Category: Ζώνη Αντιπληροφόρησης

Πριν καλά-καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την ανάληψη του δήμου Αγρινίου από ¨δεξιό¨ δήμαρχο ύστερα από 40 χρόνια, από το περιβάλλον του νέου δημάρχου, Γιώργου Παπαναστασίου, άρχισε να κυκλοφορεί η εκτίμηση ότι πλέον θα ¨καθαρίσει¨ η πλατεία Δημάδη. Εννοούν φυσικά ότι θα εκδιωχτούν οι δεκάδες νεολαίοι που συνευρίσκονται εκεί καθημερινά – έξω από τις λογικές της εμπορευματοποίησης της ψυχαγωγίας και της επικοινωνίας αλλά και αντιτιθέμενοι στον εγκλωβισμό του θεάματος που απομονώνει και αποξενώνει τους ανθρώπους.

Φυσικά και η ¨θορυβώδης¨ πλατεία Δημάδη αποτελεί πονοκέφαλο για όλους αυτούς που δίπλα στους συμπολίτες μας που θυσιάζονται για την ανάκαμψη της οικονομίας των αφεντικών οραματίζονται ληστρικές επενδυτικές επιδρομές στα δημόσια αγαθά και τους ελεύθερους-δημόσιους χώρους, υπακούοντας στις επιταγές του μνημονίου που προβλέπει τη σταδιακή δημιουργία αυτόνομων οικονομικών ζωνών στις περιφέρειες. Για αυτούς οι πλατείες χωρίς τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες και έλεγχο της κοινωνικής κίνησης από τη λογική του (νόμιμου και παράνομου) εμπορίου είναι περιθωριακές, άβατα, εστίες ανομίας και κέντρα διακίνησης ναρκωτικών. Αντίθετα, η εκπόρνευση της προσωπικότητας από το μηντιακά επιβαλλόμενο μοντέλο ζωής (life style), που αναπαράγει κοινωνική σύγχυση, ματαιότητα, προσωπική δυστυχία και απομόνωση, είναι αφενός μια επικερδής βιομηχανία και αφετέρου σχολειό άρνησης της συλλογικότητας και της ελευθερίας, επομένως επιθυμητά για τον κόσμο της εξουσίας. –Τόσο όσο και τα ναρκωτικά, που σε αντίθεση με τα όσα δηλώνουν τα thik tank της καταστολής δεν διακινούνται από τους χώρους όπου συχνάζει η νεολαία αλλά από τα αστυνομικά τμήματα και αξιωματικούς της αστυνομίας, μπράβους και προστάτες του life style βόθρου και μια σειρά κρατικών αξιωματούχων που από τα σύνορα και τα τελωνεία ως τις πλατείες των πόλεων διασφαλίζουν το νταλαβέρι αυτό.

Το πάρκο, η πλατεία Δημάδη, κάθε ελεύθερος-δημόσιος χώρος -τα δάση, τα ποτάμια, οι θάλασσες και συνολικά η ύπαιθρος αλλά και κάθε περιβαλλοντικός πόρος που μπορεί να λεηλατηθεί από τους μηχανισμούς του κεφαλαίου αποτελεί σημείο πλουτισμού και κερδοσκοπίας, παραγωγής ελέγχου, ύψωσης των περιφράξεων και πηγή δημιουργίας νέων αγορών, ως την ολοκληρωτική καταστροφή του φυσικού πλούτου και των τοπικών κοινωνιών.

Για εμάς, τους υποτιμημένους εργάτες, τους άνεργους, τους μετανάστες, τους νεολαίους, τους αποκλεισμένους φτωχοδιάβολους της πόλης αυτά τα σημεία αναφοράς όπως η πλατεία Δημάδη, το πάρκο, το φαγωμένο άλσος Αγίου Χριστόφορου, αποτελούσαν και συνεχίζουν να συνιστούν κοινωνικά μέρη άμεσης επικοινωνίας, δημιουργίας και έκφρασης, σημεία συσπείρωσης όλο και περισσότερων συμπολιτών μας που επιλέγουν να χαίρονται την κοινωνικότητα απαλλαγμένη από το ζυγό του κέρδους και της εξουσίας και φυσικές εστίες εκδήλωσης του αγώνα ενάντια στους νεοναζί και τους πολιτικούς προϊστάμενούς τους στα άλλα κόμματα, την εκκλησία, την αστυνομία, τις άλλες κατασταλτικές υπηρεσίες και το στρατό.

Η πλατεία Δημάδη κύριοι δεν είναι άβατο, είναι το σημείο όπου συγκεντρώνονται όλοι αυτοί που είναι αποκλεισμένοι και ανεπιθύμητοι οπουδήποτε αλλού εξ’ αιτίας της ταξικής τους θέσης. Είναι το δικό τους δημόσιο βήμα απεύθυνσης στην κοινωνία. Είναι ο κόσμος όπου διεκδικεί αδιαπραγμάτευτα πρόσωπο στην κοινωνική και την πολιτική πραγματικότητα κυοφορώντας το μήνυμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Και αυτός ο κόσμος θα περάσει από πάνω σας, τσακίζοντας τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος αλλά και τις αντικοινωνικές αναπτυξιακές διαστροφές των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών.

Την Κυριακή 1 Ιούνη και γύρω στις 9 το βράδυ, μπάτσοι της ομάδας ΛΙΑΣ ως γνήσιοι χούλιγκαν προέβησαν σε απρόκλητους τραμπουκισμούς νεολαίων στην πλατεία Δημάδη για να εισπράξουν την ομόθυμη αποδοκιμασία του πλήθους του κόσμου που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην πλατεία και να αποχωρήσουν βεβιασμένα. Ήρθαν δηλαδή για μια ακόμα φορά για να δημιουργήσουν επεισόδιο έντασης στην πλατεία χωρίς απολύτως κανένα λόγο. Δημοσιεύουμε το περιστατικό και καθιστούμε την αστυνομία, το Δήμο, και τον υπουργό δημόσιας τάξης υπεύθυνους για την χθεσινή αλλά και τις άλλες επιθέσεις στην πλατεία.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Aris

Από την ιστοσελίδα της Α.Σ.Ε  Γκιλοτίνα

Από την ιστοσελίδα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού

Χτες 20/5/2014 πληροφορηθήκαμε από σύντροφο που ανήκει στο εγχείρημα μας ότι δέχτηκε φραστική επίθεση και απειλές για την σωματική του ακεραιότητα από φασιστές στην αγία Βαρβάρα αττικής , όταν πήγε να πάρει την ανίψια του από το σχολειό.

Ο σύντροφος έχει αναπτύξει αντιφασιστική δράση στην περιοχή του και αυτό κάποιους ενόχλησε. Με αφισοκολλήσεις και μοιράσματα στη γειτονιά του δίνει ένα αγώνα εναντία σε κάθε εξουσία ,εναντία σε φασιστές ,ρατσιστές. Μαζί με την παρέα του που αποτελείτε από ντόπιους και Ρομά προσπαθεί να διαδώσει τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικο λόγο σε μια εργατική λαϊκή γειτονιά με ιδιαίτερα χαρακτηρίστηκα ,μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Πράττει το χρέος του σαν επαναστάτης. Για αυτήν του την στάση και δράση δέχτηκε την επίθεση και τις απειλές. Ο σύντροφος δεν δείλιασε στιγμή διαμηνύοντας τους ότι θα συνεχίσει τον αγώνα που δίνει και ότι οι φασιστές δεν χωράνε στην Αγία Βαρβάρα.

Θέλουμε να κάνουμε απολύτως κατανοητό σε όλους εκείνους που απειλούν τους συντρόφους/ισσες μας ότι θα σταθούμε στο πλάι τους. Θα προτάξουμε την αλληλεγγύη μας εναντία στα σχεδία των φασιστών . Δεν κάνουμε πίσω ,δεν φοβόμαστε, δεν σταματάμε μπροστά στο φόβο και τις απειλές.

Ενωμένοι ντόπιοι και ξένοι, έλληνες και ρομά ,μετανάστες ,εργάτες να τσακίσουμε τους καταπιεστές των ζώων μας και να πορευτούμε προς την ελευθερία και την κοινωνική επανάσταση.

ΤΟΤΕ ,ΤΩΡΑ ,ΠΑΝΤΑ!

ΥΓ. Τίποτα δεν μένει αναπάντητο…

Από τον αυτοδιαχειριζόμενο ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό “Ράδιοφράγματα“

Κείμενο από τους φυλακισμένους Τάσο Θεοφίλου, Ράμι Συριανό και Σπύρο Στρατούλη.  Σχετικά με την επικείμενη αναδιάρθρωση – ιδιωτικοποίηση των ελληνικών φυλάκων.

1.

Μετά την παραβίαση της ολιγοήμερης άδειας από τον Χριστόδουλο Ξηρό, κυβέρνηση και μίντια θεώρησαν ότι δημιουργήθηκε το έδαφος για μια έκρηξη κατασταλτικής θηριωδίας. Καθώς ο Χριστόδουλος Ξηρός συγκεντρώνει τόσο την ιδιότητα του “τρομοκράτη” όσο και του δραπέτη, η κυβέρνηση άνοιξε δύο ζητήματα της ατζέντας της. Από την μια η αντι-αναρχική σταυροφορία με εισβολές σε δεκάδες σπίτια, συλλήψεις και επικηρύξεις συντρόφων με απώτερο στόχο την εμπέδωση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, την εξοικείωση με την εντεινόμενη επιτήρηση και την εσωτερίκευση του φόβου εντός του αναρχικού χώρου. Από την άλλη επαναφέρει το ζήτημα της αναδιάρθρωσης στις ελληνικές φυλακές ή αλλιώς την ιδιωτικοποίησή τους.

Όπως και μετά την μαζική απόδραση των 11 από τις φυλακές Τρικάλων, τα ακροδεξιά σιαμαία Αθανασίου- Δένδιας, δεν έχασαν την ευκαιρία να εξαγγείλουν τη δημιουργία φυλακής υπέρ-υψίστης ασφαλείας που θα στεγάσει πολιτικούς κρατούμενους, στελέχη του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος και απείθαρχους φυλακισμένους, λειτουργώντας με ειδικό σωφρονιστικό κώδικα. Ένα σωφρονιστικό τρομονόμο δηλαδή που θα παραχωρεί μέρος του έλεγχου των κρατουμένων στην αστυνομία, η επικοινωνία με τον έξω κόσμο θα “περιορίζεται” (αν δε θα καταργείται), η αλληλογραφία θα ελέγχεται και οι άδειες θα κόβονται.

Η ιδιότητα του φυλακισμένου από μόνη της εντάσσει τον άνθρωπο σε ένα καθεστώς εξαίρεσης, αφού τον απογυμνώνει από βασικά δικαιώματα που στην αστική δημοκρατία θεωρούνται δεδομένα. Οι ειδικές αυτές ρυθμίσεις έρχονται να επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο τη θέση του και να τον υποβιβάσουν από μια κατάσταση του “εκτός χώρου και χρόνου”, που ουσιαστικά βρίσκεται, σε μια κατάσταση σχεδόν ανυπαρξίας. Η κατάσταση εξαίρεσης γενικεύεται και η εξουσία δείχνει να χρειάζεται τη δημιουργία εξαιρέσεων επί της εξαίρεσης.

Τους τελευταίους μήνες μίντια και κυβέρνηση δε χάνουν καμιά ευκαιρία για να επιβάλλουν την ατζέντα τους σε σχέση με την αναδιάρθρωση της ποινικής καταστολής γενικά και του τιμωριτικού συστήματος ειδικά. Μια αναδιάρθρωση που επιδιώκει τόσο την σκλήρυνση της επιτήρησης και της καταστολής όσο και την ιδιωτικοποίηση τους. Ως εκ τούτου θα ήταν αφελής κανείς να πιστεύει ότι όλη αυτή η μιντιακή εκστρατεία λάσπης κατά κρατούμενων ήταν απόρροια της απόδρασης Ξηρού και όχι ένα σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή με αφορμή αυτό το γεγονός, επειδή πολύ απλά η ιδιωτικοποίηση των ελληνικών φυλακών προβλέπεται από το μνημόνιο.

Τα τελευταία χρόνια η ποινική καταστολή γενικά και η φυλακή ειδικά επεκτείνουν και βαθαίνουν τον ρόλο τους. Το σημαντικότερο πρώτο βήμα έγινε με το άρθρο 187 περί εγκληματικών οργανώσεων, το οποίο δεν στοχεύει στο λεγόμενο οργανωμένο έγκλημα, αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό των παραβατών διογκώνοντας τις ποινές, μετατρέποντας πλημμελήματα σε κακουργήματα, καταργώντας τους ενόρκους και διευρύνοντας την έννοια τόσο του “στοιχείου” όσο και του αδικήματος, κρατώντας σε δικαστική ομηρία εκατοντάδες φυλακισμένους.

