Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού
Category: Εφημερίδα/ Ιστοσελίδα Γκιλοτίνα
Αφίσα και κείμενο για τις φυλακές υψίστης ασφάλειας (Τύπου Γ)
ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ( ΤΥΠΟΥ Γ’ ) ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ
Μια κοινωνία διαρκούς επιτήρησης και ελέγχου που διαμορφώνεται σύμφωνα με το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» , του «νόμου και της τάξης» , έρχεται να αντικατοπτρίσει το φασιστικό νομοσχέδιο για τη κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας και τις ειδικές συνθήκες κράτησης. Οι κρατούμενοι των λεγόμενων κελιών τύπου Γ’ ( όσοι καταδικάστηκαν ή διώκονται με τους νόμους 187 , 187A τρομονόμος ) καταδικάζονται στην απομόνωση χωρίς κανένα δικαίωμα από αυτά που κατέκτησαν με αγώνα και αίμα οι φυλακισμένοι ( έκτιση ολόκληρης ποινής χωρίς ευεργετικά μέτρα , καταδίκη με τρομονόμο σε ισόβια τουλάχιστον 20 χρόνια χωρίς δικαίωμα απόλυσης υπό όρους , κατάργηση αδειών και ημιελεύθερης διαβίωσης , κατάργηση μεροκάματων , περιορισμός επικοινωνίας , 23 ώρες το 24ωρο στα κελιά και μια ώρα ατομικός προαυλισμός κ.α. ) . Επίσης στο συγκεκριμένο καθεστώς εγκλεισμού θα οδηγούνται και όσοι κρατούμενοι είναι απείθαρχοι και ανυπότακτοι στις άλλες φυλακές .
Στην ουσία πρόκειται για μια φυλακή μέσα στη φυλακή . Με αυτό τον τρόπο το κράτος επιχειρεί να εξοντώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να φανερώσει το πρόσωπο του εκδικητή τιμωρού σε όσους αντιστέκονται στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό . Τα κελιά τύπου Γ’ θα πλανιούνται σα φάντασμα πάνω από κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι , είτε αυτό είναι εκτός των τειχών , μιας και το κράτος έχει αποδείξει την ικανότητά του να φυλακίζει αγωνιστές με τρομονόμους , είτε είναι εντός των τειχών , καθώς η όποια αγωνιστική διάθεση των φυλακισμένων θα απειλείται με τη μεταγωγή τους στις φυλακές υψίστης ασφαλείας . Επιπλέον η επίσημη θεσμοθέτηση της ρουφιανιάς στοχεύει στη διάκριση των έγκλειστων αφού όποιος κρατούμενος συνεργαστεί για την εξάρθρωση «τρομοκρατών» θα του αναγνωρίζονται ελαφρυντικά . Έτσι στοχεύεται το τσάκισμα των κινητοποιήσεων μέσα στα κάτεργα , οι οποίες χαρακτηρίζονται από μαζικότητα και ενότητα των φυλακισμένων .
Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας ενισχύουν το θεσμικό οπλοστάσιο του κράτους στα πλαίσια της κτηνώδους καταστολής, μια περίοδο που εντείνεται όλο και περισσότερο η επίθεση κατά του εσωτερικού εχθρού , η οποία αντανακλάται πάνω σε στημένες δίκες από την αντιτρομοκρατική , σε εφόδους στα σπίτια αναρχικών , στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και στη καταστολή κάθε μορφής αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Από τη πλευρά μας καμιά μορφή εγκλεισμού δεν είναι ανεκτή , γνωρίζοντας τη βαθειά ταξικότητα της δικαιοσύνης πολεμάμε για να γκρεμίσουμε τα κάγκελα της κάθε φυλακής , οι φωνές μας να διαπεράσουν τους τοίχους και να ενωθούν με αυτές των φυλακισμένων αγωνιστών για το τσάκισμα των σχεδίων του κράτους , για να μην αφήσουμε τις ιαχές από τα λευκά κελιά του Στάμχαιμ , τη νεκρική σιγή από τα υπόγεια του Κορυδαλλού και το αιματοβαμμένο έδαφος του Γκουαντάναμο να βρουν στέγη στα σύγχρονα κρεματόρια της Δημ(ι)οκρατίας .
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ
Κατάληψη κελί /Ηγουμενίτσα, Σύντροφοι-σες /Γιάννενα, αναρχικοί-ες – αλληλέγγυοι-ες /Πρέβεζα, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου, Αυτόνομη κίνηση Βαλβείου /Μεσολόγγι, αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα
Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού
Προκλήσεις της αστυνομίας στην πλατεία Δημάδη
Πριν καλά-καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την ανάληψη του δήμου Αγρινίου από ¨δεξιό¨ δήμαρχο ύστερα από 40 χρόνια, από το περιβάλλον του νέου δημάρχου, Γιώργου Παπαναστασίου, άρχισε να κυκλοφορεί η εκτίμηση ότι πλέον θα ¨καθαρίσει¨ η πλατεία Δημάδη. Εννοούν φυσικά ότι θα εκδιωχτούν οι δεκάδες νεολαίοι που συνευρίσκονται εκεί καθημερινά – έξω από τις λογικές της εμπορευματοποίησης της ψυχαγωγίας και της επικοινωνίας αλλά και αντιτιθέμενοι στον εγκλωβισμό του θεάματος που απομονώνει και αποξενώνει τους ανθρώπους.
Φυσικά και η ¨θορυβώδης¨ πλατεία Δημάδη αποτελεί πονοκέφαλο για όλους αυτούς που δίπλα στους συμπολίτες μας που θυσιάζονται για την ανάκαμψη της οικονομίας των αφεντικών οραματίζονται ληστρικές επενδυτικές επιδρομές στα δημόσια αγαθά και τους ελεύθερους-δημόσιους χώρους, υπακούοντας στις επιταγές του μνημονίου που προβλέπει τη σταδιακή δημιουργία αυτόνομων οικονομικών ζωνών στις περιφέρειες. Για αυτούς οι πλατείες χωρίς τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες και έλεγχο της κοινωνικής κίνησης από τη λογική του (νόμιμου και παράνομου) εμπορίου είναι περιθωριακές, άβατα, εστίες ανομίας και κέντρα διακίνησης ναρκωτικών. Αντίθετα, η εκπόρνευση της προσωπικότητας από το μηντιακά επιβαλλόμενο μοντέλο ζωής (life style), που αναπαράγει κοινωνική σύγχυση, ματαιότητα, προσωπική δυστυχία και απομόνωση, είναι αφενός μια επικερδής βιομηχανία και αφετέρου σχολειό άρνησης της συλλογικότητας και της ελευθερίας, επομένως επιθυμητά για τον κόσμο της εξουσίας. –Τόσο όσο και τα ναρκωτικά, που σε αντίθεση με τα όσα δηλώνουν τα thik tank της καταστολής δεν διακινούνται από τους χώρους όπου συχνάζει η νεολαία αλλά από τα αστυνομικά τμήματα και αξιωματικούς της αστυνομίας, μπράβους και προστάτες του life style βόθρου και μια σειρά κρατικών αξιωματούχων που από τα σύνορα και τα τελωνεία ως τις πλατείες των πόλεων διασφαλίζουν το νταλαβέρι αυτό.
Το πάρκο, η πλατεία Δημάδη, κάθε ελεύθερος-δημόσιος χώρος -τα δάση, τα ποτάμια, οι θάλασσες και συνολικά η ύπαιθρος αλλά και κάθε περιβαλλοντικός πόρος που μπορεί να λεηλατηθεί από τους μηχανισμούς του κεφαλαίου αποτελεί σημείο πλουτισμού και κερδοσκοπίας, παραγωγής ελέγχου, ύψωσης των περιφράξεων και πηγή δημιουργίας νέων αγορών, ως την ολοκληρωτική καταστροφή του φυσικού πλούτου και των τοπικών κοινωνιών.
Για εμάς, τους υποτιμημένους εργάτες, τους άνεργους, τους μετανάστες, τους νεολαίους, τους αποκλεισμένους φτωχοδιάβολους της πόλης αυτά τα σημεία αναφοράς όπως η πλατεία Δημάδη, το πάρκο, το φαγωμένο άλσος Αγίου Χριστόφορου, αποτελούσαν και συνεχίζουν να συνιστούν κοινωνικά μέρη άμεσης επικοινωνίας, δημιουργίας και έκφρασης, σημεία συσπείρωσης όλο και περισσότερων συμπολιτών μας που επιλέγουν να χαίρονται την κοινωνικότητα απαλλαγμένη από το ζυγό του κέρδους και της εξουσίας και φυσικές εστίες εκδήλωσης του αγώνα ενάντια στους νεοναζί και τους πολιτικούς προϊστάμενούς τους στα άλλα κόμματα, την εκκλησία, την αστυνομία, τις άλλες κατασταλτικές υπηρεσίες και το στρατό.
Η πλατεία Δημάδη κύριοι δεν είναι άβατο, είναι το σημείο όπου συγκεντρώνονται όλοι αυτοί που είναι αποκλεισμένοι και ανεπιθύμητοι οπουδήποτε αλλού εξ’ αιτίας της ταξικής τους θέσης. Είναι το δικό τους δημόσιο βήμα απεύθυνσης στην κοινωνία. Είναι ο κόσμος όπου διεκδικεί αδιαπραγμάτευτα πρόσωπο στην κοινωνική και την πολιτική πραγματικότητα κυοφορώντας το μήνυμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Και αυτός ο κόσμος θα περάσει από πάνω σας, τσακίζοντας τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος αλλά και τις αντικοινωνικές αναπτυξιακές διαστροφές των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών.
Την Κυριακή 1 Ιούνη και γύρω στις 9 το βράδυ, μπάτσοι της ομάδας ΛΙΑΣ ως γνήσιοι χούλιγκαν προέβησαν σε απρόκλητους τραμπουκισμούς νεολαίων στην πλατεία Δημάδη για να εισπράξουν την ομόθυμη αποδοκιμασία του πλήθους του κόσμου που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην πλατεία και να αποχωρήσουν βεβιασμένα. Ήρθαν δηλαδή για μια ακόμα φορά για να δημιουργήσουν επεισόδιο έντασης στην πλατεία χωρίς απολύτως κανένα λόγο. Δημοσιεύουμε το περιστατικό και καθιστούμε την αστυνομία, το Δήμο, και τον υπουργό δημόσιας τάξης υπεύθυνους για την χθεσινή αλλά και τις άλλες επιθέσεις στην πλατεία.
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
Aris
Από την ιστοσελίδα της Α.Σ.Ε Γκιλοτίνα
Κάλεσμα για τη Πρωτομαγιά
Κυκλοφόρησε το 10ο τεύχος της εφημερίδας Γκιλοτίνα
Κείμενο από τη Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Το ζήτημα της καταστολής σήμερα -στην ολότητα του- αντανακλά τη διάθεση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας να μην υποχωρήσουν ούτε ένα βήμα από αυτά που συλλογικά κατακτήθηκαν με αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια ρηγματώνοντας ανεπανόρθωτα τον κοινωνικό ιστό και την επίπλαστη εικόνα της κοινωνικής συναίνεσης. Αυτή η ανυποχώρητη μειοψηφική στάση, στην πράξη είναι το τσαλαπάτημα της μνημονιακής φιλολογίας που μέσω του Σαμαρά αλλά και των χαμηλότερα ιστάμενων αχυράνθρωπων της Τρόικας θέλουν να πείσουν ότι για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται οι κινητοποιήσεις από τα αριστερά που πάγωναν τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που οι ίδιοι δρομολογούσαν μετακυλώντας στους από κάτω που διεκδικούν τις αποκλειστικά δικές τους ευθύνες για το ρήμαγμα της κοινωνίας.
Η καταστολή δηλαδή επιχειρεί να ανακτήσει τον κοινωνικό χώρο που έχασε το κράτος τα τελευταία 6 (και περισσότερα) χρόνια υπό το βάρος της διάχυτης εξεγερσιακής διάθεσης ενός αρκετά μεγάλου κομματιού κυρίως της νεολαίας αλλά και εξαιτίας του πολιτικού κόστους που συνεπάγονται οι αντικοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Σε πρώτο χρόνο δε στοχεύει την κοινωνική αντίσταση μπρος στις νέες συνθήκες εκμετάλλευσης που εγκαινιάστηκαν με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις πρώτα από όλα γιατί τέτοια αντίσταση -ανάλογη αυτής της συνθήκης- προς το παρόν δεν υπάρχει. Σίγουρα η τρομοκρατία του νόμου και της τάξης των ισχυρών διαχέεται κοινωνικά προς όλες τις κατευθύνσεις και με το βλέμμα στραμμένο σε αυτά που έρχονται αλλά η εκκωφαντική απουσία ενός μαζικού ανατρεπτικού κινήματος τους καθίστα σε θέση ισχύος, όχι να καταστείλουν την κοινωνική αντεπίθεση αλλά να τσακίσουν κάθε άνθρωπο – χώρο ή κινητοποίηση εν τη γεννέση της εξουδετερώνοντας ουσιαστικά οποιαδήποτε πιθανότητα εκδήλωσης πολιτικής ανυπακοής.
Ένα μεγάλο κομμάτι των αγωνιζόμενων μπροστά στις νέες εκμεταλλευτικές συνθήκες που εγκαθιδρύονται εναπόθεσε τις ελπίδες του στον κοινοβουλευτισμό και το αστικό σύνταγμα στηρίζοντας τους διάφορους επίδοξους διαχειριστές της πολιτικής και κοινωνικής σαπίλας, αδυνατώντας να κάνει εκείνο το βήμα που θα ξεπερνούσε την πεπατημένη και θα αναδείκνυε νέες προοπτικές αγώνα για τις βαθιές κοινωνικές τομές που είναι αναγκαίες. Τι; κι αν είδαμε πόσο εύκολα μπορούν να τσαλαπατηθούν το σύνταγμα και οι νόμοι εν μια νυκτί από τους ίδιους οι οποίοι τους θεσπίζουν. Τι; κι αν είδαμε την υπεροψία των τσοπάνων του κινήματος να θρυμματίζεται άτσαλα και απότομα εγκαταλείποντας το βασιλιά γυμνό μπροστά σε αυτούς που παραμύθιαζε περί αρχαιρεσιών – θεσμών – οργάνωσης της ταξικής πάλης – δημοκρατίας – ισχυρού/μαζικού εργατικού κινήματος – στιβαρής περιφρούρησης – σοβαρές πρωτοπορίες – υπεύθυνες πολιτικές – σωστούς τρόπους διεκδίκησης και αγώνα – νομιμότητα. Έπρεπε να φέρουν τις λεγεώνες των σύγχρονων πραιτωριανών κρατώντας ένα αγκυλωτό χαστούκι για δαύτους επαναφέροντας τους στην σκληρή πραγματικότητα. Η απαισιοδοξία, η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η σύγχυση και ο οπορτουνισμός είναι το σημάδι του χαστουκιού των ντόπιων και διεθνών αφεντικών στο αριστερό τους μάγουλο.
Η κάθε υποχώρηση που δέχτηκε να κάνει το κίνημα και η κοινωνία στην ονείρωξη της κυβερνώσας αριστεράς θα σημαδεύει από δω και στο έξης κάθε προσπάθεια στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης αφού πρώτα έστρωσε το δρόμο της διάσπασης και της καταστολής. Όσο πιο γρήγορα εγκαταλειφτούν οι φρούδες ελπίδες περί ουσιαστικής αλλαγής εντός των ορίων του καπιταλισμού και του κράτους τόσο θα πλησιάζουμε την πιθανότητα της καθολικής ανατροπής της βαρβαρότητας.
Έτσι λοιπόν χτυπούν τους αναρχικούς που στην ουσία αποτελούν τον μόνο πολιτικό χώρο που δεν μπορούν να αλιεύσουν μετάνοια και που μπορεί να εμπνεύσει συλλογικά στην κοινωνία την πολιτική ανυπακοή με τελικό στόχο την κοινωνική επανάσταση. Αλλά και ως πρωτοποριακό ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνικής αντίστασης του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Αφού το κράτος έχει καταστήσει πλέον σαφές ότι δε θα γίνεται ανεκτός ούτε ο παραμικρός ψίθυρος ενάντια στη μνημονιακή πολιτική (Β.Α. Χαλκιδική, διεκδικήσεις εργαζομένων κλπ), η δημοκρατική κατ επίφαση πολυμορφία δε θα ανεχτεί ούτε όσους διαχωρίζουν τη θέση τους από ενοχλητικούς χώρους και πρακτικές αγώνα εγκαταλείποντας αγωνιστές στα νύχια τους αν πρώτα δεν ευθυγραμμιστούν πλήρως με το πρωτόκολλο της υποτέλειας. Είναι ο χώρος όπου με συλλογικά εργαλεία και κόντρα σε κάθε λογική ιεραρχίας έχει βαθύνει σχεδόν απομονωμένος από άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις τα ουσιαστικά ανατρεπτικά προτάγματα που σαγηνεύουν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και που εμπορεύονται στο βούρκο του κοινοβουλευτισμού οι διάφοροι αριστεροί ψάλτες του καθεστώτος. Απομονωμένοι, διαρκώς συκοφαντούμενοι, έχοντας να αντιμετωπίζουν ένα άτυπο ιδιώνυμο αναφορικά με την πολιτική τους υπόσταση, οι αναρχικοί αποτέλεσαν έναν εύκολο στόχο για το κράτος είτε στα αστικά δικαστήρια των πλαστών ή ανύπαρκτων στοιχείων (υπόθεση Θεοφίλου), είτε στις κινητοποιήσεις των φυλακών (υπόθεση Στρατούλη, Σ. Ξηρού), είτε στο στήσιμο σκευωριών (υπόθεση Σίψα) ή ακόμα και στην ¨προσπάθεια¨ να ανακαλύψει τις ¨προσωπικές γιάφκες¨ του καθενός αναρχικού – τα σπίτια τους, πράξη η οποία απευθύνει ευθεία τρομοκρατία στους δηλωμένους εχθρούς του κράτους και του κεφαλαίου αλλά και στους πιθανούς υποστηρικτές ή συνοδοιπόρους τους. Μα πάνω από όλα στη διάθεση τους να μην υπαναχωρήσουν ούτε χιλιοστό από τα όσα προπαγάνδιζαν και έκαναν πράξη, ως κομμάτι του ευρύτερου κοινωνικού-ταξικού αγώνα.
Η απουσία της είδησης των τρομο-εισβολών σε σπίτια αναρχικών που πραγματοποιούνται αμέσως μετά την απόδραση του αγωνιστή Χριστόδουλου Ξηρού, από τα δελτία ειδήσεων και τη δημοσιότητα -ένα άλλοτε προσφιλές πεδίο χαφιεδολογίας για τα ΜΜΕ- καταμαρτυρά τη φύση της κατασταλτικής αυτής μεθόδευσης, στοχεύουν να σπείρουν το φόβο χωρίς τα οποιαδήποτε προσχήματα σε τόσο συγκεκριμένο κόσμο όσο συγκεκριμένοι είναι και οι πολιτικοί τους φόβοι και με τόσο συγκεκριμένη συναίνεση όσο η σιγή ιχθύος που επιβάλουν. Δηλώνει εκ νέου κατηγορηματικά ότι για τους εχθρούς του καθεστώτος δε θα υπάρξει κανενός είδους δημοκρατικοφανής μεταχείριση αλλά ξεκάθαρη πολεμική με όλα τα μέσα και ότι ανά πάσα στιγμή -ευνοούντων των συγκυριών- μπορεί να κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της ανυποταξίας τους με όποιο τρόπο οι εξουσιαστές επιθυμούν. Θέλουν να εμφυσήσουν στον κόσμο του αγώνα που υιοθετεί πενιχρά μέσα αυτοπροστασίας και διαθέτει συγκεκριμένη δυναμική το νταβατζίδικο μύθευμα της παντοδυναμίας της ισχύος τους απέναντι σε οποιονδήποτε εχθρό και ότι δε φείδονται βιαιότητας και εκδικητικότητας, προσμένοντας αντανακλαστικά ανταπόκριση από τα πλέον αηδιαστικά ένστικτα ενός ανθρώπου, όπως η εθελοδουλία και η προδοσία τα οποία εκβιάζουν με τον τρόμο. Βέβαια οι ίδιοι οι αγωνιστές της ελευθερίας γνωρίζουν καλά αυτήν την πραγματικότητα και την αποδέχονται ως συνέπεια των επιλογών τους. Αυτό που δεν μπορούν να δεχτούν είναι η παραχώρηση των κατακτημένων δικαιωμάτων όπως επιχειρείται με το ζήτημα των αδειών των κρατουμένων των φυλακών, μια κίνηση αντιποίνων με τη λογική της συλλογικής ευθηνής και της εκδίκησης. Της διασποράς του χαφιεδισμού και της απομόνωσης ατόμων και κινήσεων που έχουν στόχο την εξουσία υπό το φόβο των ναζιστικής εμπνεύσεως αντιποίνων.
Λέμε δηλαδή ότι την επιτυχία της κάθε κατασταλτικής μεθόδευσης την καθορίζει ο βαθμός της κοινωνικής αδράνειας. Είτε αυτό οφείλεται στην αυθόρμητη διάθεση της κοινωνίας (σπάνια) ή στην ποδηγέτηση από ¨υπεύθυνους αριστερούς κομπάρσους¨ του κοινοβουλίου που φιλοδοξούν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Το ίδιο ισχύει και ευρύτερα με όλα τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Όπως πχ η ανυπαρξία της κινηματικής πλειοψηφίας στον αντιφασιστικό αγώνα που αναγκάζει στην υιοθέτηση όλο και πιο δυναμικών μορφών αντίστασης στους ναζί και έχει επιφέρει πλήθος διώξεων στο μαχητικό αντιφασιστικό κομμάτι που επίσης έχει εγκαταλειφθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του αντιφασιστικού κινήματος στην κυριολεξία να βγάλει μόνο του το φίδι από την τρύπα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τον πλαστό μηντιακό πολιτικό διάλογο καθορίζουν οι δημοσκοπήσεις κατασκευάζοντας μια πραγματικότητα που απέχει κατά πολύ από την κοινωνική και την πολιτική. Όσο υψηλά ποσοστά συγκεντρώνουν τα αριστερά κώματα τόσο περισσότερο φαίνεται η ανυπαρξία τους στο δρόμο και τις διεκδικήσεις, τόσο περισσότερο ωχριούν τα επιχειρήματα και οι προτάσεις τους, η ανεδαφικότητα των επιλογών τους. Μαντρωμένοι οι πολίτες στη δημοκρατική απάτη μοιάζουν να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Τα πολιτικά επιχειρήματα της άλλης πλευράς είναι η βία και η καταστολή και θα παραμένουν αναπάντητα όσο αρνούμαστε να φέρουμε εις πέρας την υποχρέωσή μας απέναντι στους εαυτούς μας και την κοινωνία τον ολοκληρωτικό πόλεμο στην εξουσία για την καθολική ανατροπή του κοινωνικού σφαγείου, με τους τρόπους και τα όπλα που επιλέγει ο καθένας να αγωνιστεί, μα στην κοινή βάση της αντίστασης στην παλιά και τη νέα σκλαβιά.
Χωρίς το άγχος των νέων αγώνων που πρέπει να σηκώσουμε, αλλά με το άγχος της ασυνέπειας και της υποχώρησής μας ως ανταγωνιστικό κίνημα δεν παραιτούμαστε και δε θεωρούμε δική μας την ήττα που επέλεξε να επωμιστεί η κοινωνία, έχουμε βαθιά την πεποίθηση ότι δε θα αποδειχτούμε ψεύτες και ανεπαρκείς από την ιστορία και προχωράμε με πυξίδα την ιστορική πείρα και τις αγωνιστικές παρακαταθήκες, την Αυτοοργάνωση των καθημερινών κοινωνικών και ταξικών αγώνων, την ελεύθερη συμφωνία μεταξύ ατόμων και ομάδων και όπλα μας τη λύσσα και την αλληλεγγύη για τις εξεγερμένες κοινότητες του σήμερα και για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας του αύριο.
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣTO ΚΡΑΤΟΣ & TO ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου
Από την ιστοσελίδα της αναρχικής συλλογικότητας της εφημερίδας Γκιλοτίνα
Το κείμενο των κρατούμενων που ξεκίνησαν κινητοποιήσεις
Αυτές τις μέρες τίθεται σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας και το κόψιμο των αδειών.
Ήδη έχουν δοθεί στην δημοσιότητα τα πρώτα νέα μέτρα του νομοσχεδίου.
1) Ειδική κατηγοριοποίηση των κρατουμένων σε 3 τύπους (Α, Β, Γ). Στην ειδική κατηγορία τύπου Γ θα ανήκουν όλοι οι φυλακισμένοι που κατηγορούνται για ληστεία ή εκβίαση, στα πλαίσια της εγκληματικής οργάνωσης, οι πολιτικοί κρατούμενοι, όσοι χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι και έχουν καταδικαστεί από 10 χρόνια κάθειρξη μέχρι και ισόβια και όσοι στασιάζουν στις φυλακές.
2) Οι κρατούμενοι τύπου Γ στερούνται το δικαίωμα για άδεια και περιορίζονται τα επισκεπτήρια και η τηλεφωνική επικοινωνία τους με τα συγγενικά τους πρόσωπα.
3) Θα διαμορφωθούν ειδικά κελιά τύπου Γ (όχι μόνο στο Δομοκό αλλά και σε άλλες φυλακές) με σκοπό την απομόνωση των κρατουμένων.
4) Η αστυνομία αποκτά μόνιμη θέση μέσα στις φυλακές (έλεγχος κελιών, μεταφορά κρατουμένων στο εσωτερικό της φυλακής κ.ά.) με απόρρητες αρμοδιότητες και εξουσίες που δεν αναγράφονται ούτε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση ετοιμάζει την Ελληνική εκδοχή του Γκουαντάναμο. Σε ένα δικαστικό σύστημα που η αρχή της αναλογικότητας έχει κουρελιαστεί και επιβάλλονται εξοντωτικές ποινές, η Ελλάδα διεκδικεί ήδη την πρωτιά στις πολυετείς καθείρξεις και τα ισόβια.
Οι άδειες και οι αναστολές είναι το μοναδικό μέτρο που προσπαθεί να ισορροπήσει αυτήν την νομική εξόντωση. Τώρα με κόψιμο των αδειών στην πλειοψηφία των κρατουμένων (καθώς ο καθένας μας μπορεί να θεωρηθεί “επικίνδυνος” και να ονομαστεί κρατούμενος τύπου Γ) το σύστημα δημιουργεί ανθρώπους δίχως ελπίδα. Ετσι οι φυλακές γίνονται εργοστάσιο αναπαραγωγής του εγκλήματος καθώς ο κρατούμενος δεν έχει τίποτε να χάσει γιατί τα έχει χάσει όλα. Ο κατ’ επίφαση σωφρονισμός τους γίνεται μια εκδικητική τιμωρία. Παράλληλα, με τις συνεχείς εφόδους των ΕΚΑΜ, οι φυλακές γίνονται πεδίο εξάσκησης της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Επίσης γίνεται πλέον απόλυτη η εξουσία του εκάστοτε Εισαγγελέα της φυλακής που ούτε καν γνωρίζει τους κρατούμενους, οι οποίοι γι’ αυτόν δεν είναι τίποτε άλλο παρά αριθμημένος φάκελος ξεχασμένος στο συρτάρι του γραφείου του.
Οι κρατούμενοι σε όλες τις φυλακές ενώνουμε την φωνή μας και διεκδικούμε τα δικαιώματα και την αξιοπρέπειά μας.
Απαιτούμε να αποσυρθεί το νέο φασιστικό νομοσχέδιο για την λειτουργία μιας φυλακής μέσα στη φυλακή. Ενα νομοσχέδιο “εν θερμώ” που γίνεται κατά παραγγελία του Υπουργού της Αστυνομίας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Να σταματήσει η κατηγοριοποίηση των κρατουμένων. Ολοι οι κρατούμενοι έχουμε ίσα δικαιώματα. Να διαφυλαχθεί το δικαίωμα στην άδεια που στην Ελλάδα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας (μόνο το 2-3% των κρατουμένων δεν επιστρέφουν). Τα κονδύλια για την κατασκευή – μετατροπή των φυλακών υψίστης ασφαλείας να χρησιμοποιηθούν για την βελτίωση συνθηκών κράτησης (ελλείψεις συσσιτίου, θέρμανση, νερού, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).
Ολοι οι κρατούμενοι οργανωνόμαστε, συντονιζόμαστε και θα κινητοποιηθούμε ενάντια σε αυτούς που κάνουν τις φυλακές τόπους διαρκούς τιμωρίας και στέρησης της ελπίδας.
Καλούμε τον Υπουργό και τον κάθε αρμόδιο να αναλογιστεί τις ευθύνες του και να ανοιχτεί ένας δημόσιος διάλογος για τις φυλακές και τα πραγματικά τους προβλήματα.
Σε κάθε διαφορετική περίπτωση είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε δυναμικά, όλοι μαζί ενωμένοι, ενάντια στην αδικία και την στέρηση των δικαιωμάτων μας.
Από την ιστοσελίδα της Α.Σ.Ε Γκιλοτίνα