Category: Κείμενα

Εκδήλωση: 10 χρόνια Ραδιουργία FM

Η Ραδιουργία 87,7 FM δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του 2009 μέσα από την ανάγκη κάποιων ανθρώπων για αντιπληροφόρηση, επικοινωνία και δημιουργία. Κάνοντας πράξη τη ρήση «να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας» στήσαμε ένα ραδιοφωνικό εγχείρημα με βάση την οριζόντια συμμετοχή, την αντι-ιεραρχία, την αυτό-οργάνωση, την αυτοδιαχείριση και την αντιπληροφόρηση. Απελευθερώνοντας τη συχνότητα και δίνοντας το μικρόφωνο σε όλους αυτούς που βρίσκονται από τη μεριά του δέκτη καταργούμε στη πράξη το ρόλο του διαμορφωτή κοινής γνώμης και προσπαθούμε να διαμορφώσουμε μια πλατφόρμα ραδιοφωνικής και διαδικτυακής ανταλλαγής και έκθεσης απόψεων που δεν θα εξυπηρετεί κανένα ιδιωτικό ή κρατικό συμφέρον.

Η αυτό-οργανωμένη και ελεύθερη ραδιοφωνία αποτελεί μια όαση μέσα στον κυκεώνα των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε, κρατικών και ιδιωτικών, που συνεχίζουν ακάθεκτα τον διαχρονικό τους ρόλο που δεν είναι άλλος από τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας και την διαμόρφωση της κοινής γνώμης πάντα για το συμφέρον του κράτους, του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης. Κρατικά και ιδιωτικά Μ.Μ.Ε διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με γνώμονα τις προσταγές των αστικών κομματικών παρατάξεων που εναλλάσονται στην εξουσία, ξεπλένουν τους βρώμικους εφοπλιστές και επιχειρηματίες ιδιοκτήτες τους και διαφυλάσσουν τα συμφέροντα αυτών πάντα σε βάρος της εργατικής τάξης και των μη ευνοημένων κομματιών της κοινωνίας στην Ελλάδα των μνημονίων και της καπιταλιστικής κρίσης. Ακόμη λειτουργούν ως μέσα αποχαύνωσης της κοινωνίας αλλά και καταστολής/στοχοποίησης των αγωνιζόμενων κομματιών αυτής, ντόπιων και μεταναστών, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κλείνουν το μάτι στα νεοναζιστικά παρακρατικά δεκανίκια της εξουσίας είτε δίνοντας τους βήμα για την διάχυση του φασιστικού και ρατσιστικού τους δηλητηρίου είτε ξεπλένοντας τις εγκληματικές τους δραστηριότητες.

Το εγχείρημα της Ραδιουργίας δεν εξυπηρετεί κανένα είδος πολιτικού δογματισμού ή καθαρότητας ενώ επιτρέπει την ύπαρξη και συνύπαρξη πολλών διαφορετικών σκεπτικών και απόψεων αρκεί να συμβαδίζουν με το ιδρυτικό καταστατικό των βασικών αρχών και θέσεων του εγχειρήματος. Όλοι εμείς που συμμετέχουμε σε αυτό το εγχείρημα απέναντι στην απάθεια αντιτάσσουμε τη χαρά του αγνώστου αλλά και την αλληλεγγύη και απέναντι στη μεθόδευση αντιτάσσουμε τη δημιουργική φαντασία και το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο.

Η οποιαδήποτε απόφαση που αφορά τη λειτουργία του ραδιοφωνικού εγχειρήματος συζητιέται, συμφωνείται και παίρνεται μέσα από την συνέλευση η οποία είναι ανοιχτή για όλους/ες και μπορεί να συμμετέχει ο/η οποιοσδήποτε και πραγματοποιείται κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα στο κατειλημένο στούντιο του σταθμού που βρίσκεται στον 1ο όροφο της πανεπιστημιακής σχολής Αγρινίου. Η συμμετοχή σε αυτή βέβαια απαιτεί την απαραίτητη συνέπεια και σοβαρότητα και σε καμιά περίπτωση τις κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές.

Η Ραδιουργία εκπέμπει σε όλη την πόλη του Αγρινίου και κάποιων περιχώρων αποτελώντας όλα αυτά τα χρόνια το μοναδικό ραδιοφωνικό μέσο αντιπληροφόρησης και αντίστασης στη πόλη μας που στέκεται πάντα στο πλάι του αγωνιζόμενου κομματιού της τοπικής κοινωνίας δίνοντας ταυτόχρονα βήμα σε όλους τους καταπιεζόμενους και αγωνιζόμενους (πχ  εργαζόμενοι σε επίσχεση εργασίας, πρωτοβουλία ενάντια στα χαράτσια και τις διακοπές του ρεύματος, συνέλευση για τη προστασία και την αναζωογόνηση του δημοτικού πάρκου, μετάδοση σποτ του συντονιστικού κατάληψης του πανεπιστημιακού τμήματος ΔΠΦΠ κ.α) και παραμένει δίπλα σε ανθρώπους και συλλογικότητες που έχουν ως αξίες και προτάγματα την ισότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, τους αδιαμεσολάβητους αγώνες, την ελευθερία και τη κοινωνική δικαιοσύνη.

Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και σήμερα πραγματοποιούνται και μεταδίδονται τακτικές εκπομπές μουσικής και λόγου, θεματικές έκτακτες εκπομπές ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης, ζωντανές και μη. Επίσης γράφεται, ηχογραφείται και μεταδίδεται δελτίο αντιπληροφόρησης του σταθμού στα πλαίσια της καθημερινής ζωνης αντιπληροφόρησης  (η οποία συμπεριλαμβάνει και την αναμετάδοση δελτίων από άλλα αυτό-οργανωμένα ραδιόφωνα) ενώ αναμεταδίδονται διάφορες έκτακτες ή τακτικές ενημερωτικές εκπομπές από άλλα αυτό-οργανωμένα ραδιόφωνα.

Μέσα σε όλα αυτά τα 10 χρόνια δράσης, αντιπληροφόρησης και δημιουργίας το εγχείρημα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει ακόμη πολλά προβλήματα και δυσκολίες που αποτελούν τροχοπέδη για την λειτουργία του:

– Οι οικονομικές δυσκολίες που απορρέουν από την αδυναμία του ταμείου της Ραδιουργίας να  ανταπεξέλθει στο κόστος/έξοδα που αφορούν την συντήρηση ή ανανέωση του υλικοτεχνικού της εξοπλισμού.

– Η καταστολή που εκφράζεται τόσο μέσα από την μήνυση κατ αγνώστων στην οποία και προχώρησε πριν χρόνια η Πρυτανεία εξαιτίας του ραδιοφωνικού σήματος που εκπέμπει από την σχολή όσο και με την μορφή επερωτήσεων σε διάφορα πανεπιστημιακά συμβούλια σχετικά με την ύπαρξη ραδιοφωνικού σταθμού στην πανεπιστημιακή σχολή και την ύπαρξη κατάληψης την στιγμή που οι εγκαταστάσεις υποτίθεται πως δεν φτάνουν για τις ανάγκες της σχολής.

Στην πραγματικότητα όμως ο κατειλημμένος χώρος που αποτελεί και το στούντιο σταθμού, είναι τόσο μικρός που δεν θα μπορούσε ποτέ να στεγάσει τις ανάγκες ενός φοιτητικού συλλόγου ενώ ας μην ξεχνάμε πως πριν καταληφθεί και απελευθερωθεί αποτελούσε ορμητήριο των κομματόσκυλων φοιτητών της ΠΑΣΠ οι οποίοι και τον χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά ως χώρο φύλαξης του προπαγανδιστικού-κομματικού τους υλικού και ως χώρο συνεύρεσης των μελών της, κρατώντας τον χώρο κλειστό για τους υπόλοιπους φοιτητές-τριες.

Η Ραδιουργία FM απευθύνει κάλεσμα προς τους νεολαίους/ες, φοιτητές/τριες,  και σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας να στηρίξουν το αυτο-οργανωμένο ραδιοφωνικό της εγχείρημα, για να δυναμώσει ακόμη περισσότερο η πειρατική φωνή αντίστασης, αγώνα, αντιπληροφόρησης και δημιουργίας που εκπέμπει μέσα από την απελευθερωμένη συχνότητα των 87,7 στα ερτζιανά για το Αγρίνιο και τα κοντινά του περίχωρα.

10 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ & ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Ραδιουργία 87.7 FM
Αγρίνιο Ιούνιος 2019

ΕΚΔΗΛΩΣΗ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

21.00 – Παρουσίαση του εγχειρήματος

21.30 – Τhere’s no authority but yourself:
Προβολή σχετικά με την αναρχο-punk μπάντα των Crass, μια μπάντα που είχε ως βάση το Dial House, ενα ανοιχτό κοινόβιο κοντά στο Epping του Essex και έδρασε στην Αγγλία από το 1977 μέχρι το 1984. Οι Crass αποτελούν την πρώτη anarcho-punk μπάντα, με τη μουσική τους (σε συνδυασμό με τη βαθειά πολιτικοποιημένη στάση τους) να αποτελεί επιρροή για δεκάδες άλλα συγκροτήματα της εποχής εκείνης αλλά και μετέπειτα. Στιχουργικά, ασχολήθηκαν με μία πλειάδα θεμάτων, όπως είναι ο σεξισμός, ο καταναλωτισμός, η θρησκεία, η νεοφιλελεύθερη πολιτική της Thatcher, ο θεσμός της οικογένειας, η οικολογία και τα δικαιώματα των ζώων, και ο πόλεμος (την εποχή που έδρασαν, πέρα από τις ταραχές στη Βόρειο Ιρλανδία συνέβη και ο Πόλεμος των Φώκλαντς).

22.30 – Οpening punk/reggae/dub selections από την εκπομπή “Dub down Babylon” της Ραδιουργίας FM.

23.00 – El Paso Soundsystem:
Το EL PASO Soundsystem γεννήθηκε στην γειτονιά της Καλλιθέας, στην πόλη της Αθήνας με χαρακτηριστικό να κατοικείται στο σύνολο της, από χαμηλά στρώματα της εργατικής τάξης. Το όνομά του προέρχεται από το γήπεδο ποδοσφαίρου της γειτονιάς το λεγόμενο Ελ Πάσο, σαν αστικός μύθος πια, επειδή περικλείεται από βραχώδες τοπίο, όπου θυμίζει έρημο και ταινίες γουεστέρν. Η κύρια ιδέα του El Paso είναι να παρέχει την κουλτούρα των μονοφωνικών ήχοσυστήματων τοιχών από ηχεία, στους δρόμους κ’ στις γειτονιές με τον ήχο του γαλαξία της Reggae μουσικής, όπως στα παλιά χρόνια τη δεκαετία του ’70 και τη δεκαετία του ’80 στη Τζαμάικα και την Αγγλία με την κατασκευή χειροποιητών ξύλινων καμπινών ηχείων με βαριά μπάσα σαν κεραυνος, μεσαία μπάσα σαν κλωτσιές, και πρίμα σαν αστραπές! Το El Paso Sound θέλει να σπάσει τα εμπόδια με την μουσική Reggae πρώτα στο μυαλό μας κα στην συνείδηση μας και στη συνέχεια στον τομέα της ψυχικής κατάθλιψης που προκαλείται από την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση ή αλλιώς από την σύγχρονη «Βαβυλώνα» όπως παρομοιάζεται το καπιταλιστικό και βιομηχανικό συστήμα, στην φιλοσοφια των Ρασταφάρι. Ουσιαστικά είναι μια πολιτισμική ομάδα που θέλει να διεκδικήσει τους δημοσίους χώρους με διάφορες δράσεις και μια από τις βασικές, είναι να στήνει το ηχοσύστημα σε πλατείες, πάρκα και γειτονιες, τα λεγόμενα ΕL PASO YARD. Ενάντια στην πλήρη υποτίμηση των ζωών μας, της διασκέδασης και του ελευθέρου χώρου και χρόνου, που όλο και πιο πολύ εμπορευματοποιείται, με λίγα λόγια αν δεν έχεις φράγκα κάτσε σπίτι σου. Το Ελ Πάσο Σάουντ είναι μια κινητή ντίσκο που παίζει μουσική, με τα δικά του χειροποίητα ηχεία από τον γαλαξία της τζαμαϊκανής μουσικής παράδοσης και συνεργάζεται με διάφορες ομάδες και ανθρώπους στα πλαίσια της αυτο-οργανωσης. Τα soundsystems είναι ένας από τους πιο δυναμικούς τρόπους να διασκεδάσεις και να οικειοποιηθείς τους δημοσίους χώρους από την νεολαία, την εργατική τάξη και τις διάφορες υποκουλτούρες της κάθε γειτονιάς, όπως επίσης είναι παγκόσμιο κίνημα σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης θα λειτουργεί αυτο-οργανωμένη κάβα και ψησταριά (για την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος) καθώς και πάγκος με έκθεση/διανομή εντύπων. Το σχέδιο της αφίσας επιμελήθηκε ο Okso 81!

Κείμενο που μοιράστηκε στο Αγρίνιο από την κατάληψη Apertus

Εναντία στους κανίβαλους αυτού του κόσμου

Στη σύγχρονη Ελλάδα της «ανάπτυξης» και της «ελπίδας» οι κοινωνικοί-ταξικοί διαχωρισμοί, οι προεκτάσεις τους και οι συνέπειές τους στις ζωές μας, αν και θολωμένοι από το πρίσμα της μικροαστικής ρουτίνας, διέπουν ακατάπαυστα όλα τα πεδία της καθημερινότητάς μας.

Διαχωρισμοί που σύμφωνα με τα ίδια τα γεγονότα, βρίσκουν επίσημη εκτελεστική εφαρμογή στην κρατική καταστολή και τις δομές-κολαστήριά της. Στην αστική δικαιοσύνη, τη μεροληψία της και τις διατεταγμένες της υπηρεσίες. Στην ρουφιανιά και την προπαγάνδα των ΜΜΕ που εξυπηρετούν το εκάστοτε αφεντικό, φασίστα, κεφαλαιοκράτη, φιλοθεάμον κοινό και που συκοφαντούν ακόμα και μετά θάνατον κακοποιημένες γυναίκες, μετανάστες, ΛΟΑΤΚΙ άτομα, ακτιβιστές, κοινωνικούς αγωνιστές.

Διαχωρισμοί που βρίσκουν «κοινωνικό» έρεισμα στο κυρίαρχο αφήγημα, παράγοντας μόνο κακοπροαίρετα σχόλια, μισαλλοδοξία, ξεπλύματα, ξυλοδαρμούς, βασανισμούς και δολοφονίες.

Γιατί σε ετούτο τον κόσμο είναι επικίνδυνο να είσαι ο Εμπουκά Μαμασουμπέκ, μετανάστης νιγηριανής καταγωγής στην Αθήνα το 2019. Θα σε προσαγάγουν και θα σε δολοφονήσουν στο Α.Τ. Ομόνοιας και η σύζυγός σου θα ψάχνει μέρες παίρνοντας ψέματα για απαντήσεις και τα παιδιά σου θα μείνουν χωρίς πατέρα. Όπως συνέβη το 2009 με τον μετανάστη-εργάτη από το Πακιστάν Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στο Α.Τ. Νίκαιας, που ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε με ηλεκτροσόκ επί τέσσερις ημέρες, ενώ λίγες μέρες μετά την έξοδό του, κατέληξε λόγω της κατάστασής του. Όπως συνέβη με τόσους άλλους βασανισμένους και δολοφονημένους στα ίδια ή σε άλλα Τμήματα της χώρας.

Γιατί είναι επικίνδυνο να είσαι η Αγγελική Πέτρου στην Κέρκυρα το 2018, νέα γυναίκα που ζεις μόνη σου έχοντας σύντροφο αφγανικής καταγωγής που δεν εγκρίνει ο πατέρας σου. Θα σε κατακρεουργήσει θολωμένος από την πατριαρχική πεποίθηση ότι η ζωή σου και οι επιλογές σου του ανήκουν και θα σε θάψει στον κήπο. Όπως ανάλογα έπραξε κι ο πατέρας της 18χρονης Ειρήνης στην Πετρούπολη το 2017, για να εκδικηθεί την πρώην σύζυγό του. Όπως τόσες άλλες προσωπικές τραγωδίες που έχουν μείνει στην αφάνεια.

Γιατί είναι επικίνδυνο να είσαι η Ελένη Τοπαλούδη, φοιτήτρια στη Ρόδο το 2018. Θα σε βιάσουν και θα σε εκβιάσουν με βίντεο, θα προσπαθήσουν να σε ξανά βιάσουν και όταν πεις όχι, θα σε χτυπήσουν αλύπητα και θα σε πετάξουν ζωντανή ακόμα, να πεθάνεις αβοήθητη και μόνη, δύο τύποι τυφλωμένοι από σεξιστικά και εξουσιαστικά πρότυπα που τους έχουν εμφυσήσει οι οικογένειες, οι παρέες, το κοντινό περιβάλλον τους. Παρομοίως με την Λίνα Κοεμτζή φοιτήτρια το 2016 που αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον 9ο όροφο του ΑΠΘ λόγω απειλών και εκβιασμών που αμαύρωναν τη ζωή της για καιρό με προσωπικές φωτογραφίες και βίντεο. Όπως, ο πιο πρόσφατος στραγγαλισμός της 32χρονης Κατερίνας στην Σητεία (4/3) από τον ζηλόφθονα και μισογύνη σύντροφό της, είναι ακόμα ένας λόγος για να εμπεδώσουμε ότι η συνολική υποτίμηση των γυναικών καλά κρατεί. Όπως τόσες ακόμα περιπτώσεις που δεν έτυχε να πάρουν τόση δημοσιότητα.

Γιατί είναι επικίνδυνο να είσαι ο Πετρίτ Ζίφλε, εργάτης αλβανικής καταγωγής στην Κέρκυρα το 2018 και να αντιπαρατίθεσαι για το «Μακεδονικό» σε καφενείο με τοπικό εκλογικό αντιπρόσωπο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Θα σου στήσει καρτέρι και θα σε σκοτώσει με καραμπίνα πετώντας το σώμα σου σε χαντάκι. Όπως, με την ίδια θρασυδειλία, σκότωσαν τον Λουκμάν και τον Φύσσα. Αμέτρητα τα περιστατικά ξυλοκοπημένων και μαχαιρωμένων μεταναστών και αγωνιστών που γλίτωσαν το θάνατο κατά τύχη ή δε γνωστοποιήθηκαν τόσο οι υποθέσεις τους.

Γιατί είναι επικίνδυνο να είσαι ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οροθετικός, drag queen στο κέντρο της Αθήνας το 2018 και να αυτοαποκαλείσαι Zackie Oh σε μια κοινωνία ομοφοβικών, τρανσοφοβικών, παλικαράδων (σαν τους δολοφόνους του Γιακουμάκη), χουντολάγνων νοικοκυραίων. Θα σε βαφτίσουνε πρεζάκια και ληστή και θα σε σκοτώσουνε στο ξύλο σε δημόσια θέα μαζί με ΔΙΑΣ από το A.T. Ομονοίας. Θα σκουπίσουν τα αίματα και θα συνεχίσουν την ημέρα τους όσο στην τηλεόραση, θα κάνουν γκάλοπ για το αν σου άξιζε να σε σκοτώσουν ή όχι.

Απέναντι στην κρατική και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την πατριαρχία, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον εκφασισμό της κοινωνίας, των πλαστών διαχωρισμών και του κατακερματισμού, να αντιτάξουμε τη δύναμη της συλλογικοποίησης, των σχέσεων αλληλεγγύης, αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού.

Οξύνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και ελευθερίας.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ

κατάληψη Apertus
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο
Καλυβίων 70

πηγή: Κατάληψη Apertus

Ενημέρωση από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Σπ. Χριστοδούλου από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Την παρασκευή 15-2-19 πραγματοποιήθηκε αναρχική συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία Αγρινίου για την ενημέρωση του κόσμου σχετικά με την απεργία πείνας του Σπ. Χριστοδούλου από 14-01-19 και τη μεταχείρισή του από το ελληνικό κράτος.

Στη συγκέντρωση που διήρκησε 2 περίπου ώρες υπήρχε μικροφωνική όπου διαβάζονταν κείμενο του Σπύρου Χριστοδούλου, το κείμενο του στεκιού, κείμενα αλληλέγγυων και της συνηγόρου υπεράσπισης. Υπήρχε πανό αλληλεγγύης το οποίο έμεινε στο χώρο και αφαιρέθηκε την επόμενη μέρα από υπαλλήλους του δήμου. 20 περίπου άτομα συγκεντρώθηκαν και μοιράστηκαν κείμενα σε περαστικούς.

Ο Σπύρος Χριστοδούλου ως δηλωμένος εχθρός του κράτους και ληστής τραπεζών αναγκάζει τους ψευτοδημοκράτες να χάνουν τα προσωπεία τους με την καταστρατήγηση των ίδιων των αστικών νόμων σε βάρος του και κάθε νόμιμου δικαιώματος που οι ίδιοι για λόγους αποπροσανατολισμού έχουν θεσπίσει. Για μια ακόμα φορά το τρομοκράτος απευθύνεται συνολικά στους αγωνιζόμενους και την κοινωνία με αίμα στα χέρια.

Κάθε μέρα που περνάει είναι και ένα χτύπημα στον κόσμο της ελευθερίας. Αλληλεγγύη σε όποιον αγωνίζεται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Ακολουθεί το κείμενο της συγκέντρωσης:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ο Σπύρος Χριστοδούλου στις 14/01/2019 ξεκινά απεργεία πείνας στις φυλακές Λάρισας όπου κρατείται, με αίτημα την συγχώνευση την ποινών του, που προβλέπεται από τα άρθρα του ποινικού κώδικα 107 και 101.

Ο Σπ. Χριστοδούλου βρίσκεται στις φυλακές Λάρισας από τον Μάιο του 2015, όταν συνελήφθη κατηγορούμενος μαζί με άλλους συντρόφους για την υπόθεση γνωστή ως ‘Ληστές του Διστόμου’ από τα Μ.Μ.Ε.

Η εκδικητικότητα κράτους και αφεντικών απέναντι σε αυτούς που αυτοί θεωρούν τρομοκράτες είναι ο κανόνας, μέσα κι έξω από τις φυλακές. Οι εκδικητικές μεταγωγές, οι απορρίψεις αδειών, η μη συγχώνευση ποινών, οι εφέσεις από την πλευρά της διωκτικής εξουσίας κατά αθωωτικών αποφάσεων, είναι λίγες από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να εξοντώσουν φυσικά και ηθικά τους αμετανόητους και αλύγιστους αγωνιστές.

Στην υπόθεση του Σπ. Χριστοδούλου οι καταδίκες αφορούν ληστείες τραπεζών, χωρίς να γνωρίζει ποιά είναι ακριβώς η ποινή που εκτίει. Ο αρμόδιος εισαγγελέας εφετών Περικλής Δράκος κατατάσσει τις ποινές του Σπ. Χριστοδούλου στο άρθρο 108 ως αμετάκλητες, καταχρηστικά και αυθαίρετα, στο οποίο δεν γίνεται συγχώνευση, αλλά εκτίει τις ποινές που του έχουν επιβληθεί αθροιστικά.

Κράτος και κεφάλαιο θέλοντας να τσακίσουν κάθε έναν που αμφισβητεί έμπρακτα την εξουσία και παντοδυναμία τους, προστατεύοντας έτσι μόνο τα συμφέροντα της τάξης τους, μιας παγκόσμιας οικονομικής ελίτ, τσαλαπατούν το ίδιο το νομικό τους σύστημα που έχουν επιβάλει, όταν αυτοί το κρίνουν.

Ο Μπρεχτ έγραψε’ Η ληστεία μιας τράπεζας δεν είναι τίποτα μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας.’ Και αυτό φαίνεται σε καιρούς ανασχηματισμού του καπιταλισμού (κρίση). Ένας ολόκληρος λαός θυσιάζεται και εξαθλιώνεται, για να σωθούν τράπεζες και τραπεζίτες, ενώ αυτοί με τη σειρά τους συνεχίζουν πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.

Κάθε αγώνας μέσα και έξω από τις φυλακές ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, είναι αγώνας συνολικός για κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη, και μόνο ως τέτοιο τον αντιλαμβανόμαστε. Η απεργία πείνας του Σπ. Χριστοδούλου είναι κομμάτι αυτού του αγώνα και η αλληλεγγύη προς αυτόν δεδομένη. Ο Σπ. Χριστοδούλου έχει χάσει 20 κιλά από τις 14/01/2019 που ξεκίνησε την απεργία πείνας, αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα υγείας. Η αξιοπρεπής και ανυποχώρητη στάση του δίνει δύναμη σ’ όλους για την νίκη σε αυτόν τον αγώνα.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΣΠ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Αλληλεγγύη στον αγώνα των φοιτητών στο Αγρινίο από την κατάληψη Apertus

Την Άνοιξη του 2016 οι φοιτητές των πανεπιστημιακών τμημάτων που εδρεύουν στο Αγρίνιο με δυναμικές κινητοποιήσεις σημείωσαν μια μεγάλη νίκη. Υποχρέωσαν το Υπουργείο Παιδείας και τις Πρυτανικές Αρχές να μην προχωρήσουν το προκρινόμενο σχέδιο της υποβάθμισης των τμημάτων. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει με νέο σχέδιο. Καταργεί το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων και ιδρύει μια Γεωπονική Σχολή. Η ψήφιση της τροπολογίας μάλιστα προβλέπεται για τις επόμενες μέρες.

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του τμήματος ΔΠΦΠ με μαζικές συνελεύσεις και συντονισμό δράσεων ξεκίνησαν αγωνιστικές δράσεις (εξορμήσεις με μοιράσματα κειμένων στην πόλη, συγκεντρώσεις – καταλήψεις κ.α.). Με πάγιο αίτημα τα εργασιακά δικαιώματα Μηχανικού Περιβάλλοντος, καθώς επίσης την πρόσληψη μελών ΔΕΠ, αλλά και τη δημόσια και δωρεάν φοιτητική μέριμνα, ζητούν την απόσυρση της τροπολογίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχωρά εδώ και καιρό στην κοπτοραπτική του χάρτη Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας με καταργήσεις, μετονομασίες και συγχωνεύσεις τμημάτων. Μοναδική της στόχευση η εξοικονόμηση κι άλλων χρημάτων στην υπηρεσία κράτους και κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα πυκνώνει η συζήτηση για αναθεώρηση του άρθρου 16 και ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων από προαναθεωρητική και μελλοντική αναθεωρητική βουλή.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των φοιτητών από τα κάτω. Σε αντίθεση με την απολιτίκ τάση που τείνει να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε μεταλυκειακές τάξεις, οι φοιτητές προτάσσουν τον αγώνα για τα δικαιώματα τους! Ένας αγώνας που μπορεί να ενισχυθεί και να συνδεθεί με κάθε κινηματικό κομμάτι της πόλης.

