Η Πειραϊκή Πατραϊκή είναι ένας τεράστιος εγκαταλελειμμένος χώρος όπου αποτελείται από αρκετά κτίσματα του παλιού εργοστασίου. Από πέρσι το Μάη όπου άνοιξε το καινούριο λιμάνι απέναντι από τις παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου στα κτίρια αυτά βρήκαν καταφύγιο μετανάστες διαφόρων εθνικοτήτων, κυρίως άνθρωποι που θέλουν να περάσουν μέσω της πάτρας στην ευρώπη.
Τους τελευταίους μήνες υπήρξε κινητοποίηση των αρχών (ολπα, μπάτσοι, περιφέρεια) ώστε να απομακρυνθούν οι μετανάστες από το επί χρόνια ερειπωμένο εργοστάσιο με την πρόφαση της αξιοποίησής του. Οι επιχειρήσεις αυτές φυσικά έγιναν με όλο και αυξανόμενη βαρβαρότητα, με ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και επιθέσεις, με ενδεικτική την προσπάθεια εκκένωσης του εργοστασίου λίγο μετά τα χριστούγεννα.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Το βράδυ της παρασκευής 18/5 δολοφονείται άγρια ένας 29χρονος κάτοικος της περιοχής για ασήμαντη αφορμή. Το γεγονός αυτό όπως είναι φυσικό γέμισε οργή τους συγγενείς, τους φίλους του και τους κατοίκους της περιοχής. Tη Δευτέρα –όπου κι ήταν η μέρα της κηδείας- γύρω από αυτόν τον κόσμο που ψάχνει να βρει το «γιατί» και κάποιον να τιμωρήσει βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν να εκμεταλλευτούν οι νοσταλγοί του χίτλερ, τα ανθρωποειδή της χρυσής αυγής και τα λοιπά κατάλοιπα του φασισμού. Τη Δευτέρα λοιπόν οι κάτοικοι της περιοχής αντέδρασαν στην προσπάθεια των χρυσαυγιτών να αντλήσουν πολιτική υπεραξία από τη συγκέντρωσή τους (μην ξεχνάμε ότι τώρα πια είναι ένα εκλεγμένο κόμμα). Συγκεντρώθηκε κόσμος έξω από το εργοστάσιο της πειραϊκής πατραϊκής, φυσικά με τους λίγους χρυσαυγίτες να το παίζουν μπροστάρηδες στις αψιμαχίες με τους μπάτσους. Χωρίς πολλά παρατράγουδα ο κόσμος τελικά διαλύθηκε.
Την Τρίτη το πρωί γίνεται επιχείρηση σφραγίσματος του εργοστασίου, ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών απομακρύνεται από την πειραϊκή πατραϊκή και μένει μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός που κρύβεται στα κτίρια που δεν είχαν σφραγιστεί. Το απόγευμα καλείται εκ νέου συγκέντρωση των κατοίκων στις 5 το απόγευμα, ενώ βγαίνει ένα κάλεσμα από τη χρυσή αυγή μέσω facebook που καλούσε για συγκέντρωση με στόχο την εκκαθάριση του εργοστασίου. Και ενώ στη συγκέντρωση των κατοίκων πέραν κάποιων επεισοδίων με τους μπάτσους στην πύλη δεν έγιναν πολλά πράγματα (φυσικά σε πρακτικό επίπεδο, η προσπάθεια να εισβάλλουν στο κτίριο συμπυκνώνει νοήματα τα οποία θα αναλυθούν αργότερα) γύρω στις 7.30 καταφθάνουν με πορεία, στοιχισμένοι σε φάλαγγες, γύρω στους 100 χρυσαυγίτες οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν έρθει στην πάτρα από άλλες πόλεις, φορώντας κράνη, κουκούλες και οπλισμένοι με σιδηρολοστούς και διάφορα άλλα όπλα τα οποία φυσικά εκείνη τη στιγμή δεν ήταν εμφανή. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα γεγονότα της τρίτης, με τους μπάτσους αρχικά να κάθονται να τις τρώνε από τους χρυσαυγίτες, να στήνεται ένα σκηνικό που το μόνο που κάνει είναι να δίνει βήμα στους φασίστες και τους μισάνθρωπους οπαδούς τους. Γιατί η οργή μιας μερίδας του κόσμου που συγκεντρώθηκε εκεί δυστυχώς μετουσιώθηκε σε σύμπραξη σε κάποιες φάσεις με τους νεοναζί. Αυτή η οργή δυστυχώς στράφηκε στον πιο εύκολο στόχο –τους μετανάστες γενικά και αόριστα. Η αντίληψη του όλοι αυτοί είναι ίδιοι, είναι εκ των προτέρων «κλέφτες, άρρωστοι και δολοφόνοι». Μια αντίληψη που καλλιεργήθηκε με επιμέλεια από τα μ.μ.ε., μπήκε στα σπίτια μας και μας έμαθε το φόβο και το μίσος προς οποιονδήποτε μοιάζει να είναι από άλλον τόπο.
Εν τέλει στην πάτρα, με αφορμή την τραγική δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, εκφράστηκαν τα πιο ζοφερά ένστικτα που ελλοχεύουν σε μια κοινωνία που υποφέρει από την ανασφάλεια, τη φτώχια και την εξαθλίωση. Παρόλ’ αυτά επειδή δεν μπορούμε να μπούμε και εμείς στο παιχνίδι του τσουβαλιάσματος πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι της περιοχής στα γεγονότα της πειραϊκής πατραϊκής, δεν έπαιξαν όλοι όσοι ήταν εκεί το παιχνίδι των φασιστών, δεν επέλεξαν όλοι να στραφούν κατά δικαίων και αδίκων. Δεν θα αφήσουμε να χαρακτηριστεί μια ολόκληρη περιοχή, που είναι από τις πιο φτωχές εργατικές περιοχές της πάτρας, σαν φιλοφασιστική. Είμαστε εδώ για να φτιάξουμε ένα νέο πλέγμα κοινωνικών σχέσεων βασισμένο στην αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία και όχι για να χωρίζουμε τον κόσμο σε καλό και κακό. Τα τραύματα από αυτήν την κατάσταση είναι βαθιά αλλά είναι στο χέρι μας να μην τα αφήσουμε να αφορμίσουν.