Category: Αναδημοσιεύσεις

Πανό αλληλεγγύης στην αερογέφυρα  απο την κατάληψη Apertus.

 Πανό αλληλεγγύης στη πλ. Δημάδη από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι

Τη Πέμπτη 08 Αυγούστου στις 21:00 στο χώρο της Αυτόνομης Κίνησης Βαλβείου θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Τα καλύτερα μας χρόνια» & θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: «Χώροι Αυτοοργάνωσης και κρατική καταστολή.»

Τα ξημερώματα της 5ης Αυγούστου με μια ευρεία κατασταλτική επιχείρηση εκκενώθηκαν ταυτόχρονα στην Πάτρα οι καταλήψεις Μαραγκοπούλειο, Παράρτημα και το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ, οι οποίες σφραγίστηκαν και εξακολουθούν να φυλάσσονται από αστυνομικές δυνάμεις.

Το σχέδιο καταστολής των καταλήψεων αποτελεί μέρος της γενικευμένης κατασταλτικής πολιτικής που στόχο έχει τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας σε απόλυτα ελεγχόμενο και πειθήνιο σώμα για την εφαρμογή των νέων ασφυκτικών συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης που επιβάλλονται από το κράτος και τα αφεντικά.

Οι χώροι της κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, μέσα στους οποίους αναπτύσσεται η αλληλεγγύη, η αμοιβαιότητα, η αυτοοργάνωση, η συντροφικότητα, η πολιτική ζύμωση, η ίδια η ζωή σε τελική ανάλυση, δεν είναι απλά και μόνο μερικά ντουβάρια. Ποτέ δεν τους αντιληφθήκαμε ως τέτοιους. Το κράτος μπορεί να τους σφραγίσει, να τους γκρεμίσει ή να τους αφήσει να ρημάξουν.

Επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί να σφραγίσει τις ιδέες μας.
Να ανακόψει τον αγώνα για ζωή και ελευθερία

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις!!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ

Την Δευτέρα 5 Αυγούστου στις 6.30 το πρωί το κράτος επέλεξε να επιτεθεί σε τρεις κατηλειμένους χώρους στην Πάτρα. Την κατάληψη Παραρτήματος, την κατάληψη Μαραγκοπούλειο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι των Τ.Ε.Ι (κατάληψη Ν.Γύζη). Αρχικά διμοιρίες με τη συνδρομή της πυροσβεστικής εισβάλουν στη κατάληψη του Μαραγκοπουλείου (στην οποία στεγάζεται το «συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα» και ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κατάληψη στέγης) και συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονται στο χώρο τη στιγμή εκείνη. Λίγη ώρα αργότερα μηχανανές δίας και μια διμοιρία εγκλωβίζουν και προσαγάγουν έντεκα συντρόφους που κατευθύνονταν στην κατάληψη. Σχεδόν ταυτόχρονα διαφόρων ειδών αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν και στις άλλες δύο καταλήψεις. Και στους τρεις χώρους οι μπάτσοι σε πλήρη συνεργασία με δημοτικούς υπαλλήλους αρχίζουν αρχικά να καταστρέφουν και να κατάσχουν πράγματα και στη συνέχεια να χτίζουν τα παράθυρα και να σφραγίζουν τις πόρτες των κτιρίων.

Αυτή η μέρα για μας δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η Πάτρα είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της ελλάδας σε πληθυσμό, και αφού έχει ενεργό αντιεξουσιαστικό κίνημα,  ήταν αναμενόμενο να μπει στο στόχαστρο. Έτσι κι αλλιώς οι καταλήψεις στην Πάτρα ήταν στο στόχαστρο της καταστολής είτε με άθλια δημοσιεύματα στα MME, είτε με εξαγγελίες του δήμου, είτε με «επερωτήσεις» βουλευτών. Και όλα αυτά εντάθηκαν μετά τις εισβολές στις καταλήψεις της Αθήνας, αφού κάθε νέα εισβολή δημιουργούσε νέα σενάρια σε κάθε λογής λασπολόγους. Βέβαια, ουδέποτε νιώσαμε ασφαλείς στην «αγκαλιά» της αστικής δημοκρατίας, πολύ απλά γιατί αυτή στηρίζεται σε εξουσιαστικές δομές που εμείς ούτως ή άλλως εχθρευόμαστε.

Απ’ την πλευρά της η κεντροαριστερή δημοτική αρχή το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει τον ρόλο της σαν παρακλάδι του εξουσιαστικού μηχανισμού κάνοντας ασκήσεις νομιμότητας και νομιμοφροσύνης, προσπαθώντας να μείνει ζωντανή σ’ αυτό το παιχνίδι εξουσίας εις βάρος των ζωών μας. Γιατί οι καταλήψεις είτε είναι το Παράρτημα, είτε το Μαραγκοπούλειο, είτε το στέκι στο ΤΕΙ,  δεν είναι ούτε αποθήκες, ούτε το χόμπι μας, ούτε η καβάντζα μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας. Είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να οργανώσουμε την καθημερινότητα μας. Η συμμετοχή μας στις καταλήψεις είναι μία θέση μάχης που επιλέγουμε να πάρουμε στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται.

Οι εξαγγελίες περί «αξιοποίησης» που γνωρίζουμε έτσι κι αλλιώς ότι δεν είναι τίποτα παρά παραμύθια, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Γιατί εμείς έχουμε επιλέξει να θεωρούμε κάτι αξιοποιήσιμο όταν ορίζουμε εμείς οι ίδιοι τον τρόπο  και τον χρόνο που θα το χρησιμοποιήσουμε, είτε για στέγη, είτε για συναυλίες, είτε για συνελεύσεις, είτε για «ορμητήριο», είτε για καφενείο, είτε για ραδιοφωνικό σταθμό. Αυτά και άλλα τόσα και άλλα τόσα είναι οι αυτοοργανωμένοι χώροι.

Όσο για τους μπάτσους που θριαμβολογούν ότι «σήμερα τελείωσαν τα στέκια και οι καταλήψεις στην Πάτρα» να σημειώσουμε κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν με το αδρανοποιημένο, δουλοπρεπές  μυαλό τους να αντιληφθούν. Δεν μπορείτε να νικήσετε αυτό που δεν μπορείτε να καταλάβετε.

Ούτε φοβόμαστε, ούτε κλαίμε. Τίποτα δεν τελείωσε.

Καμία δίωξη στους πέντε συντρόφους της Κατάληψης Μαραγκοπούλειο

Δέκα-εκατό-χιλιάδες καταλήψεις

Ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Ράδιο Κατάληψη 93,7 fm  

radiokatalipsi.espiv.net

Η απελευθερωμένη συχνότητα της πόλης

 Υ.Γ. Τα ψέματα και η λάσπη για τους χώρους μας δεν έχουν όρια. Τα ρημαγμένα δωμάτια και τα σπασμένα έπιπλα που άφησαν οι μπάτσοι και τα τσουτσέκια του δήμου πίσω τους και τολμάνε να τα δημοσιεύουν δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μηντιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Οι σημαίες και  οι μάσκες μας είναι τα ελάχιστα μέσα αυτοπροστασίας απέναντι στην όλο και πιο ολοκληρωτική και βίαιη καταστολή που δεχόμαστε. Τέλος τα μηχανήματα του ράδιο κατάληψη 93,7fm είναι στην κατοχή μας και ΔΕΝ κατασχέθηκαν όπως ανακοίνωσαν οι μπάτσοι. Από σήμερα το μεσημέρι θα αρχίσουν εκπομπές μέσω internet.Θα ακολουθήσει σχετική ανακοίνωση

Αναδημοσιεύουμε κείμενο που μοιράστηκε σήμερα στη Πάτρα & αφορά το κρατικό πογκρόμ που δέχθηκαν τα τοπικά αυτο-οργανωμένα & κοινωνικά εγχειρήματα & χώροι αντίστασης, αντιπληροφόρησης & δημιουργίας, το ραδιόφωνο Ράδιο Κατάληψη, η κατάληψη Παραρτήματος & το Μαραγκοπούλειο:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
05/08/2013

Ξημερώματα Δευτέρας 5 Αυγούστου, 6.30πμ, έλαβε χώρα στην Πάτρα ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση με στόχο την εκκένωση της κατάληψης «Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη», του κατειλημένου «Μαραγκοπουλείου» και της ιστορικής «Κατάληψης Παραρτήματος». Μέσα σε κλίμα αστυνομοκρατίας και απόλυτης καταστολής, με τους μπάτσους να συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο Μαραγκοπούλειο και να προσαγάγουν αρκετούς άλλους αλληλέγγυους έξω από το κτήριο αλλά και από άλλα σημεία της πόλης, το κράτος έκανε άλλη μια επίδειξη δύναμης και «δημοκρατικής» πυγμής, ως συνέχεια της προ μερικών μηνών κίνησής του απέναντι στις καταλήψεις και στους χώρους αγώνα σε όλο τον ελλαδικό χώρο.

Απέναντι στην επίθεση της κυριαρχίας σε όσους επιλέγουν να αγωνιστούν και να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους, εμείς αυτό που έχουμε να αντιτάξουμε είναι η αλληλεγγύη μας και ο καθημερινός και πολύμορφος κοινωνικός και ταξικός αγώνας. Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα, αποτελούν για εμάς όχι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας μα εστίες ρήξης και αντίστασης, συντροφικές βάσεις του πολέμου μας απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο, απέναντι σε κάθε είδους καταπιεστές. Οι καταλήψεις δεν είναι ντουβάρια, για να παρθούν με πολιορκία και να σβήσουν. Ως κομμάτι του αγώνα μας, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που τις αποτελούν, τις κάνουν ζωντανούς χώρους δημιουργίας, έκφρασης, αλληλεγγύης και αντίστασης. Όσο αυτοί οι άνθρωποι δεν θα παύουν να αγωνίζονται, οι επιθέσεις ενάντια στις καταλήψεις δεν θα κατορθώνουν παρά να μας εξοργίζουν και να μας συσπειρώνουν ακόμη περισσότερο. Τα κτήρια μπορεί να εκκενώνονται και να σφραγίζονται, οι ιδέες όμως παραμένουν αναλείωτες και ισχυρές μέσα στον χρόνο. Αν κάτι έχουμε να πούμε στους ηγέτες αυτής της κωμικοτραγικής επιχείρησης είναι πως δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ.

Αύριο Τρίτη 06/08 συγκέντρωση στην πλατεία όλγας στις 11 πμ και στη 1 θα κατευθυνθούμε προς τα δικαστήρια που περνάνε οι 5 συλληφθέντες

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
Αναρχικοί/ες, Αλληλέγγυοι/ες

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ!

Τετραήμερη κατασκήνωση / 14-18 Αυγούστου / Μεσοχώρα Τρικάλων
αντίστασης στις κεφαλαιοκρατικές επιταγές και
αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους κατοίκους της μεσοχώρας.

Καιρός να εφεύρουμε νέα «χαγιάτια»…

«…Αχ! Αυτό το πατόφυλλο!
Πόσο σκύψιμο, πόσο γδάρσιμο απ’ το χώμα! Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο χέρι. Είχε μια έντονη μυρωδιά το πρωί με τη δροσιά αυτό το πικρό λουλούδι του καπνού, που έφερνε ναυτία σε εμάς τα παιδιά.»

(Απόσπασμα από εργασία μαθητών του Γενικού Λυκείου της Κατούνας Αγρινίου, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Καπνός, Πηγή πλούτου και πόνου για την Αιτωλοακαρνανία»)

Και αφού μάζευαν τον καπνό από τα καπνοχώραφα, τον έβαζαν στα τσόλια ή τις καλάθες, τον κουβαλούσαν στις πλάτες τους ή με καρότσι και τον άδειαζαν στο χαγιάτι. Τα χαγιάτια, ως ημιυπαίθριοι χώροι με σκέπαστρο,  ήταν οι κύριοι χώροι αρμαθιάσματος του καπνού. Στην μέση, υπήρχε ο σωρός με τα καπνόφυλλα και γύρω-γύρω και καθισμένοι κάτω βρίσκονταν ο κόσμος που τον αρμάθιαζε με τις βελόνες φύλλο-φύλλο. Στη συνέχεια, έπαιρναν τις αρμάθες και μία-μία τις άπλωναν στις λιάστρες. Με απλωμένα πανιά προστάτευαν τις αρμάθες από την βροχή και με τα νάιλον μετέτρεπαν τις λιάστρες σε φούρνους για να ξεραθεί συντομότερα ο καπνός. Μετά από μέρες και νωρίς το πρωί, όπου ο καπνός θα ’ταν μαλακός από την δροσιά και δεν θα τρίβονταν, φτιάχναν τα βαντάκια, τα κρεμούσαν γύρω-γύρω στο σπίτι για να τα φτιάξουν αργότερα δέματα.

Όλη η οικογένεια καθόταν από το πρωί έως το βράδυ και αρμάθιαζε. Έρχονταν όμως και άλλοι. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες… Έστω και για λίγη ώρα, να αρμαθιάσουν καμία αρμάθα, να παροτρύνουν για κανένα διαλειμματάκι («κατσό»), να μάθουν κανά κουτσομπολιό. Υπήρχε σίγουρα και ένα τρανζίστοράκι που έπαιζε αδιαλείπτως τις τελευταίες 80s ή 90s κυκλοφορίες (φρενογκάζ η μουσική), με διακοπές για χρονογραφήματα, ειδήσεις και αφιερώσεις για «τα παιδία που αρμαθιάζουν». Γύρω απ’ το χαγιάτι, τα μικρά παιδιά έκαναν σχέδια στο πάτωμα με τα κοτσάνια, τα λίγο μεγαλύτερα ψευτοβοηθούσαν. Μερικά άλλα χασομέραγαν ή κυνήγαγαν κότες…

Στο χαγιάτι κανένας δεν μπορούσε να κρυφτεί και τίποτα δεν έμενε κρυφό. Ο καθένας έλεγε τα προβλήματα του, εξομολογούταν τα πάθη του, καλαμπούριζε, σχολίαζε, ζητούσε υποστήριξη… Και όλα αυτά με καταβρώμικα χέρια από την κόλλα των καπνόφυλλων, με δάκτυλα γεμάτα κοψίματα απ’ τις βελόνες αρμαθιάσματος, με πατούσες σκληρές από το ξυπόλυτο περπάτημα. Δύσκολη δουλειά η παραγωγή καπνού. Δύσκολη και ανθυγιεινή.

Τα χαγιάτια, όμως, έχουν μείνει στην θύμηση ως χώροι συνάντησης και επικοινωνίας για την τοπική κοινωνία του Αγρινίου. Ως κοινοί τόποι επαφής. Τα αγροτόσπιτα μπορεί να είχαν μικρή ή και μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, το εσωτερικό τους όμως δεν έμοιαζε με τον σημερινό «ιερό» ιδιωτικό χώρο.

Σαφώς και τότε ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Και φαγωμάρα υπήρχε και ρουφιανιά και πατριαρχική δομή και φυλετικός καταμερισμός της εργασίας και όλες οι μορφές κοινωνικής παθογένειας που υπάρχουν και σήμερα. Εντούτοις, τότε η κοινωνία είχε περισσότερα κοινά, υπήρχε περισσότερη ζεστασιά, περισσότερο πάθος. Και πολύ περισσότερα λερωμένα χέρια από την χειρονακτική δουλειά. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα λερωμένα ντόπια χέρια όλο και πιο πολύ λιγόστευαν. Όλο κι περισσότεροι αλβανοί εργάτες δούλευαν στα καπνά, όλο και περισσότεροι ντόπιοι κάθονταν κάτω από τον ίσκιο και επέβλεπαν. Σε λίγα χρόνια, εγγράφτηκε στην μνήμη όλων ότι τελειώσαμε με την βρώμα του καπνού.

Και ενώ κάθε καλοκαίρι το κέντρο το Αγρινίου ήταν σκέτη έρημος (οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν για διακοπές, οι αγρότες δούλευαν), σιγά-σιγά τα ουζερί, τα καφενεία και οι καφετέριες άρχισαν να δουλεύουν και κατά την θερινή περίοδο. Λογικό, αφού οι αλβανοί δούλευαν στα χωράφια των ντόπιων. Οι αγρότες, όμως, χαλάρωσαν πολύ. Ξεχάσανε τους αγώνες των αγροτών και των καπνεργατών ενάντια στην εκμετάλλευση που γινόταν εις βάρος τους από τους καπνέμπορους και καπνοβιομηχάνους. Ξέχασαν την εξέγερση των καπνοπαραγωγών Ξηρομέρου και Βάλτου το ’62, τις απεργίες και τον αιματηρό Αύγουστο του ’26. Ξέχασαν και τους νεκρούς τους από αυτές τις μάχες. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, άφησαν να φύγει η παραγωγή από την πόλη, με αντάλλαγμα ένα ποσοστό επιδοτήσεων για κάποια χρόνια. Ξεπούλημα δηλαδή. Όσοι θέλησαν να αντισταθούν σε αυτή την απόφαση, τραμπουκίστηκαν από την πλειοψηφία.

Τα χωράφια παρατήθηκαν στην μοίρα τους, οι νέοι έφυγαν για πολυετείς σπουδές και οι δρόμοι του κέντρου παρέμειναν γεμάτοι με κόσμο και το καλοκαίρι. Κυρίως, όμως, τα χέρια έμειναν καθαρά και οι σκληρές πατούσες μαλάκωσαν. Άτυχη συγκυρία! Αυτήν την περίοδο, τελειώνουν οι αγροτικές επιδοτήσεις. Τώρα τα χέρια πρέπει να ξαναλερωθούν. Και όχι απαραίτητα σε αγρινιώτικα χωράφια. Μπορεί και κάπου έξω από τα σύνορα.

Όσο για τους αλβανούς εργάτες «που τα κονόμησαν και κάνανε περιουσίες» όπως ξεστομίζουν με τόση χαιρεκακία μερικοί, να πούμε ότι φρόντισαν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Υποθέτουμε, πως η κρίση στην Ελλάδα για κάποιους από αυτούς, φαινόταν αναμενόμενη. Σίγουρα, θα ξέρουν κάτι περισσότερο όλοι αυτοί που πέρασαν νύχτα τα σύνορα με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω τους…

..Από την ιστοσελίδα/έντυπο αντιπληροφόρησης Παροξυσμός

Η σημερινή κατάσταση:

Κράτος κεφάλαιο τρόικα επενδύοντας στην τρομοκρατία και το φόβο της κοινωνίας στήνουν (και) στην Ελλάδα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπου κυριαρχεί το τσαλαπάτημα ακόμα και των ίδιων των αστικών νόμων και του συντάγματος. Κάπως έτσι οι απεργίες κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές ενώ χτυπιούνται από τα ματ, κάθε κοινωνικό κομμάτι που αγωνίζεται ή διεκδικεί αντιμετωπίζεται με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και διώξεις. Η φωνή της κοινωνίας πνίγεται από την προπαγάνδα και την προβοκάτσια των ΜΜΕ των μεγάλων εφοπλιστικών ομίλων, ενώ οι παρακολουθήσεις, το φακέλωμα, τα βασανιστήρια από την αστυνομία και τα στημένα κατηγορητήρια σε βάρος αγωνιστών συμπληρώνουν το πάζλ του σύγχρονου φασισμού.

Έρχονται να προστεθούν στα πογκρόμ των δυνάμεων ασφαλείας σε μετανάστες ή σε χώρους αγώνα που πραγματοποιούνται σε όλη την επικράτεια, στην εξοντωτική και εκδικητική μεταχείριση των φυλακισμένων αγωνιστών, στην ουσιαστική κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών, επαναφέροντας το αστυνομικό κράτος και το ναζιστικής εμπνεύσεως δόγμα της μηδενικής ανοχής-έκτακτης ανάγκης στο λεξιλόγιο και τις ζωές των ανθρώπων.

Όλα αυτά τη στιγμή που επιβάλλονται χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και επίσης χιλιάδες αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η απαξίωση και ουσιαστική καταστροφή των τομέων της υγείας, της πρόνοιας, των ασφαλίσεων και της παιδείας, φοροεισπρακτικά μέτρα αφαίμαξης των νοικοκυριών και των ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών, η διάλυση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (εργάτες, αγροτοκτηνοτροφικός τομέας), παράλληλα με το πλιάτσικο και τις νέες περιφράξεις (ιδιωτικοποιήσεις) που επιχειρούν οι κεφαλαιοκράτες στο φυσικό περιβάλλον, το νερό και την ενέργεια. Το καθεστώς του μνημονίου αφού οδήγησε την κοινωνία στην εξαθλίωση και τον κανιβαλισμό , αφού την κατέστρεψε κοινωνικά, ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, επιχειρεί να επιβάλει ένα νέο άκρως φασιστικό κοινωνικό μοντέλο που εντονότερα θυμίζει το σύστημα της αποικιοκρατίας το οποίο και θα ανακατευτεί με ολίγη αστική δημοκρατία για να ελέγχει καθολικά τη δημόσια σφαίρα καθιστώντας τους ανθρώπους άμεσα εξαρτώμενους από αυτό ακόμη και για τη διατροφή τους. Οι πολίτες σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων καθολικά χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, χωρίς τα βασικά για να επιβιώσουν θα πρέπει να συμβιβαστούν με τις νέες αλυσίδες ή να εξεγερθούν για το δίκιο και την αξιοπρέπεια όλων.

Η τρομοκρατία του νόμου και της τάξης, η βαρβαρότητα των παρακρατικών φασιστικών μηχανισμών ή θα επιβληθεί πάνω στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων ή θα ανατραπεί από αυτά. Όλα συνεχίζονται…

Οι δίκες να γίνουν του κράτους καταδίκες

Το καλοκαίρι του 2013 στο Αγρίνιο, σε μια νέα επιχείρηση ¨Αρετή¨, οι δεκάδες δικογραφίες που έχουν αποσταλεί σε δεκάδες άτομα (κυρίως νεαρής ηλικίας τη στιγμή που η ανεργία στους νέους του νομού υπερβαίνει το 60%), η προσπάθεια ένταξης μικροπαραβατικών συμπεριφορών και ατόμων σε κατά βάση πολιτικά κατηγορητήρια και διώξεις και η κατασκευή ανύπαρκτων οργανώσεων προκειμένου να υπάρξει συμψηφισμός, τσουβάλιασμα και η απαραίτητη συσκότιση των πραγματικών αιτιών βίαιων περιστατικών, οι βαριές κατηγορίες τόσο εναντίων αγωνιστών όσο και ατόμων από το κοινωνικό περιβάλλον τους, η όξυνση της καταστολής στο δρόμο, η λασπολογία και προβοκάτσια διάφορων δημοσιοκάφρων και τοπικών ΜΜΕ που αναπαράγουν τα δελτία τύπου της αστυνομίας προσπαθώντας να διαστρεβλώσουν και να υπονομεύσουν την υπόσταση και τη δράση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στο Αγρίνιο, ο λόγος που γίνεται θεσμικά για την κατασκευή φυλακών στο κεφαλόβρυσο καταδεικνύουν πως ένα φασιστικό καθεστώς σε πανικό προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα προβαίνοντας σε μια γενοκτονία του πλεονάζοντος κοινωνικού δυναμικού μέσα από την απομόνωση – περιθωριοποίηση και εγκληματοποίηση του και σε ένα ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με αυτούς που αποτελούν δηλωμένους εχθρούς του. Όλοι αυτοί που είναι η μαφία στην Ελλάδα διώκουν και φυλακίζουν αγωνιστές ως τρομοκράτες και νεολαίους 20 χρονών ως μαφιόζους. Ας αναφερθούμε σε ορισμένα γεγονότα.

Αρχές Ιουλίου ανοίγει η δικογραφία που αφορά μία συμπλοκή αγνώστων με την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Οι μπάτσοι έχοντας στη φαρέτρα τους όλα τα σύγχρονα κατασταλτικά νομοθετήματα κατηγορούν έξι άτομα γνωστά για την αντιφασιστική τους δράση με διάφορα κατηγορίες. Με αφορμή αυτή την υπόθεση στοχοποιούνται επίσης, άτομα από το κοινωνικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών.

Λίγες μέρες αργότερα στις 6 Ιούλη, προσάγεται στην ΑΔ. Ακαρνανίας σύντροφος μετανάστης από την Αλβανία την ώρα που κατευθυνόταν σε αγώνα ποδοσφαίρου που διοργανώνει κάθε χρόνο στο Αγρίνιο η Αυτόνομη Ζώνη. Ο σύντροφος που είχε συλληφθεί για τον ίδιο λόγο το Μάη του 2010 , τελικά θα απελαθεί ύστερα από δυο απορριπτικές αποφάσεις του εισαγγελέα στις αντιρρήσεις που υπέβαλε ως προς την απέλαση του ενώ θα κρατηθεί για αρκετές μέρες και θα ενταχθεί στη συνθήκη σέγκεν περί ανεπιθύμητων μεταναστών. Όλο αυτό, δηλαδή ουσιαστικά η μόνιμη απέλαση του (συνθήκη σέγκεν) γίνεται ενώ η οικογένεια του διαμένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα και ο ίδιος παρόλο που δεν έχει χαρτιά λόγω διαφόρων γραφειοκρατικών κολλημάτων έχει σταθερή εργασία και μόνιμη κατοικία , όπως επίσης και ένα μεγάλο κομμάτι της Αγρινιώτικης κοινωνίας με το μέρος του. (το 2010 όταν είχε συλληφθεί ξανά, πάνω από 700 Αγρινιώτες υπέγραψαν υπέρ της άρσης κάθε δίωξης στο άτομο του και ενάντια στην απέλασή του σε εκδήλωση στην κεντρική πλατεία Αγρινίου, ενώ είχε πραγματοποιηθεί και πορεία αλληλεγγύης στις 8 Μάη 2010).

Σε όλα αυτά να προστεθεί και η δικογραφία για την επίθεση στα πολιτικά γραφεία του τότε υφυπουργού του Πασόκ  Θ. Μωραίτη στις 12 Φλεβάρη του 2012, την ώρα που ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο. Στην εν λόγω δικογραφία μπάτσοι αναγνωρίζουν ως δράστες άτομα τα οποία εκείνη τη μέρα απουσίαζαν από το Αγρίνιο , αναμφισβήτητα.
Στις 13 Φλεβάρη 2012 μία μέρα μετά τη λυσσαλέα καταστολή που δέχονται οι διαδηλωτές στην πλατεία συντάγματος με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις ακολουθούν ταραχές σε όλο το κέντρο του Αγρινίου και συγκρούσεις με δυνάμεις της αστυνομίας. Από τις 100άδες των ανθρώπων που βρίσκονταν στο κέντρο του Αγρινίου εκείνο το βράδυ <<αναγνωρίζεται>> από αξιωματικό της αστυνομίας ένας σύντροφος και κατηγορείται για συμμετοχή στα επεισόδια.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις στοχοποιούνται από την αστυνομία άνθρωποι γνωστοί στους μηχανισμούς, αλλά και στην κοινωνία του Αγρινίου από την μακροχρόνια πολιτική-κοινωνική τους δράση. Στοχοποιούνται επίσης και εκβιάζονται άτομα από το κοινωνικό τους περιβάλλον σε μία προσπάθεια απομόνωσης των αγωνιστών και τρομοκράτησης τόσο των ίδιων, όσο και των οικείων τους, αλλά και συνολικά της κοινωνίας.

Εμείς σε αυτήν την συνθήκη ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε, ούτε να φοβηθούμε, αλλά για μια ακόμα φορά θα σταθούμε στο πλάι των συντρόφων μας και των άλλων διωκόμενων, αλλά και απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο μέσα στον πανικό του επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα και την κοινωνία με σκοπό να σπείρει την τρομοκρατία και το φόβο , απαραίτητα συστατικά του κάθε φασισμού. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι η αστυνομία κάνει τη βρώμικη δουλειά προς όφελος των φασιστών της χρυσής αυγής και σε αγαστή συνεργασία μαζί τους, όπως στις 30 Μάη 2013 όταν χρυσαυγίτες συνοδεία ασφαλιτών και ΔΙ.ΑΣ επιτέθηκαν σε ροκ καφέ την ώρα που λειτουργούσε και έσπασαν τα τζάμια ενώ έριξαν και κροτίδες στο εσωτερικό. Να ξέρουν όμως ότι όσους αγωνιστές κι αν διώξουν ή φυλακίσουν οι δρόμοι του Αγρινίου θα παραμείνουν αφιλόξενοι για ένστολους και μη χρυσαυγίτες.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον Αναρχικό Κώστα Σακκά , ο οποίος αποφυλακίστηκε στις 12-7 ύστερα από απεργία πείνας από τις 4-6-2013 με σκοπό την άρση της εκδικητικής και εξοντωτικής-παράνομης προφυλάκισης των 30 μηνών που άτυπα του έχει επιβληθεί.
Το εκδικητικό μένος κράτους-αφεντικών και των λακέδων τους δε σταματά ως την οριστική εξόντωση των αντιπάλων τους και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά οι αγωνιστές , σε αντίθεση με τα καθάρματα της εξουσίας που δεν μπορούν να αντιληφθούν την εξεγερτική δυναμική της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης.

Οι ιδέες μας δεν φυλακίζονται – Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Ή ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΙΟΥΛΗ 2013
ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΡΑ 7:30μμ

ΥΓ. Την ώρα που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο πληροφορούμαστε τις κλητεύσεις και άλλων ατόμων ύστερα από μηνύσεις φασιστών καθώς και για δικογραφία σχετικά με τη συμπλοκή στην ταβέρνα "πλάτανος".

Αγρίνιο, Ιούλης 2013
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου / Α.Σ.Ε. Γκιλοτίνα / Σύντροφοι-σες