Κατάληψη Αpertus
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο
Καλυβίων 70

πηγή: Κατάληψη Apertus

Αντιμιλιταριστικό διήμερο εκδηλώσεων και κείμενο από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

¨Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-Ξέρει να σκέφτεται.¨
Μπέρτολντ Μπρεχτ – ¨Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου¨ 1939

Το φρικιαστικό πρόσωπο του πολέμου κάνει ξανά την παρουσία του στην περιοχή των Βαλκανίων, στην εγγύς και μέση ανατολή και τη μεσόγειο. Τα αφεντικά έβαλαν ξανά τους στρατηγούς να γυαλίσουν τα κανόνια τους, τους ιεροκήρυκες να βγάζουν πύρινους λόγους εκδίκησης και μίσους ενώ τα εθνικιστικά παραληρήματα φασιστοειδών και νεοναζί ολοκληρώνουν το πάζλ ενός νέου προαναγγελθέντος εγκλήματος στο όνομα σκοταδιστικών και ολοκληρωτικών εθνικιστικών προσταγμάτων και στόχο την υπερκερδοφορία, και τον έλεγχο των κοινωνιών από την παγκοσμιοποιημένη ελίτ των αφεντικών.

Οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες και το ξαναμοίρασμα της πίτας που θα ακολουθήσει, στήνονται μεθοδικά από τους ιμπεριαλιστές και στοχεύουν σε ανατροπές συνόρων που απαιτούν τόνους αίματος, για την αποδυνάμωση τοπικών καθεστώτων και τη μετατροπή τους σε ανδρείκελα στο φόντο των νέων ενεργειακών οδών που χαράσσονται. Το σκηνικό του πολέμου και πάλι ιστορικά προβάλει ως λύση για την προσωρινή αποτελμάτωση του καπιταλιστικού συστήματος, απέναντι στους καταπιεσμένους και ανάμεσα στους ενδοεξουσιαστικούς ανταγωνισμούς.

Η απειλή και μόνο ενός πολέμου διαμορφώνει ένα κλίμα τρόμου στους λαούς προβάλλοντας ορατούς και αόρατους εχθρούς που εποφθαλμιούν την κοινωνική τους υπόσταση, επιτρέποντας έτσι στα καθάρματα της κάθε εξουσίας να πραγματοποιούν ανεξέλεγκτοι τα εγκληματικά σχέδιά τους. Όταν ο φόβος επικρατεί πάνω στους ανθρώπους, στον αντίποδα της αλληλεγγύης, οι κοινωνικές αντιστάσεις υποχωρούν και αυτό που επικρατεί είναι η κοπαδοποίηση και το τυφλό μίσος του κοινωνικού αυτοματισμού, ο ολοκληρωτισμός και το σκοτάδι στην κοινωνία και τις ψυχές των ανθρώπων.

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι βουτηγμένη στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων, στρατιωτών και αμάχων. Ο πόλεμος δεν κάνει εξαιρέσεις σε καλούς ή κακούς, μικρούς ή μεγάλους. Η κόλαση ενός πολέμου μένει ζωγραφισμένη για πάντα σ΄ αυτούς που τη βίωσαν, είτε νικητές είτε ηττημένοι. Τα μεγαλεία, οι δάφνες και τα εμβατήρια είναι καλά για τα βιβλία και την ιστοριοκαπηλεία. Για τους μαλθακούς νεοφασίστες και νεοναζιστές γιάπηδες, που βάζουν τα κλάματα μπροστά στους μισθοσυντήρητους μικροαστούς των δικαστικών και εισαγγελικών εδρών ενώ διακηρύσσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι έτοιμοι να προτάξουν τα στήθη τους στις κάνες των όπλων των ¨εχθρών της πατρίδας¨. Οι κουτσαβακίστικοι λεονταρισμοί από τις θρασύδειλες κότες του παρακρατικού οχετού δεν έχουν καμία σχέση με την πείνα, την εξαθλίωση, την προσφυγιά και το θάνατο, δηλαδή την απτή πραγματικότητα του πολέμου.

Κανένας λαός δεν έγινε μεγάλος και δεν προόδευε με τη λογική των επεκτατικών πολέμων, το μίσος προς άλλους λαούς για θρησκείες και σύνορα. Το μόνο που κατάφεραν όλοι αυτοί οι πόλεμοι ήταν να φέρουν δυστυχία και οπισθοδρόμηση για τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων της εργασίας και της δημιουργίας. Οι μόνοι που ωφελούνται τελικά είναι τα αφεντικά, οι εταιρίες όπλων και το παπαδαριό που αναλαμβάνουν το έργο της πνευματικής και υλικής ανοικοδόμησης συνεχίζοντας τον πόλεμο στις κοινωνίες με άλλα μέσα. Οι κοινωνίες βγήκαν κερδισμένες και επέβαλαν την πρόοδο της ιστορίας μόνο όταν πάλεψαν για τις πραγματικές ανάγκες τους. Για τη γη και την ελευθερία. Για αυτοδιάθεση, ισότητα, και κοινωνική δικαιοσύνη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να ενώσει όλους τους ανθρώπους.

Ο αγώνας για την αποτίναξη του ζυγού κάθε εξουσίας που θησαυρίζει από το αίμα και τον ιδρώτα των καταπιεσμένων είναι ταυτισμένος με την ίδια την ιδέα της ελευθερίας, που πραγματώνεται μόνο όταν ο άνθρωπος σπάσει τις αλυσίδες που το σύστημα του φοράει από τη μέρα που γεννιέται.

Οι θεσμοί που δημιουργεί το κράτος και το κεφάλαιο εκτός από τη διευκόλυνση της ίδιας της λειτουργίας του συστήματος έχει και διαμορφωτικό ρόλο στην προσωπικότητα του ανθρώπου που σπάει μόνο μέσα από τις σχέσεις αλληλεγγύης και αγώνα στην κοινωνία. Ο στρατός έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάθε άνθρωπος σήμερα πρέπει να θεωρεί δεδομένα για την ομαλή λειτουργία του μέσα στην κοινωνία. Ιεραρχία, τυφλή υπακοή, πίστη στο αόρατο και σε σύμβολα, κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, ομοιομορφία, φιλοτομαρισμός και ρουφιανιά. Ό,τι δηλαδή πρέπει να έχει, γι αυτούς, ένας καλός δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος ή οποιοσδήποτε εργαζόμενος. Να είναι, ένα άβουλο και φοβικό ον και κατά συνέπεια εύκολα χειραγωγήσιμο.

Ποιοι; αποτελούν το στρατό. Ο κάθε στρατός στελεχώνεται στη βάση του και στην πρώτη γραμμή, από απλούς στρατιώτες και υπαξιωματικούς, με υποχρεωτική ή μισθωτή θητεία, από τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας και αντιφρονούντες σε τάγματα ανεπιθυμήτων. Αυτά θα είναι τα πρώτα θύματα ενός πολέμου αλλά και συνολικά το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών. Οι κατώτεροι αξιωματικοί συνήθως φτάνουν σε ένα μέσο βαθμό ιεραρχίας και αποστρατεύονται. Από κει και πάνω ξεκινούν τα μεγάλα τζάκια του στρατού. Οικογένειες ολόκληρες που έχουν παράδοση στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και από γενιά σε γενιά διατηρούν την παρουσία τους με ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς. Αυτοί είναι που βρίσκονται σε επιτελικά γραφεία και θέσεις και αποτελούν ηγετικά στελέχη στην ιεραρχία του στρατεύματος. Είναι αυτοί που θα αποφασίσουν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Και σίγουρα δεν θα θυσιάσουν τους εαυτούς τους και τους γόνους των επιφανών ομοτράπεζών τους στο ληστρικό φαγοπότι της ειρήνης, έτσι κι αλλιώς υπάρχει πλήθος αναλώσιμων στρατιωτών που θα τους υπακούσει τυφλά. Αυτοί σε ρόλο θεού θα δρέψουν τις δάφνες της νίκης ή την αποτυχία μιας ήττας. Η αποτυχία και η ήττα θα τους κάνει ακόμα πιο αδίστακτους και δεν θα υπολογίσουν οποιοδήποτε κόστος έτσι ώστε να διαφυλάξουν το κύρος τους.

Η ταξική φύση του στρατού δεν αντανακλάται μόνο σε όλα τα παραπάνω αλλά και σε αυτόν καθεαυτό το ρόλο της καταστολής αγωνιζόμενων και εξεγερμένων πάντα στο πλευρό ότι πιο αντιδραστικού καθεστώτος έχει αναδειχτεί ιστορικά. Ενώ η ανυποταξία, η αυτομόληση και το μίσος για τον πόλεμο που εκφράζεται μετά από βαρύς φόρους αίματος εφοδίαζε πάντα τις στρατιές των επαναστατών.

Με στόχο την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού προωθούμε την αλληλεγγύη ως όπλο των λαών και τον πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών ως μόνη ρεαλιστική λύση αποτελμάτωσης της ανθρωπότητας, για την πρόοδο και την ευημερία, για την ελευθερία και την ισότητα. Η ολική άρνηση στράτευσης και η ανυποταξία σήμερα αποτελεί σημαντικό ανάχωμα στα πολεμικά σχέδια των αφεντικών ενώ η διαίρεση του κοινωνικού ιστού κάτω από το δίπολο καταπιεστές και καταπιεζόμενοι που προκύπτει στην κοινωνία θα είναι τα υλικά του μόνου πολέμου που έχει συμφέρον η ανθρωπότητα να τελέσει. Ένα πόλεμο για την καθολική ανατροπή του υπάρχοντος. Για ένα κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, εξουσία, κεφάλαιο, πολέμους, θρησκείες, καταπίεση.

¨Τα τουφέκια μας τα θέλουμε για τα στήθια τα δικά σας,
οι λαοί αδελφωμένοι θα σας στήσουμε στον τοίχο.
Αυτοί που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα,
Με σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά,
Σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία…
Ρε, Κάτω το κεφάλαιο, Κάτω η δουλειά.
Η επανάστασή μας θα γίνει το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά .¨
Νικόλας Άσιμος

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Kείμενο για τον Ζακ Κωστόπουλο (Zackie Oh) από την Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

Για τον Ζακ Κωστόπουλο, την Zackie Oh

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, οροθετικός και drag queen (Zackie Oh) δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας σε δημόσια θέα. Η δολοφονία δια λιντσαρίσματος έγινε από «αγανακτισμένους πολίτες» με την ανοχή και τη σύμπραξη ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πρωτοφανής επιχείρηση συγκάλυψης της δολοφονίας, παραπληροφόρησης και ενοχοποίησης του θύματος.

Ο Ζακ βρέθηκε εγκλωβισμένος μέσα στο κοσμηματοπωλείο-ενεχυροδανειστήριο στην οδό Γλάδστωνος, στην Ομόνοια. Ο ιδιοκτήτης, που την ώρα εκείνη απουσίαζε, τον βρίσκει να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα, που έχει κλείσει αυτόματα, για να διαφύγει. Σε βίντεο που κυκλοφορεί τις επόμενες ώρες, ο Ζακ φαίνεται καταβεβλημένος και ανήμπορος. Μην μπορώντας να παραβιάσει την πόρτα, προσπαθεί να διαφύγει από τη βιτρίνα. Ο ιδιοκτήτης μαζί με τον ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στη γειτονιά , αρχίζουν τότε να κλωτσάνε σπασμένα γυαλιά στο πρόσωπο του Ζακ, μπροστά στα μάτια ενός κοινού που πλην ελαχίστων, απλά παρακολουθούν έναν συνάνθρωπό τους να βασανίζεται. Στη συνέχεια, αστυνομικοί τον ξυλοκοπούν και του περνούν χειροπέδες, ενώ είναι αιμόφυρτος και αναίσθητος. Ο Ζακ πεθαίνει λίγη ώρα αργότερα κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Πρόκειται για μια άγρια δολοφονία, με διπλό λιντσάρισμα από μαγαζάτορες και αστυνομικούς. Με κλωτσιές και γκλοπιές στο κεφάλι και τζάμια να πέφτουν πάνω στο σώμα του Ζακ την ώρα που προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί. Οι δυο δολοφόνοι μαγαζάτορες, είχαν πρόθεση να τσακίσουν τον Ζακ, είτε ως μια «απειλή» στην ιδιοκτησία τους, είτε ως κάποιον «διαφορετικό» που περισσεύει και η ζωή του δεν έχει αξία. Παράλληλα κομμάτι του κόσμου που βρισκόταν στο σημείο αποφάσισε να μετατραπεί σε απαθές και αμέτοχο κοινό αναπαράγοντας τον πολιτισμό του θεάματος που μας θέλει viewers και όχι ενεργούς/ές.

Η στάση των ΜΜΕ ήταν στην κατεύθυνση της παραποίησης των γεγονότων και της συγκάλυψης, όπως και στις δολοφονίες του Γρηγορόπουλου και του Φύσσα, ενώ δε δίστασαν να οργανώσουν και γκάλοπ ζητώντας τη γνώμη του κοινού για το δολοφονικό λιντσάρισμα. Όταν, βέβαια, αποκαλύφθηκε ότι το θύμα ήταν γνωστός ακτιβιστής τότε άρχισε το show ευαισθησίας σε μια προσπάθεια υποβάθμισης των αντιδράσεων.

