Ενάντια στα σχέδια του κράτους και των χρυσοθήρων

Ενάντια στα σχέδια του κράτους και των χρυσοθήρων που

απειλούν με αφανισμό τη φύση και τα χωριά της Β.Α Χαλκιδικής

Το καταστροφικό έργο που προωθεί η  η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (της οποίας σημαντικός μέτοχος είναι ο όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ του Λ. Μπόμπολα και αποτελεί θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold Corporation) στην Β.Α. Χαλκιδική προβλέπει την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και χαλκού, τη δημιουργία νέων εργοστασίων μικτών θειούχων μεταλλευμάτων και παραγωγής θειικού οξέος, τεράστιες λεκάνες απόθεσης τοξικών αποβλήτων σε περιοχές ήδη επιβαρυμένες από μεταλλευτική δραστηριότητα δεκαετιών, ενώ στην τοποθεσία Σκουριές προβλέπεται το άνοιγμα ενός τεράστιου κρατήρα διαμέτρου 700 μέτρων και βάθους 220 μέτρων στην καρδιά του βουνού Κάκκαβος για επιφανειακές εξορύξεις κοιτασμάτων.

Εδώ και αρκετά χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής αντιστέκονται σθεναρά στους σχεδιασμούς του κράτους και των χρυσοθήρων με μια σειρά από εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις για να υπερασπιστούν το βουνό, το δάσος, το νερό και τις ζωές τους. Το τελευταίο διάστημα οι κάτοικοι βρίσκονται σε ανοιχτή και διαρκή ρήξη με αυτούς τους σχεδιασμούς καθώς με τη συμβολή ενός ιδιωτικού στρατού τραμπούκων που έχει σχηματίσει η εταιρεία και των κρατικών δυνάμεων καταστολής επιχειρείται η έναρξη των εργασιών για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις εξορύξεις στις Σκουριές.

Πολύωρες συγκρούσεις με τα ΜΑΤ ξέσπασαν στις 5 Αυγούστου με αποτέλεσμα να προκληθούν πολλές εστίες φωτιάς στο δάσος από τη ρήψη χημικών της αστυνομίας, ενώ από τη χρήση πλαστικών σφαιρών τραυματίστηκαν αρκετοί διαδηλωτές. Επίσης, την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη περισσότεροι από 1500 άνθρωποι συγκρούστηκαν ξανά μέσα στο δάσος με 14 διμοιρίες ΜΑΤ που έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών. Αρκετός κόσμος τραυματίστηκε, πραγματοποιήθηκαν έντεκα προσαγωγές και 4 συλλήψεις αγωνιζόμενων κατοίκων.

Τα όσα συμβαίνουν και σχεδιάζονται, όχι μόνο στη Β.Α. Χαλκιδική, αλλά και σε άλλα σημεία της χώρας, αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο με στόχο τη φρενήρη λεηλασία της φύσης, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του δημόσιου και φυσικού πλούτου και την ανηλεή εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Στόχοι που μπορούν να επιτευχθούν μόνο με εκτεταμένες και ανεπανόρθωτες καταστροφές του φυσικού κόσμου (στα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες) και πάνω στα ερείπια των ανθρώπινων κοινωνιών και τη βύθισή τους στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ
(Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Αγρίνιο, Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία – Ηλιοτρόπιο/Αθήνα, Αναρχική Ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” (Πάτρα), Σύντροφοι -ισσες από την Άρτα)

Party οικονομικής ενίσχυσης από τη Ραδιουργία

Το Σάββατο 6 Οκτώβρη στις 9.30 το βράδυ θα πραγματοποιηθεί από το σταθμό μας party για την οικονομική ενίσχυση αντιφασιστών συντρόφων όσο αφορά τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης τους.

Το party θα συμπεριλαμβάνει μουσικές & dj sets (punk,hip hop,ska/reggae/dub,electronica κ.α) που θα επιμεληθούν παραγωγοί εκπομπών της Ραδιουργίας και η de_control collective. Σε περίπτωση βροχής το party θα πραγματοποιηθεί στη κατάληψη Apertus.

6 χρόνια λειτουργίας και δράσης από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Αγρίνιο

Σε έναν κόσμο επιβολής και εκμετάλλευσης, δημιουργούμε εστίες ρήξης και αντίστασης, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια για την καθολική ανατροπή του. Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, εξουσία, κεφάλαιο, θρησκείες και καταπίεση. 

Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στον πλανήτη υπόκεινται την πιο άγρια και θλιβερή σκλαβιά, εξαναγκαζόμενοι από ένα πλέγμα καθημερινών εκβιασμών και τρομοκρατίας, μιας παγκόσμιας πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής ελίτ, πολυπλόκαμης και συχνά αντιφατικής. Της διεθνούς συμμορίας των ισχυρών του πλούτου και της εξουσίας. Οι κυρίαρχοι έστησαν τον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο τους με τη φωτιά και το ατσάλι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, γεμίζοντας τις σελίδες τις ιστορίας με πολέμους, σφαγές, γενοκτονίες, θάνατο, εξαθλίωση, βία και βαρβαρότητα.

Σε αυτή την πραγματικότητα δυο επιλογές (και οι ακόλουθες συνέπειες τους), είναι αυτές που ανά τους αιώνες γράφουν την ιστορία του ανθρώπινου γένους, σκιαγραφώντας τη διαδρομή του, από το σκοτάδι του ολοκληρωτισμού της εξουσίας προς την έφοδο στον ουρανό, την κοινωνική επανάσταση που θα ανατρέψει καθολικά το παγκοσμιοποιημένο δολοφονικό καθεστώς.

Η πεπατημένη, είναι η επιλογή της κανονικότητας, της σύμπλευσης με το νόμο και τα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, με αντάλλαγμα κάθε είδους προνόμια – έστω και ψίχουλα επιβίωσης – μέσα στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου δολοφονικού καθεστώτος. Είτε το θέλει είτε όχι αποτελεί το λάδι στα γρανάζια του συστήματος, είναι αδίστακτη – και είναι πάντα με το δάκτυλο στη σκανδάλη αφού ξέρει ότι απέναντί της έχει μόνο ζωντανούς ανθρώπους.

Η δεύτερη -παράλογη, ουτοπική και ξένη- είναι η αιτία του τρόμου της αυτοκρατορίας. Αναγνωρίζεται εύκολα από το πάθος, την ορμητικότητα και την άγρια ομορφιά της, έχει την ικανότητα να απελευθερώνει το χωροχρόνο και μιλά όλες τις γλώσσες του κόσμου. Η πιθανότητά της γεμίζει τους δρόμους στρατο-αστυνομίες, κατασκευάζει φυλακές, τσαλαπατά τις αστικές ελευθερίες. Μα ως αυθεντική έκφραση της ανθρωπινότητας και της αξιοπρεπείας πλανιέται πάντα πάνω από την πόλη κρατώντας το τσεκούρι του κοινωνικού πολέμου, διεκδικώντας ζωή και ελευθερία.

Η εξέγερση των κολασμένων και η καταστροφή του υπάρχοντος θα αποτελέσουν ένα πραγματικό έργο τέχνης, θα αποτελέσουν την αφετηρία για την ουσιαστική εξέλιξη και πρόοδο του ανθρώπινου γένους. Πάνω σε νέες βάσεις, με κατευθυντήριες τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης των λαών, της ισότητας και της ελευθέριας, ενάντια σε κάθε εξουσία και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Το πώς μεταφέρουμε την εξέγερση που κυοφορεί την κοινωνική επανάσταση στο εδώ και τώρα – στην καθημερινότητα, αποτέλεσε και αποτελεί σχεδόν αχαρτογράφητο μονοπάτι, ένα δρόμο που ανοίγει προχωρώντας, αξιοποιώντας την ιστορική πείρα και τις αγωνιστικές παρακαταθήκες.

Κοινή προσέγγιση όσων βρεθήκαμε, από το 2006 και πολλών ακόμα στη συνέχεια, να ασχολούμαστε με το ζήτημα, ήταν ότι ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να πραγματοποιηθεί από εδώ όπου βρισκόμαστε, αφού ο κοινωνικός χώρος είναι παντού. Είναι εφικτό και χρήσιμο να στηθούν οδοφράγματα αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα κερδίζοντας κοινωνικό έδαφος και ακυρώνοντας στην πράξη την πολιτική, ηθική και υλική υπόσταση του καθεστώτος στην τοπική πραγματικότητα – κομμάτι της παγκόσμιας εξουσιαστικής τάξης πραγμάτων.

Έτσι θα πρέπει να οργανώσουμε συλλογικά στην καθημερινότητα εκείνες τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη ενός κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος αμφισβήτησης, με όρους καθολικής ανατροπής μέσα στην κοινωνία καθώς και η πραγμάτωση, στο βαθμό του εφικτού, των όσων προτάσσουμε ως βάσεις πάνω στις οποίες μπορεί να οργανωθεί αντιεξουσιαστικά μια κοινωνία – κοινότητα.

Οι ανοιχτές κοινωνικές δομές αγώνα ως κύτταρα της αταξικής – αντιεξουσιαστικής κοινωνίας, οφείλουν να αντανακλούν και να καθρεφτίζουν αυτόν τον τελικό σκοπό, οφείλουν να παράγουν πρακτικές απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα, οφείλουν ακόμα να συνοδεύουν το λόγο τους με την πράξη, σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού. Πρέπει επίσης να πλαισιώνουν διαλεκτικά τις άλλες κοινωνικές αντιστάσεις στα πεδία του αγώνα, με σκοπό τη ριζοσπαστικοποίηση και την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού.

Η αυτοδιαχείριση της καθημερινότητας ιδιαίτερα στη σημερινή κοινωνική και οικονομική συγκυρία πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς οι οποίοι έχουν να κάνουν με την αυτοοργάνωση των κοινωνικών αναγκών. (στέγη, ένδυση, τροφή, περίθαλψη, μόρφωση, πολιτισμό κ.α.). Όχι ως ξεκομμένες δραστηριότητες από τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση καθώς οι λέξεις και οι δομές (πχ. αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη κλπ) από μόνες τους, και χωρίς το επαναστατικό πρόταγμα είναι κενές νοήματος και καταλήγουν να αλλοτριωθούν, εκφυλιστούν και αφομοιωθούν από τους μηχανισμούς του συστήματος.

Η αυτοοργάνωση των αναγκών του αγώνα και της καθημερινότητας δημιουργεί τις εξεγερμένες κοινότητες του σήμερα και είναι εξεγερμένες μόνο στο βαθμό που τοποθετούνται ανταγωνιστικά ως προς το υπάρχον, η σύνθεση και η δικτύωση τους σχηματοποιεί το στρατόπεδο των καταπιεσμένων που θα αντεπιτεθεί στους καταπιεστές και θα επιχειρήσει την κοινωνική επανάσταση από κοινού με τα άλλα εξεγερμένα κοινωνικά κομμάτια.

Οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι θα πρέπει να λειτουργούν ως κοινωνικά κέντρα, για τη φιλοξενία και προώθηση κάθε εξεγερτικής και αξιοπρεπούς κοινωνικής και ατομικής δυναμικής, ως ορμητήρια της απελευθερωτικής προσπάθειας και ως σημεία αναφοράς και οργάνωσης μέσα στην κοινωνία. Θα πρέπει να γεννήσουν μαζί με τα σωματεία βάσης, τις συνελεύσεις γειτονιάς και τα άλλα κοινωνικά κινήματα αυτοοργάνωσης, το πολύμορφο κοινωνικό και πολιτικο αυτό κίνημα το οποίο θα διεξάγει έναν κοινό αγώνα, με όλα τα μέσα, για την καθολική ανατροπή, για την κοινωνική επανάσταση που θα οδηγήσει στην αταξική κοινωνία και την αναρχία.

Στη μακρόχρονη πορεία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων οι εξεγερμένοι απέδειξαν περίτρανα ότι μπορούν χωρίς αρχηγούς, ηγέτες, κομματικές ιεραρχίες να οργανώσουν οι ίδιοι όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής: παραγωγή, διανομή, κατανάλωση, υγεία, παιδεία, κουλτούρα, πολιτισμό, ψυχαγωγία, μέσα από την πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή των αρχών της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της απεριόριστης ελευθερίας, της κοινωνικής (αταξικής) δικαιοσύνης και της ανεμπόδιστης ανάπτυξης των δυνατοτήτων του καθενός. Με φωτεινά παραδείγματα την παρισινή κομούνα του 1871, την πρωτομαγιά στο Σικάγο το 1886, την ισπανική επανάσταση του 1936, τα πρώτα χρόνια της οκτωβριανής επανάστασης του 1917, την απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου του 1916 που κατέλυσε όλες τις εξουσίες στο νησί και μαζί με τους κατοίκους προχώρησαν σε γενικευμένη αυτοδιεύθυνση, την Κρονστάνδη του 1921, την επαναστατημένη μαχνοβτσίνα του 1918-22, το Μάη του 1968, την εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973, την εξέγερση στην Αργεντινή το 2000 με χαρακτήρα αυτοοργάνωσης και βασικό σύνθημα ¨να φύγουν όλοι, να μην έρθει κανείς¨, την εξέγερση των ζαπατίστας πριν από 19 χρόνια που οδήγησε στις αυτοδιευθυνόμενες κοινότητες των ιθαγενών ινδιάνων στην Τσιάπας του Μεξικό, είναι μερικές μόνο, ανάμεσα σε τόσες άλλες εξεγέρσεις και επαναστάσεις που δεν παραγγέλθηκαν από κανέναν, δεν καθοδηγήθηκαν από κάποιο επαναστατικό κόμμα ή φωτισμένη πρωτοπορία και όπου διεξήχθησαν έννοιες όπως κέρδος, χρήμα, εμπόρευμα, αρχηγός, κόμμα, κοινοβούλιο, παραίτηση, ιδιώτευση αποτελούσαν ύβρη.

Θεωρούμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε χρησιμοποιώντας σαν πυξίδα την ιστορική πείρα και την αυτοοργάνωση των καθημερινών κοινωνικών-ταξικών αγώνων και να ανοίξουμε δίαυλους επικοινωνίας ανάμεσα στους καταπιεσμένους χωρίς μεσολαβητές κάθε είδους.

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ – ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!
Ανοιχτά μέτωπα πολέμου παντού!

Απεργία:Κάλεσμα από τη κατάληψη Apertus

ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ

Μετά από μια φαινομενικά ήρεμη περίοδο που διασφάλισε η εκλογική διαδικασία και τις αυταπάτες που μοιράστηκαν στους εκμεταλλευομένους από μια πιθανή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στους δρόμους. Τώρα που το κεφάλαιο εισέρχεται σε νέα πεδία εκμετάλλευσης, το κράτος θωρακίζει αυτήν την κοινωνική αφαίμαξη και η φασιστοσυμμορία της χρυσής αυγής αυτοπαρουσιάζεται σαν διακεκριμένος σωτήρας, εμείς διεκδικούμε πλέον τα αυτονόητα για μια αξιοπρεπή ζωή.

Δε θα μιλήσουμε για αυτά που σχεδιάζουν οι κυβερνήσεις συνεργασίας με το Δ.Ν.Τ.,  ούτε για την αδράνεια της αριστεράς μπροστά στον αναδυόμενο νέο φασισμό της χρυσής αυγής.

Θα μιλήσουμε όμως για το τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς που βιώνουμε τη πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη επίθεση. Όχι μόνο για να σταματήσουμε να πορευόμαστε σε συνθήκες ζωής περασμένων δεκαετιών (όπως σοκαριστικά μας ενημερώνουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης- λες και εμείς οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουμε στη καθημερινότητά μας), αλλά γιατί πρέπει όλοι να ενεργοποιηθούμε ώστε να μην αποκτηνωθούμε, για να σταματήσουμε να μετράμε θύματα από τις γραμμές μας.

Γίνεται πλέον φανερό ότι δεν φτάνει να κινητοποιούμαστε κάθε φορά που νέα μέτρα έρχονται στο προσκήνιο. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ουσιαστική αλλαγή θα έρθει όταν πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να ξεμπερδέψουμε με την λογική της ανάθεσης και να συνειδητοποιήσουμε πως από μόνοι μας μπορούμε να οργανώσουμε  με συλλογικούς και αδιαμεσολάβητους όρους την καθημερινότητα μας και τις ζωές μας. Να συνειδητοποιήσουμε πως οι μετανάστες είναι τα αδύναμα ταξικά μας αδέλφια, μια εικόνα από το μέλλον της δικής μας ζωής. Να δημιουργήσουμε σχέσεις και δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, κοινότητες αγώνα και αντίστασης ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΆΝΩΣΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη
Πλατεία ειρήνης, ώρα 10:30πμ

Κατάληψη Apertus
Καλυβίων 70

Εκδηλώσεις ενάντια στη πράσινη ανάπτυξη και την εκτροπή του Αχελώου (update)

Σήμερα (Δεύτερα 30/07/12) στις 5 το απόγευμα θα μεταδοθεί έκτακτη θεματική εκπομπή ("Ήχος ενάντια στο τοίχο") με κεντρική θεματική ενότητα τη πράσινη ανάπτυξη,τα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου. Η εκπομπή θα παίξει σε επανάληψη  τη Πέμπτη 9 Αυγούστου στις 5 το απόγευμα