος 2013, Αγρίνιο