Αρχικά, οι κοινωνικές ταυτότητες που προβάλλονται είναι «κλέφτης» και «εξαρτημένος» ενώ στη συνέχεια έρχονται στο προσκήνιο οι υπόλοιπες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ: οροθετικός, ομοφυλόφιλος, drag queen. Η κοινωνική ταυτότητα που έχει ένα άτομο με βάση τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκει προκαλεί την ανάδυση στερεοτύπων που καθοδηγούν και αντίστοιχες συμπεριφορές, όπως το «λιντσάρισμα» το οποίο σαν πρακτική αποτελεί μια ακραία μορφή ελέγχου και τιμωρίας προκειμένου να τιμωρηθεί δημόσια ο φερόμενος ως δράστης κάποιας αξιόποινης πράξης, ενώ ασκείται και για τον εκφοβισμό εναντίον ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες ή απομακρύνονται από την κοινωνική νόρμα. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα όπου το λιντσάρισμα έλαβε μεγάλη έκταση ήταν στις ΗΠΑ τα τέλη του 19ου αιώνα όπου Αφροαμερικανοί λιντσάρονταν δια απαγχονισμού, κατά κανόνα, από εξαγριωμένους όχλους λευκών.

Στην περίπτωση του Ζακ συνυπάρχουν οι ταμπέλες του ληστή/απειλή για την ιδιοκτησία, του τοξικοεξαρτημένου, του ομοφυλόφιλου, του οροθετικού. Η γνωστή ακτιβίστρια Πάολα Ρεβενιώτη εξέφρασε την εξής άποψη: «Οι Έλληνες δεν μισούν τις αδελφές, τους gay, τους πούστηδες και όπως τους αποκαλούν. Ούτε μισούν τους κλέφτες και αυτούς που πίνουν ναρκωτικά. Μισούν τους φτωχούς gay και τους φτωχούς κλέφτες ή εξαρτημένους.»

Ο Ζακ είχε δεχθεί ομοφοβικές επιθέσεις και «την είχε γλιτώσει φτηνά» όπως είχε πει ο ίδιος. Η πατριαρχία ως σύστημα αντρικής υπεροχής και ιεραρχικής διάκρισης με βάση το φύλο έχει ως αποτέλεσμα να στοχοποιούνται άνθρωποι που δεν είναι ετεροκανονικοί. Ο ίδιος πάλευε ενάντια στην πατριαρχία στο δημόσιο λόγο του και αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Ακόμα και όταν διαγνώστηκε ως οροθετικός, αντέδρασε με θάρρος και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των οροθετικών στο πλαίσιο οργανώσεων. Δραστήριος πάντα πάλευε όλη του τη ζωή με τα στερεότυπα και τη βία χωρίς να χάνει το χιούμορ του και την αισιοδοξία του. Αλλά κυρίως χωρίς να κρυφτεί ποτέ. Χαρακτηριστικό ήταν το σύνθημα «ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ», που έγραψε στο σώμα του κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας ενάντια στις ομοφοβικές επιθέσεις το 2012.

Ο Ζακ δολοφονήθηκε στο σημείο της ζωής του που, όπως ο ίδιος ανέφερε, είχε καταφέρει να βρει την ευτυχία μέσα σε απλά καθημερινά πράγματα και μέσα στα όνειρα που ήθελε να κυνηγήσει. Η δολοφονία του μας θλίβει και μας εξοργίζει. Η απάθεια ή ακόμα και η νομιμοποίηση της άσκησης βίας σε έναν αδύναμο άνθρωπο από ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, μας εξοργίζει. Απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί με βάση την όποια ταυτότητα (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άνθρωποι, πρόσφυγες, μετανάστες, άτομα με αναπηρίες, οροθετικοί/ές), είναι απαραίτητο να αντιπαραταχθεί η αλληλεγγύη και οι διεκδικήσεις. Η δολοφονία του Ζακ ήταν μια πράξη βαρβαρότητας και κοινωνικού εκφασισμού. Ζητάμε την απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα αγωνιστούμε ενάντια στο φασισμό και την «κανονικότητα». Οι ζωές μας έχουν αξία.

Ζακ, θα ζεις στις καρδιές και στους αγώνες μας.

Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

πηγή: κατάληψη Apertus

Για την Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

Η «Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα» αποτελεί μια νέα προσπάθεια στην πόλη που ξεκίνησε μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie Oh). Ο αρχικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι ενημερωτικός, ενώ σκοπεύει να δημιουργήσει μια δομή υποστήριξης, συσπείρωσης και αγώνα για ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.

Διαβάστε περισσότερα για την Πρωτοβουλία καθώς και για το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα στην ιστοσελίδα της κατάληψης Apertus

Κάλεσμα για 6η Δεκέμβρη από Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008 – ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Στις 6 Δεκέμβρη 2008 στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφονεί με μια σφαίρα στην καρδιά τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο. Η δολοφονία ενεργοποιεί μια αλυσιδωτή αντίδραση αντιεξουσιαστικών εξελίξεων σε όλη την Ελλάδα. Εξεγερμένοι μαθητές επιτίθενται σε Α.Τ. Γίνονται καταλήψεις σε δημόσια κτήρια, επιθέσεις σε τράπεζες και πολιτικά γραφεία από χιλιάδες κόσμου, αναρχικούς, εξεγερμένους ενάντια στην αδικία, άνεργους, μετανάστες, καταπιεσμένους από το κράτος και το κεφάλαιο.

Η δολοφονία αυτή δεν ήταν η πρώτη και σίγουρα όχι η τελευταία από την ελληνική αστυνομία. Η συνεπής στάση της, στο να δολοφονεί εν ψυχρώ όσους αμφισβητούν την παντοδυναμία της είναι χαρακτηριστική. Χωρίς να αναφέρουμε τους τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, βλαχομαγκιές στα κρατητήρια, στημένες κατηγορίες και δικαστήρια, απειλές και χουντικές πρακτικές.

Χουντικές πρακτικές, που στην αστυνομία παρέμειναν και παραμένουν μέχρι σήμερα μιας και μετά την πτώση της χούντας ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις που αστυνομικοί διώχθηκαν για τα εγκλήματα τους. Το μεταπολιτευτικό κράτος αγκάλιασε στοργικά τους δολοφόνους της αστυνομίας για να διατηρήσει την τάξη και την ασφάλεια καθώς και την ευημερία των αφεντικών. Και αυτό το απέδειξαν στις σκληρές απεργίες 74-81 οπού οι μπάτσοι έβγαλαν όλο το μένος τους απέναντι σε διαδηλωτές και απεργούς. Ακόμα και σήμερα άλλωστε μεγάλο μέρος της αστυνομίας αναπολεί τα χρόνια της παντοδυναμίας της χούντας και είναι ψηφοφόροι της Χ.Α.

Κουμής, Κανελοπούλου, Τσουτσουβής, Καλτεζάς, Μαρίνος, Πρέκας, Μπουλάτοβιτς, Τεμπερεκίδης, Μαραγκάκης, 43χρονη διαδηλώτρια στη Λευκίμμη Κέρκυρας, Γρηγορόπουλος, Φούντας, Κωστόπουλος είναι μόνο λίγοι από αυτούς που δολοφονήθηκαν από την αστυνομία της ελληνικής δημοκρατίας.

Δομικό στοιχείο του κράτους και του κεφαλαίου βρίσκεται πάντα απέναντι από τις κοινωνικές διεκδικήσεις, τους αγώνες και την αντίσταση του λαού απέναντι στα καθάρματα της εξουσίας.

Από το Κιλελέρ και την εξέγερση των αγροτών, τους αγώνες των καπνεργατών και καπνοπαραγωγών, τους αγώνες των εργαζομένων στα εργοτάξια και στις βιομηχανίες, στις διαδηλώσεις των μαθητών σπουδαστών. Σε αγαστή συνεργασία με φασίστες και παρακρατικά σκουλήκια, μέσα από τις ίδιες γραμμές επιτίθενται σε εξεγερτικές δομές και αγωνιστές. Τρανταχτό παράδειγμα, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα που αποδεικνύεται ότι έγινε με την κάλυψη της αστυνομίας, η οποία ήταν παρούσα σε όλη τη διάρκεια της συμπλοκής όπου οι φασίστες της Χ.Α. μαχαίρωσαν στην καρδιά τον αντιφασίστα μουσικό.

Στο Αγρίνιο είναι 100αδες τα περιστατικά που η αστυνομία προσπάθησε να καταστείλει το πνεύμα αμφισβήτησης της εξουσίας αλλά και κάθε αδιαμεσολάβητο αγώνα. Στημένες κατηγορίες και 10αδες δικαστήρια, τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί, απειλές, συνεργασία με φασίστες.

Η θέληση του ανθρώπου για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη κάθε φορά που δέχεται την καταστολή γίνεται ακόμα πιο μεγάλη σε πείσμα όλων αυτών που επιδιώκουν τον ολοκληρωτισμό πάνω στην κοινωνία. Κάθε αγώνας, είναι μια παρακαταθήκη για τους επόμενους αγώνες μέχρι την τελική απελευθέρωση των ανθρώπων από τα δεσμά της κάθε εξουσίας.

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2018 – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2018 – ΠΛ. ΔΗΜΑΔΗ / 18:00

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Με αφορμή το 3ο στρατοδικείο του Κώστα Σώλου

Με αφορμή το 3ο στρατοδικείο μου (11 – 12 – 18 /Γιάννενα)

Όσο αλήθεια είναι ότι χαίρεσαι από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τη Δαμόκλειο Σπάθη πάνω από το κεφάλι σου τόσο πραγματικός είναι κάθε στιγμή ο κίνδυνος να σπάσει εκείνη η κλωστή που διατηρεί την τάξη πραγμάτων που επιβάλεις. Κάθε μέρα ξεκινάει με εκείνη την ελευθερία της βούλησης που κάνει τον άνθρωπο μικρό θεό που δημιουργεί διαρκώς στο υπάρχον. Το ερώτημα εδώ είναι τι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένας τέτοιος Άνθρωπος στο υπάρχον?

Όσον αφορά εμένα, πιστεύω στον αγώνα με όλα τα μέσα για την καθολική καταστροφή του υπάρχοντος και την αντικατάσταση του από τις δομές και τις αξίες εκείνες που θα φέρουν αυτοί που θα το καταστρέψουν. Πιο συγκεκριμένα, αυτό το πράγμα υπάρχει στις προτάσεις αγώνα, του μόνου πολιτικού χώρου που δεν ελέγχεται από το καθεστώς σε απόλυτο βαθμό, του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού. Και οι αξίες που προωθούνται μέσα από τις δομές και τις διαδικασίες του χώρου αυτού, αντανακλούν και καθρεπτίζουν σε μεγάλο βαθμό, έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας, κοινωνικής δικαιοσύνης, αντιεξουσιαστικής αυτοθέσμισης και αυτοκαθορισμού των κοινωνιών, αντιεραρχικές μορφές λήψης αποφάσεων μέσα από ανοιχτές κοινωνικές δομές κ.α. προωθώντας ταυτόχρονα εκείνες τις κοινωνικές φυσιογνωμίες που αναγνωρίζονται από όλους με χαρακτηριστικά την τιμιότητα, την ειλικρίνεια και τη δύναμη του λαού.

Πολλά μπορεί να διδακτεί κανείς από το καθημερινό έργο που παράγουν οι συλλογικότητες και τα άτομα από το α/α κίνημα, όπως και από τις κοινωνικές προτάσεις του, που θέλουν να συνεισφέρουν στο δημόσιο διάλογο και φέρουν εκείνη τη συνέπεια και σοβαρότητα που μαρτυρά η καθημερινή τους ύπαρξη και αναμέτρηση με το καθεστώς (είτε το έχουν επιλέξει είτε αυτό, τους επιβάλλεται σαν επιλογή).
Ένα έλλειμμα τρανταχτό ίσως να αποτελεί το γεγονός ότι δεν είμαστε τόσο συγκεκριμένοι, με το να παίρνουν τη θέση που τους αναλογεί στη συλλογική μνήμη και την ιστορία τα διάφορα μέτωπα του αγώνα έτσι όπως αυτά εκδηλώνονται σε ανταγωνισμό με το υπάρχον. Αδυναμία που δεν μας επιτρέπει να συνθέσουμε τη συλλογική μας υπόσταση μέσα από τις πράξεις μας κεφαλαιοποιώντας τη συνολική αντιεξουσιαστική ενέργεια που έτσι κι αλλιώς παράγεται. Έτσι δεν μας εμπιστεύονται οι πολλοί που έχουν κοινό συμφέρουν να αντισταθούν και είναι από τη δική μας πλευρά.

Στους καιρούς της γενικευμένης απονομιμοποίησης του καθεστώτος ας δείξουμε ότι είμαστε ικανοί να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

***

Πιστεύω ότι σε αυτό το σχέδιο αγώνα που αναδύεται μέσα από τη δράση και το αίμα των αναρχικών, και στην Ελλάδα, ο ελληνικός στρατός δεν μπορεί να συνεισφέρει στο παραμικρό κάτω από την παρούσα πολιτική και φυσική ηγεσία, μορφή – φιλοσοφία. Αλλά θα μπορούσε εκείνοι που κρατούν τα όπλα και σκοτώνουν καταπιεσμένους ή ίδιους μ΄αυτούς (από άλλη ομάδα), να τα στρέψουν στη μεριά των αφεντικών κάτω από συνθήκες που θα επιφέρουν οι αναρχικοί, αν οι τελευταίοι ζήσουν την ιστορία έτσι όπως αυτή εκδηλώνεται, τώρα, και αν κριθούν άξιοι να ήταν ποτέ τέτοιοι. Έτσι κι αλλιώς όλοι πέφτουν λίγο-λιγο κάθε μέρα, εμείς όμως θέλουμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει και το αντίστροφο.
Προς ώρας ο στρατός και όλες οι κρατικές δομές όλων των κρατών είναι εχθροί του ανθρώπινου γένους.
Ως αιχμάλωτος πολέμου με ελεύθερη βούληση, αρνούμαι να συναινέσω στα κελεύσματα των δημίων μου και πάντα θα προσπαθώ όσο και όπως μπορώ να τους πλήξω.

Κώστας Σώλος
Νοέμβρης 2018, Αγρίνιο

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού