Month: July 2013

Στα πλαίσια της ζώνης αντιπληροφόρησης η Ραδιουργία σήμερα, Παρασκευή 19/07, στις 19.00 θα αναμεταδόσει ξανά  εκπομπή του 1431 κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιείται επικοινωνία με τη Κωνσταντινούπολη (Istanbul) η οποία δονείται από τις φωνές, τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις των Τούρκων εξεγερμένων με τις δυνάμεις του τουρκικού καθεστώτος. Η τηλεφωνική επικοινωνία είχε αναμεταδοθεί πρώτη φορά από τη Ραδιουργία στις 13/06

Καιρός να εφεύρουμε νέα «χαγιάτια»…

«…Αχ! Αυτό το πατόφυλλο!
Πόσο σκύψιμο, πόσο γδάρσιμο απ’ το χώμα! Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο χέρι. Είχε μια έντονη μυρωδιά το πρωί με τη δροσιά αυτό το πικρό λουλούδι του καπνού, που έφερνε ναυτία σε εμάς τα παιδιά.»

(Απόσπασμα από εργασία μαθητών του Γενικού Λυκείου της Κατούνας Αγρινίου, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Καπνός, Πηγή πλούτου και πόνου για την Αιτωλοακαρνανία»)

Και αφού μάζευαν τον καπνό από τα καπνοχώραφα, τον έβαζαν στα τσόλια ή τις καλάθες, τον κουβαλούσαν στις πλάτες τους ή με καρότσι και τον άδειαζαν στο χαγιάτι. Τα χαγιάτια, ως ημιυπαίθριοι χώροι με σκέπαστρο,  ήταν οι κύριοι χώροι αρμαθιάσματος του καπνού. Στην μέση, υπήρχε ο σωρός με τα καπνόφυλλα και γύρω-γύρω και καθισμένοι κάτω βρίσκονταν ο κόσμος που τον αρμάθιαζε με τις βελόνες φύλλο-φύλλο. Στη συνέχεια, έπαιρναν τις αρμάθες και μία-μία τις άπλωναν στις λιάστρες. Με απλωμένα πανιά προστάτευαν τις αρμάθες από την βροχή και με τα νάιλον μετέτρεπαν τις λιάστρες σε φούρνους για να ξεραθεί συντομότερα ο καπνός. Μετά από μέρες και νωρίς το πρωί, όπου ο καπνός θα ’ταν μαλακός από την δροσιά και δεν θα τρίβονταν, φτιάχναν τα βαντάκια, τα κρεμούσαν γύρω-γύρω στο σπίτι για να τα φτιάξουν αργότερα δέματα.

Όλη η οικογένεια καθόταν από το πρωί έως το βράδυ και αρμάθιαζε. Έρχονταν όμως και άλλοι. Φίλοι, συγγενείς, γείτονες… Έστω και για λίγη ώρα, να αρμαθιάσουν καμία αρμάθα, να παροτρύνουν για κανένα διαλειμματάκι («κατσό»), να μάθουν κανά κουτσομπολιό. Υπήρχε σίγουρα και ένα τρανζίστοράκι που έπαιζε αδιαλείπτως τις τελευταίες 80s ή 90s κυκλοφορίες (φρενογκάζ η μουσική), με διακοπές για χρονογραφήματα, ειδήσεις και αφιερώσεις για «τα παιδία που αρμαθιάζουν». Γύρω απ’ το χαγιάτι, τα μικρά παιδιά έκαναν σχέδια στο πάτωμα με τα κοτσάνια, τα λίγο μεγαλύτερα ψευτοβοηθούσαν. Μερικά άλλα χασομέραγαν ή κυνήγαγαν κότες…

Στο χαγιάτι κανένας δεν μπορούσε να κρυφτεί και τίποτα δεν έμενε κρυφό. Ο καθένας έλεγε τα προβλήματα του, εξομολογούταν τα πάθη του, καλαμπούριζε, σχολίαζε, ζητούσε υποστήριξη… Και όλα αυτά με καταβρώμικα χέρια από την κόλλα των καπνόφυλλων, με δάκτυλα γεμάτα κοψίματα απ’ τις βελόνες αρμαθιάσματος, με πατούσες σκληρές από το ξυπόλυτο περπάτημα. Δύσκολη δουλειά η παραγωγή καπνού. Δύσκολη και ανθυγιεινή.

Τα χαγιάτια, όμως, έχουν μείνει στην θύμηση ως χώροι συνάντησης και επικοινωνίας για την τοπική κοινωνία του Αγρινίου. Ως κοινοί τόποι επαφής. Τα αγροτόσπιτα μπορεί να είχαν μικρή ή και μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, το εσωτερικό τους όμως δεν έμοιαζε με τον σημερινό «ιερό» ιδιωτικό χώρο.

Σαφώς και τότε ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Και φαγωμάρα υπήρχε και ρουφιανιά και πατριαρχική δομή και φυλετικός καταμερισμός της εργασίας και όλες οι μορφές κοινωνικής παθογένειας που υπάρχουν και σήμερα. Εντούτοις, τότε η κοινωνία είχε περισσότερα κοινά, υπήρχε περισσότερη ζεστασιά, περισσότερο πάθος. Και πολύ περισσότερα λερωμένα χέρια από την χειρονακτική δουλειά. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα λερωμένα ντόπια χέρια όλο και πιο πολύ λιγόστευαν. Όλο κι περισσότεροι αλβανοί εργάτες δούλευαν στα καπνά, όλο και περισσότεροι ντόπιοι κάθονταν κάτω από τον ίσκιο και επέβλεπαν. Σε λίγα χρόνια, εγγράφτηκε στην μνήμη όλων ότι τελειώσαμε με την βρώμα του καπνού.

Και ενώ κάθε καλοκαίρι το κέντρο το Αγρινίου ήταν σκέτη έρημος (οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν για διακοπές, οι αγρότες δούλευαν), σιγά-σιγά τα ουζερί, τα καφενεία και οι καφετέριες άρχισαν να δουλεύουν και κατά την θερινή περίοδο. Λογικό, αφού οι αλβανοί δούλευαν στα χωράφια των ντόπιων. Οι αγρότες, όμως, χαλάρωσαν πολύ. Ξεχάσανε τους αγώνες των αγροτών και των καπνεργατών ενάντια στην εκμετάλλευση που γινόταν εις βάρος τους από τους καπνέμπορους και καπνοβιομηχάνους. Ξέχασαν την εξέγερση των καπνοπαραγωγών Ξηρομέρου και Βάλτου το ’62, τις απεργίες και τον αιματηρό Αύγουστο του ’26. Ξέχασαν και τους νεκρούς τους από αυτές τις μάχες. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, άφησαν να φύγει η παραγωγή από την πόλη, με αντάλλαγμα ένα ποσοστό επιδοτήσεων για κάποια χρόνια. Ξεπούλημα δηλαδή. Όσοι θέλησαν να αντισταθούν σε αυτή την απόφαση, τραμπουκίστηκαν από την πλειοψηφία.

Τα χωράφια παρατήθηκαν στην μοίρα τους, οι νέοι έφυγαν για πολυετείς σπουδές και οι δρόμοι του κέντρου παρέμειναν γεμάτοι με κόσμο και το καλοκαίρι. Κυρίως, όμως, τα χέρια έμειναν καθαρά και οι σκληρές πατούσες μαλάκωσαν. Άτυχη συγκυρία! Αυτήν την περίοδο, τελειώνουν οι αγροτικές επιδοτήσεις. Τώρα τα χέρια πρέπει να ξαναλερωθούν. Και όχι απαραίτητα σε αγρινιώτικα χωράφια. Μπορεί και κάπου έξω από τα σύνορα.

Όσο για τους αλβανούς εργάτες «που τα κονόμησαν και κάνανε περιουσίες» όπως ξεστομίζουν με τόση χαιρεκακία μερικοί, να πούμε ότι φρόντισαν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Υποθέτουμε, πως η κρίση στην Ελλάδα για κάποιους από αυτούς, φαινόταν αναμενόμενη. Σίγουρα, θα ξέρουν κάτι περισσότερο όλοι αυτοί που πέρασαν νύχτα τα σύνορα με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω τους…

..Από την ιστοσελίδα/έντυπο αντιπληροφόρησης Παροξυσμός

Η σημερινή κατάσταση:

Κράτος κεφάλαιο τρόικα επενδύοντας στην τρομοκρατία και το φόβο της κοινωνίας στήνουν (και) στην Ελλάδα ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπου κυριαρχεί το τσαλαπάτημα ακόμα και των ίδιων των αστικών νόμων και του συντάγματος. Κάπως έτσι οι απεργίες κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές ενώ χτυπιούνται από τα ματ, κάθε κοινωνικό κομμάτι που αγωνίζεται ή διεκδικεί αντιμετωπίζεται με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και διώξεις. Η φωνή της κοινωνίας πνίγεται από την προπαγάνδα και την προβοκάτσια των ΜΜΕ των μεγάλων εφοπλιστικών ομίλων, ενώ οι παρακολουθήσεις, το φακέλωμα, τα βασανιστήρια από την αστυνομία και τα στημένα κατηγορητήρια σε βάρος αγωνιστών συμπληρώνουν το πάζλ του σύγχρονου φασισμού.

Έρχονται να προστεθούν στα πογκρόμ των δυνάμεων ασφαλείας σε μετανάστες ή σε χώρους αγώνα που πραγματοποιούνται σε όλη την επικράτεια, στην εξοντωτική και εκδικητική μεταχείριση των φυλακισμένων αγωνιστών, στην ουσιαστική κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών, επαναφέροντας το αστυνομικό κράτος και το ναζιστικής εμπνεύσεως δόγμα της μηδενικής ανοχής-έκτακτης ανάγκης στο λεξιλόγιο και τις ζωές των ανθρώπων.

Όλα αυτά τη στιγμή που επιβάλλονται χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και επίσης χιλιάδες αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους, η απαξίωση και ουσιαστική καταστροφή των τομέων της υγείας, της πρόνοιας, των ασφαλίσεων και της παιδείας, φοροεισπρακτικά μέτρα αφαίμαξης των νοικοκυριών και των ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών, η διάλυση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (εργάτες, αγροτοκτηνοτροφικός τομέας), παράλληλα με το πλιάτσικο και τις νέες περιφράξεις (ιδιωτικοποιήσεις) που επιχειρούν οι κεφαλαιοκράτες στο φυσικό περιβάλλον, το νερό και την ενέργεια. Το καθεστώς του μνημονίου αφού οδήγησε την κοινωνία στην εξαθλίωση και τον κανιβαλισμό , αφού την κατέστρεψε κοινωνικά, ηθικά, οικονομικά, πολιτικά, επιχειρεί να επιβάλει ένα νέο άκρως φασιστικό κοινωνικό μοντέλο που εντονότερα θυμίζει το σύστημα της αποικιοκρατίας το οποίο και θα ανακατευτεί με ολίγη αστική δημοκρατία για να ελέγχει καθολικά τη δημόσια σφαίρα καθιστώντας τους ανθρώπους άμεσα εξαρτώμενους από αυτό ακόμη και για τη διατροφή τους. Οι πολίτες σε αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων καθολικά χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, χωρίς τα βασικά για να επιβιώσουν θα πρέπει να συμβιβαστούν με τις νέες αλυσίδες ή να εξεγερθούν για το δίκιο και την αξιοπρέπεια όλων.

Η τρομοκρατία του νόμου και της τάξης, η βαρβαρότητα των παρακρατικών φασιστικών μηχανισμών ή θα επιβληθεί πάνω στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία όλων ή θα ανατραπεί από αυτά. Όλα συνεχίζονται…

Οι δίκες να γίνουν του κράτους καταδίκες

Το καλοκαίρι του 2013 στο Αγρίνιο, σε μια νέα επιχείρηση ¨Αρετή¨, οι δεκάδες δικογραφίες που έχουν αποσταλεί σε δεκάδες άτομα (κυρίως νεαρής ηλικίας τη στιγμή που η ανεργία στους νέους του νομού υπερβαίνει το 60%), η προσπάθεια ένταξης μικροπαραβατικών συμπεριφορών και ατόμων σε κατά βάση πολιτικά κατηγορητήρια και διώξεις και η κατασκευή ανύπαρκτων οργανώσεων προκειμένου να υπάρξει συμψηφισμός, τσουβάλιασμα και η απαραίτητη συσκότιση των πραγματικών αιτιών βίαιων περιστατικών, οι βαριές κατηγορίες τόσο εναντίων αγωνιστών όσο και ατόμων από το κοινωνικό περιβάλλον τους, η όξυνση της καταστολής στο δρόμο, η λασπολογία και προβοκάτσια διάφορων δημοσιοκάφρων και τοπικών ΜΜΕ που αναπαράγουν τα δελτία τύπου της αστυνομίας προσπαθώντας να διαστρεβλώσουν και να υπονομεύσουν την υπόσταση και τη δράση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στο Αγρίνιο, ο λόγος που γίνεται θεσμικά για την κατασκευή φυλακών στο κεφαλόβρυσο καταδεικνύουν πως ένα φασιστικό καθεστώς σε πανικό προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα προβαίνοντας σε μια γενοκτονία του πλεονάζοντος κοινωνικού δυναμικού μέσα από την απομόνωση – περιθωριοποίηση και εγκληματοποίηση του και σε ένα ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με αυτούς που αποτελούν δηλωμένους εχθρούς του. Όλοι αυτοί που είναι η μαφία στην Ελλάδα διώκουν και φυλακίζουν αγωνιστές ως τρομοκράτες και νεολαίους 20 χρονών ως μαφιόζους. Ας αναφερθούμε σε ορισμένα γεγονότα.

Αρχές Ιουλίου ανοίγει η δικογραφία που αφορά μία συμπλοκή αγνώστων με την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. Οι μπάτσοι έχοντας στη φαρέτρα τους όλα τα σύγχρονα κατασταλτικά νομοθετήματα κατηγορούν έξι άτομα γνωστά για την αντιφασιστική τους δράση με διάφορα κατηγορίες. Με αφορμή αυτή την υπόθεση στοχοποιούνται επίσης, άτομα από το κοινωνικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών.

Λίγες μέρες αργότερα στις 6 Ιούλη, προσάγεται στην ΑΔ. Ακαρνανίας σύντροφος μετανάστης από την Αλβανία την ώρα που κατευθυνόταν σε αγώνα ποδοσφαίρου που διοργανώνει κάθε χρόνο στο Αγρίνιο η Αυτόνομη Ζώνη. Ο σύντροφος που είχε συλληφθεί για τον ίδιο λόγο το Μάη του 2010 , τελικά θα απελαθεί ύστερα από δυο απορριπτικές αποφάσεις του εισαγγελέα στις αντιρρήσεις που υπέβαλε ως προς την απέλαση του ενώ θα κρατηθεί για αρκετές μέρες και θα ενταχθεί στη συνθήκη σέγκεν περί ανεπιθύμητων μεταναστών. Όλο αυτό, δηλαδή ουσιαστικά η μόνιμη απέλαση του (συνθήκη σέγκεν) γίνεται ενώ η οικογένεια του διαμένει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα και ο ίδιος παρόλο που δεν έχει χαρτιά λόγω διαφόρων γραφειοκρατικών κολλημάτων έχει σταθερή εργασία και μόνιμη κατοικία , όπως επίσης και ένα μεγάλο κομμάτι της Αγρινιώτικης κοινωνίας με το μέρος του. (το 2010 όταν είχε συλληφθεί ξανά, πάνω από 700 Αγρινιώτες υπέγραψαν υπέρ της άρσης κάθε δίωξης στο άτομο του και ενάντια στην απέλασή του σε εκδήλωση στην κεντρική πλατεία Αγρινίου, ενώ είχε πραγματοποιηθεί και πορεία αλληλεγγύης στις 8 Μάη 2010).

Σε όλα αυτά να προστεθεί και η δικογραφία για την επίθεση στα πολιτικά γραφεία του τότε υφυπουργού του Πασόκ  Θ. Μωραίτη στις 12 Φλεβάρη του 2012, την ώρα που ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο. Στην εν λόγω δικογραφία μπάτσοι αναγνωρίζουν ως δράστες άτομα τα οποία εκείνη τη μέρα απουσίαζαν από το Αγρίνιο , αναμφισβήτητα.
Στις 13 Φλεβάρη 2012 μία μέρα μετά τη λυσσαλέα καταστολή που δέχονται οι διαδηλωτές στην πλατεία συντάγματος με χημικό πόλεμο, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις ακολουθούν ταραχές σε όλο το κέντρο του Αγρινίου και συγκρούσεις με δυνάμεις της αστυνομίας. Από τις 100άδες των ανθρώπων που βρίσκονταν στο κέντρο του Αγρινίου εκείνο το βράδυ <<αναγνωρίζεται>> από αξιωματικό της αστυνομίας ένας σύντροφος και κατηγορείται για συμμετοχή στα επεισόδια.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις στοχοποιούνται από την αστυνομία άνθρωποι γνωστοί στους μηχανισμούς, αλλά και στην κοινωνία του Αγρινίου από την μακροχρόνια πολιτική-κοινωνική τους δράση. Στοχοποιούνται επίσης και εκβιάζονται άτομα από το κοινωνικό τους περιβάλλον σε μία προσπάθεια απομόνωσης των αγωνιστών και τρομοκράτησης τόσο των ίδιων, όσο και των οικείων τους, αλλά και συνολικά της κοινωνίας.

Εμείς σε αυτήν την συνθήκη ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε, ούτε να φοβηθούμε, αλλά για μια ακόμα φορά θα σταθούμε στο πλάι των συντρόφων μας και των άλλων διωκόμενων, αλλά και απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο μέσα στον πανικό του επιτίθεται στον κόσμο του αγώνα και την κοινωνία με σκοπό να σπείρει την τρομοκρατία και το φόβο , απαραίτητα συστατικά του κάθε φασισμού. Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι η αστυνομία κάνει τη βρώμικη δουλειά προς όφελος των φασιστών της χρυσής αυγής και σε αγαστή συνεργασία μαζί τους, όπως στις 30 Μάη 2013 όταν χρυσαυγίτες συνοδεία ασφαλιτών και ΔΙ.ΑΣ επιτέθηκαν σε ροκ καφέ την ώρα που λειτουργούσε και έσπασαν τα τζάμια ενώ έριξαν και κροτίδες στο εσωτερικό. Να ξέρουν όμως ότι όσους αγωνιστές κι αν διώξουν ή φυλακίσουν οι δρόμοι του Αγρινίου θα παραμείνουν αφιλόξενοι για ένστολους και μη χρυσαυγίτες.

Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον Αναρχικό Κώστα Σακκά , ο οποίος αποφυλακίστηκε στις 12-7 ύστερα από απεργία πείνας από τις 4-6-2013 με σκοπό την άρση της εκδικητικής και εξοντωτικής-παράνομης προφυλάκισης των 30 μηνών που άτυπα του έχει επιβληθεί.
Το εκδικητικό μένος κράτους-αφεντικών και των λακέδων τους δε σταματά ως την οριστική εξόντωση των αντιπάλων τους και αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά οι αγωνιστές , σε αντίθεση με τα καθάρματα της εξουσίας που δεν μπορούν να αντιληφθούν την εξεγερτική δυναμική της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης.

Οι ιδέες μας δεν φυλακίζονται – Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Ή ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΙΟΥΛΗ 2013
ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΩΡΑ 7:30μμ

ΥΓ. Την ώρα που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο πληροφορούμαστε τις κλητεύσεις και άλλων ατόμων ύστερα από μηνύσεις φασιστών καθώς και για δικογραφία σχετικά με τη συμπλοκή στην ταβέρνα "πλάτανος".

Αγρίνιο, Ιούλης 2013
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου / Α.Σ.Ε. Γκιλοτίνα / Σύντροφοι-σες

Έκλεισε η SISA HELLAS στο Αγρίνιο, πετώντας στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους με τεράστιες οφειλές από την πλευρά της εταιρείας.  Η SISAHELLAS ασχολούνταν με το χονδρεμπόριο ενώ το πέρασμά της από το λιανεμπόριο με δικά της καταστήματα δεν είχε καμία επιτυχία.

Τα 2-3 τελευταία χρόνια η εταιρεία κατάφερε και οδήγησε σε πλήρη οικονομικό αδιέξοδο  δεκάδες εργαζόμενους που τους άφησε απλήρωτους για εκατοντάδες εργατοώρες, δώρα, άδειες, αποζημιώσεις  κλπ. Προσπάθησε να μπει στο άρθρο 99,  κάτι που αρχικά κατάφερε,  αλλά στη συνέχεια μετά και τις απαιτήσεις προμηθευτών μπάταρε και αυτή η εξέλιξη..

Δείγμα γραφής, η εταιρεία, ενός τρόπου λειτουργίας που αλώνιζε την   ελληνική αγορά συνεπικουρούμενη πάντα από διεφθαρμένους μηχανισμούς που από τη μια  κουνούσαν το μαντήλι στους εργαζόμενους και από την άλλη συνεργάζονταν με τα αφεντικά.. έτσι διαγράφηκε για δεκάδες εργαζόμενους μία ατελείωτη εκμετάλλευση που τελικά οδήγησε σe πλήρη αδιέξοδο(οικονομικό και ανεργίας)  των εργαζομένων και σε διάδοχη κατάσταση τους υπευθύνους της εταιρείας. Οι υπεύθυνοι μπορεί να πέταξαν απλήρωτους στο δρόμο τους εργαζόμενους,  συνεχίζουν όμως την πορεία τους στο μαγικό κόσμο της "ανάπτυξης" και απόλυτα προστατευτικό για αυτούς, είτε συμμετέχοντας ως συνέταιροι σε ίδιες επιχειρήσεις στην πόλη του Αγρινίου είτε ανοίγοντας σούπερ μάρκετ σε άλλες πόλεις(πχ Χαλκίδα) ..

Η ασπίδα προστασίας που έχουν από παράγοντες και μηχανισμούς τους επιτρέπει να συνεχίζουν αν επενδύουν την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων που μόλις πριν είχαν λεηλατήσει..

Εκτός από τους δεκάδες εργαζόμενους που άφησαν απλήρωτους οι υπεύθυνοι της SISA HELLAS υπάρχουν και μερικές δεκάδες μικροί παραγωγοί-βιοπαλαιστές που είδαν κλειστές τις πόρτες της επιχείρησης και δεν έχουν ούτε πως θα εισπράξουν προϊόντα που προώθησαν στην εταιρεία ούτε τι θα κάνουν τις επιταγές που έχουν στα χέρια τους. Η αλυσίδα τα χρεωκοπίας  συνθλίβει πρωτογενής επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή(πχ τυροκομικά προϊόντα)..

Όλη αυτή η λειτουργία της εταιρείας που κλείνοντας άφησε απλήρωτους εργαζόμενους, και μικροπαραγωγούς έγινε με την χρόνια και σιωπηλή συνενοχή μηχανισμών όπως η επιθεώρηση εργασίας    το ΙΚΑ, οι τοπικές αρχές που στο σύνολό τους γνώριζαν, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια και άφηναν το χρόνο να τρέχει εις βάρος των εργαζομένων και των μικροπαραγωγών και εις όφελος των αφεντικών.

Το Κράτος έπαιξε "πολύ σωστά" το ρόλο του μετατοπίζοντας το υποτιθέμενο δίχτυ προστασίας των μηχανισμών  του (επιθεώρηση εργασίας, ΙΚΑ,  κλπ)από το κοινωνικό σύνολο που υποτίθεται ότι προστατεύει  , στην προστασία μπαταχτσήδων επιχειρηματιών-αφεντικών που λυμαίνονται εργαζόμενους και μικροπαραγωγούς.

ΟΙ απλήρωτοι εργαζόμενοι, τα απλήρωτα δώρα, οι απλήρωτες αποζημειώσεις, οι ακάλυπτες επιταγές (αλήθεια ποιοι ντόπιοι  τραπεζίτες έδιναν μπλόκ επιταγών  στην εταιρεία;) είναι μία σειρά από ενέργειες και πράξεις που για να συμβούν απαιτούν την συνεργασία πολλών περισσότερων από τους υπεύθυνους της εταιρείας,  πολλών από αυτών που στελεχώνουν  υπηρεσίες  και τράπεζες..

Επίσης είναι  παντελής η απουσία του τοπικού εργατικού κέντρου και δηλώνει  το κενό που έχουν δημιουργήσει ανάμεσα στους εργαζόμενους, στον εργοδότη και στις υπηρεσίες αλλά και στον αγώνα των πρώτων έναντι στα αφεντικά, αφήνοντας στο έλεος του "φιλότιμου" των εργοδοτών,  τους εργαζομένους. Αν οι υπεύθυνοι του εργατικού κέντρου ήταν να φυλάξουν το εργατικό κέντρο από αναρχικούς θα τα σήκωναν τα μανίκια,   όταν είναι να υπερασπισθούν εργαζόμενους από τοπικά αφεντικά δεν χαλάει κανένας τους τις δημόσιες σχέσεις που έχει στήσει στις πλάτες των εργαζομένων.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους,  καμία ανοχή στα αφεντικά

Aναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα

Η Αυτόνομη κίνηση Βαλβείου θα προβάλει στο χώρο της Βαλβείου Βιβλιοθήκης τη ταινία "Το Κύμα" τη Πέμπτη, 11/07, στις 21.00. Μετά τη προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: "Η φθορά της εξουσίας".