Η ποινική καταστολή συγχρόνως διευρύνει την κοινωνική στόχευση συμπεριλαμβάνοντας στην ποινική διαχείριση κομμάτια της έκπτωτης μεσαίας τάξης, δηλαδή την μικροπαραβατικότητα του λευκού κολάρου και του χρεοφειλέτες. Επιπλέον γίνεται και ένα εργαλείο για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ κεφαλαιοκρατών, στις συνθήκες γενικευμένου κανιβαλισμού που επιβάλλει η συστημική κρίση και η αναδιάρθρωση της εγχώριας αστικής τάξης.

Όσο η ποινική καταστολή διευρύνεται απευθυνόμενη σε μια μεγαλύτερη κοινωνική γκάμα προκύπτει και η ανάγκη της ταξικής διαβάθμισής της φυλακής. Από τα κέντρα κράτησης μεταναστών που στοιβάζουν κάτι “εξωτικά όντα” που οριακά πλέον μπορεί να διεκδικούν την ιδιότητα του ανθρώπου, καθώς στερούμενα τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα η ίδια η ύπαρξή τους θεωρείται αδίκημα, μέχρι την προσαρμογή των αγροτικών φυλακών με τρόπο τέτοιο ώστε να στεγάσουν οικονομικούς παραβάτες και χρεοφειλέτες, μικρούς και μεγάλους Τσοχατζόπουλους. Από τα βραχιολάκια- GPS και την κοινωφελή άμισθη εργασία για τα πταίσματα και τα πλημμελήματα, μέχρι και τις φυλακές υπέρ-υψίστης ασφαλείας για πολιτικούς κρατούμενους, στελέχη του λεγόμενου οργανωμένου εγκλήματος και απείθαρχους φυλακισμένους.

Η ποινική καταστολή και ο θεσμός της φυλακής προσαρμόζονται στις συνθήκες της γενικευμένης συστημικής κρίσης. Οι βλοσυρές δηλώσεις των αυτοκόλλητων ακροδεξιών Αθανασίου- Δένδια μας προϊδεάζουν για τη σημασία και τους σκοπούς της επικείμενης αναδιάρθρωσης σε αυτόν τον τομέα στην Ελλάδα. Αναδιάρθρωσή με πρόσχημα την “εύρυθμη λειτουργία”, όπως συμβαίνει σε κάθε δημόσιο τομέα που μπαίνει στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης. Το ελληνικό κράτος δείχνει με κάθε αφορμή τη διάθεση του να πετύχει τη μετατροπή της ποινικής καταστολής σε πεδίο ιδιωτικού κέρδους. Από τη μια ευελπιστεί ότι η αυστηροποίηση θα κάνει τη καταστολή ένα αποτελεσματικό εργαλείο που θα συσπειρώσει γύρω από τα ιδεολογήματα της ασφάλειας κα της νομιμότητας τα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας και από την άλλη θα την καταστήσει κερδοφόρα παραχωρώντας την σε ιδιώτες και μετατρέποντάς την σε ένα πεδίο άντλησης κέρδους.

Δεν είναι άσχετα με τη συνολικότερη αναδιάρθρωση και ιδιωτικοποίηση των φυλάκων ούτε η ανάθεση μέρους της φύλαξης των κέντρων κράτησης μεταναστών σε ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτι, ούτε και το ότι η επιτήρηση των φορέων βραχιολιών GPS θα ανατεθεί επίσης σε ιδιώτες.

2.

Η φυλακή είναι ένας θεσμός που μαζί με τη σχέση κεφαλαίου- μισθωτής εργασίας πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η λειτουργία της φυλακής για την καπιταλιστική κοινωνία είναι δαιδαλώδης και η σημασία της κομβική και θεμελιώδης. Στεγάζει κατά βάση το πιο περιθωριοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας, όμως ο ρόλος της κάθε άλλο παρά περιθωριακός είναι. Έχει πολλές αναγνώσεις, πολλές ερμηνείες και πολλά επίπεδα ανάλυσης. Είναι από τη μια ο χώρος για να κρύψει, να καταστείλει , να διαχειριστεί κερδοφόρα, να αποθηκεύσει , να παροπλίσει και να πειθαρχήσει τη περισσευούμενη εργασιακή δύναμη. Είναι ο χώρος που πετιέται για πάντα ή για ανακύκλωση ό,τι η οικονομία θεωρεί απόβλητο. Είναι, επίσης, ο χώρος όπου το απείθαρχο υποπρολεταριάτο εμπεδώνει την ιεραρχία, την πειθαρχία, την συνδιαλλαγή με την εξουσία και την πρακτική λειτουργία της οικονομίας. Η φυλακή σωφρονίζει, με την έννοια ότι οργανώνει κάθετα και γύρω από τα συμφέροντα του Κεφαλαίου την παραβατικότητα. Είναι ο χώρος όπου η παραβατικότητα αξιοποιείται και αφομοιώνεται από το Κεφάλαιο τόσο σε επίπεδο κοινωνικής όσο και σε επίπεδο οικονομικής λειτουργίας. Είναι ο χώρος που γίνεται η όσμωση αυθόρμητης παραβατικότητας με το οργανωμένο έγκλημα, ο χώρος όπου γίνεται η όσμωση του οργανωμένου εγκλήματος με την παραβατικότητα του λευκού κολάρου και τέλος ο τόπος που τα τρία προηγούμενα συνθέτονται αρμονικά με την επίσημη λευκή οικονομία.

Η φυλακή ως κομβικός θεσμός για τη λειτουργία του καπιταλισμού συντονίζεται με τη μισθωτή εργασία και τη γενικότερη οικονομία. Έχει μεγάλη σημασία να μην υποτιμηθεί ως πεδίο σύγκρουσης, τόσο από τους μέσα όσο και από τους από έξω, σε μια συνεχή και αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση. Έχει σημασία και είναι ανάγκη η ανάπτυξη ενός κινήματος ενάντια στο θεσμό της φυλακής, όχι τόσο με υπαρξιακούς πια, αλλά κυρίως με πολιτικούς όρους. Ένα κίνημα που θα εντοπίζει τις συνδέσεις της φυλακής με την σχέση κεφαλαίου- μισθωτής εργασίας και θα συνδέει τους αγώνες ενάντια στο Κεφάλαιο με τους αγώνες ενάντια στη φυλακή. Ένα κίνημα ενάντια στο θεσμό της φυλακής γενικά, και της αναδιάρθρωσης – αυστηροποίησης- ιδιωτικοποίησης του θεσμού ειδικά, που σαν απώτερο στόχο θα έχει το γκρέμισμα κάθε φυλακής και σαν άμεσο να μη επιτρέψει τη δημιουργία ειδικών φυλακών, για την κατάργηση των οποίων δόθηκαν αιματηροί αγώνες την δεκαετία του ‘90. Που ως πρόβλημα θα αναδεικνύει όχι το γεγονός ότι κάποιος πήρε άδεια και δε γύρισε, αλλά ότι εκατοντάδες στερούνται των αδειών ενώ τις δικαιούνται. Όχι το πώς 11 όλοι κι όλοι φυλακισμένοι κατάφεραν να βγουν μια ανοιξιάτικη βραδιά από μια φυλακή που τους είχανε θάψει, αλλά το πώς κάθε εποχή θάβονται ζωντανοί χιλιάδες σε όλες τις φυλακές, τα κρατητήρια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της χώρας. Που θα αναδεικνύει την αντίφαση του να υποσιτίζονται και να ξεπαγιάζουν οι φυλακισμένοι από έλλειψη κονδυλίων, τη στιγμή που τεράστια ποσά δαπανώνται για την αγορά και την εγκατάσταση σύγχρονων ηλεκτρονικών μέσων ασφάλειας κι επιτήρησης. Που θα επιβάλει το αυτονόητο: ότι πρόβλημα δεν είναι το ότι δεν επέστρεψε ο Χριστόδουλος από την άδεια του, αλλά το ότι ο Σάββας δεν έχει ακόμη αποφυλακιστεί.

Τώρα πιο πολύ από ποτέ είναι απαραίτητος ο συντονισμός ποινικών και πολιτικών κρατουμένων, των εντός κι εκτός των τειχών, για να ανοίξει αυτή η αντίσταση στην αναδιάρθρωση -αυστηροποίηση – ιδιωτικοποίηση των φυλακών το δρόμο για το ολοκληρωτικό γκρέμισμά τους…

Από την ιστοσελίδα/ έντυπο αντιπληροφόρησης Παροξυσμός

Τη Δευτέρα 28/4 (τη μέρα που άνοιγε το πανεπιστήμιο) διαπιστώσαμε ότι η εγκατάσταση της κεραίας του σταθμού είχε υποστεί δολιοφθορά. Μετά από ερώτηση στον αντιπρύτανη μας έγινε γνωστό πως η τεχνική υπηρεσία του πανεπιστημίου είχε καλεστεί να την κατεβάσει λόγω ενός χαρτιού καταγγελίας που έφτασε από την ΕΕΤΤ (επιτροπή τηλεπικοινωνιών και ταχυδρομείων) και το ΕΣΡ. Η κεραία καταστράφηκε ολοσχερώς (Πάνω σ’ αυτό μας απάντησαν ένα απλό «θα τα βρούμε», ξέροντας και αυτοί και εμείς πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση για λόγους πρακτικούς από τη μεριά τους και ιδεολογικούς από τη μεριά μας). Η ενέργεια αυτή έγινε εντελώς αυθαίρετα μέσα στο διάστημα των διακοπών χωρίς καμία προειδοποίηση και ο πρύτανης έδωσε την κατασταλτική εντολή φοβούμενος τις αυθαίρετες προειδοποιήσεις που έδινε το χαρτί (το οποίο στάλθηκε απλά με ένα μέιλ).

Όντας ένα αυτοοργανωμένο ραδιόφωνο δεν αναγνωρίζουμε κανένα καθεστώς αδειοδότησης γιατί δρούμε αντιιεραρχικά, αντιεμπορικά και αδιαμεσολάβητα χωρίς χορηγούς, άδειες και ότι άλλο περιλαμβάνει το σύστημα της ελεγχόμενης επικοινωνίας που έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια λειτουργεί μέσω πελατειακών σχέσεων, λαδωμάτων και ρουσφετιών.

Φυσικά η επίκληση στην κατειλημμένη συχνότητα είναι η αφορμή για άλλη μια ενέργεια φίμωσης του αντικαθεστωτικού λόγου που παράγει ο 105fm και τα υπόλοιπα μέσα αντιπληροφόρησης ανά τον ελλαδικό χώρο. (Παρόμοιες καταστάσεις είχαν εξελιχτεί και σε άλλα μέσα όπως το Radio-Revolt, το Indymedia, ο 98fm και η Ράδιο-Κατάληψη)

Κάναμε ξεκάθαρη τη θέση μας στους πανεπιστημιακούς. Ο 105fm δε κάνει βήμα πίσω και θα συνεχίσει να εκπέμπει στους μεγακύκλους της Μυτιλήνης για πολύ καιρό ακόμα ότι παιχνίδι κι αν σκαρφιστούν οι εθνικές επιτροπές και τα συμβούλια λογοκρισίας.

ΟΣΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ

Ευχαριστούμε τους συντρόφους από τα υπόλοιπα μέσα αντιπληροφόρησης για την έμπρακτη αλληλεγγύη στον αγώνα μας

105FM – ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ!

Σχετικά με το πρόστιμο 6 χιλιάδων ευρώ που έλαβα, για ανυποταξία.

Το 2011, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εθνικής σωτήριας με πρωθυπουργό τον Παπανδρεουδήμο, ο Βαγκάηβερ Βενιζέλος, ανάμεσα στα άλλα πέρασε νόμο που μετέτρεπε σε αυτόφωρο διαρκές αδίκημα το πλημμέλημα της ανυποταξίας από το στρατό εξαγοράσιμο με πρόστιμο 6.000 ευρώ. Δηλαδή ο ανυπότακτος μπορεί να συλληφθεί για το ίδιο αδίκημα απεριόριστες φόρες από τη στιγμή που βρίσκεται σε στρατεύσιμη ηλικία πληρώνοντας κάθε φορά το πρόστιμο των 6.000 ευρώ. Έτσι επειδή οι νόμοι δεν έχουν αναδρομική ισχύ κρίθηκα εκ νέου ανυπότακτος στις 14 Μάρτη 2014 προκειμένου να υπαχτεί η περίπτωση μου στο νόμο Βενιζέλου, πράγμα που μπορεί να γίνεται κάθε φορά που θα καλούμε ξανά να υπηρετήσω από δω και στο εξής. Παράλληλα η ίδια διαδικασία έχει ξεκινήσει για πολλούς άλλους ανυπότακτους, με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα συντρόφου όπου συνελήφθει με την αυτόφωρη διαδικασία 2 φορές για ανυποταξία μέσα σε 5 μήνες και καλείται να πληρώσει για δεύτερη φορά το πρόστιμο..!

Το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος (όπως και κάθε κράτος) είναι δομημένο με όρους μαφίας, εκεί όπου επικρατεί το δίκιο του ισχυρού και των ελίτ των ισχυροτέρων, δίνει έναν αέρα νταβατζή σε κάθε υπερτυχερό που ξερνάει η λαϊκιά εντολή (και η cia κίνει), και ότι αυτό από μόνο του δεν αρκεί, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να φαίνεται για να εμπεδώνεται, ως η καθολική και μόνη αλήθεια, είναι γνώρισμα κάθε αλαζόνας εξουσίας. Όμοια, η διαχείριση κάθε πράξης που αναιρεί τη φυσική-ηθική-πολιτική τους υπόσταση και δήθεν παντοδυναμία-υπεροχή, χλευάζοντας και περιφρονώντας τα ιερά τους και τα όσια στην πράξη, εκπνέει τον πανικό τους, τη γελοιότητα και το αδίστακτο θράσος του πιο διεστραμμένου μακελάρη που έχει αναδείξει πότε το εξουσιαστικό τερατούργημα.

Τέτοια ανθρωποειδή συναντούνται συνήθως σε εξουσίες όπως η δικαστική, η νομοθετική, η εκτελεστική, αλλά και ευρύτερα στο αστικό και υπαίθριο περιβάλλον με τη μορφή αγανακτισμένου φιδιού, δημοσιογραφικής ύαινας, πολιτικού πτώματος, μαζικού υποπολιτισμικού πυρετού. Όλοι αυτοί λοιπόν ζητούν από μένα 6.000 ευρώ για να τα δώσουν στους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη και περιμένουν πλεόνασμα, αφού έχω ανεκπλήρωτο χρέος απέναντι στην πατρίδα. Το ψυλλιάστηκαν τα γουρούνια ότι η ανυπακοή και η ανυποταξία θα τιμηθούν πολύ από δω και στο εξής κοινωνικά και προσπαθούν να τα κάνουν φορολογικό τεκμήριο..

Έλα όμως που στην τελική δε θα τους σώσει ούτε ο στρατός.!

Κ. Σ. Αγρίνιο 18 Απριλίου 2014

Διαβάστε περισσότερα στο site του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου

Τη Κυριακή πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από τις φυλακές Δομοκού στα πλαίσια του πανελλαδικού καλέσματος ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ΄ που δρομολογεί το κράτος μόνιμης έκτατης ανάγκης απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και σε όσους απειθαρχούν στα δολοφονικά προστάγματα του. Το νομοσχέδιο Αθανασίου-Δένδια-Σαμαρά έρχεται να κατακερματίσει τα κεκτημένα χρόνων από τους αγώνες των ¨εντός των τειχών¨ ισοπεδώνοντας ολοκληρωτικά τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Η συγκέντρωση αριθμούσε πάνω από 500 συντρόφους  , οι οποίοι κατέφθασαν στο Δομοκό από πολλές πόλεις της χώρας. Η παρουσία των μπάτσων ήταν δυναμική και απλώνονταν περιμετρικά της συγκέντρωσης με αρκετές διμοιρίες και έχοντας μπλοκάρει τους συγκεντρωμένους σε περίπου 500 μέτρα απόσταση από τις φυλακές. Στο σημείο παρέμειναν οι συγκεντρωμένοι για 2 ώρες φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στις φυλακές, το κράτος, τους μπάτσους και τα αφεντικά. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν μικρής έκτασης  εκδηλώσεις κοινωνικής αντιβίας, όπου σύντροφοι επιτέθηκαν με πέτρες στις διμοιρίες των μπάτσων οι οποίοι απάντησαν με τη ρίψη χημικών. Κατά τη επιστροφή συντρόφων από τη περιοχή του Δομοκού πραγματοποιήθηκε επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στα Φάρσαλα. Ως αντίποινα σε αυτή την ενέργεια οι μπάτσοι με τη συνεργασία χρυσαυγιτών συνέλαβαν ένα σύντροφο από άλλο λεωφορείο της κινητοποίησης από Θεσσαλονίκη.   Ο σύντροφος διώκεται για τα γραφεία των αυγών σε βαθμό πλημμελήματος παρά το ότι ο ταχογράφος του συγκεκριμένου λεωφορείου καταδεικνύει ότι το λεωφορείο αυτό δεν έχει σχέση με το συμβάν.

Μεχρι την καταστροφη και της τελευταιας φυλακης, για μια κοινωνια που να μην είναι φυλακη.

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου

Στις 27/3/2014 σκοτώνεται ο 44χρονος εργάτης  Κατσούδας και τραυματίζονται ακόμα δυο εργάτες , σε έργο της εταιρείας ΕΛΤΕΡ (Αθήνα) που πραγματοποιείται στα Αχυρά Ξηρόμερου Αιτ/νιας, από τη κατάρρευση τσιμεντένιου τοιχίου. Ο θάνατος του εργάτη συνέβη πιο συγκεκριμένα όταν υποχώρησε τσιμεντένιο τοιχίο ύψους 4μ σε μια πλαγιά μαζί με τις σκαλωσιές και κατέληξαν σε μια τάφρο με νερό βάθους περίπου 2μ.

Το σημερινό εργασιακό περιβάλλον και οι νέες εργατικές νομοθεσίες δίνουν την ευκαιρία στους εργοδότες για ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις , τόσο στα μέτρα ασφαλείας των εργατών και τις εργασιακές συνθήκες , όσο και στα ήδη μικρά μεροκάματα . Και όλα αυτά κάτω από τη μόνιμη απειλή της απόλυσης όταν κάποιος αποφασίσει να διεκδικήσει τα αυτονόητα και να διαμαρτυρηθεί. Η ανεργία και η εξαθλίωση αποτελεί καταλυτικό παράγοντα ώστε τα αφεντικά να συνεχίζουν να θησαυρίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα των εργατών και εις βάρος της κοινωνίας συνολικότερα. Τα κροκοδείλια δάκρυα των υπεύθυνων της εταιρείας αλλά και της θεσμικής αριστεράς προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη οργή φανερώνοντας την αδιαφορία και την υποκρισία και των δύο , οι οποίοι ενώ γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει στα εργοτάξια σήμερα δε κάνουν τίποτα για τη προστασία των εργατών. Η ανύπαρκτη επιθεώρηση εργασίας από τη πλευρά του κράτους επιβεβαιώνει το ρόλο του ως προασπιστή των αστικών συμφερόντων κάνοντας τα στραβά μάτια στα μεγάλα έργα “εθνικής σημασίας “ , όπως συνηθίζουν να λένε, που τόσο έχει ανάγκη αυτή την εποχή η χώρα . Όλη αυτή η κατάσταση συνηγορεί στη μεγαλύτερη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου και στη θυσία των εργατών στο βωμό του κέρδους .

Κανένας θάνατος εργάτη δε πρέπει να μένει αναπάντητος ή να απομονώνεται σε αναφορές στα δελτία τύπου. Με συλλογικούς αγώνες από τη βάση της εργατικής τάξης , που είναι η άμεσα πληττόμενη , αλλά και την αλληλεγγύη και την αλληλοϋποστήριξη σε μια οριζόντια μορφή , χωρίς προέδρους γραμματείς και ειδικούς , μπορεί να δοθεί η απάντηση που αξίζει στα καθάρματα της εξουσίας και σε όσους νομίζουν ότι θα ευνοηθούν υπηρετώντας τα συμφέροντά τους .

Αυτοδιαχειριζόμενο  Στέκι Αγρινίου

Στο Μεσολόγγι δεκάδες πολίτες και συλλογικότητες απέτρεψαν οργανωμένα πλειστηριασμό της τράπεζας Eurobank εναντίον πολίτη της πόλης. Το κάλεσμα είχε γίνει για τις 16.00 το απόγευμα και συγκεντρώθηκαν πάνω από 130 πολίτες που απέκλεισαν το δικαστικό μέγαρο Μεσολογγίου.

Περισσότερα στην ιστοσελίδα του Σωματείου Βάσης Άρτας