Skip to content
A.C.A.B. : Davide Bifolco (29/09/97-05/09/14)
Ο 17χρονος Ιταλός, κάτοικος Νάπολι, Davide Bifolco στις 05/09/14 βγήκε για μια βόλτα με δυο φιλαράκια του, μια βόλτα που έμελε να ναι η τελευταία του μιας και έπεσε θύμα της αστυνομικής βαρβαρότητας, όπως άλλωστε έγινε πρόσφατα και με τους επίσης νεαρούς Αλέξη Γρηγορόπουλο στην Ελλάδα και Berkin Elvan στη Τουρκία. Ο 17χρονος επέβαινε σε ένα σκούτερ μαζί με δύο φίλους του και δεν σταμάτησαν σε μπλόκο των καραμπινιέρων για έλεγχο (κάτω από παρόμοιες συνθήκες έπεσε νεκρός και ο Ηρακλειώτης νεαρός Ηρακλής Μαραγκάκης). Το δίκυκλο ανετράπη λίγο πιο κάτω και οι νεαροί άρχισαν να τρέχουν. Οι καραμπινιέροι συνέλαβαν τους δύο, αλλά ένας από τους μπάτσους άνοιξε πυρ κατά του 17χρονου Davide και τον τραυμάτισε σοβαρά. Ο νεαρός, ο οποίος θα έκλεινε τα 17 του χρόνια στις 29 Σεπτεμβρίου, υπέκυψε στα τραύματά του, στο νοσοκομείο όπου και διεκομίσθη. Συντετριμμένος και οργισμένος ο αδελφός του Davide δήλωσε τα εξής: «Ντρέπομαι που είμαι Ιταλός. Τώρα πώς θα απολογηθεί το κράτος σε εμάς για αυτό που έγινε;». Η δολοφονία του 17χρονου προκάλεσε οργή, αγανάκτηση και διαμαρτυρίες από εκατοντάδες ανθρώπους (κυρίως νεαρούς) που βγήκαν στους δρόμους εκδηλώνοντας την οργή τους, ενώ ενώ επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής Τραϊάνο κοντά στο οποίο συνέβη το περιστατικό. Δυο περιπολικά της αστυνομίας καταστράφηκαν ολοσχερώς και πολλά περισσότερα υπέστησαν ζημιές. Διαδηλώτρια δήλωσε σε ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ότι «Είναι ντροπή. Η αστυνομία πρέπει να μας υπερασπίζεται και αντ’ αυτού σκότωσε ένα αθώο παιδί. Εδώ στη γειτονιά Τραϊάνο δεν θέλουμε πια την αστυνομία».
Δεν ξεχνάμε κανένα θύμα της κρατικής καταστολής-Δεν συγχωρούμε
Αυτήν την στιγμή το «facebook» σημειώνει ρεκόρ επισκεψιμότητας με τον αριθμό των χρηστών να ξεπερνά επίσημα το ένα δισεκατομμύριο. Η αρχική ιδέα της δημιουργίας αυτού του πανίσχυρου δικτύου βασίστηκε στην δυνατότητα μετατροπής μιας διαδικτυακής σχέσης σε άμεση ή έμμεση ερωτική/σεξουαλική σχέση. Δυο άγνωστοι άνθρωποι, μεταφέρονται από τον «πραγματικό» κόσμο στο εικονικό κόσμο του διαδικτύου, γνωρίζονται εκεί με την προσδοκία να επιστρέψουν στον «πραγματικό» κόσμο και να σμίξουν … Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η επιστροφή αυτή σπανίως συντελείται και ο χρήστης μένει εγκλωβισμένος στο αχανές χωροχρόνο του διαδικτύου, καρφωμένος στην οθόνη του υπολογιστή, νομίζοντας πως κοινωνικοποιείται, ταξιδεύει, συμμετέχει, δρα πολιτικά… Όλα αυτά συντελούνται στο σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι απομονώνονται και διαφέρουν όλο και περισσότερο ο ένας απ’τον άλλον και ταυτόχρονα μετατρέπονται σε ουδέτερα ομοιογενή στοιχεία. Ο καθένας και η καθεμία έχει την δυνατότητα να διαλέξει στυλ και άποψη μέσα από μια γκάμα επιλόγων προχωρώντας παράλληλα και στην κατάλληλη κατανάλωση εμπορευμάτων. Το αποτέλεσμα είναι οι έννοιες της ύπαρξης, του νοήματος και της ταυτότητας να γίνονται αντιληπτές μόνο μέσα από τη σκοπιά του εμπορεύματος.
Το facebook, ως μέσο, εμπεριέχει διάφορες μορφές επικοινωνίας, διαμεσολαβημένης πάντα, μιας και ανάμεσα των χρηστών υπάρχει ως επικοινωνιακό μέσο ο υπολογιστής και οι λειτουργίες του facebook. Αν θέλαμε με δυο λέξεις να περιγράψουμε την συμπεριφορά του μέσου χρήστη του facebook, θα επιλέγαμε τις λέξεις «ναρκισσισμός» και «εγωισμός». Ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός ανατροφοδοτούνται από διάφορες επιλογές του facebook. Παράδειγμα ο «Τοίχος» (wall) προσκαλεί τον χρήστη να γράψει τί σκέφτεται (“Τι σκέφτεστε;”) και τους φίλους του να γράψουν κάτι στον χρήστη (“Γράψτε κάτι …”). Από την πλευρά του χρήστη το μήνυμα που θα γράψει είναι αυτοαναφορικό, μια έκκληση προς παρατήρηση και κοινωνική σχέση. Οι φίλοι του μπορούν να του κάνουν «like», επιβραβεύοντας τον, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι ο χρήστης αποκτά ένα ρόλο και μια σημασία στην κοινωνία. Από ένα σημείο και μετά ο χρήστης ανεβάζει μηνύματα, τραγούδια, βίντεο και φωτογραφίες τα οποία επιδιώκει να είναι τα πλέον αποδεκτά στους ψηφιακούς του φίλους. Πολλά από αυτά ίσως να μην τον εκφράζουν ή να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία για αυτόν, αλλά προωθούνται λόγω της αποδοχής που μπορεί να έχουν σε μια μερίδα των φίλων του, φτιάχνοντας ένα προφίλ που απέχει από την πραγματικότητα του χρήστη. Έτσι, το προφίλ του facebook αποτελεί συνήθως ένα ασυνάρτητο μωσαϊκό στο οποίο ο Μπακούνιν βρίσκεται δίπλα στο Game of Throne, διάσημοι ποδοσφαιριστές δίπλα στους Ζαπατίστας, ένα ανέκδοτο να διαδέχεται τη φωτογραφία μιας δολοφονίας και ο σπάιντερ-μαν να παίρνει την θέση ενός αστέγου… Το ασυνάρτητο αυτό ψηφιακό μωσαϊκό φυσικά αντικατοπτρίζει και τη σημερινή κατάσταση κοινωνικής αφασίας και εγωπάθειας που κυριαρχεί.
Τελικά, ο χρήστης μετατρέπεται σε ηθοποιό επί σκηνής, ενώ οι υπόλοιποι χρήστες στο κοινό του. Ο χρήστης καθορίζει την δραστηριότητά του στο facebook σε σχέση με το τί θέλει το υποτιθέμενο κοινό του. Πλέον, ο χρήστης διακατέχεται από μια αγωνία να παίξει τον ρόλο του, να φτιάξει το προφίλ του, να προωθήσει τις ιδέες του, να πει την γνώμη του επί παντός επιστητού, να επιβάλει την αισθητική και την άποψη του, να δώσει την παράστασή του, να γίνει κάποιος. Και όλα αυτά καρφωμένος πάντα στην οθόνη του pc του ή του tablet του.
Εδώ, μπορούμε να πούμε, πως ο χρήστης μπορεί να μην είναι ικανοποιημένος από την ίδια την καθημερινότητά του και το facebook να λειτουργεί ως υποκατάστατο το οποίο αναστέλλει κάθε κίνηση για αλλαγή, μιας και η «άλλη» επιθυμητή καθημερινότητα εκπληρώνεται μέσα από αυτό.
Τελικά ο χρήστης αποξενώνεται, με το «φαίνεσθαι» να απέχει πολύ από το «είναι». Από τη μια αισθάνεται ψεύτικος -λόγω της εικόνας που προωθεί- και από την άλλη θεωρεί τον πραγματικό εαυτό σαν κάτι μικρό και ασήμαντο. Ο ναρκισσισμός και ο εγωισμός εντείνουν τον φόβο της απόρριψης και η κοινωνία και το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων προβάλλουν εχθρικά και απειλητικά προς τον χρήστη.
Κάνοντας την παραπάνω μικρή αναφορά για το πως οι λειτουργίες του facebook επηρεάζουν τον ίδιο τον χρήστη, δεν μπορούμε έτσι απλά να καταλήξουμε σε μια δαιμονοποίηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των τεχνολογιών επικοινωνίας. Ούτε πιστεύουμε πως όποιος διαβάσει αυτό το κείμενο, θα εγκαταλείψει την αγαπημένη του διαδικτυακή ασχολία. Ας συνειδητοποιήσουμε, όμως, την αποξένωση και το χάσιμο που προκαλεί αυτό το μέσο, αλλά και την εκμετάλλευση που κρύβει. Και ένα μέσο με ένα δις χρήστες και τόσες δυνατότητες, δεν είναι δυνατόν να μην βασίζεται στην εκμετάλλευση. Όλη αυτή την παραγωγική δύναμη του facebook, σίγουρα δεν την δημιουργεί ο Zuckerberg. Εμείς, οι εργάτες και οι εργάτριες αυτού του κόσμου την δημιουργούμε. Και μάλιστα, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, εργαζόμαστε άμισθα καθημερινά για το facebook καθώς και για άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα, το facebook εγκολπώνει κάθε μέρα περιεχόμενα, γνώσεις, συναισθήματα ακόμα και σχέσεις από όλους τους χρήστες. Τούτος ο πλούτος του facebook δεν παράγεται από τον Zuckerberg, αλλά από όλους τους χρήστες του. Κάθε μέρα ο Zuckerberg, πουλά αυτήν την εργασία των χρηστών -την οποία ποτέ δεν αμείβει-, μετατρέποντας την σε κέρδος για τον ίδιο. Κοντολογίς, η ψηφιακή κοινότητα του facebook παράγει πληροφορία (γούστα, καταναλωτικές συνήθειες, τάσεις αγοραστικές) που πακετάρονται με την μορφή στατιστικών στοιχείων και πωλούνται σε άλλους, όπως επίσης χρησιμοποιούνται σε διαφημίσεις και προσφορές όλων των ειδών.
Ένα δις και κάτι ψιλά εκατομμύρια άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτήν την στιγμή το facebook, το κάνουν λόγω της ανάγκης για επικοινωνία στον πραγματικό κόσμο και για τον αντίστοιχο μετασχηματισμό του. Το πρόβλημα είναι ότι οι δυνατότητες των χρηστών εγκλωβίζονται στο ψηφιακό κόσμο και τείνουν να υποκαταστήσουν τις αδιαμεσολάβητες μορφές επικοινωνίας. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών πιστεύει ότι του παρέχουν μια δωρεάν δυνατότητα, ενώ στην πραγματικότητα είναι αντικείμενο κοροϊδίας και εκμετάλλευσης. Συνεπώς, ας συνειδητοποιήσουμε πως το facebook μας αποξενώνει και ενσωματώνει εκμετάλλευση. Είναι ένα φαραωνικό ψηφιακό έργο που κάθε μέρα οικοδομείται από την δικιά μας αόρατη εργασία. Ας αποκτήσουμε την επίγνωση και ας δούμε πως οι αγαπημένες ψηφιακές ασχολίες, αποτελούν πηγές πλουτισμού κάποιων που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, που πατούν επί πτωμάτων, για να αποκτούν δύναμη και να μετασχηματίζουν τον κόσμο προς όφελός τους… Πάντα υπάρχουν μηχανισμοί υποδούλωσης και εκμετάλλευσης. Ωστόσο, πάντα υπάρχουν και αυτοί και αυτές που αντιστέκονται και επιχειρούν να τους φέρουν σε κρίση.
Πηγές:
Νίνος, Γ. (2013). Facebook, υποκείμενο και παγκόσμια μαζική κουλτούρα. Ταξικές Μηχανές.
Wu Ming. (2011). Ο φετιχισμός των ψηφιακών προϊόντων και η κρυμμένη εκμετάλλευση. Ανάκληση από Rebelnet.gr.
Από την ιστοσελίδα καθώς και από τις σελίδες του 14ου τεύχους του εντύπου Παροξυσμός
Σε δηλώσεις του ο ακροδεξιός τραμπούκος περιφερειάρχης Ηπείρου, Καχριμάνης , που πρόσφατα κλώτσαγε καθαρίστριες που έκαναν το έγκλημα να διεκδικούν τη δουλειά τους, , προκαλεί για το ζήτημα του Αχελώου. Θεωρεί εθνικό έγκλημα τη μη ολοκλήρωση της καταστροφής των φαραωνικών εγκληματικών επεμβάσεων που έχουν συμβεί παρανόμως όλα αυτά τα χρόνια στον Αχελώο και συνολικά στο φυσικό τοπίο που δημιούργησε το ποτάμι. Όσοι έχουν επισκεφθεί τα έργα διαπιστώνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα απόκοσμο ακρωτηριασμό του φυσικού τοπίου σε πολύ μεγάλη κλίμακα.
“Τραμπουκίζει” ακόμη και τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχει ο θεσμικός του ρόλος απέναντι σε αποφάσεις επίσης θεσμικών οργάνων όπως το ΣτΕ που έχουν καταδικάσει τόσο το έργο όσο και τη συνέχιση των έργων, και ξεσπά ως τραμπούκος ορίζοντας τη συνέχεια της καταστροφής ως ζήτημα εθνικής οικονομίας από τη λειτουργία της εκτροπής για τη Θεσσαλία αλλά και της δική του περιοχής. Καλεί μάλιστα το ΣτΕ μπροστά και στη νέα απόφαση που θα κληθεί να πάρει σε λίγες ημέρες , να επισκεφθεί την περιοχή και μετά να συμφωνήσει μαζί του στη συνέχιση των καταστροφικών και παράνομων έργων , προφανώς γιατί το ΣτΕ θα μαγευτεί όπως και ο ίδιος από το αποτύπωμα που έχουν αφήσει τα φαραωνικά έργα εκτροπής του Αχελώου, άλλωστε ποιος μπορεί να αμφιβάλει για τν αισθητική των ακροδεξιών τραμπούκων τύπων σαν τον Καχριμάνη.
Από την πλευρά μας να τονίσουμε ότι τα έργα αποτελούν ένα από τα πιο κραυγαλέα εγκλήματα που έχουν γίνει στην Ελλάδα, απο το Κράτος και τους μηχανισμούς του Κεφαλαίου, κατά της φύσης, κατά των τοπικών κοινωνιών, κατά των τεράστιων χρηματικών ποσών που λεηλατήθηκαν απο μεγαλοεργολάβους και πολιτικούς, με αποτέλεσμα μία τεράστια καταστροφή , ένας πραγματικός ακρωτηριασμός του φυσικού μας πλούτου, που πρέπει να είσαι πολύ τραμπούκος για να θεωρείς υποχρέωση σου τη συνέχιση αυτής της τεράστιας καταστροφής .
Η δήλωση του ακροδεξιού τραμπούκου περιφερειάρχη Ηπείρου έχει ως εξής:
«Θεωρώ ότι είναι εθνικό έγκλημα που δεν τελειώνει το έργο. Είναι ένα έργο έτοιμο, το οποίο θα δώσει μεγάλη ανάσα στην εθνική οικονομία και θα αλλάξει την τύχη της Θεσσαλίας και της δικής μας περιοχής. Το έργο είναι τελειωμένο, και αποτελεί υποχρέωση της ηγεσίας του Συμβουλίου της Επικρατείας να πάει να το δει και μετά να βγάλει αποφάσεις».
Από την ιστοσελίδα της αναρχικής συλλογικότητας της εφημερίδας Γκιλοτίνα
