Πανό για Σπ. Χριστοδούλου από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Πανό για Σπ. Χριστοδούλου στην Δημοτική Βιβλιοθήκη. Δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα της Α.Σ.Ε Γκιλοτίνα

Αντιμιλιταριστικό διήμερο εκδηλώσεων και κείμενο από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

¨Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-Ξέρει να σκέφτεται.¨
Μπέρτολντ Μπρεχτ – ¨Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου¨ 1939

Το φρικιαστικό πρόσωπο του πολέμου κάνει ξανά την παρουσία του στην περιοχή των Βαλκανίων, στην εγγύς και μέση ανατολή και τη μεσόγειο. Τα αφεντικά έβαλαν ξανά τους στρατηγούς να γυαλίσουν τα κανόνια τους, τους ιεροκήρυκες να βγάζουν πύρινους λόγους εκδίκησης και μίσους ενώ τα εθνικιστικά παραληρήματα φασιστοειδών και νεοναζί ολοκληρώνουν το πάζλ ενός νέου προαναγγελθέντος εγκλήματος στο όνομα σκοταδιστικών και ολοκληρωτικών εθνικιστικών προσταγμάτων και στόχο την υπερκερδοφορία, και τον έλεγχο των κοινωνιών από την παγκοσμιοποιημένη ελίτ των αφεντικών.

Οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες και το ξαναμοίρασμα της πίτας που θα ακολουθήσει, στήνονται μεθοδικά από τους ιμπεριαλιστές και στοχεύουν σε ανατροπές συνόρων που απαιτούν τόνους αίματος, για την αποδυνάμωση τοπικών καθεστώτων και τη μετατροπή τους σε ανδρείκελα στο φόντο των νέων ενεργειακών οδών που χαράσσονται. Το σκηνικό του πολέμου και πάλι ιστορικά προβάλει ως λύση για την προσωρινή αποτελμάτωση του καπιταλιστικού συστήματος, απέναντι στους καταπιεσμένους και ανάμεσα στους ενδοεξουσιαστικούς ανταγωνισμούς.

Η απειλή και μόνο ενός πολέμου διαμορφώνει ένα κλίμα τρόμου στους λαούς προβάλλοντας ορατούς και αόρατους εχθρούς που εποφθαλμιούν την κοινωνική τους υπόσταση, επιτρέποντας έτσι στα καθάρματα της κάθε εξουσίας να πραγματοποιούν ανεξέλεγκτοι τα εγκληματικά σχέδιά τους. Όταν ο φόβος επικρατεί πάνω στους ανθρώπους, στον αντίποδα της αλληλεγγύης, οι κοινωνικές αντιστάσεις υποχωρούν και αυτό που επικρατεί είναι η κοπαδοποίηση και το τυφλό μίσος του κοινωνικού αυτοματισμού, ο ολοκληρωτισμός και το σκοτάδι στην κοινωνία και τις ψυχές των ανθρώπων.

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι βουτηγμένη στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων, στρατιωτών και αμάχων. Ο πόλεμος δεν κάνει εξαιρέσεις σε καλούς ή κακούς, μικρούς ή μεγάλους. Η κόλαση ενός πολέμου μένει ζωγραφισμένη για πάντα σ΄ αυτούς που τη βίωσαν, είτε νικητές είτε ηττημένοι. Τα μεγαλεία, οι δάφνες και τα εμβατήρια είναι καλά για τα βιβλία και την ιστοριοκαπηλεία. Για τους μαλθακούς νεοφασίστες και νεοναζιστές γιάπηδες, που βάζουν τα κλάματα μπροστά στους μισθοσυντήρητους μικροαστούς των δικαστικών και εισαγγελικών εδρών ενώ διακηρύσσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι έτοιμοι να προτάξουν τα στήθη τους στις κάνες των όπλων των ¨εχθρών της πατρίδας¨. Οι κουτσαβακίστικοι λεονταρισμοί από τις θρασύδειλες κότες του παρακρατικού οχετού δεν έχουν καμία σχέση με την πείνα, την εξαθλίωση, την προσφυγιά και το θάνατο, δηλαδή την απτή πραγματικότητα του πολέμου.

Κανένας λαός δεν έγινε μεγάλος και δεν προόδευε με τη λογική των επεκτατικών πολέμων, το μίσος προς άλλους λαούς για θρησκείες και σύνορα. Το μόνο που κατάφεραν όλοι αυτοί οι πόλεμοι ήταν να φέρουν δυστυχία και οπισθοδρόμηση για τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων της εργασίας και της δημιουργίας. Οι μόνοι που ωφελούνται τελικά είναι τα αφεντικά, οι εταιρίες όπλων και το παπαδαριό που αναλαμβάνουν το έργο της πνευματικής και υλικής ανοικοδόμησης συνεχίζοντας τον πόλεμο στις κοινωνίες με άλλα μέσα. Οι κοινωνίες βγήκαν κερδισμένες και επέβαλαν την πρόοδο της ιστορίας μόνο όταν πάλεψαν για τις πραγματικές ανάγκες τους. Για τη γη και την ελευθερία. Για αυτοδιάθεση, ισότητα, και κοινωνική δικαιοσύνη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να ενώσει όλους τους ανθρώπους.

Ο αγώνας για την αποτίναξη του ζυγού κάθε εξουσίας που θησαυρίζει από το αίμα και τον ιδρώτα των καταπιεσμένων είναι ταυτισμένος με την ίδια την ιδέα της ελευθερίας, που πραγματώνεται μόνο όταν ο άνθρωπος σπάσει τις αλυσίδες που το σύστημα του φοράει από τη μέρα που γεννιέται.

Οι θεσμοί που δημιουργεί το κράτος και το κεφάλαιο εκτός από τη διευκόλυνση της ίδιας της λειτουργίας του συστήματος έχει και διαμορφωτικό ρόλο στην προσωπικότητα του ανθρώπου που σπάει μόνο μέσα από τις σχέσεις αλληλεγγύης και αγώνα στην κοινωνία. Ο στρατός έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάθε άνθρωπος σήμερα πρέπει να θεωρεί δεδομένα για την ομαλή λειτουργία του μέσα στην κοινωνία. Ιεραρχία, τυφλή υπακοή, πίστη στο αόρατο και σε σύμβολα, κατηγοριοποίηση των ανθρώπων, ομοιομορφία, φιλοτομαρισμός και ρουφιανιά. Ό,τι δηλαδή πρέπει να έχει, γι αυτούς, ένας καλός δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος ή οποιοσδήποτε εργαζόμενος. Να είναι, ένα άβουλο και φοβικό ον και κατά συνέπεια εύκολα χειραγωγήσιμο.

Ποιοι; αποτελούν το στρατό. Ο κάθε στρατός στελεχώνεται στη βάση του και στην πρώτη γραμμή, από απλούς στρατιώτες και υπαξιωματικούς, με υποχρεωτική ή μισθωτή θητεία, από τα πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας και αντιφρονούντες σε τάγματα ανεπιθυμήτων. Αυτά θα είναι τα πρώτα θύματα ενός πολέμου αλλά και συνολικά το μεγαλύτερο μέρος των απωλειών. Οι κατώτεροι αξιωματικοί συνήθως φτάνουν σε ένα μέσο βαθμό ιεραρχίας και αποστρατεύονται. Από κει και πάνω ξεκινούν τα μεγάλα τζάκια του στρατού. Οικογένειες ολόκληρες που έχουν παράδοση στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και από γενιά σε γενιά διατηρούν την παρουσία τους με ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς. Αυτοί είναι που βρίσκονται σε επιτελικά γραφεία και θέσεις και αποτελούν ηγετικά στελέχη στην ιεραρχία του στρατεύματος. Είναι αυτοί που θα αποφασίσουν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Και σίγουρα δεν θα θυσιάσουν τους εαυτούς τους και τους γόνους των επιφανών ομοτράπεζών τους στο ληστρικό φαγοπότι της ειρήνης, έτσι κι αλλιώς υπάρχει πλήθος αναλώσιμων στρατιωτών που θα τους υπακούσει τυφλά. Αυτοί σε ρόλο θεού θα δρέψουν τις δάφνες της νίκης ή την αποτυχία μιας ήττας. Η αποτυχία και η ήττα θα τους κάνει ακόμα πιο αδίστακτους και δεν θα υπολογίσουν οποιοδήποτε κόστος έτσι ώστε να διαφυλάξουν το κύρος τους.

Η ταξική φύση του στρατού δεν αντανακλάται μόνο σε όλα τα παραπάνω αλλά και σε αυτόν καθεαυτό το ρόλο της καταστολής αγωνιζόμενων και εξεγερμένων πάντα στο πλευρό ότι πιο αντιδραστικού καθεστώτος έχει αναδειχτεί ιστορικά. Ενώ η ανυποταξία, η αυτομόληση και το μίσος για τον πόλεμο που εκφράζεται μετά από βαρύς φόρους αίματος εφοδίαζε πάντα τις στρατιές των επαναστατών.

Με στόχο την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού προωθούμε την αλληλεγγύη ως όπλο των λαών και τον πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών ως μόνη ρεαλιστική λύση αποτελμάτωσης της ανθρωπότητας, για την πρόοδο και την ευημερία, για την ελευθερία και την ισότητα. Η ολική άρνηση στράτευσης και η ανυποταξία σήμερα αποτελεί σημαντικό ανάχωμα στα πολεμικά σχέδια των αφεντικών ενώ η διαίρεση του κοινωνικού ιστού κάτω από το δίπολο καταπιεστές και καταπιεζόμενοι που προκύπτει στην κοινωνία θα είναι τα υλικά του μόνου πολέμου που έχει συμφέρον η ανθρωπότητα να τελέσει. Ένα πόλεμο για την καθολική ανατροπή του υπάρχοντος. Για ένα κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, εξουσία, κεφάλαιο, πολέμους, θρησκείες, καταπίεση.

¨Τα τουφέκια μας τα θέλουμε για τα στήθια τα δικά σας,
οι λαοί αδελφωμένοι θα σας στήσουμε στον τοίχο.
Αυτοί που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα,
Με σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά,
Σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία…
Ρε, Κάτω το κεφάλαιο, Κάτω η δουλειά.
Η επανάστασή μας θα γίνει το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά .¨
Νικόλας Άσιμος

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι

Kείμενο για τον Ζακ Κωστόπουλο (Zackie Oh) από την Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

Για τον Ζακ Κωστόπουλο, την Zackie Oh

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, οροθετικός και drag queen (Zackie Oh) δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας σε δημόσια θέα. Η δολοφονία δια λιντσαρίσματος έγινε από «αγανακτισμένους πολίτες» με την ανοχή και τη σύμπραξη ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πρωτοφανής επιχείρηση συγκάλυψης της δολοφονίας, παραπληροφόρησης και ενοχοποίησης του θύματος.

Ο Ζακ βρέθηκε εγκλωβισμένος μέσα στο κοσμηματοπωλείο-ενεχυροδανειστήριο στην οδό Γλάδστωνος, στην Ομόνοια. Ο ιδιοκτήτης, που την ώρα εκείνη απουσίαζε, τον βρίσκει να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα, που έχει κλείσει αυτόματα, για να διαφύγει. Σε βίντεο που κυκλοφορεί τις επόμενες ώρες, ο Ζακ φαίνεται καταβεβλημένος και ανήμπορος. Μην μπορώντας να παραβιάσει την πόρτα, προσπαθεί να διαφύγει από τη βιτρίνα. Ο ιδιοκτήτης μαζί με τον ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στη γειτονιά , αρχίζουν τότε να κλωτσάνε σπασμένα γυαλιά στο πρόσωπο του Ζακ, μπροστά στα μάτια ενός κοινού που πλην ελαχίστων, απλά παρακολουθούν έναν συνάνθρωπό τους να βασανίζεται. Στη συνέχεια, αστυνομικοί τον ξυλοκοπούν και του περνούν χειροπέδες, ενώ είναι αιμόφυρτος και αναίσθητος. Ο Ζακ πεθαίνει λίγη ώρα αργότερα κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Πρόκειται για μια άγρια δολοφονία, με διπλό λιντσάρισμα από μαγαζάτορες και αστυνομικούς. Με κλωτσιές και γκλοπιές στο κεφάλι και τζάμια να πέφτουν πάνω στο σώμα του Ζακ την ώρα που προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί. Οι δυο δολοφόνοι μαγαζάτορες, είχαν πρόθεση να τσακίσουν τον Ζακ, είτε ως μια «απειλή» στην ιδιοκτησία τους, είτε ως κάποιον «διαφορετικό» που περισσεύει και η ζωή του δεν έχει αξία. Παράλληλα κομμάτι του κόσμου που βρισκόταν στο σημείο αποφάσισε να μετατραπεί σε απαθές και αμέτοχο κοινό αναπαράγοντας τον πολιτισμό του θεάματος που μας θέλει viewers και όχι ενεργούς/ές.

Η στάση των ΜΜΕ ήταν στην κατεύθυνση της παραποίησης των γεγονότων και της συγκάλυψης, όπως και στις δολοφονίες του Γρηγορόπουλου και του Φύσσα, ενώ δε δίστασαν να οργανώσουν και γκάλοπ ζητώντας τη γνώμη του κοινού για το δολοφονικό λιντσάρισμα. Όταν, βέβαια, αποκαλύφθηκε ότι το θύμα ήταν γνωστός ακτιβιστής τότε άρχισε το show ευαισθησίας σε μια προσπάθεια υποβάθμισης των αντιδράσεων.

Αρχικά, οι κοινωνικές ταυτότητες που προβάλλονται είναι «κλέφτης» και «εξαρτημένος» ενώ στη συνέχεια έρχονται στο προσκήνιο οι υπόλοιπες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ: οροθετικός, ομοφυλόφιλος, drag queen. Η κοινωνική ταυτότητα που έχει ένα άτομο με βάση τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκει προκαλεί την ανάδυση στερεοτύπων που καθοδηγούν και αντίστοιχες συμπεριφορές, όπως το «λιντσάρισμα» το οποίο σαν πρακτική αποτελεί μια ακραία μορφή ελέγχου και τιμωρίας προκειμένου να τιμωρηθεί δημόσια ο φερόμενος ως δράστης κάποιας αξιόποινης πράξης, ενώ ασκείται και για τον εκφοβισμό εναντίον ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες ή απομακρύνονται από την κοινωνική νόρμα. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα όπου το λιντσάρισμα έλαβε μεγάλη έκταση ήταν στις ΗΠΑ τα τέλη του 19ου αιώνα όπου Αφροαμερικανοί λιντσάρονταν δια απαγχονισμού, κατά κανόνα, από εξαγριωμένους όχλους λευκών.

Στην περίπτωση του Ζακ συνυπάρχουν οι ταμπέλες του ληστή/απειλή για την ιδιοκτησία, του τοξικοεξαρτημένου, του ομοφυλόφιλου, του οροθετικού. Η γνωστή ακτιβίστρια Πάολα Ρεβενιώτη εξέφρασε την εξής άποψη: «Οι Έλληνες δεν μισούν τις αδελφές, τους gay, τους πούστηδες και όπως τους αποκαλούν. Ούτε μισούν τους κλέφτες και αυτούς που πίνουν ναρκωτικά. Μισούν τους φτωχούς gay και τους φτωχούς κλέφτες ή εξαρτημένους.»

Ο Ζακ είχε δεχθεί ομοφοβικές επιθέσεις και «την είχε γλιτώσει φτηνά» όπως είχε πει ο ίδιος. Η πατριαρχία ως σύστημα αντρικής υπεροχής και ιεραρχικής διάκρισης με βάση το φύλο έχει ως αποτέλεσμα να στοχοποιούνται άνθρωποι που δεν είναι ετεροκανονικοί. Ο ίδιος πάλευε ενάντια στην πατριαρχία στο δημόσιο λόγο του και αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Ακόμα και όταν διαγνώστηκε ως οροθετικός, αντέδρασε με θάρρος και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των οροθετικών στο πλαίσιο οργανώσεων. Δραστήριος πάντα πάλευε όλη του τη ζωή με τα στερεότυπα και τη βία χωρίς να χάνει το χιούμορ του και την αισιοδοξία του. Αλλά κυρίως χωρίς να κρυφτεί ποτέ. Χαρακτηριστικό ήταν το σύνθημα «ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ», που έγραψε στο σώμα του κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας ενάντια στις ομοφοβικές επιθέσεις το 2012.

Ο Ζακ δολοφονήθηκε στο σημείο της ζωής του που, όπως ο ίδιος ανέφερε, είχε καταφέρει να βρει την ευτυχία μέσα σε απλά καθημερινά πράγματα και μέσα στα όνειρα που ήθελε να κυνηγήσει. Η δολοφονία του μας θλίβει και μας εξοργίζει. Η απάθεια ή ακόμα και η νομιμοποίηση της άσκησης βίας σε έναν αδύναμο άνθρωπο από ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, μας εξοργίζει. Απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί με βάση την όποια ταυτότητα (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άνθρωποι, πρόσφυγες, μετανάστες, άτομα με αναπηρίες, οροθετικοί/ές), είναι απαραίτητο να αντιπαραταχθεί η αλληλεγγύη και οι διεκδικήσεις. Η δολοφονία του Ζακ ήταν μια πράξη βαρβαρότητας και κοινωνικού εκφασισμού. Ζητάμε την απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα αγωνιστούμε ενάντια στο φασισμό και την «κανονικότητα». Οι ζωές μας έχουν αξία.

Ζακ, θα ζεις στις καρδιές και στους αγώνες μας.

Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

πηγή: κατάληψη Apertus

Για την Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

Η «Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα» αποτελεί μια νέα προσπάθεια στην πόλη που ξεκίνησε μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie Oh). Ο αρχικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι ενημερωτικός, ενώ σκοπεύει να δημιουργήσει μια δομή υποστήριξης, συσπείρωσης και αγώνα για ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.

Διαβάστε περισσότερα για την Πρωτοβουλία καθώς και για το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα στην ιστοσελίδα της κατάληψης Apertus

Παρέμβαση από την κατάληψη Apertus για την δολοφονία του Petrit Zifle

Διαβάστε το σχετικό κείμενο και δείτε περισσότερες
φωτο στην ιστοσελίδα της κατάληψης Apertus

Πανό από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι για τη δολοφονία του Αλβανού μετανάστη Petrit Zifle

πηγή: Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι