Category: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

πηγή: indymedia

Δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Κείμενο εισήγησης από τη συνέλευση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου για την εκδήλωση με θέμα την ψυχική υγεία και τις αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Οι επιστήμες (και η ιατρική) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πολύ σημαντικό όπλο στρατευμένο όχι στις ανάγκες και την πρόοδο των κοινωνιών και των ανθρώπων όπως θα μπορούσε, αλλά στις επιταγές της εξουσίας. Η διάρρηξη της περιφραγμένης γνώσης του κράτους και του ιερατείου και η ελεύθερη διακίνηση της προς όλους είναι μια πράξη βαθειά πολεμική για τα συμφέροντα του κυβερνώντος σκοταδισμού.
Ας αναφερθούμε στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που είναι το ίδιο σκοταδιστικός όσο και αν έχει αφομοιώσει και επανοηματοδοτήσει έννοιες όπως: δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, εργατικοί αγώνες, επανάσταση, πολιτικό άσυλο, ισότητα, ειρήνη.  Κατέχοντας τη διαχειριστική εξουσία της ιστορικής επιστημονικής γνώσης με ευλάβεια και προσοχή έχουν στήσει ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που ονομάζουν Δημοκρατία.  Έχουν αφομοιώσει τις ιδέες του διαφωτισμού ακυρώνοντάς τες, έχουν εκπαιδευτεί στο να αναπαράγουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, να θέτουν ψεύτικους βηματισμούς σε μια ανθρωπότητα δεμένη χειροπόδαρα. Χειραγωγούμενη, εκβιαζόμενη, επιτηρούμενη, προβατοειδή.  Ένας πολιτισμός και μια δημοκρατία που βασίζονται στη βαρβαρότητα και το ψέμα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για την ψυχική ασθένεια είτε στο άτομο είτε σε ολόκληρες κοινωνίες.
Ζούμε στην κοινωνία της εξουσίας. Της κρατικής επιβολής και των καπιταλιστικών περιφράξεων. Ο κόσμος αυτός είναι δομικά βασισμένος στην (ταξική) ανισότητα, την εκμετάλλευση και την καταπίεση, τους πολέμους, το φασισμό, τη λεηλασία, τη διαρκή κούρσα εταιριών και μονοπωλίων για όλο και περισσότερο κέρδος.
Ο κόσμος της εξουσίας χρειάζεται τον ανταγωνισμό (όχι την αλληλεγγύη), χρειάζεται την ιεραρχία (όχι την αυτοοργάνωση και την ισότητα), τον ατομικισμό (όχι τη συλλογικότητα), τον μηδενισμό κάθε ανθρώπινης και πολιτισμικής αξίας στο βωμό του κέρδους.  Η  εξουσία σπέρνει κοινωνικά τον κανιβαλισμό εκκινώντας μια φρενήρη πορεία όλοι εναντίων όλων.
Για τη χειραγώγηση των ανθρώπων σε αντικοινωνικές θέσεις η ιστορία της βαρβαρότητας έχει να αναδείξει στη φαρέτρα της πολλά βέλη που σημαδεύουν τον Άνθρωπο. Θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα, σχολείο, στρατός, εργασία είναι μερικά μόνο από όσα τελικά αλλοτριώνουν τους ανθρώπους και αποδομούν, τα συναισθήματα, τη βούληση, την ελευθερία, τη δημιουργικότητα, τη συνείδηση.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με βασικό μοχλό επιβολής του, τον εκβιασμό (καταναγκασμό),  και τη διαχείριση του χρόνου,  επιδρά στον ψυχισμό του ατόμου (και της κοινωνίας),  δημιουργώντας νευρωτικά ναυάγια. Έτσι βλέπουμε το οξύμωρο μιας κοινωνικής πλειοψηφίας αποτελούμενης από άτομα με υπέρμετρο εγωισμό απ΄ τη μιά, και την ίδια ακριβώς στιγμή βαθειά ανασφαλή, έτοιμα να σπάσουν με το παραμικρό τράνταγμα. Άνθρωποι φοβικοί και ακανθώδης έτοιμοι να γίνουν λάδι στα γρανάζια κάθε φασισμού αρκεί να έχουν οι ίδιοι, το παραμικρό όφελος ή μια αφελώς εννοούμενη ησυχία.
