Από τη στήλη “Tales from the crypt” του 1ου τεύχους του fanzine “Stand Firm”

“Ποιός εδώ μέσα αμφέβαλε για το αν υπάρχει κράτος” έγραφε η γελοιογραφία στην εφημερίδα ΒΗΜΑ την επόμενη της δολοφονίας του γιατρού Τσιρώνη. Ακολουθεί το χρονικό του άνθρωπου που υπονόμευσε την έννοια του κράτους.

Ο Βασίλης Τσιρώνης γεννήθηκε στις 15/08/1929 και καταγόταν από το Αγρίνιο. Το 1947 περνάει στην ιατρική σχολή Αθηνών (γλυτώνοντας με διάφορα κόλπα την ευελπίδων για την οποία τον προόριζε ο στρατιωτικός πατέρας του). Το 1958 διορίζετε γιατρός των εξόριστων του Άη–Στράτη. Διοχετεύει στον ξένο Τύπο εμπιστευτικά έγγραφα και απόρρητες οδηγίες  που αποδείκνυαν την πολιτική και φυσική εξόντωση των εξόριστων καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της Δεξιάς για «ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης» και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για «συνθηκολόγηση και υποταγή». Κατηγορήθηκε για κουμουνιστής και παύθηκε από γιατρός. Το 1960 φυλακίζεται για εξύβριση κατά των αρχών και πρωτοστατεί σε απεργία πείνας για όσους ήταν φυλακισμένοι για χρέη. Το 1962 ιδρύει το κόμμα το Ε.Α.Κ. (Εθνικό Αστικό Κόμμα) με τη συγκεκριμένη αυτή δραστηριότητά σε κείνη την ανώμαλη περίοδο να είναι μάλλον συμβολική και ανθρωπιστική παρά κομματική. Το 1964 ξεκινά τη δεύτερη απεργία πείνας (διάρκειας 50 ημερών) επί κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου με αίτημα τον άμεσο επαναπατρισμό των αριστερών πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ». Στις 16/08/1969 σε ηλικία 40 ετών (η χούντα βρισκόταν ήδη στη τρίτη της χρονιά) και έχοντας μαζί του όλη την οικογένειά του, κάνει αεροπειρατεία στο δρομολόγιο Αθήνα-Αγρίνιο με σκοπό να φτάσει στην (τότε Κόκκινη) Αλβανία και στη συνέχεια να διαφύγει στην Σουηδία, στην οποία ζούσαν τότε οι περισσότεροι αντιδικτατορικοί πολιτικοί πρόσφυγες. Μετά από ευμενείς διαπραγματεύσεις με Αλβανούς επικεφαλείς όλοι οι εμπλεκόμενοι μεταφέρονται σε πανδοχείο που είχε ετοιμαστεί ειδικά για τους ασυνήθιστους επισκέπτες. Γιορτινό τραπέζι, ξενάγηση και επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος στην Ελλάδα με καύσιμα της αλβανικής κυβέρνησης. Το 1973 και ενώ βρίσκεται στη Σουηδία καταδικάζεται από εμβόλιμο σουηδικό δικαστήριο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις που δεν συντάσσονται με αυτές των διαφόρων «αντιστασιακών» και κλείνεται μέχρι τον Σεπτέμβρη του ’74 στις σουηδικές φυλακές, ενώ οι πολιτικοί έλληνες εξόριστοι της Σουηδίας κάνουν τα πάντα για να παραμείνει φυλακισμένος. Το 1974 επιστρέφει στην Ελλάδα και μετονομάζει το κόμμα σε «Ουδετερόφιλο Ελλαδικό Μέτωπο» ή Ο.Ε.Μ. ‘Έκανε διάφορες «επαναστατικές» παρεμβάσεις (υβριστικά συνθήματα κατά του πρωθυπουργού Καραμανλή και κατά Λαμπράκηδων, πυροβολισμοί με καραμπίνα κατά μιας γιγαντιαίας φωτογραφίας του Καραμανλή, κ.ά.)! Το 1977 πραγματοποιούνται εκλογές και ο Τσιρώνης ρίχνει και προμοτάρει το σύνθημα της λευκής ψήφου, με αποτέλεσμα να διεκδικήσει μία εβδομάδα αργότερα τα 251.000 λευκά ψηφοδέλτια της Β Εκλογικής Περιφέρειας Αθηνών, πράγμα που προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό την απόπειρα της αστυνομίας να τον συλλάβει στην είσοδο του σπιτιού του μετά από ανακίνηση μίας παλαιάς χουντική καταδίκης του και να τραυματιστεί ο επικεφαλής αξιωματικός  που θα εκτελούσε την σύλληψη.

Στις 30/11/1977 ειδικές αστυνομικές μονάδες και ελεύθεροι σκοπευτές απέκλεισαν την περιοχή γύρω από το σπίτι του και άρχισε έτσι μία πολύμηνη και επεισοδιακή πολιορκία. Στις 05/02/1978 ο Τσιρώνης κήρυξε το διαμέρισμά του στην οδό Άρεως 35 στο Παλαιό Φάληρο «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» αναπτύσσοντας τις ιδέες του, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, αναφερόμενος στις ραδιουργίες και τις προστυχιές του  Τύπου και του κράτος των “μαύρων” (εννοώντας των φασιστών). Το Βήμα εκτός από το πρωτοσέλιδο σχόλιο του με τον προκλητικό τίτλο «ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ;», εξέφραζε ενυπόγραφα την «ανησυχία» ότι δήθεν με το «αυτόνομο κράτος» του Τσιρώνη «υπονομευόταν η έννοια του κράτους» . Στις 11/07/1978 εικοσιοκτώ πάνοπλοι κομάντος της «Διμοιρίας Ειδικών Αποστολών»  εισέβαλαν με βοήθεια δακρυγόνων στο διαμέρισμα μετά από δικαστική απόφαση και με παρουσία εισαγγελέα. Έχει δοθεί εντολή να μη πλησιάσει δημοσιογράφος σε μεγάλη ακτίνα από την επιχείρηση. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός, ενώ η σύζυγός του που μετά την παράδοση των τριών παιδιών τους είχε μείνει μέχρι τέλους δίπλα του στο τελευταίο οχυρωμένο δωμάτιο, φώναζε δυνατά πως «οι φασίστες σκότωσαν τον Τσιρώνη μέσα στο σπίτι του». Σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας ο Τσιρώνης «αυτοκτόνησε». Στις 13/07/1978.  Περίπου χίλια άτομα από τον χώρο της Άκρας Αριστεράς διαδήλωσαν στην κηδεία του με συνθήματα κατά της κρατικής βίας και των δημοσιογράφων, τους οποίους κατήγγειλαν ως υποκινητές της εξόντωσης του γιατρού Τσιρώνη. Ωστόσο, στο πολιτικό μνημόσυνο που τού έκανε την επόμενη χρονιά η οικογένειά του δεν παρευρέθησαν περισσότερα από 40–50 άτομα.

Διαβάστε και δείτε περισσότερα στην ιστοσελίδα του Αγρινιώτικου fanzine “Stand Firm“