Οι εκβιασμοί που προκύπτουν από την κανονικότητα της καθεστηκυίας τάξης ισοπεδώνουν, ευθυγραμμίζουν και τελικά ξεδοντιάζουν, το σύγχρονο Σίσυφο της καθημερινότητας  και απομακρύνουν τη λύτρωση από το μαρτύριό του, σε ένα μη υπαρκτό – μη λογικό – μη αντιληπτό, χώρο και χρόνο.  Κάθε αποκλίνουσα από το κοινωνικό κοπάδι συμπεριφορά στιγματίζεται ως τρέλα, ως τεμπελιά, ως ανοησία, ως ανωμαλία, ως περιφρόνηση για τα ιερά και τα όσια του κοπαδιού, ως επιθετική προς όλους αυτούς, ως εγωιστική απέναντι στο ¨κοινό καλό¨. Ούτε λίγο ούτε πολύ από την ημέρα που πρωτοανοίγουν τα μάτια τους οι άνθρωποι εκκινούν στη φρενήρη ροή της καθημερινότητας με σκοπό να ολοκληρώσουν τα προαπαιτούμενα της εξουσίας και της κοινωνίας, να γίνουν αποδεκτοί και να προσαρμοστούν.
Το ελεύθερο βίωμα ασφυκτιά σε κανάλια αποξένωσης και ατομικισμού, η πηγαία ανάγκη δημιουργίας καταθλίπτεται, η επικοινωνία αντικαθιστάται από ελεγχόμενα δίκτυα συσσωρευμένης μοναξιάς. Οι τέχνες μένουν ακοινώνητες, η μόρφωση εξειδικεύεται στο βαθμό να μην σημαίνει τίποτα, ο πολιτισμός των κυρίαρχων δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκόρπισμα, εξωραϊσμός μιάς πληκτικής, εχθρικής, βίαιης καθημερινότητας, σμιλεμένης με το καταφατικό σκύψιμο του κεφαλιού στους άπειρους εκβιασμούς.      
Είναι λες και η κοινωνία αντάλλαξε με την εξουσία, την ίδια την ιδέα της ελευθερίας για λίγα ψίχουλα επιβίωσης. Σύμβαση, επίσης εκβιαστική και εικόνα νεοφασιστική για το κάδρο του σύγχρονου κυρίαρχου ¨πολιτισμού¨. Το κάδρο συμπληρώνεται με πινελιές αγχολυτικών και ψυχοφαρμάκων, με τρέξιμο και ταυτόχρονη παραίτηση.  Μια διασωληνωμένη κοινωνία στο κρατικό οξυγόνο παραβλέπει το χαρακτήρα της δυστυχίας της από το τρέξιμο και την ενασχόλησή της με τα ψίχουλα από τα αποφάγια των αφεντικών. Από τα χτυπήματα του ανταγωνισμού που θα πρέπει να αποφύγουν και από εκείνα που πρέπει να εξαπολύσουν. Πλήρως εξαρτημένη ακόμα και στις βασικές της ανάγκες, αυτοκτονεί μαζικά σε περιόδους όπου κόβεται το κρατικό οξυγόνο.  Όσοι αυτοκτονούν, παραιτούνται, ή αυτοκαταστρέφονται είναι οι πλέον συναισθηματικά ευαίσθητοι άνθρωποι και τελικά είναι υγιείς άτομα. Είναι αυτοί που βρίσκονται πρώτοι στο στόχαστρο της εξουσιαστικής κοινωνίας αδυνατώντας να προσαρμοστούν στην αντιξοότητα μιάς ψυχικά ασθενούς κοινωνίας.
Η εξουσία αναθρέφει την κοινωνία και η κοινωνία αναθρέφει τους ανθρώπους μέσα στα κανάλια της εξουσίας αυτός είναι ο πόλεμος όλοι εναντίων όλων. Εκεί νοηματοδοτείται ο αναρχικός αγώνας, γιατί η καθολική ανατροπή της εξουσίας και της κοινωνίας της μπορεί μόνο, να θέσει τέλος σε αυτή την ανθρωποφαγία.  Η ελευθερία για τον άνθρωπο, τις κοινότητές του και την κοινωνία θα ανατείλει στα συντρίμμια του κράτους και του κεφαλαίου. Η ευτυχία είναι καθολική και όχι μερική έννοια.

Δυο λόγια για το οργανωτικό εγχείρημα
Ξεκινάμε από θέση μάχης. Είμαστε Αναρχικοί. Θέλουμε να εξαλείψουμε την εξουσία ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις και πάνω στο φυσικό περιβάλλον. Εχθρός μας είναι το κράτος που υποτίθεται ρυθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, ή μάλλον το κάνει, αλλά με αντικοινωνικούς σκοπούς που όλοι βλέπουμε και όλοι κατανοούμε. Εχθρός μας είναι το κεφάλαιο και η ιδιοκτησία ως προϊόντα κλοπής από τη μεριά των ισχυρών, μέσα από μία μακραίωνη ιστορία πολέμων, γενοκτονιών, εποικισμών, βίας και βαρβαρότητας.
Εντοπίζουμε το επαναστατικό υποκείμενο στον Άνθρωπο, ανεξαρτήτως τάξης, φυλής, φύλου, χρώματος και κάθε άλλο πλαστό διαχωρισμό που γέννησε και αναπαράγει η εξουσία.
Αποφασιστικό κριτήριο που ξεχωρίζει τους ανθρώπους είναι ο πολιτισμός. Ένας πολιτισμός που δεν μαθαίνεται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια αλλά αντανακλάται και καθρεπτίζεται στις μικρές και μεγάλες πράξεις του καθενός. Αν αυτές οι πράξεις και συνολικότερα η στάση ενός ατόμου είναι τελικά κοινωνική ή αντικοινωνική, αν είναι επαναστατική – αγωνιστική – αντιστασιακή ή αν είναι υποτελής – χαφιεδική – ιδιοτελής – στρεφόμενη εναντίον τρίτων. Αν στο βλέμμα καίει η ειλικρίνεια, η τιμή, η αγάπη, η δικαιοσύνη ή αν το βλέμμα ξερνάει μίσος, ψέμα, εγωισμό, ματαιοδοξία.
Καταπιεσμένοι εναντίον εξουσιαστών. Σηκώνουμε το γάντι του προαιώνιου πολέμου που κήρυξε η εξουσία. Ο κόσμος της ελευθερίας ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Οι άνθρωποι είναι το δικό μας κεφάλαιο, ως άνθρωποι συμπαρατασσόμαστε απέναντι σε στρατούς μισανθρώπων. Ως άνθρωποι θα νικήσουμε.  Δεν μπορεί να νικηθούμε από μια μειοψηφία αδίστακτων, δειλών, παρανοϊκών και φαύλων, παρά τους στρατούς και τα όπλα τους.
Ο αγώνας μας θα πρέπει να διεξαχθεί μεθοδικά.  Θα πρέπει (1) να καταλαμβάνουμε το κοινωνικό έδαφος που από ανεπάρκεια και έλλειψη κοινωνικής ευθύνης, κατά κανόνα, εγκαταλείπει το κράτος. Αλλά θα πρέπει να καταληφθεί και εκείνος ο κοινωνικός χώρος (2) που παραχωρεί το κράτος όταν αναγκάζεται από τις κοινωνικές συνθήκες να οπισθοχωρήσει. Θα πρέπει τελικά (3)να αναχαιτιστεί η κρατική ισχύς σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο επίπεδο της βίας. Όταν μιλάμε για κατάληψη του κοινωνικού χώρου εννοούμε τη δρομολόγηση του κοινωνικού γίγνεσθαι σε πολεμικές θέσεις για την εξουσία και τις αξίες της. Όπλα μας η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια και ο αγώνας για το δίκιο των απόκληρων του εξουσιαστικού κόσμου. Αυτές είναι οι αξίες που θα μας φέρουν να επανακτήσουμε την ανθρωπιά.
Και πιο πρακτικά (3) μόρφωση, περίθαλψη, πολιτισμός, εργασία – παραγωγή είναι τομείς που το κράτος δεν θα εγκαταλείψει ποτέ με την πειθώ. Οι αυτοοργανωμένες αντιεραρχικές αντισυγκεντρωτικές δομές κοινωνικής αλληλεγγύης απαλλαγμένες από το φάντασμα της δημοκρατίας δεν θα κατακτήσουν τον κόσμο αμαχητί.
Μέχρι να φτάσουμε σε αυτή την τελική αναμέτρηση όμως θα πρέπει να γίνουμε ολόκληρος ο κόσμος. Οι δυνάμεις της αντίστασης σήμερα θα πρέπει να οργανωθούν διάχυτα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας με ένα σκεπτικό γενικευμένης έμπρακτης ανυπακοής και αλληλοβοήθειας. Για τη δημιουργία δικτύων υποστήριξης του αγώνα και της κοινωνίας, για την οικειοποίηση όλων των μέσων αντίστασης, για να συνενωθούν όλα τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης σε ένα ζωντανό κοινωνικό σώμα αυτόνομο και αυτάρκες.
Κάθε πρωτοβουλία από τα κάτω, που αδιαμεσολάβητα επιχειρεί να συνεισφέρει το δικό της λιθαράκι στον αντιεξουσιαστικό πολιτισμό και την κοινωνική αντίσταση, κινητοποιούμενη στην κατεύθυνση της συγκρότησης του κοινωνικού μετώπου αντίστασης και αλληλεγγύης,  είναι κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.
 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Aπό την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Συνέλευση στο πανεπιστήμιο – Τρίτη 4 Οκτωβριου 2016 – 7μμ – Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Βασανισμός δύο συντρόφων από την αστυνομία στο Αστυνομικό τμήμα Αγρινίου.
 

Συνέχεια των κατασταλτικών μεθοδεύσεων από το κράτος στο Αγρίνιο, απέναντι στα κομμάτια αυτά της κοινωνίας που επιλέγουν να αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία και τους θεσμούς της.

Την Παρασκευή 31/9/2016 στις 9.30 αυτοκίνητο της ασφάλειας Αγρινίου στο οποίο επέβαιναν τέσσερις μπάτσοι, ασφαλίτες και Ο.Π.Κ.Ε., ακινητοποίησαν δύο συντρόφους στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Προκαλώντας με ειρωνικά σχόλια αλλά και απειλές ζητούν από τους συντρόφους να τους υποβάλουν σε εξακρίβωση στοιχείων και σωματικό έλεγχο. Οι σύντροφοι αρνούνται κάθε έλεγχο και δηλώνουν ότι δεν τους αναγνωρίζουν σα θεσμό ή εξουσία. Χρησιμοποιώντας βία, γροθιές και κλωτσιές, τους περνούν χειροπέδες και τους βάζουν στο ασφαλίτικο. Κατά τη διάρκεια της προσαγωγής συνεχίζονται οι απειλές τόσο επί του προσωπικού όσο και προς όλο το αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και αντιφασιστικό κίνημα του Αγρινίου. Στο αστυνομικό τμήμα που προσάγονται ξυλοκοπούνται. Συγκεκριμένα ο ένας από τους δύο συντρόφους δένεται πισθάγκωνα και δέχεται χτυπήματα από τους μπάτσους στο κεφάλι και όλο το σώμα του για πέντε συνεχόμενες ώρες. Αφού εξάντλησαν τη δύναμη τους σε ένα άτομο δεμένο με χειροπέδες στη συνέχεια προσφέρθηκαν να το πάνε και στο νοσοκομείο θέλοντας έτσι να μετατρέψουν τα βασανισμό σε συμπλοκή με τους μπάτσους. Οι σύντροφοι αρνούνται κάθε συνδιαλλαγή μαζί τους και τους απαγγέλλονται κατηγορίες για απείθεια, αντίσταση και παράβαση του νόμου περί όπλων για ένα σουγιά που βρέθηκε στη κατοχή του ενός. Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι αφού τους ορίστηκε τακτική δικάσιμος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που θρασύδειλα γουρούνια προσπαθούν να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα ανθρώπων που αντιστέκονται. Πότε σε συνεργασία με τους φασίστες της χρυσής αυγής, πότε κρυμμένοι πίσω από την ασυλία που τους δίνει η στολή του μπάτσου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα γραφεία της χρυσής αυγής είναι ακριβώς δίπλα από τους μπάτσους και είναι ιδιοκτησίας ενός μπάτσου. Σε αγαστή συνεργασία κράτος και παρακράτος, μπάτσοι και φασίστες προσπαθούν μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις να επιβάλουν το φόβο της εξουσίας τρομοκρατώντας από πιτσιρικάδες που τους χλευάζουν, μέχρι τα πιο προωθημένα αγωνιστικά κομμάτια του κινήματος της αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό.

Πιστά σκυλιά του συστήματος, δούλοι μέχρι το κόκαλο, τσιράκια των αφεντικών. Πάντα απέναντι σε αγώνες και διεκδικήσεις δεν διστάζουν να χτυπούν ηλικιωμένους σε πορείες και να γελούν πετώντας τους δακρυγόνα. Μην αναρωτιέστε λοιπόν που ΌΛΟΙ μισούν τους μπάτσους. Αυτοί είναι που θα υπερασπιστούν τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις των σπιτιών από τις τράπεζες. Θα προστατέψουν τα αφεντικά τους για μερικές εκατοντάδες ευρώ χτυπώντας μια κοινωνία που εξαθλιώνεται.

Απάντηση σε αυτό το κλίμα είναι ούτε ένα βήμα πίσω.

Μαζική συμμετοχή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έρχονται ενάντια στην καταστολή και τον ολοκληρωτισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Ούτε ένα βήμα πίσω
Από τα οδοφράγματα του Αγώνα για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια.

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

18 Σεπτέμβρη 2016 ημέρα μνήμης και αγώνα 
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ / ΠΛ. ΔΗΜΑΔΗ / 6:30μμ

3 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα το ελληνικό κράτος παρά τα όποια αριστερά πετραχήλια προς τέρψιν απολιθωμάτων του κρατικού καπιταλισμού, ευθυγραμμίζεται πίσω από τη νεοναζιστική γραμμή Ε.Ε. και ΗΠΑ που οδηγούν τις κοινωνίες σε ένα νέο παγκόσμιο μακέλεμα. 

Μπορούν να υποσχεθούν μόνο ότι όσο περνάει από το χέρι τους, το φασιστικό σύστημα του καπιταλισμού θα προχωρήσει με κάθε τρόπο και κάθε θυσία έστω και αν είναι να περάσει από πάνω μας. Απευθύνονται στους ελεεινότερους των καταπιεσμένων χαρίζοντας τους έστω τα αποφάγια των αφεντικών αρκεί να στελεχώσουν τους βάρβαρους μηχανισμούς επιβολής του καθεστώτος και πριν από όλα, να πιστέψουν οι ίδιοι στο ξεπέρασμα της κρίσης, από αυτούς που τη δημιούργησαν.

Στήνουν έναν νέο καθεστωτικό στρατό λοβοτομημένων αντικοινωνικών παρασίτων και οδηγούν τη χώρα στη ραγδαία λεηλασία του πολιτισμού, της φύσης και της οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο ΕΥΠ και αντιτρομοκρατική θα συνεχίσουν το κρατικό τους έργο και θα ξαναβγάλουν στους δρόμους τα διάφορα παρακρατικά φασιστικά ανθρωποειδή τύπου ρουπακιά, λαγού, κασσιδιάρη, μπαρμπαρούση και άλλων αδερφών…  κατάσταση ταξικού πολέμου, οξυμένου –όχι με ευθύνη ή πρωτοβουλία του κινήματος ή της κοινωνίας, που εκτός των άλλων ευνοεί και την αριστερή κυβέρνηση με το δίλλημα Τσίπρας ή τανκς. Η διεύρυνση του ακροδεξιού βόθρου με νέα φασιστικά πολιτικά σχήματα δείχνει πως για το παρακράτος προβλέπονται 1000δες προσλήψεις χαφιέδων την περίοδο που διανύουμε. Έτσι,  στη νέα λεηλατική επίθεση που θα ακολουθήσει με νέα μέτρα λιτότητας και περαιτέρω διεύρυνση της καταστολής και του ολοκληρωτισμού σε όλα τα επίπεδα, η κοινωνία, θάβοντας τους σωτήρες και τους ειδικούς, τους αριστοκράτες του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τους γραφειοκράτες, ας αναδείξει τα άτομα και εκείνα τα συλλογικά οχήματα αδιάλλακτου και ακηδεμόνευτου αγώνα σε ένα μωσαϊκό αντιστάσεων αυτόνομων και συνεργαζόμενων, για την καθολική ανατροπή κράτους και κεφαλαίου, για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας, την ειρήνη, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.

Οι νέοι σκλάβοι που σίγουρα θα εξεγερθούν στο φασισμό των μνημονίων χρειάζεται να πάρουν από τους προηγούμενους όσο το δυνατό περισσότερα όπλα, ενάντια σε ένα κυκεώνα αποπροσανατολισμού και ψεμάτων. Οι μαριονέτες του κράτους ανασκευάζουν διαρκώς την κυριαρχική αφήγηση θέλοντας να βυθίσουν στο σκοτάδι της  λήθης κάθε στιγμή του κοινωνικού και ταξικού  επαναστατικού αγώνα. ΟΛΑ συνεχίζονται…

Τιμή στον Παύλο Φύσσα και σε όλους τους νεκρούς του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά.
Διαρκής αναρχικός αγώνας – αντίσταση αυτοοργάνωση αλληλεγγύη

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ   

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού